تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1871059367
تحلیل ریشه ای پدیده واردات کلنگ! - پایگاه خبری تحلیلی سرزمین ارتباطات
واضح آرشیو وب فارسی:سرزمین ارتباطات: درطول بحران عمیق اقتصادی اخیر که از سال ۱۹۹۷ تا حال، گریبان جامعه جهانی را گرفته است، رهاشدگی اقتصادی و سیاسی و اجتماعی مندرج در الگوهای نولیبرال، ناکارآیی خود را اثبات کرده اند و به صحنه هایی شبیه آن چه در فرانسه شاهد آن هستیم، منتهی شده است.روزنامه «رسالت» در سرمقاله شماره امروز خود نوشت: قضیه: - ایران در دو ماهه آغازین سال 1395 معادل 168 میلیون تومان ”کلنگ“ از چین وارد کرده است ... - ”کلنگ“ازچین وارد کرده است ... - ”کلنگ“ ... از واردات کلنگ و وانت دوکابین و تراکتور و...، این تلقی پدید می آید که عنوان «ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی»، بیشتر، نحوی پروژه «حفظ ظاهر» است. احساس می شود که پروژه «حفظ ظاهر»، در جریان است، وقتی تشکیلاتی به عنوان «ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی» پدید می آید، و با وجود آن، این خبر بر روی خروجی یک خبرگزاری نزدیک به دولت مشاهده می شود که: «ایران در دو ماهه آغازین سال جاری معادل 168 میلیون تومان ”کلنگ“ از چین وارد کرده است» (اقتصادنیوز، خبر شماره 146045DEN-). این، دیگر اقل بحث ناپذیر اقتصاد مقاومتی است که وقتی در داخل کشور، کارگرانی و مدیران و منابعی هستند که بتوانند از پس ساخت هزاران کلنگ برآیند، چرا باید از این ظرفیت اشتغال صرف نظر کنیم، و آن را به چینی ها بسپاریم؟ حالا، دکل حفاری نفت که جای خود دارد. وقتی در موقعیت اقتصادی و اشتغالی کشور ما، آن هم در موقعیت صنایع فولاد، «کلنگ» و وانت دوکابین، عینک آفتابی، تراکتور و...، وارد می شوند، این،یعنی آن که «ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی»،کم و بیش، یک «اسم» است. گویا، آن ها به اعوان و انصار دستور داده اند تا همان برنامه های «غیر مقاومتی» قبل را با عنوان افزوده «در راستای اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی و توسعه برون گرا» مطرح و پیگیری کنند، تا بدین ترتیب، به جامعه «بگویند» که در پی تحقق اقتصاد مقاومتی هستند، اما در واقع، نیستند. اقتصاد مقاومتی، بیشتر به نحوی ریطوریقا و زبان بازی شباهت پیدا کرده است. - به باور من، با این دوستان متصدی «ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی»و بویژه اعضای آن حزب اصلی دولت که اساساً به آموزه های «نولیبرال» در اداره کشور اعتقاد دارند، باید در یک سطح بالاتر وارد بحث شد، و در مورد پیش فرض های نولیبرال آن ها در سیاست مناقشه کرد. آن ها در طول دوره های متناوب پس از جنگ ثابت کرده اند که به نحوی علاج ناپذیر، به یک اقتصاد هضم شده در اقتصاد جهانی اعتقاد دارند که چون بسیار پیچیده است، باید آن را به دست نیروهای بازار آزاد سپرد تا خود به خود پیش برود. آن ها اساساً به مداخله مقاومتی در اقتصاد اعتقادی ندارند. باید با آن ها در این سطح وارد بحث شد. آن ها به رها کردن مسائل مرتبط با مقاومت و عدالت و توانمندسازی و فقرزدایی و آرمان خواهی اعتقاد دارند، و یک دولت تماماً نولیبرال را آرزو می کنند، و البته «فعلاً»، «سال هاست که» «حفظ ظاهر» ساز کرده اند. باید با آن ها در این سطح وارد بحث شد. «نولیبرالیسم از سر سیری» - به نظر می رسد که این استدلال که یک بازرگان دوست داشته است تا در شرایط فعلی این کشور، 168 میلیون تومان «کلنگ» وارد کشور کند و ما نمی توانیم و نباید مانع او شویم، در تهرانی با شکم های سیر و فربه خریدار دارد. در واقع، پایگاه اجتماعی حزب مشار الیه نیز در همین تهران که مقر شکم های سیر و فربه یقه سفیدهاست، خریدار دارد. آن ها عملاً کشور را به حال خود رها کرده اند، و به آمارهای کلان مشغول اند. البته، خودشان حقوق های میلیونی دارند، و صدایشان از جای گرم بلند می شود.- در سایه طلسم نولیبرالیسم، عدالت جویی مصلحان اجتماعی انقلابی، به طور فزاینده، با ناکارآمدی و هزینه بیش از حد و ممانعت از آزادی فردی، معادل تلقی شده است. نولیبرال ها، فرض می کنند که عوامل اقتصادی، «خود به خود» و «به مرور»، به سمت یک وضع مطلوب از امور منجر می شود. ولی واقع آن است که تا این «به مرور» تحقق پیدا کند، جماعت انبوهی از قعرنشینان، ته مانده بنیه خود را نیز از دست خواهند داد، و زیر چرخ های توسعه خیالی آنان که به فرآیندهای موهوم «خود به خودی» متکی است، نابود خواهند شد. - این که می گویم، توسعه خیالی و موهوم «خود به خودی»، از واقعیتی سخن می گویم که امروز، سر و شکلی آشکار یافته است، وقتی که الگوی توسعه «نظم گرا» در ژاپن، چین، و آلمان، در حال فایق آمدن به الگوی نولیبرال دنیای آنگلوساکسون و آمریکا در حال فایق آمدن است. توهم توسعه غرب، که عمدتاً ناپایدار و بر چپاول مبتنی بود، امروز که نحوی موازنه قدرت جهانی پدید آمده است، رو به افول می گذارد. - درطول بحران عمیق اقتصادی اخیر که از سال 1997 تا حال، گریبان جامعه جهانی را گرفته است، رهاشدگی اقتصادی و سیاسی و اجتماعی مندرج در الگوهای نولیبرال، ناکارآیی خود را اثبات کرده اند و به صحنه هایی شبیه آن چه در فرانسه شاهد آن هستیم، منتهی شده است. بر عکس، در کشورهای الگوی نظم گرا، به تفاوت، استواری و استقامت متمایزی مشاهده می شود. هر چه ریشه های نظم در اجتماع عمیق تر، موفقیت اقتصادی و سیاسی و اجتماعی بیشتر. به سوی الگوی توسعه «نظم گرا» - فرض اصلی در الگوی توسعه نظم گرا آن است که یک جامعه دستخوش تغییرات فزاینده، جامعه ای که رو به تکنولوژی های بنیان کن دارد، جامعه ای که به طور روز افزون خود را در تناسب با روندهای شبکه ای جهانی تعریف می کند، بدون هماهنگی های اساسی، از هم خواهد پاشید و افراد آن در این گیر و دار متغیر و گسترده، بی پناه خواهند ماند. در واقع، مزیت اصلی تمدن انسانی در حضور «اجتماع» است، و اگر نوع انسان، در شرایط بسیار باثبات تر باستان تا یکی دو سده پیش، برای بقاء به «اجتماع» وابسته بوده است، قطعاً اکنون که این عوامل تهدیدزا انسان را فراگرفته است، به «اجتماع» نیاز بیشتری دارد. - ریشه های وخامت فعلی در اقتصاد و اجتماع جهانی، که به نمونه های آشوب شبیه آن چه هم اکنون در فرانسه می گذرد و کمی قبل تر، در انگلستان و آمریکا مشهود بود، به نولیبرالیسم دهه 1970 به بعد بازمی گردد که در آن، اقتصاد و اجتماع و سیاسی به حال خود رها شد، و اجازه داده شد که شرکت ها و قدرت های بزرگ، هر چه خواستند با مقدرات ضعفا انجام دهند. امروز، ضعفایی که بر جریان های عظیم ناظر بر صعود و نزول «پول» در بورس و طلا و ارز و مستغلات احاطه ای ندارند، مدام متحمل ضرباتی می شوند که منشأ آن ها را نمی دانند و با درماندگی،یکی یکی، اسیر چرخه های تولید فقر مضاعف می شوند و از دست می روند و شماری که این جریان های عظیم جهانی را در اختیار دارند، در یک سلسله مراتب انتقال مازاد، ریال به ریال و سنت به سنت، اموال این فقرا را می بلعند و نابرابری ملی و منطقه ای و جهانی را تصاعد هندسی می افزایند. - آنچه مصلحان اجتماعی برای حرکت اجتماع خود به سوی الگوی موفق تر نظم گرا باید انجام دهند، با توجه به سیطره اسطوره توسعه خیالی و موهوم «خود به خودی» بر فضاهای روشنفکری و فرهنگ عامه، بیشتر شبیه یک عملیات پارتیزانی است، که در آن، اصل، حفظ دیدگاه مثبت برای حرکت رو به جلو است. باید ریشه های وخامت فعلی را با حوصله تبیین کرد و در همکاری نزدیک با همه بازیگران صحنه و گروه های هدف، فرآیندهای تصمیم گیری را اصلاح نمود و ادراکات از منافع و روابط قدرت را تغییر داد. باید با پیدا کردن مسیرهای انتقال دانش انتقادی به عمل، «به دنبال اجماع» حول مفهوم محوری «نظم» بود. روشنفکری هوادار توسعه «خود به خودی»، پنداری از «پیچیده» بودن امور نزد همه پدید آورده اند که باید آن را با یک بنیادگرایی مفهومی و نظری بی اثر کرد. باید کوشش کرد تا نظام های فکری را به جای اصلی خود باز گرداند، طوری که توقع از آنها ساده تر و قابل درک تر نمودن پدیده ها باشد، نه گوشزد نمودن پیچیدگی امور. باید طلسم استدلال های فنی بسیار پیچیده را با الگوهای گفتگویی و تعاملی متکی به پیشرفت های امروز فنّاوری تعاملی، شکست و درک عمیقی از مسائل را نزد مردم و نیروهای عمل کننده گسترد.- دراینجا مباحث مهم دیگری هست که دیگر مجالی برای پرداختن به آنها نیست و تنها باید به کلیدواژه های آنها اشاره کنم و بحث را خاتمه دهم؛ 1- لزوم تمرکز بیشتر به وجه پایدار در توسعه پایدار، 2- نظم گرایی انتقادی و تعاملی، 3- درک مثبت و عیارسنجانه از نقد، طوری که ظرفیت ها و توان ها و امیدها برای حل مشکلات را مبنای اصلی انتقاد قرار دهد، 4- عدالت اجتماعی، 5- نمایندگی از منافع مردم محروم و سازمان نیافته، 6- تمرکز مسئولانه بر توانمندسازی گروه ها و افراد محروم برای مشارکت در فرآیندها، 7- «تولید فرهنگی اجتماع»، 8- اجماع سازی به معنای اجتماع سازی و نه ساخت و ساز افکار عمومی، 9- احیای مفاهیم ارسطویی اقناع، تأمل در ارزش ها، قضاوت های اخلاقی متکی بر تقوا و افشای آزاد عقاید، 10- رفع انحصار از خرد ابزاری، 11- زبان مشترک، 12- شبکه های محلی و انعطاف پذیر، 13- تحقق جامعه انسانی تر، 14- درک متقابل در سایه معیارهای فهم، صداقت، مشروعیت و صحت، و آزادی، 15- ارزش احترام و مبادی آداب بودن، 16- ترویج سادگی و بی تکلف بودن، 17- حساسیت به پیامدهای اخلاقی فرآیندها علاوه بر جنبه های فنی آنها، 18- مرزبندی های روشن میان معانی، 19- رفع اعوجاج سیستماتیک در چرخش اطلاعات، 20- ترویج اصولی فرآیندهای خلاق، و 21- توزیع مجدد و مکرر قدرت. دانشجو//
دوشنبه ، ۳۱خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سرزمین ارتباطات]
[مشاهده در: www.artpress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها