تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833186849
آیا طرح های وزارت بهداشت پیوست اجتماعی دارد؟ - پایگاه خبری اطلاع رسانی شفا آنلاین
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>سلامت> چندی پیش در همایش معرفی فرصت های سرمایه گذاری که در هتل اسپیناس پلاس برگزار شد، حجم بالای پروژه هایی که به اشکال مختلف به سرمایه گذاران داخلی و خارجی معرفی می شد، آگاهان و ناظران را نگران می کند که با وجود نیاز شدید کشور به زیرساخت های تشخیصی درمانی، امکان اجرای این پروژه ها تا چه حد مورد مطالعه و دقت نظر قرار گرفته است و صرف جذب سرمایه خارجی، مشکلات نظام سلامت را حل می کند یا گرهی بر گره های کور وزارتخانه اضافه می کند؟دو پاسخ متفاوت ازجانب وزیر و معاون وزیر به گزارش شفا آنلاین ،به نقل از سپید وقتی از وزیر بهداشت سوال شد که وضع پیوست های اجتماعی این طرح ها چیست، او تنها به ذکر این جمله بسنده کرد: «واگذاری این پروژه ها به بخش خصوصی، خودش یک طرح اجتماعی است. مگر می شود پیوست اجتماعی نداشته باشد؟» اما چند دقیقه بعد و چند متر آن سوتر، معاون اجتماعی اش پاسخی داد که قاطعیت گفته آقای وزیر را زیر سوال برد. پاسخ صریح سیدمحمدهادی ایازی این بود: «اینکه پروژه ها بر مبنای نیاز شناسایی شده و در این همایش معرفی شده اند، قطعی و مسجل است؛ ولی اینکه بگوییم تمام این پروژه ها پیوست اجتماعی دارند، باید بگویم که نه. این چنین نیست.» از ایازی پرسیدم: «اگر پروژه ای ساخته و سپس مشخص شد که تبعات اجتماعی و فرهنگی آن قابل کنترل نیست، چه باید کرد؟» و او هم با لبخند امیدوارانه ای که بر لب داشت، گفت: «انشالله که این طور نباشد.» مطالعه وظیفه کیست؟ معاون اجتماعی وزارت بهداشت البته راه دیگری هم پیشنهاد داد و آن درگیرشدن خود سرمایه گذاران در چنین مطالعاتی است. وی گفت: «سرمایه گذاری که می خواهد در پروژه ای سرمایه گذاری کند، حتما این موضوع را مورد توجه قرار می دهد و مشکلات به مرور زمان حل خواهد شد.» اما وقتی نظر برخی از صاحبان سرمایه و شرکت های سرمایه گذاری حاضر در جلسه را پرسیدم، پاسخ متفاوتی از آنچه ایازی انتظار داشت شنیدم. به عنوان مثال عبداله یونسی عضو هیئت مدیره هولدینگ سلامت آریا گفت: «پروژه ای که مطالعات دقیقی نداشته باشد و تکلیف مسائل اجتماعی و فرهنگی آن روشن نباشد، یک پروژه دردسر ساز است و پروژه های نظام سلامت هم معمولا از این دسته پروژه ها هستند. لذا کسانی که پول و سرمایه در اختیار دارند، علاقه ای به ورود در اقتصاد سلامت ندارند و کسانی هم که تخصص و علاقه مندی به این حوزه دارند، از پول و سرمایه لازم برخوردار نیستند.» معاونت درمان صلاحیت ندارد چند روز بعد فرصتی پیش آمد تا در گفت وگو با رئیس ستاد محیط زیست و توسعه پایدار شهر تهران، الزامات قانونی وجود پیوست های اجتماعی برای پروژه های عمرانی را مرور کنیم. محمدمهدی گلمکانی اظهار داشت: «لزوم بهره گیری از پیوست های اجتماعی در بعضی از اسناد آمده است. مثلا در سیاست های ابلاغی مقام معظم رهبری اشاره شده که بعضی از کارها حتما باید دارای پیوست اجتماعی باشد. ولی من اطلاع دقیقی ندارم که آیا به قانون تبدیل شده یا نه.» وی افزود: «قبل از آغاز پروژه ها یک سری مطالعات امکان سنجی انجام می شود که مباحث مربوط به تبعات اجتماعی انجام یک پروژه هم در مطالعات آنها وجود دارد ولی لازم است که یک دستگاهی به عنوان دستگاه متولی و ناظر، اینها را تایید کند.» عضو شورای عالی نظام پزشکی در ادامه خاطرنشان کرد: «مدتی قبل معاونت درمان وزارت بهداشت مطالعاتی انجام داد و سرانه تخت بیمارستانی را محاسبه کرد. براساس چنین مطالعاتی است که مشخص می شود مثلا در بعضی از شهرها، نیازی به ساخت تخت بیمارستانی وجود ندارد یا اینکه در بعضی از شهرهای کوچک مجوز ساخت بعضی بیمارستان ها داده نمی شود یا گفته می شود که در فلان شهر گنجایش بیمارستان های هزارتخت خوابی وجود ندارد. مثلا یک زمانی گفته می شد که در پهنه شرق تهران مجوز ساخت بیمارستان داده نمی شود. این مجوزها بر اساس نظر کارشناسی معاونت درمان صادر می شود. البته این طبیعی است که معاونت درمان صلاحیت لازم در این موضوع را نداشته و اینجا یک کار کارشناسی لازم است.» از گلمکانی پرسیدم: «آیا شهرداری و شورای اسلای شهر به عنوان مدیر شهر تهران، از تک تک این پروژه ها که با مشوق های بسیار قوی به تدریج به سرمایه گذاران خارجی واگذار می شوند، اطلاع دارد که در کجا و با چه شرایطی قرار است ساخته شوند؟» وی تصریح کرد: «من اطلاع دارم که تفاهمنامه ای بین شهرداری و وزارت بهداشت به امضا رسیده است. بنابراین می دانم که شهرداری درباره کلیات این طرح با وزارت بهداشت تفاهم دارد. اما درباره تک تک این پروژه ها به هرحال سرمایه گذار باید خودش مطالعه کند و سرمایه خودش را تنظیم کند.» به محدودیت های خودمان معترفیم نوبت به سخنگوی وزارت بهداشت رسید تا دیدگاه های خود را برای ما تشریح کند. ایرج حریرچی درعین حال که به لزوم انجام مطالعات دقیق و وجود پیوست های اجتماعی برای پروژه ها باور دارد، اما بیشتر بر شرایط غیرقابل تغییری تاکید داشت که به نظام سلامت تحمیل می شود. وی اظهار داشت: «این مطالعات، درمورد پروژه های بزرگ ما حتما لازم است که انجام شود. برای بعضی از آنها انجام شده و بعضی از آنها هم چون تکلیف سرمایه گذار برای آن مشخص نشده، هنوز مشاوری هم برای آن انتخاب نشده است.» سخنگوی وزارت بهداشت تصریح کرد: «ما به بعضی از محدودیت های خودمان اعتراف می کنیم.» وی افزود: «وقتی که پروژه ها مکان یابی می شوند، یک مطالعه بزرگ در سطح شهر انجام می شود و آینده تخت های بیمارستانی در این شهر مشخص می شود. ما نتیجه این مطالعات درمورد شهر تهران را 2 سال پیش در جلسه ای به آقای دکتر قالیباف هم ارائه کردیم که مورد تایید کلی شهرداری هم قرار گرفته است.» حریرچیادامه داد: «ما به محدودیت های خودمان واقفیم ولی باید این مسائل را هم درنظر بگیریم که به عنوان مثال در تهران در حوزه دسترس مردم، زمین مناسب برای احداث بیمارستان نیست. بالاخره باید این محدودیت ها را درنظر بگیریم و با مصلحت کل شهر و کل نظام بهداشتی درمانی شهر، استان و کشور تصمیم بگیریم.» وی اضافه کرد: «ما در عالم تئوری زندگی نمی کنیم. ما در کشوری هستیم که صدهزار تخت بیمارستانی کم دارد. میزان متوسط بستری در بیماستان های دولتی 8/2 است و اشغال تخت هم بالای 70 – 80 درصد است. یعنی در نقطه بحران هستیم. از این صدهزار تختی که کمبود داریم، اگر مثلا 80 هزار تخت احداث شده بود، آن وقت می شد درمورد 10 یا 20 هزار تخت باقیمانده گفت که مثلا جای خوبی برای آنها درنظر گرفته نشده است. ولی درمورد پروژه هایی که در دستور کار قرار دارند، ما اطمینان داریم در هر نقطه از این شهر احداث شوند، یک بیمارستان کارا خواهند بود. جایابی این پروژه ها موضوع بعدی است.» قائم مقام وزیر بهداشت با انتقاد از کسانی که درمورد جزئیات طرح ها تذکر می دهند، گفت: «بعضی ها موضوعاتی مانند این را مطرح می کنند و احساس می کنند که به نقطه خیلی کلیدی هم توجه کرده اند درحالی که نمی دانند ما هم به این نکات کلیدی توجه داریم. ما در کشوری هستیم که صدهزار تخت بیمارستانی کم دارد و درهمین زمان در مشکل دارترین جاها هم مذاکراتی برای احداث 13 هزار تخت در جریان است. برای انتخاب زمین برای این پروژه ها هم معمولا بیشتر از یکی دو گزینه، پیش روی ما قرار ندارد.» وی درپایان تاکید کرد: «بعضی ملاحظات وجود دارد که اگر همه چیز ایده آل بود، می شد بهای بیشتری به آنها داد.» پیوست اجتماعی چیست؟ در دهه های گذشته که زندگی شهری پیچیدگی های امروز را نداشت، طرح ها و پروژه های توسعه، غالبا از دیدگاه اقتصادی ارزیابی می شدند و این اعتقاد وجود داشت که تولید ثروت می تواند همه مشکلات و تبعات احتمالی منفی آن پروژه را تحت الشعاع خود قرار داده یا حتی آن را حل کند. در این دیدگاه توجه به اجتماع محلی و نظام همسایگی در حداقل ممکن بود. لذا به شبکه های اجتماعی که پایه های اصلی تامین کننده حمایت برای مردم در مقابل سختی ها و استرس ها بود، توجهی صورت نمی گرفت. از اواخر دهه 1960، ارزیابی اثرات زیست محیطی در پروژه ها رایج گشته و اخیرا برنامه ریزان و تصمیم گیران به این نتیجه رسیده اند که لازم است به درک بهتری از پیامدهای اجتماعی پروژه های توسعه دست یافت. از حدود شش سال پیش شورای شهر تهران مصوبه ای را به تصویب رساند که بر اساس آن پروژه های عمرانی شهرداری، ملزم به داشتن پیوست های اجتماعی و فرهنگی هستند. از همان زمان برخی از کارشناسان، درعین حال که از چنین مصوبه ای استقبال می کردند، اطلاق نام «پیوست» را بر این مطالعات نمی پسندیدند و معتقد بودند که این نام تا حدودی از ارزش این کار می کاهد. لذا عبارت «گزارش مشاور اجتماعی» را پیشنهاد دادند که هنوز هم مورد استفاده است. از سویی کارشناسان مباحث توسعه ای نام «پیوست های توسعه پایدار» را بیشتر می پسندند. به هرحال همه متفق القول هستند که تصمیمات بزرگ، تبعات بزرگی هم خواهد داشت و با متراکم شدن زندگی اجتماعی انسان ها، این تاثیرات عمیق تر خواهد شد. ایجاد یک پروژه عمرانی در شکل مرکز تجاری، تفریحی، مدرسه، بزرگراه و بیمارستان بر محیط اطرافش تاثیرات شگرفی خواهد گذاشت. این طرح ها و پروژه ها به شکل بالقوه با مهاجرت مثبت یا منفی از آن محل، باعث «تغییرات جمعیتی» خواهد شد، در «الگوی اشتغال» ساکنین آن محل تاثیر خواهد گذاشت، «نظام همسایگی» را با اخلال مواجه خواهد کرد. به یاد داریم در همین ماه های گذشته وقتی که وزیر بهداشت به همراه تعداد دیگری از مسئولین شهرداری و سازمان اوقاف و... برای کلنگ زنی پروژه احداث بیمارستان سوختگی موقوفه «مرحوم عمیدی نوری» به محل احداث این پروژه رفتند، آنچنان با گلایه ها و نارضایتی اهالی محل مواجه شدند که مراسم کلنگ زنی کاملا تحت تاثیر قرار گرفت. شاید داشتن تعهد بیشتر نسبت به مطالعات عمیق تر، بررسی های کارشناسانه تر و دقت نظرهایی که تحت عناوین گزارش مشاور جتماعی، پیوست اجتماعی، پیوست توسعه پایدار یا هر اسم دیگری شناخته می شوند، بتواند از تبعات تصمیمات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی ما بکاهد.
دوشنبه ، ۲۴خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
گوناگون
پربازدیدترینها