محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845209129
آیت الله خامنه ای در سالگرد دکتر شریعتی: اختلاف افکنی بر سر شریعتی بازی دشمن بود - پایگاه خبری تحلیلی قم فردا
واضح آرشیو وب فارسی:قم فردا: قم فردا: از خصوصیات دکتر شریعتی حقیقت پذیری بود، برخلاف آنچه که گفته اند و نوشته اند حرف را گوش می کرد و اگر درست می یافت می پذیرفت و اگر کسی به خط فکری این متفکر عزیز در میانه سالهای ۴۶ و ۴۷ تا ۵۲ نگاه کند، به روشنی این تغییر جهت را در چند بخش می بیند. دائمأ رو به بهتر شدن و تکامل یابی و رفع عیب حرکت می کرد.به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا ،متنی که در ادامه می آید، سخنرانی آیت الله خامنه ای در اولین مراسم سالگرد وفات دکتر علی شریعتی پس از انقلاب است که در سومین سال پس از وفات وی، در مسجد اعظم قم برگزار شده است. این سخنرانی با عنوان «شریعتی بارها به من می گفت مرید مطهری است» به تاریخ ۴ تیرماه ۱۳۵۹ در روزنامه جمهوری اسلامی منتشر شده است. آیت الله خامنه ای در این سخنرانی شریعتی را «حقیقت پذیر» خوانده و اختلافات بر سر دیدگاه های شریعتی را «قلم زدن های بی ثمر و احیاناً زیان بخش» عنوان می کند که توطئه ی دشمنان است. هم چنین معرفی امثال استاد شهید مرتضی مطهری به جامعه را به یمن فضایی دانسته است که شریعتی ایجاد کرده بود. ایشان در این سخنان به بررسی روشنفکری دینی و روشنفکری غیردینی می پردازد و بسیاری از روشنفکران غیرمذهبی پیش از پیروزی انقلاب را سست عنصر یا حامی رژیم پهلوی عنوان می کند که هرگز مردمی و بین مردم نبوده اند، ایشان در ادامه، روشنفکری دینی را روشنفکری «آمیخته به مردم» معرفی کرده است که باید تداوم پیدا کند. ایشان در پایان با انتقاد از فضای توهین و تهمت و اختلاف همگان را به ادامه ی مسیر انقلاب و درگیر نشدن در اختلافات رسانه ای که به ابتر ماندن مسیر انقلاب می انجامد دعوت می کنند. متن کامل این سخنرانی را در ادامه می خوانید: بسم الله الرحمن الرحیم از شما برادران طلبه بخصوص مخلصانه و برادرانه می گویم بیایید به گل و میوه بنشینید، ای نهال های انقلاب فرهنگی، ای فرزندان راستین انقلاب اسلامی و همان طوری که از برادرامان دکتر نقل کردید، ای چشمان همیشه بیدار، ای روشنفکران همیشه آزاد، یقینأ شما برادران و خواهران عزیز و گردانندگان این مجلس عظیم و مهم که یادبود سالگرد فقدان شریعتی عزیز در قلب حوزه های علمیه تشییع است که مرا به خصوص برای گویندگی این مجلس خواستید، لابد به خاطر این بوده که می دانستید، سوابق دوستی و برادری و الفت و انس میان ما را و حقیقت هم همین است. در سال ۵۰ یا ۵۱ آن وقتی که احساسات ضدشریعتی گران در اوج تخاصم بود و اینجا و آنجا و بحث ها و قلم زدن های بی ثمر و احیانأ زیان بخش و گفتن و شنیدن های بی فرجام پایان ناپذیر وقت عزیز جامعه و ما و انقلاب ما را می گرفت جوان طلبه ای در مدرسه فیضیه قم و یا ظاهرأ در صحن آمد پیش من گفت من از قم با شوق و علاقه ی وافری برای شرکت در کلاس اسلام شناسی حسنیه ارشاد هر هفته به تهران می روم و این هفته هم رفته بودم و شریعتی را استاد خود می دانم. شریعتی حقیقت پذیر و منصف بود اما رفتم آن جا در ضمن بیانات دکتر جمله ای گفته شد در راجع به روحانیون من احساس ناراحتی و شرم کردم و خجالت کشیدم اهانت بود و گله کرد که چرا این استاد عزیزی که ما به او علاقه داریم گاهی در حرف ها تعبیرات نیش داری بکار ببرند. من عیناً این مطلب را به مرحوم دکتر گفتم. از خصوصیات دکتر شریعتی حقیقت پذیری بود، برخلاف آنچه که گفته اند و نوشته اند حرف را گوش می کرد و اگر درست می یافت می پذیرفت و اگر کسی به خط فکری این متفکر عزیز در میانه سالهای ۴۶ و ۴۷ تا ۵۲ نگاه کند، به روشنی این تغییر جهت را در چند بخش می بیند. دائمأ رو به بهتر شدن و تکامل یابی و رفع عیب حرکت می کرد. از این گله و شکایت برادرانه ناراحت شد و گفت جبران خواهم کرد و چند سخنرانی پرشور و تغییرات واقع بینانه درباره حوزه های علمیه و روحانیت و بخصوص طلاب گوشه ای از این جبران بود. در آن دیدار راجع به حوزه علمیه و طلاب تغییرات یادم نیست نقل نمی کنم، اما نشان می داد که این ذهن بیدار و این چشم نافذ دقیقأ موضع حوزه های علمیه و طلاب جوان را دریافت کلی جامعه ایران و انقلاب ایران احساس و لمس می کند. چیزی که نه قبل از او و نه متأسفانه بعد از او مدعیان پرچمداری روشنفکری نیمه اسلامی آنرا از بن دندان درک نکردند، او می فهمید و درک می کرد و راستی امروز جایش خالی است. روشنفکری در ایران قهر کرده با دین به دنیا آمد خط روشنفکری در ایران از حدود مشروطه شروع شد چون نمی خواهم تاریخچه روشنفکران را بگویم، کاری به اندکی قبل و اندکی بعد ندارم، این یک خط است آشنایی با فرهنگ بیگانه و فرهنگ غربی آشنایی با محصولات اندیشه انسان هایی در ماوراء این مرزها، اینها میزات خط روشنفکری میرزا ملکم خانم و افرادی از این قبیل نمونه هایی از این جهت گیری و این جریان بودند. اندکی از فرهنگ بسته داخل ایران چشم هایشان افق های دورتری را دیده بود و آن ها در اینجا بازگو می کردند، مردمانی از لحاظ هوش و درک از سطح متوسط مردم بالاتر و از لحاظ مطالعات متوجه به فرهنگ و اندیشه نویسی که از آن سوی مرزها برای ما به ارمغان می آمد، اینها روشنفکرها بودند. اما روشنفکری از آغاز ولادتش در ایران قهر کرده با مذهب بدنیا آمد و این یک چیز تقلیدی بود، چون اروپایی که آنها جریان روشنفکری را از آن تغذیه شده بودند و به عاریت گرفته بودند با مذهب قهر بود و حق داشت مذهب در اروپا یک حرکت ضدعلم، یک حرکت ضدروشن بینی و روشنفکری و روشن یابی، شما نگاه کنید در نوشته جات محققین روشنفکر دور و بر مشروطیت امثال تقی زاده ها و غیره، اینها که سوابق مذهبی و اسلامی هم داشتند شرط لازم و اصلی روشنفکر را روی گردانی از مذهب می دانستند. در ایران آن طور شد. کار به جایی رسید که روشنفکر یعنی لا مذهب- یعنی ضدمذهب، یعنی بی خبر از حقایق مذهب. داستان آن منجم را تداعی می کرد. ماجرای روشنفکران ایران در گذشته ها که سعدی نقل می کرد زیر پایش حفره ای بود آنرا ندید و افتاد توی چاه و سعدی می گوید تو که داری هفت آسمان را رصد می کنی، چرا جلوی پایت را نمی بینی، اینها دنبال زوایای فرهنگ از یونان به ارث مانده فرانسوی و اروپایی کندوکاو می کردند و می گشتند. اما به فکر آثار فرهنگی اسلامی نمی افتادند. آنچه را که امروز حجم عظیمی از مایه های روشنفکری اسلامی را تشکیل می دهد و در بطن اسلام بوده و در داخل این مرزها بوده و در کتاب ها و کتابخانه های ما بوده از چشم این روشنفکران غرب زده دور مانده بود. لذا روشنفکری با اسلام از اول ساز مخالفت ساز کرد. نقش علامه طباطبایی در پایه گذاری بنای باشکوه روشنفکری اسلامی سال های پیشرفت این شهریور ۲۰ پیش آمد. آزادی هایی به مردم داده شد. تعدادی از روشنفکران که مایه هایی از مذهب داشتند یا اروپارفتگانی که مایه هایی از مذهب داشتند به فکر افتادندکه اسلام را با یک دید تازه ای نگاه کنند و نگاه کردند و چیزهایی گوشه و کنار درآمد انجمنهای اسلامی در محوطه ی اروپا پی گذاری شد. در جریان جنبش ملی در دوران دکتر مصدق مذهب به میدان مبارزه و مقاومت وارد شد. فدائیان اسلامی پیدا شدند و برای قرآن و برای اسلام شعار ضداستبداد و ضدرژیم سلطنت دادند. مسلمان و منصفان و روشن بیان پیدا شدند و احساس کردند که در مذهب مایه مقاومت هست و به مذهب گرویدند ، بعد از ۲۸ مرداد و شروع دوران اختناق سیاه و پهلوی در دوران اول (چون اختناق را به دوران تقسیم می کنیم، اختناق از ۲۸مرداد سال ۳۲ تا فروردین ۱۳۴۲ و اختناق از فروردین ۱۳۴۲ و ماجرای مدرسه فیضیه تا سال ۵۶) در آن دوران اختناق اول روشنفکران مذهبی و اسلامی تدریجأ رشد و نمو کردند. در تهران، در مشهد و در قم و در اینجا باید نقش عظیم. سازنده استاد علامه بزرگوار حضرت آیت الله طباطبایی صاحب تفسیر ارزنده المیزان در ایجاد موج روشنفکری اسلامی فراموش نکنید. این مفسر و محقق و فیلسوف عالی مقام از پایه گذاران بنای باشکوه روشنفکری اسلامی است. او بود اول بار در عالم تفسیر نگاه تازه به افق تازه را به مراجمان قرآن آموخت و او به حق جزء بنیان گذاران روشنفکری اسلامی و در نهایت جزء شالوده ریزان انقلاب عظیم اسلامی و قرآنی است، عمرش طولانی و توفیقش روزافزون باد. رشد تفکر اسلامی در جامعه تدریجأ موج روشنفکری در حوزه اندیشه در حوزه اندیشه اسلامی و گرایش به اسلام پا گرفت و قوت پیدا کرد. جمعیتهای سیاسی بر مبنای اندیشه اسلامی بوجود آمد و خود این توجه اندیشمندان و متفکران و آگاهان و همشمندان به اسلام را بیشتر کرد. و دید نوین و تازه این عناصر بود که وقتی وارد اسلام شد گنجینه انباشته و مالامال از معارف اسلامی توانست آن رگ های رشد روشنفکری را پیدا کند و استخراج کند. تدریجأ انقلاب اسلامی شروع شد، انقلاب اسلامی نگاه تازه متفکران را به اسلام موجب شد. روشنفکر استاد زبردست و تیزبین و هوشمند نکته یاب ظریفی مثل مرحوم آل احمد با مشاهده ماجرای عظیم ۱۵ خرداد ۴۲ ناگهان متحول شد و از این رو به آن رو شد. «ما قدرالله حق قدره» خدا را درست برآورده نکرده بودند هنوز هم هستند کسانیکه نکرده اند. عظمت معجزه آسای این انقلاب اسلامی هنوز هم سیاست های مهاجم خارجی از آمریکایی و روسی و از جریان های وابسته ای که سر از همان سیاست های امپریالیستی در می آورد. کسان بسیاری هستند که از نیروی عظیم ایمان عامه مردم، از این تأثیر معجزه آسای باور قلبی عمیق این ملت به اسلام غافلند و من می خواهم همین جا توی این پرانتز در دنباله حرف های این برادرمان این جمله را اضافه بکنم که نه خیر این هرم شیشه ای نیست. شما او را به شکل شیشه دیدید، نزدیک بشوید ببینید که از سنگ خارا سخت تر است. به همین دلیل است که نوک پیکان مهاجمان بدون استثنا کند می شود و به همین دلیل است تبدیل شیوه های هجوم هرروز و هر ساعت و به همین دلیل است سر بقای این انقلاب شکوهمند اسلامی، شما خیال می کنید محاصره اقتصادی چیز کوچکی است، شما خیال می کنید هجوم نظامی آمریکا چیز کمی است، در تاریخ دنیا یکی ازفصل های برجسته تاریخ در ده ها سال آینده ماجرای هجوم نظامی آمریکا در طبس خواهد بود. من و شما در خود ماجرا هستیم و نمی فهمیم چقدر این ماجرا عظمت و اهمیت دارد. شما خیال می کنید شرق و غرب جاسوسی فرستادنشان و توطئه های سیاسی و نظامی و گوناگون توطیه عای دیگرشان عیه ایم ملت چیز کمی است. این انفلاب با این همه توطئه باید در همان ماههای اول متلاشی میشد. پس این سنگ خارا است. مادامی که ایمان مذهبی و باور اسلامی در دل این شمع های گدازنده ای که تازیانه پروانه های جان سوزند مشتعل است، هیچ سستی و انبوه نباید به ما راه پیدا کند. امروز شما در محاصره اقتصادی هستید، حداکثر فریادی که این ملت می کشد این است که دم گوش رفیقش می گوید که: آقا گرانی است این ملت انقلابی نیست، این ملت مقاوم نیست دارد تازیانه محاصره اقتصادی و به شکل گرانی و به شکل کمبود و به شکل نبودن اشتغال بر تمام جسم خودش لمس می کند و باز فریاد می زند «مرگ بر آمریکا» پس این ملت باز هم مؤمن و انقلابی است و چون مؤمن و انقلابی است این انقلاب خواهد ماند و دشمنان این انقلاب و همه تیرهای رهاشده بسوی این انقلاب سرپیکانشان کند و کج و شکسته خواهد شد و به پای این هرم خواهند افتاد. روشنفکر مذهبی؛ در میان مردم و آمیخته به مردم انقلاب را و اسلام را و ابوذر انقلابی را روشن فکر قبل از سال ۴۲ درست نشناخته بود و نفهمیده بود اما خط روشنفکری روشنفکری غیرمذهبی از یک طرف و روشنفکری منتهی به مذهب و معتقد به مذهب تا حدودی از یک طرف در حال پیشروی بود، ناگهان یک جریان عمیق و عظیم و تند و توفنده پدید آمده و آن روشنفکری برخاسته از ایمان و باور اسلامی بود، از سال ۴۲ به آن طرف انقلاب واقعی فرهنگی آن روز آغاز شد، آن روزها و آن شب ها و آن ایام پرمرارت را ما در میان این فضا و این هوا گذراندیم و محیط قم را با تمام وجودمان لمس می کردیم و انقلاب در حال تکوین بود و مولود تازه روشنفکری مذهبی با ویژگی هایی که می گویم در حال ولادت، اولا روشنفکر غیر مذهبی و یا ضد مذهب قبل از سال ۴۲ یک موجود مجرد و برج عاج نشین بود، اما روشنفکری که در کوره مذهب و اسلام گداخته و آبدیده شد و از آن جوشید و سرزد، روشنفکری بود در میان مردم و آمیخته به مردم فراموش نمی کنم در شب چهلم مرحوم دکتر در مشهد بود که جلسه ای در خانه پدر بزرگش تشکیل شده بود و از تهران عده ای آمده بودند، عده ای از همین قلم بدستان خوش نویس، خوش بوی پوچ بی محتوا بنام تسلیت آمده بودند مشهد فرصت را مغتنم شمردند و شمردیم و نشستیم گوشه ای به صحبت از مرحوم آل احمد شد، این ها خودشان را دور و بری ها و شاگردها و دوستان و همگامان او می دانستند و اظهار می کردند که ما داریم یواش شماها را می شناسیم بحث پیش رفت و من به این ها گفتم شما قدر این مجلس را بدانید زیرا تا به حال جز در محیط کلوپ ها و باشگاه ها و دفتر کار و حداکثر کلاس با مردم آشنا نشدید و انس نگرفتید و شما مردم را نمی فهمید ، هرگز برای شما اتفاق نیفتاده که چهار زانو روی فرش و یا و یا زمینی بنشینید، این طرفتان یک روحانی باشد، این طرفتان یک بازاری باشد، این طرفتان یک کارگر باشد، این طرفتان یک اداری باشد از همه جور آدم مختلفی، با صفا، بی دیوار، بی مرز کنار هم نشسته باشند، یک احساس، یک درد، یک سوز، یک عشق، یک رنج همه آنها را تحت تاثیر گرفته باشد و شما هم در میان این همه قرار گرفته باشید، شما از مردم بریدید و این نکته ای است که خود آن روشنفکرهای بریده از مردم هم به آن رسیده بودند و من نمی دانم یک وقتی در همین جا در قم این مطلب را گفتم و یا در جای دیگر در یک سخنرانی که یکی از همین آقایان روشنفکرهای معروف در نمایش نامه ای نقش آقای بالای بالکن و یا ایوان را بازی می کند و او همان روشنفکر است که بین مردم نمی اید و مردم به او نیازمندند و او هم برای اینکه مفید و متمر باشد به مردم نیازمند است اما خودش را از مردم دور نگه می دارد. اولاً می ترسد، ثانیا ننگش آمد، گفتم شما این طوری هستید و این یک واقعیت بود و آنها هم قبول کردند. روشنفکر غیرمذهبی یا ثناگوی دستگاه پهلوی بود یا زود به غلط کردن می افتاد اما روشنفکری که از دل حوزه یا چیزی شبیه حوزه می جوشد روشنفکر مردمی بود، در متن مردم و آشنا با سویدای دل مردم این یک فرق و این یک فرق اساسی است، ثانیا روشنفکر اسلامی و غیرمذهبی در آن سال های دور خود را موظف به مبارزه با دستگاه ستم نمی دانست سهل است گاهی خود را موظف به همکاری و خدمت و در این اواخر به ثناخوانی و ثناگویی هم می دانست. بفرمایید این شعرای نو و کهنه پرداز قد و نیم قد در دوران پیش از پیروزی انقلاب را یک دیدی بزنید. آنهایی که مدح شاه نگفتند، آنهایی که شهبانو را عنصر فرشته فداکار ندانستند و نامه نگاری نکردند، آنهایی که اگر گاهی به اشتباه دو روزی زیر سقف زندان گذرانده بودند نامه غلط کردم ننوشتند و قول ندادند که به فرهنگ ملی ایران وقتی بیرون آمدند یعنی (فرهنگ شاهنشاهی) به تعبیر آنها کمک کند. آن هایی که این خیانتهای سریع را نکردند حداقل کار این بود که آتش بس اعلام کنند میان خودشان و دستگاه جبار به قیمت اینکه خود را فلج کنند، خود را به کلی خنثی کنند، مثل اینکه ساکت نشستن و نیروها را برای روز دیگر ذخیره کردن هم در منطق اینها و فرهنگ اینها جرم بود. خودشانرا به آلودگی به فساد فلج کردند، با آلودگی به مجالس شرب خمر، با آلودگی به کافه ها و کابارها و نیمه شب مست و افتان و خیزان و به روی دوشها به خانه رفتن خواستند به دستگاه ها و سازمان امنیت درست ثابت کنند و قانع کنند. سازمان را که دیگر بفکر مخالفت با دستگاه نخواهد بود، این حداقل کاری بود که انجام دادند. بعضیها هم که ترسیدند در ایران مبادا مداحی کنند و مورد لعنت مردم و نزدیکانشان قرار بگیرند کار با مزه ای کردند و رفتند خارج و شاه را مداحی کردند، در محیط آزاد رفتند و زندانبان را ستایش کردند. حداقل کاری که انجام گرفت به وسیله روشنفکران ضدمذهبی و غیرمذهبی این بود که دژ بزرگ مقاومت را یعنی دین را و اسلام را و روحانیت را و قرآن را و کمربستگان قرآن و اسلام و دین را در چشم های آنها که زورشان می رسد و در تیررسشان بودند خوار و منفور کنند و به دستگاه جبار و اربابانش این خوش خدمتی را بکنند. بنابراین روشنفکر غیرمذهبی لزوما مبارز نبود حتی گاهی در مواردی لزوما ضدمبارز بود، اما روشنفکر مذهبی این جوری نبود. روشنفکر مذهبی لزوما مبارز بود، انواع مبارزه فرق میکرد، اما بهرحال مبارزه و مقاومت در مقابل دستگاه جبار شرط اول آگاهی و آشنایی با ظاسلام و بیش نویس و اندیشه روش اسلامی بود و فرقهای دیگر و فرقهای دیگر. شریعتی؛ آنتی تز روشنفکری غیراسلامی شریعتی آن کسی بود که نقطه التقاع روشنفکری قبل قرار گرفت. لذا حق بزرگی به گردن اندیشه روشن بیانه و روشنفکرانه اسلامی دارد. به قول آقایان «آنتی تز» جریان روشنفکری ضد اسلامی دقیقا شریعتی بود. طلوع مطهری در افقی بود که شریعتی به وجود آورده بود من پیش از خیلی از کسانی که بعدها با پاره ای از اشتباهات دکتر آشنا شده بودند به خاطر انس و آشنایی و صمیمیت و رفاقت نقطه های اشتباه را در اندیشه او مشاهده میکردم، لمس میک ردم گاهی هم با هم بحث می کردیم، اما می دیدم که او چه می کند، لمس می کردم که او چه هنر بزرگی دارد به کار می برد ، نمای خارجی اسلام در دید طبقات تحصیل کرده و روشنفکر در آن روز یک نمای ضدروشن بینی بود. درست است که در سال ۴۲ و ۴۳ و چند سال بعد از مقاومت عظیمی که مردم به پشت گرمی و اتکاء حوزه علمیه کردند نظرها نسبت به اسلام تا حدود زیادی واقع بینانه شد، اما این معنایش این بود که اسلام مبارز است، اسلام مقاومت است، اسلام ضدظلم است معنایش این نبود که اسلام ما را به پرواز بی نهایتی، بسوی کشف کشودن اندیشه های ناگشوده فکری و مقدس و انسانی و شریف سوق می دهد این کار شریعتی توانست نسل جوان را یک جا و دربست به طرف مذهب و ایمان مذهبی بکشاند این کار را او به طبیعت خود می کرد تصنعی در این کار نداشت. طبیعتا این طوری بود او خودش یک چنین ایمانی داشت، او خودش یک جنین دید روشنی به اسلام داشت و به همین دلیل بود که آنچه از او می تراوید می کرد بعد از بلوغ شریعتی در عرصه روشنفکری و بر منبر روشنفکری اسلامی بسیار بودند کسانی که معلمان شریعتی بودند اما کشف نشده بودند، ولی کشف شدند ، شریعتی به خود من بارها می گفت که من مرید مطهری هستم، مطهری را استاد خودش می دانست و ستایشی که او از مطهری می کرد، ستایش یک آشنا به شخصیت عظیم و پیچیده و پرقوای مطهری بود، اما مطهری در سایه و یا در پرتو حسن ظن و اقبالی که جوان روشن بین روشنفکر و نسل تحصیل کرده به اسلام پیدا کرده بود شناخته شد قبلأ مطهری را همکارها و همدرس ها و شاگردهایش فقط می شناختند، طلوع مطهری در آفاقی شد که آن آفاق را از لحاظ جو کلی کوشش های شریعتی به وجود آورده بود و یا در آن سهم بسیار بزرگی داشت. البته ارج و ارزش فیلسوف متفکر پرمغزی مثل مطهری در جای خود روشن و واضح است. اختلاف افکنی بر سر شریعتی بازی دشمن بود دشمن در آن وقت خوب فهمید که به کجا تکیه کند. نقش اختلاف افکنی و در این نقش دشمن یک جانبه بازی نکرد بلکه دو جانبه بازی کرد. از دو طرف دو جناح و دو جبهه را به جان هم انداخت. کسانی را به بهانه اشتباهات شریعتی آنچنان برانگیخته کرد که حاضر شدند بگویند این حتی دین ندارد، سنی بودن پیش کش چون چیز خیلی کمی بود، معتقد به الله و معتقد به نبوت هم نیست. متقابلا عده ای را وادار می کردند که بیایند به مردم و جوان ها بگویند بفرمایید اسلام یعنی این، مسلمان ها یعنی این، روحانیت یعنی این، تبلیغ اسلامی حوزه علمیه یعنی این که این اندیشه ها و این آرمان ها و این هدف ها و این سوز و این گداز را بی دینی می داند. و بازی گرفت و به طور فاجعه آمیزی هم گرفت و آن کسانی که در این میانه می ایستادند و به دو طرف هشدار می دادند به یک طرف می گفتند بابا برای اشتباهات کوچک برای خطاها و لغزش های قابل اغماض اصالت ها و ارزش های بزرگ را فراموش نکنید و به قول خود شریعتی مجازات را به قدر گناه بدهید و نه بیشتر، او خودش هم می گفت من اشتباهاتی دارم اما مجازاتی که بعضی از آقایان برای من در نظر می گیرند صدبرابر بزرگتر از اشتباه من است. اگر صد برابر بزرگتر نبوده ده برابر بزرگتر بود و به این طرف بگویند موضع عکس العملی انفعالی پیدا نکنید. آن کسی که به نام حوزه علمیه کتاب می نویسد سرتا پا فحش بدلیل فحاشیش جزء حوزه علمیه نیست. حوزه علمیه جای عالمانه تهمت و افتراء و فحش آمیز، این عده ای که این وسط را گرفته بودند اتفاقا از دو طرف می خوردند عده ای به این ها می گفتند مرتجع و این دلیل آن بود که نقش سازمان امنیت خیلی خوب گرفته بود. و در سوی دیگر انتقاد تبدیل شد به فحاشی و این اختلاف به دو حرکت شدید متاخصم مبدل شد و بعد از آن همه کوشش و تلاش که توانسته بود روحانیت و جوان را در کنار هم قرار بدهد این دو به تدریج با هم قهر می کردند و از هم روبر می گرداندند. خوشبختانه انقلاب اسلامی، ایران اوجش، اشتغال بزرگش همه این ناصافی ها و قشرها و ناصافی ها و ناهنجاری ها را ذوب کرد و از بین برد. امروزه دوباره همه دور هم هستند و خدا را شکر. آن چیزی که برای ما مهم است دو مطلب است. که ما به جریان روشنفکری اسلامی نیازمند هستیم و این جریان باید ادامه پیدا کند و باید در یک حد متوقف نماند و باید پیش برود، اما در خط امروز بسیارند کسانی که از نام محبت انگیز و عطوفت انگیز مرحوم شریعتی می خواهند برای خودشان جلب عطوفت و محبتی بکند اما حقیقت روشن است، حقیقت روشن است، حقیقت یک جریان اسلامی، آگاهانه، هوشیارانه است که باید در همین خط مستقیم، خط مرکزیت دادن به روحانیت بزرگ اسلام پیش برود و روحانی و دانشگاهی هر دو بار هم و در کنار هم بایستی کوشش کنند جریان روشنفکری مذهبی را هر چه بتوانند بیشتر و بیشتر ببرند. نقش خناسان و خطر شایعه پراکنان و تفرقه اندازان مطلب دوم این است که امام میفرماید: مومن از یک سوراخ عقرب یا سوراخ مار دوبار نیش نمی خورد یک بار که انگشت کردی توی سوراخ و دیدی نیش زد می فهمی اینجا لانه عقرب یا زنبور و یا مار است و دیگر دستت را بی هوا درون آن لانه نمی بری، مومن اینجوری است وقتی در یک نقطه صدمه دید حواسش در آنجا جمع می شود و می فهمد که دشمن چه می کند. ما در طول سالیان دراز چوب تفرقه و اختلاف بود. مقابل هم قرار گرفتن برادران و دوستان و هم جبهگان را خوردیم و فقط به خاطر شایعه پراکنی دشمن شاد شدیم، دشمن ما آمده اینجا یک چیزی گفته و رفته آن جا چیز دیگری گفته و این دو نقطه را به جان هم انداخته و خودش نشسته آن جا و با خیال راحت مشغول تماشا است، امروز هم همین طور است ممکن است شما بگوئید که ما این حرف را به تو میزنیم، به تو که جزء مشمولان هستی بسیار خوب بنده این نصیحت را از شما می پذیرم، اما این نکته ای اینجا وجود دارد و آن نکته این است که یکی از شیوه های ایجاد درگیری ها به وجود آوردن شایعه چنین درگیری ها و اختلاف هاست و رفیقتان هیچ با همدیگر دعوایی ندارند. یک شایعه پردازی می نشیند و از دعوا و کدورت و خصومت و قهر آشتی ناپذیر شما و دوستانتان حرف ها و حکایت ها اینجا و آنجا می گوید بعد وقتی شما فردا رفتید توی بازار، توی دبیرستان، توی دانشگاه می بینید همه از شما می پرسند چرا با فلان قهر هستی، نفر اول، دوم، سوم و دهم به شما می گویند و به او هم می گویند احساس می کنید که یک ذره ای قهر هستید و شروع می شود. امروز این نقش با کمال رذالت و با کمال ناجوانمردی دارد انجام می گیرد، کسانی دارند به مردم می گویند که شما چرا بی خود متحد هستید بالایی ها با هم اختلاف دارند ، شما چه می گویید مردم وقتی باور کردند که بالا شقاق و شکاف و اختلاف هست مایوس می شوند و می گویند راستی چه دلیلی دارد، چه فایده ای دارد که ما با هم باشیم، چطور با هم باشیم، زیر بلیط کی، زیر علم کی، تو کدام جناح، حقیقت این است که ما با هر خطی که بسوی هدف انقلاب اسلامی نرود مخالفت می کنیم، آشکار و نه زیر پرده و پنهان. این خطبه نماز جمعه است با چند میلیون مستمع در سراسر ایران و شاید بسیاری از شماها هم می شنوید و میبینید باردها و بارها خطوط اسلامی و کفر مارکسیستی و کفر آمریکایی در این خطبه با صراحت کوبیده شده، باز هم میگوییم و با کسی رودر بایستی نداریم، با هر جریانی که بخواهد دست آوردهای انقلاب اسلامی ایران و این مردم را در بازار سوداگرانه الحادی معامله کند می ستیزیم و تا مرز شهادت پیش میرویم. و این دینی است که ما به انقلاب داریم و این دینی است که ما به این مردم داریم و لذا این دین را با صداقت و خلوص ان شاءالله ادا می کنیم، این از این طرف قضیه برای ما هم فرق نمی کند که این ضدیت در زیر چه پوششی باشد، من بارها و بارها هم در خطبه نماز جمعه و هم در سخنرانی ها شیخ گمراه کردستان را کوبیدم اگر چه او در لباس روحانیت است اگر چه او عمامه سرش است، اگر چه با قسم حضرت عباس نماز می خواند برای من فرقی نمی کند که آن کسی که دارد جریان کفر آمیز ضد انقلاب را تعقیب و ترویج می کند، زیر عمامه باشد و با ریش و لباس روحانیت و یا با پاپیون و کراوات پا با کت و شلوار چریکی مد شده آقایان خلقیون (الی) فرقی نمی کند، در هر لباسی که باشند دشمن شناسی یک هنر است، این هنر را تک تک مردم باید پیدا کنند، باید تک تک مردم دشمن را در هر لباسی بشناسند و کوشش قرآن در سوره منافقون و در ده ها آیه مربوط به نفاق و مناطق برای همین است که دشمن را در زیر حجاب ها و پوشش های نفوذناپذیرشان بدهد و ما باید ما نگاه کنیم و ما باید ببینیم. خط امام، سیاست مستقل از شرق و غرب خیلی تنگ نظرانه خواهد بود اگر کسی نگاه کند که ما به سازمان و یا گروه خاصی نظر داریم، حاشا و کلا خیلی تنگ نظرانه و کودکانه خواهد بود، اگر کسی خیال کند ما به شخص یا چهره خاصی نظر داریم، ابدا و اصلأ مسئله، مسئله یک جریان است، اگر گروهی، اگر سازمانی اگر جمعی، اگر باندی، اگر شخصی در این جریان کیفرآمیز ضد انقلاب اسلامی قرار بگیرد، ما با آن شخص مخالفت نمی کنیم، ما با جریان مخالفت می کنیم. این مال مخالفت ها و خصومت های کیفرآمیز با کفر جهانی ما نمی توانیم بسازیم، زیر هر نام و هر پوششی ما امروز در دنیا از نظر بعضی از ناظران حساب گر سیاسی دنیا به عنوان افرادی که از لحاظ دیپلماسی ضعیف و نپخته هستند معرفی شدیم چرا؟ برای خاطر اینکه آن روزی که روابطمان را با آمریکا قطع کردیم و جشن گرفتیم، همان روز نیروهای اشغال گر امپریالیستی ضدبشر روسیه در افغانستان را هم مورد تهاجم و تقبیح قرار دادیم، در حالیکه سیاست مداران معمولی دنیا این کار را نمی کنند ما کردیم، و این سیاست ما نیست این سیاست امام است و سیاست اسلام و قرآن است در سخت ترین روزهای پیغمبر بر مکه در حول و حوش شعب ابی طالب در روزهای گرسنگی و محاصره اقتصادی و ظلم و اختناقی که پیغمبر و اصحابش به آن دچار بود یکی از رؤسای قبایل گفت من حاضرم بتو کمک کنم و ایمان بیاورم بشرط آنکه بعد از تو من جانشین تو باشم و تو الان ایترا اعلام کنی. پیغمبر می توانست بگوید باشد تو بیا، یک آری مصلحت آمیز ولی گفت نه مسئله جانشینی به میل خود من و تو نیست، امری است آسمانی و به ما ارتباطی ندارد. پاسخ شایعه شایعه نیست و پاسخ تهمت تهمت نیست این سیاست اسلام است و ما هم این سیاست را داریم. ما الان هم که بدنمان، بدن مقاومان به فضل پروردگار، زیر شلاق محاصره اقتصادی آمریکایی از سوئی دارد رنج می برد، باز هم حاضر نیستم یک چشمک و لبخند طرف رقیب روسیش بزنیم ، ما اعلام کردیم و اعلام می کنیم و فردا هم من در نماز جمعه انشاءالله اعلام می کنیم از نظر ما نمایندگان مردم افغانستان گروه های مبارزی هستند که نمایندگانش در ایران، در پاکستان و در جاده های دیگر حضور دارند، ما افغانستان را مال این ها میدانیم. ما این سازش کاری را نداشتیم و نداریم، بنابراین آنجایی که پای کفر در میان است ما ایستاده ایم و هر چه برسرمان بکوبند استوار تر و محکم تر می شویم و اما آن جایی که این اختلاف اصولی وجود ندارد، آن جایی که دلسوزی نسبت به اسلام هست یک لحظه تردید نکنیم، که ایجاد تفاهم و هماهنگی نمی کنیم و نکردیم. این را شما می دانید و بدانید درست یک روز قبل از آنی که یکی از روزنامه های عصر تهران با قلم زهراگین خود بذرنفاق و اختلاف را باز در سطح کشور بپاشد، ما از ظهر تا ساعت نهشب با رئیس جمهور و همه دست اندرکاران درجه یک در منزل یکی از برادران جلسه دوستانه و صمیمانه ای داشتیم که در آن جلسه تمام مسائل احتمالأ مورد اختلاف سلیقه حتی بررسی شده و به نقاط مشترک که رسیدیم و همین طور که در مصاحبه رئیس جمهور خواندید حتی نوشته شد و پای آن امضاء هم شد. این امضاء برای این بود که از بس شایعه پردازان شایعه می پراکنند و از بس دشمن دامن می زند یواش یواش مثل اینکه مسئولین خودشان هم دارد باورشان می آبد که یک خبری هست، یک اختلافی هست گفتند بنویسیم، امضا کنیم تا خاطر جمع باشیم و ۲۴ ساعت نگذشت که یکی از روزنامه ها با آن چهره شیطانی آشکار شد و مایه اضطراب و مایه حیرت و مایع درگیری و سؤال و استفهام در ذهن مردم شد. نکته ای که همه باید در اینجا بدانیم و بدانید پاسخ شایعه را شایعه نمی دهد. پاسخ تهمت تهمت را نمی دهد ما اگر می خواستیم در پاسخ شایعه ها و تهمت ها حرف بزنیم از شش یا هفت ماه قبل از این تا به حال باید هر کدام چند جلد کتاب حرف زده بودیم و نوشته بودیم این درست بود، آیا دشمن شاد نمی شدیم، قطعا چرا و یکی از مقاصد دشمن همین است. بنده در روزگار اختناق در مشهد جلساتی داشته شلوغ و پرشور از جوان و دانشجو و دانش آموز و طلبه و بازاری و روحانی و همه جور آدم در این جلسات کتابی می نشستند من عمرم در این جلسات گذشته و چهار اسبه و چهار نعل به جلو می تاختیم. از جمله کارهایی که می کردند این بود که در آن مسجد را ببندند بسیار خوب یک مسجد دیگر جلوی جمعیت را بگیرند، بسیار خوب شوق بیشتر و سوزنده تر، زندان ببرند، بالاخره هر زندانی یک آزادی دارد، تبعید کنند هر تبعیدی یک برگشتی دارد و این پانزده، شانزده سال ما با همین شیوه ها گذشت. کاری که می کردند این بود که عده ای را به جان ما بیاندازند، بنشینند، حرف بزنند، سخن پراکنی کنند، فحاشی کنند، به مبارزه بطلبند. بگویند آقا شما که فرزند پیغمبر هستید و خودتان روحانی می دانید چرا روی منبر نمی نشینید و می ایستید صحبت می کنید بنده از اوائل ایستاده سخنرانی می کردم تو را به خدا این هم شد جرم؟ و از اینجا بگیرند تا انحراف فکری انحراف ذهنی، و طرفداری و یا مبارزه با امروزید و غیره. در برابر بی اخلاقی ها باید بی تفاوت گذشت و مسائل اصلی را فراموش نکرد بنده یک روز در یک سخنرانی اعلام کردم گفتم: ای آقایانی که می نویسد و شایعه پراکنی می کنید (آن روز دوران اختناق) سخنرانی میکنید و بد می گویید و ذهن مردم را منحرف می کنید، بدانید دستتان پیش من روشده، من میدانم شما می خواهد که من در هر جلسه ای که صحبت می کنم جهت حرفم پاسخ گویی بشما باشد. من اینجا دارم به طرف خواستی می روم و در جهت خاصی سرکار از این طرف و آن طرف همش می آیی نیش می زنی، تنه می زنی و نمی گذاری من حرکت بکنم، برای این که من برگردم به طرف تو و از آن جهت باز بمانم. خاطرت جمع باشد. خیالت راحت باشد بنده طرف شما برنمی گردم، من راهم را ادامه می دهم. باور کنید بسیاری از شایعه پراکنی فرو کشید، مایوس شدند می خواستند سرگرم و مشغول کنند دیدند نه حریف این حرف ها پوست کلفت تر است و سرگرم و مشغول هم نمی شود. امروز هم همان طور است، آن مسئولی که بار سنگین را این ملت و با امام این امت روی دستش گذاشته مانند راننده ای که دارد در یک پیچ وخم کوهستانی سربالا با یک ماشینی که گاهی خاموش هم می کند و یا ترمزش هم می برد یا فرمانش هم می زند می خواهد حرکت کند محتاج این است که حواسش جمع جمع باشد که یک دفعه سقوط نکند و یا متوقف نشود یا خاموش نکند. یا متوقف نشود یا خاموش نکند، یا عقب برنگردد، در یک چنین شرایطی چهار نفر را بفرستند و بگویند آقا دو تا سنگ از این طرف و دو تا سنگ از آن طرف به این ماشین بزنی راهش چیست، راهش این است که در آن سراشیبی سحت ماشین را ترمز کند، نگهدارد، پیاده شود و بیاید یک سنگ هم این بردارد و بزند، خوب این ماشین به قله نرسد، دشمن می خواهد این راننده ی ناکام و و نامراد بماند. من اگر ماشین را بزنم کنار جاده و ترمز دستی را بکشم و بیام با آن ها دعوا کردن، همان چیزی است که دشمن می خواهد بکنید و حرف ها نگفته ای ماند و سخن های بسیار برای گفتن ذخیره ماند و داستان ها و حکایت های شنیدنی ناشنیده ماند، اما کارمان را پیش بردیم، تسلیم حیله نشدیم. الان هم همین طور، ما نمی خواهیم جواب بدهیم زیرا جواب دادن فاجعه آفرینی است، اما در مواردی اگر لازم شد افشاگری خواهیم کرد، علیه آن کسانی که در ئشت سرشخصیت های معروف و محبوب و منتخب قرار می گیرند و سعی می کنند که درست قلب لشکر را هدف قرار بدهند و شیوه ها را افشا خواهیم کرد، آنچه من مایل هستم به شما خواهران و برادران عزیز بگویم این است اختلاف سلیقه ی قابل نفی کردن نیست. معلوم است که اختلاف سلیقه هست. شورای انقلاب یک جمع سپری نفری است اگر هفت هم رای باشند یک چیز تصویب می شود حالا آن شش نفری که رای ندادند یعنی مخالف هستند، یعنی دشمن هستند، یعنی دست به یقه هستند، ابداً نظرش نیست رای نمی دهد و با هفت رای موافق قبول می شود و ما کم تر چیزی داشتیم در شورای انقلاب که سیزده رای موافق روی آن باشد، پس اختلاف سلیقه، اختلاف نظر هست، مگر بین فقها اختلاف نیست؟ اختلاف فتواء، مگر بین اطباء در معالجه ی یک بیمار اختلاف نظر نیست، مگر بین حقوقدانان و اختلاف سلیقه و دید و برداشت نیست؟ هست چرا نیست. اما این اختلاف به معنای دشمنی نیست. دشمن میخواهد آن اختلاف سلیقه، اختلاف برداشت، اختلاف نظر را که گاهی هم ممکن است به زبان بیاید و در یک جو سالم اشکالی هم ندارد به حساب اختلاف و ستیزه و خصومت و دشمنی بگذارد. می خواهم شما بدانید که خصومت و دشمنی و اختلاف اصولی یعنی اختلاف برسد اسلام و کفر در سطوح بالا وجود ندارد و دشمن می خواهد این را بباوراند و حاضر است برای این کار همه ی جنایت را انجام بدهد، لعنت خدا بر دشمنان تفرقه انگیز.
شنبه ، ۲۹خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قم فردا]
[مشاهده در: www.qomefarda.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها