واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>سلامت> به دلیل نفوذ بافتی عالی و طیف فعالیت وسیع، فلوروکینولون ها در بیماران بزرگسال گزینه آنتی بیوتیکی خوبی هستند.به گزارش شفا آنلاین ،نخستین فلوروکینولون، نالیدیکسیک اسید در سال 1964 معرفی شد و طی دو دهه اخیر برای درمان عفونت های مجاری ادراری در کودکان بزرگتر از سه سال مورد تایید بود؛هرچند به ندرت تجویز می شد. فلوروکینولون های پرمصرف تر، یعنی سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین فقط قبل از سال 2004 میلادی در کودکان برای درمان آلودگی با سیاه زخم تنفسی مورد تایید بود. در سال 2004 میلادی، سیپروفلوکساسین برای درمان عفونت های مجاری ادراری عارضه دار و پیلونفریت در کودکان 1 تا 17 سال تاییدیه گرفت. موکسی فلوکساسین برای تجویز در کودکان مورد تایید نیست. فلوروکینولون ها به دلیل التهاب و تخریب مفاصل تحمل کننده وزن اثرات نامطلوبی بر تکامل غضروف حیوانات خردسال داشته است. این مشکلات مفصل اغلب غیرقابل برگشت هستند و احتمال رخ دادن آنها در کودکان، تجویز فلوروکینولون ها را در این گروه سنی محدود کرده است. در یک مطالعه روی کودکان، سیپروفلوکساسین در مقایسه با داروهای شاهد باعث افزایش 3/3 درصدی مشکلات عضلانی-اسکلتی طی 6 هفته درمان عفونت ادراری یا پیلونفریت عارضه دار شده است. آدفورین( Adefurin) و همکارانش دریافتند که افزایش 57درصدی در آرتروپاتی در کودکانی که تحت درمان با سیپروفلوکساسین قرار می گیرند در مقایسه با گروه شاهد وجود دارد. برخلاف مدل های حیوانی، نه دوز دارو و نه طول مدت مصرف هیچ کدام اثری بر میزان وقوع یا شدت آرتروپاتی ندارد. یک مطالعه در 2007 میلادی، توسط نوئل(Noel)و همکارانش نشان داده است که شیوع مشکلات عضلانی-اسکلتی در کودکان تحت درمان با لووفلوکساسین در مقایسه با کودکان تحت درمان با داروهایی از خانواده غیرفلوروکینولون ها در ماه دوم و دوازدهم درمان بیشتر است. این نتایج و شدت عوارض باید در هنگام انتخاب فلوروکینولون و شروع درمان در کودکان درنظر گرفته شوند. نگرانی دیگر در زمینه تجویز فلوروکینولون ها، افزایش خطر مقاومت آنتی بیوتیکی است. الگوهای مقاومت نسبت به فلوروکینولون ها که طی 20 سال اخیر در بزرگسالان وخیم تر شده اند، ممکن است از طریق مکانیسم های متعددی نظیر تغییرات در آنزیم های هدف یا بروز پمپ های افلوکس رخ دهند. ساخت فلوروکینولون های جدیدتر نظیر موکسی فلوکساسین این توقع را ایجاد کرده است که مقاومت به باکتری های گرم مثبت محدود شود. هرچند، مقاومت آنتی بیوتیکی یک خصلت خانوادگی در میان آنتی بیوتیک هاست و ممکن است با ادامه درمان در کودکان مشکل آفرین شود. فلوروکینولون ها با موفقیت در درمان انواع مختلف عفونت در کودکان مورد استفاده قرار می گیرند. از جمله عفونت های مرتبط با سیستیک فیبروزیس، عفونت های ادراری عارضه دار و اوتیت مدیا. تجویز آنها در کودکان با تب نوتروپنیک یا عفونت های گرم منفی مقاوم به چند دارو نیز افزایش یافته است. هرچند که بیشتر مقالات طرفدار تجویز فلوروکینولون ها در کودکان گذشته نگر، کوچک و غیرمقایسه ای هستند. شواهد در زمینه آرتروپاتی های ناشی از فلوروکینولون ها در کودکان موجود هستند. اما هیچ موردی از تخریب غضروفی در کودکان ذکر نشده است. به علاوه، یک مطالعه گذشته نگر با شرکت بیش از 20 هزار کودک نشان داده است که هیچ اختلافی در شیوع اختلالات مفصلی یا تاندونی در مصرف کنندگان فلوروکینولون ها در مقایسه با آزیترومایسین وجود ندارد.سپید PRNewswire
دوشنبه ، ۲۴خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]