واضح آرشیو وب فارسی:تیتر امروز: کارخانه ارج، نه نخستین کارخانه ای است که به خاطر عدم رسیدگی به موقع به آن محتوم به تعطیلی شده است و نه آخرین کارخانه خواهد بود. به گزارش تیتر امروز ، مادربزرگ همیشه وقتی از خاطرات قدیمش تعریف می کرد، جذاب ترین قسمت خاطراتش به زمانی بازمی گشت که در صف های طولانی شیر و مرغ و گوشت با زنان همسایه و فامیل زمان می گذراندند و سرآغاز دوستی های زیادی از همین صف ها شکل گرفته بود. وی حتی از حواله هایی صحبت می کرد که همچون سند خانه با ارزش بود. مادر بزرگ از زمانی می گفت که برای اینکه بتواند کمی روال زندگی شان را تغییر دهد درخواست خرید یک یخچال را می کند، یخچالی که این روزها فاصله تقاضا تا خرید - به فرض تامین منابع مالی آن- تنها نصف روز است باید همچون خرید خودروهای فعلی چند ماه چشم انتظار می ماند تا زمان حواله خریداری شده برسد و پدر بزرگ بتواند یخچال ساده ای را برای مادربزرگ بخرد. اما مادربزرگ همیشه با هیجان می گفت: «مادر جان انتظار برای خرید یخچال می ارزید، آخه اون موقع ها کارخونه ارج یخچال حواله ای می فروخت و مجبور بودیم برای خرید چند ماهی منتظر باشیم. ولی انصافا اون موقع ها «ارج» برای خودش ارج و قربی داشت. مثل یخچال های امروزی نبود. اون روزها جنس ایرانی خیلی با کیفیت بود مثل الان نبود که این خارجی ها کیفیت جنس ایرانی رو از بین برده باشند. وقتی می گفتی یخچال ارج خریدم می دونستی که یک ١٠ سالی خیالت راحته.» و حالا امروز خبر تعطیلی رسمی کارخانه ارج به فاصله اندکی روال تایید و تکذیب همیشگی خود را طی می کند، روالی که تایید و تکذیب آن بر اصل ماجرا تغییری را ایجاد نمی کند. خبری از اشتغال ٨٠ نفری آتش نشانان و نگهبانان این کارخانه اشاره می کنند و خبر دیگری از وجود هفت خریداری خبر می دهند که سه سال است، قرار است کارخانه ارج را بخرند و این کارخانه ٧٩ ساله را جان دوباره بدهند. کارخانه ارج، نه نخستین کارخانه ای است که به خاطر عدم رسیدگی به موقع به آن محتوم به تعطیلی شده است و نه آخرین کارخانه از این دست. در سال های ٨٤ تاکنون بارها خبرهای مختلفی در مورد تعطیل شدن کارخانه های مختلف تولیدی و صنعتی به گوش رسیده اند و در نهایت تازگی خبری یکی دو روزی توانسته اند توجه های معدودی را به خود جلب کنند اما در نهایت کارخانه ها مهر تعطیلی خورده اند؛ کارگران آنها با کوله باری از تجربه و سابقه کار مجبور شده اند تا به دنبال کارگاه یا کارخانه جدید در جست وجوی کار بگردند. حال آنکه بیکاری هنوز هم پاشنه آشیل برنامه دولت است. در سال های گذشته، خبرهایی که از فعالیت کارخانه های ایرانی به گوش می رسید، حکایت از نامساعد بودن وضعیت تولید در کارخانه های ایرانی داشت، به گونه ای که رسما ظرفیت های تولید کارخانه های ایرانی رو به افت گذاشت و کم کم نام برندهایی که روزی صدرنشین فروش های امین حضور را به نام خود ثبت می کردند به فراموشی گذاشت. روال تقریبا یک دهه ای نزول تولیدات صنعتی و عدم توجه به وضعیت تولیدی داخلی موجب شد تا کم کم برندهای وارداتی به خوبی جایگزین برندهای معتبر ایرانی شوند؛ این روال حتی با بی توجهی ای که در دوران تحریم ها در خصوص حمایت از صنایع داخلی روی داد موجب شد تا دوستان دوران تحریم سنگ آخر را به پای لنگ صنعت ایران بزنند و بازار ایران را با کالاهای وارداتی خود پر کنند تا دیگر نه نامی از برندهای قدیمی ایرانی باقی بماند و نه کسی دیگر خواهان خرید برندهای ایرانی شود و در عوض نام های خارجی بزرگ ترین تبلیغات های خیابانی را به نام خود ثبت کنند. شاید بتوان نخستین سقوط ظرفیت های تولیدی و سکوت در مقابل این روال را مربوط به زمانی بدانیم که مسوولان وزارت صنایع و معادن وقت با عدم انعکاس آمارهای صنعتی آن هم در طی شش سال به خوبی در سکوت به برندهای کره ای و چینی اجازه تصاحب بازار لوازم خانگی ایران را دادند آن هم در زمانی که تولید کنندگان خواستار حمایت های دولتی را داشتند و شاید حمایت های مقطعی در آن زمان می توانست کمر خم شده تولید صنعتی ایران را مجددا صاف کرده و اجازه ندهد وضعیت کارخانه های قدیمی و چند دهه ای ایران به روزی برسد که حتی سرمایه گذاران هم برای خریدشان بیش از سه سال زمان فکر کردن می خرند. پیش از این اما تولید کننده ها بارها از دولت استمداد خواستند و رسما به دولت اعلام کردند که اگر حمایت های دولتی را به این بخش تزریق کند می توان در کنار اشتغالزایی شاهد تعطیلی این حجم از کارخانه های قدیمی نباشیم. در عین حال نباید نادیده بگیریم که تجریه سال های تحریم حتی با برندهایی که بازار لوازم خانگی ایران را تصاحب کرده اند، نشان داد که مدیران این برندهای خارجی هم در شرایط سخت حاضر نیستند منافع جهانی شان را با منافع ایرانی ها گره بزنند و به راحتی می توانند گزینه های جدیدی را برای همکاری به جای ایران در اولویت قرار دهند. در همین حال کارشناسان اقتصادی معتقدند که کارخانه های ایرانی قدیمی که این روزها محکوم به تعطیلی شده اند کارخانه هایی هستند که روزگار در اوج خود را با تکیه بر توان داخلی رقم زده اند و توانستند با کسب تجربه و استفاده از توان داخلی به جایگاهی برسند که محصولات خود را به بازار های صادراتی بفرستند؛ حال اینکه برندهای فعلی فعال در کشور همگی در مشارکت با یک برند خارجی هستند و در صورت هر نوع ناملایمتی ممکن است تولید در این کارخانه ها با مشکل مواجه شود. در همین حال عدم تسهیلات دهی به موقع، عدم حمایت های دولتی، عدم تمایل به خرید جنس داخلی در کنار کاهش ظرفیت های تولیدی این بیم را به وجود خواهد آورد که ممکن است در آینده تعطیلی سرنوشت محتوم تمام کارخانه هایی باشد که این روزها به جای ١٠٠ درصد تنها با ٢٠ یا نهایتا ٤٠ درصد ظرفیت فعالیت می کنند و آن روزها نمی توان مرثیه ای که امروز برای برندی هچون «ارج» خوانده می شود را سر داد؛ که دیگر این امر به روالی عادی تبدیل شده است.
یکشنبه ، ۲۳خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیتر امروز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]