واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات روز: محصول جهانی اقتصاد سرمایه داری استکباری، چیزی جز فقر، حقارت و استثمار نیست و پیاده سازی آن در هر کشوری، همیشه نتایج مشابهی داشته است.ا طلاعات روز# روزنامه «حمایت» در یادداشتی از «شهریار زرشناس»نوشت: رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اخیر خود با اساتید و دانشگاهیان به نکته ای بی بدیل در باب معضلات اقتصادی و مشکلات پیرامونی آن اشاره کردند که بی تردید یکی از تاسف بارترین مشکلات کشور به شمار می آید. عبارت هشدارگونه «وال استریت ایرانی» در واقع ناظر به معضلی است که نظام و انقلاب از سالیان گذشته به آن گرفتار شده و در سال های اخیر حتی شتاب بیشتری به خود گرفته است. اشرافیت نوظهور سرمایه داری که این روزها شاهد آن هستیم، محصول مستقیم سیاست های نئولیبرالی است که پس از رحلت امام و تحت حاکمیت برخی از وابستگان تکنوکرات و سکولار بر امور اجرایی شکل گرفت و این رویکرد، دقیقاً نقطه مقابل آرمان گرایی انقلاب بود. اگر به بیانات رهبر حکیم انقلاب در پایان دهه شصت توجه کنیم، هشدارهای ایشان در باب عدالت و تجمل گرایی بیش از هر موضوع دیگری جلب توجه می کند، خصوصاً اینکه معظم له بر دو محور اقتصادی و فرهنگی برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری تاکید نموده اند. ریل گذاری برخی مقامات آن دوره که قطار آن در ایستگاه فعلی ایستاده است، به گونه ای بود که فرهنگ و اقتصاد کشور در مسیر سرمایه داری حرکت کند. برخی به صراحت تاکید می کردند که برای پیشرفت همه جانبه باید دست از اصول انقلاب برداشت و خط سیری را طی کرد که کشورهای پیشرفته لیبرال پیموده اند. به این ترتیب، ظالمانه ترین مدل سرمایه داری که منشاء و ام الفساد بی عدالتی ها و سرچشمه رکود تورمی و بیکاری است، پایه گذاری گردید. هنگامی که آثار منفی سرمایه داری شبه مدرن با اعتراضات و انتقادات کارشناسی روبه رو گردید، طراحان این سیستم به جای پاسخگویی، توپ را در زمین وفاداران انقلاب انداخته و ادعا کردند که شعارهای ضدآمریکایی و ضداستکباری، این مشکلات را به وجود آورده است ! از سوی دیگر، بررسی این مدل اقتصادی در سراسر جهان، نشان می دهد که تنها عده اندکی از سرمایه های سرشار برخوردارند و اکثریت مردم یا در فقر به سر می برند و یا حداکثر مقدار کمی از فقر فاصله گرفته اند. به عبارت دیگر محصول جهانی اقتصاد سرمایه داری استکباری، چیزی جز فقر، حقارت و استثمار نیست و پیاده سازی آن در هر کشوری، همیشه نتایج مشابهی داشته است. جالب اینکه با وجود چنین کارنامه ای، استدلال برخی از مجریان اقتصادی کشور برای بهبود اوضاع معیشتی عذر بدتر از گناه است چراکه آنها از مردم می خواهند تا در سایه رابطه با آمریکا، سرمایه های خارجی را به اصطلاح جذب کرده و مشکلات را حل نمایند در حالی که تمام گرفتاری ما ناشی از پافشاری بر اقتصاد سرمایه داری شبه مدرن در ایران است. پایه گذاری این نوع از اقتصاد در کشور ما و بازی خوردن برخی مسئولین در دیپلماسی اقتصادی غرب، اساساً دو نتیجه را به همراه داشته است اول، ایجاد وابستگی به اقتصاد جهانی و ترس از اینکه در دنیا تنها بمانیم و دوم، شکل دهی به فاصله بزرگ طبقاتی که به تعبیر امام خامنه ای، «وال استریت ایرانی» را شکل داده است. این اقتصاد، همیشه بحران آفرین است و به شکلی طراحی شده که در صورت عدم وابستگی، معضلات عدیده ای را برای کشور ایجاد خواهد کرد. به عبارت دیگر، کشوری که پایه های آن در این مدل اقتصادی محکم شده باشد، چنانچه تصمیم بگیرد بر اساس استقلال و منافع خود، راه دیگری را برگزیند، با دشواری ها و موانع زیادی از سوی نظام سلطه رو به رو خواهد شد. به همین دلیل است که برخی همواره سعی دارند غرب را به گونه ای عامل نجات کشور معرفی کنند که در صورت عدم جلب رضایت آنان برای سرمایه گذاری در کشور، حتی مشکل آب خوردن ما هم حل نخواهد شد ! نکته حائز اهمیت این است که خروج از این وضعیت و رسیدن به عدالت اقتصادی، نیازمند تغییر نگاه و اعتقاد به عزت کشور در گرو اقتصاد مقاومتی است. به بیان دیگر، کشوری که مردمانش عزتمند زندگی نمی کنند، طعم رفاه و رونق اقتصادی را هم نخواهند چشید. بله، ممکن است که کشوری به قیمت تحقیر و غارت منابع شدن منابعش، امتیازات ناچیز اقتصادی در نظام سرمایه داری را دریافت کند – اتفاقی که در برخی از کشورهای آسیایی افتاده است – اما این اقتدار و قطع وابستگی کامل است که می تواند اقتصادی شکوفا و عدالت محور را محقق سازد.متاسفانه برخی ها در بدنه حاکمیتی کشور دیده می شوند که از سرمایه های میلیاردی برخوردارند، مانور تجمل را به راه انداخته اند و با حضور این افراد بعید است که روند مبارزه با فقر و محرومیت سرعت پیدا کرده یا شتابی در حرکت به سمت پویایی و رشد اقتصادی حاصل گردد. وقتی نگاه منفعت طلبانه و سرمایه دارانه ای بر این عده از مسئولین حاکم است، اولاً د دغدغه ای برای رفع بی عدالتی وجود نخواهد داشت و ثانیاً همواره این محرومین هستند که باید برای رسیدن به قله توسعه غربی قربانی شوند در حالی که معنای واقعی آن، وابستگی و محدودیت بیشتر به جای توسعه است.نگاه سرمایه داری به اقتصاد کشور با این همه آثار مخرب، زاویه فرهنگی انقلاب اسلامی را هم نشانه رفته و آرمان خواهی، عدالت طلبی و انقلابی گری را به افراطی گری و بی خردی متهم می کند. این نگاه، سرپل سیاست فرهنگی امپریالیسم جهانی است که هر نوع نگاه انتقادی، مستقل و به خصوص انقلابی را خطرناک و متحجرانه قلمداد می نماید. ریشه همه این مصیب ها، شیفتگی کامل مسئولان به فرهنگ غرب است که خطر هضم شدن در هاضمه استکبار را در پی داشته و پیوند با فرهنگ و اقتصاد غربی به گونه ای است که اصل نظام را هدف قرار داده است. ما در شرایطی قرار داریم که جریان خطرناکی، کمر به انکار استکبارستیزی و عدالت زدایی از ارکان انقلاب اسلامی بسته و تلاش می کند سعادت و رونق اقتصاد کشور را در تسلیم شدن برابر غرب به خصوص آمریکا تفسیر کند اما شکی نیست که تامین رفاه، عدالت، عزت و دستیابی به استقلال اقتصادی جز با رجوع به آرمان های انقلاب در تمام ابعاد آن، از هیچ راه دیگری میسر نمی شود.
دوشنبه ، ۳۱خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات روز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]