تور لحظه آخری
امروز : یکشنبه ، 4 آذر 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):داناترين مردم كسى است كه دانش ديگران را به دانش خود بيفزايد.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

خرید سرور مجازی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

خرید نهال سیب

وکیل ایرانی در استانبول

وکیل ایرانی در استانبول

وکیل ایرانی در استانبول

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1833200308




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

همواره همپای جلودار - خبرنامه دانشجویان ایران


واضح آرشیو وب فارسی:خبرنامه دانشجویان ایران: خبرنامه دانشجویان ایران: محمدرضا کردلو// انقلاب با انسان ها شروع می شود. انسان هایی که ابتدا در خود انقلاب می کنند و خود مبدأ انقلاب هستند. 91 سال پیش در خانه آقای ممتحنی در سبزوار یک تولد، مبدأ یکی از همین انقلاب ها شد. انقلاب شعر علیه ظلم. انقلابی که با متولد شدن حسین شروع می شود. حسین وقتی به دنیا آمد که رنج همزاد مردم این سرزمین بود. خانواده ممتحنی اما با همه سختی های آن دوران، فارغ از مردم نیستند. با همه مشکلاتی که خودشان دارند، «خانه امید» مردم رنج دیده سبزوار شده اند. سال های قحطی هم رسیده و سختی ها دوچندان شده است اما مجلس امام حسین(ع) در خانه شان برپاست و خانواده سبزواری اهل سبزوار بویژه خانواده های نیازمند را اطعام می کنند. حسین شب ها را خیلی دوست دارد. هوا که تاریک می شود می نشیند کنار مادر تا برایش کتاب بخواند. قصه های کلیله و دمنه، امیر ارسلان نامدار، اشعار امام حسین(ع)، حضرت علی اصغر(ع) و حضرت عباس(ع) آنقدر برایش تکرار شده که می داند الان مادر چه کلمه داستان یا شعر را می گوید. چند سال بیشتر ندارد که تعزیه خوانی هم می کند و شعر تعزیه هم می گوید. در سال های ورود متفقین، او نوجوانی را پشت سر گذاشته و درس خوانده و معلم شده است. قحطی فشار می آورد، او رنج را به تصویر می کشد: نان گران است و غم فراوان است قند کمیاب و غصه ارزان است گوشت هر چند پربهاست ولی قلب ها جای گوشت بریان است یک دل شاد نیست در ایران خلق را سیل خون بی امان است در میان جریان هایی که با رژیم شاه مبارزه می کنند، حزب توده سرشناس تر است، اما حسین ممتحنی می داند که این جماعت حمایت از محرومان را لقلقه زبان دارند. به زبان شعر نقدشان می کند: آنان که انحطاط وطن آرزو کنند یاران ظاهرند که کار عدو کنند بر سینه سنگ توده زنند از برای خویش شاید ازین معامله آبی به جو کنند خواهند تا که با کمک حرف های پوچ صد نیشتر به پیکر ایران فرو کنند خواهند در لفافه تعدیل کار و مزد کاخ امید ما همه را زیر و رو کنند این خائنان پست ندارند آبرو کی بهر ما و تو طلب آبرو کنند آنها را نقد می کند وخودش با ادبیات مسلمانی علم دفاع از محرومان را بلند می کند: در کشوری که کس نشناسد بهای کار بیچاره کارگر چه کند با خدای کار از صبح تا به شام کشد رنج و عاقبت جز ناسزا و زشت نبیند سزای کار ارباب کار مزد دهد گر به کار گر از بهر بندگی دهدش نز برای کار دم دم های 28مرداد است که او کودتا را پیش بینی می کند. می گوید از همان جوابی که مصدق به آیت الله کاشانی داده بود، فهمیده است که کار مصدق هم تمام است. سال های بعدتر انجمن حجتیه از اشعار حمید سبزواری استقبال کرده بود. شعرهایش اما وقتی رنگ ضدیت با ظلم پهلوی را گرفته بود، حلبی، سردسته انجمن حجتیه در گوشش گفته بود: ما بنا نداریم با این بابا (شاه) در بیفتیم. همین شد که حسین دیگر برای آن انجمن شعر نخواند. آخر مگر می شود، زندگی ائمه را به تصویر کشید و با ظلم زمانه مقابله نکرد؟! شعرهای سیاسی- اجتماعی اش، ولو درباره تبلیغات «حمام عمومی» سروده می شد، عواقب داشت و حکومت برخورد می کرد. از اخراج از اداره فرهنگ (آموزش و پرورش فعلی) و مخفی شدن در اسفراین بگیر تا کار در معدن کرومیت و منگنز و حتی اجاره حمام! اما او آرام و قرار نداشت، شغل عوض کردن ها به استخدام در بانک بازرگانی سبزوار ختم شد. بعد به تهران آمد. سال های بعد از 15خرداد است. آقای حمید در تهران مجلس شعر هم دارد. چند سال بعدتر که جشن های 2500ساله برگزار می شود، ساکت نمی نشیند: ای ساز کرده قصه زال زر از دست داده دانش و کر و فرّ از دخمه برون به در آورده دندان گیو و جمجمه نوذر می بینمت به معرکه چون ضحاک آنک نوای کاوه آهنگر مردم ز بند رسته و بربسته دست تو و قبیله تو یک سر... خودش اینطور می گفت: «از مدت ها قبل از حادثه های انقلاب اسلامی شعر انقلابی گفتم، زمانی که صنعت نفت را ملی کردند، باز هم منافع دست بیگانگان بود و ثروت مردم را می بردند. شعری گفتم با این مطلع «نفت ملی وطن گرو رفته» البته نتوانستم این شعر را جایی چاپ کنم. آن زمان معلم بودم. به من خاتمه خدمت دادند و در مشهد محاکمه شدم». استاد پا به پای انقلاب آمده است، پا به پای امام: «امام(ره) در صدر انقلاب بود، من بارها گفته ام هرچند امام(ره) به امامت نرسیده، اما کارش کار امامانه بود. امام(ره) باعث شد ما گرد هم جمع شویم و شرایط را بشناسیم. امام(ره) مردم را به حرکت درآورد. ما نزد امام می رفتیم و دست ایشان را می بوسیدیم. ایشان آنقدر سلیم و افتاده بودند که کسی را از خود نمی رنجاندند، مگر کسی که دشمن خدا بود». انقلاب پیروز نشده است هنوز. شهید بهشتی حمید سبزواری را می بیند. شعری که برای «شهدای انقلاب» گفته را می شنود و در حالی که هنوز هیچ خبری از «22بهمن» و «جمهوری اسلامی» نیست، به استاد می گوید: «آقای حمید شعر برای جمهوری بگویید. به جدم ما پیروز خواهیم شد. شما، آقای حمید برای «جمهوری اسلامی» شعر بگویید». بیشتر در جلسات شاعران شرکت می کند. شاهرخی، اوستا، سپیده کاشانی و مشفق کاشانی معمولاً پای ثابت این جلسات بودند. در بعضی جلسات هم آقای خامنه ای شرکت می کردند. حالا دیگر خیلی از بچه های انقلابی اشعارش را می شناختند. معروف است در خانه ای پشت کاخ نیاوران «خمینی ای امام» را می سازند. بی واهمه. قافله سالار شعر متعهد، «ای مجاهد، ای مظهر شرف/ ای گذشته ز جان در ره هدف» را برای رهبر نهضت انقلابی مردم ایران می سراید. وقتی این سرود را در فرودگاه برای امام(ره) می خوانند، سبزواری در 4-3 کیلومتری فرودگاه در میان غلغله جمعیت مانده است. امام آمده است. امام در فرودگاه است که می خوانند «خمینی ای امام» را. امام به بهشت زهرا می رود. آنجا هم سبزواری انقلاب کرده: «برخیزید ای شهیدان راه خدا» انقلاب امام پیروز می شود: «این بانگ آزادی ست، کز خاوران خیزد/ فریاد انسان هاست، کز نای جان خیزد/ اعلام توفان هاست، کز هر کران خیزد/ آتشفشان قهر ملت های در بند است/ حبل المتین توده های آرزومند است/ الله اکبر، خمینی رهبر» سبزواری به انقلاب جان داده، از انقلاب جان گرفته است. آنقدر انقلاب را فهمیده است که می داند نباید انقلاب را تنها گذاشت. انقلاب ادامه دارد و شعر حمید هم. شناسنامه روزهای انقلاب است. کمتر اتفاقی است که به انقلاب مربوط باشد و انعکاس آن در شعر استاد نباشد. اردیبهشت 58 که استاد شهید مطهری توسط گروهک فرقان شهید می شود، استاد سبزواری دست دل روی کاغذ می برد و می سراید: ای مجاهد شهید مطهر مرتضی را چون آیینه مظهر ای شهید ره حکمت و علم خون تو حافظ دین و دفتر و... امام سرود این ترانه را تحسین می کند. قطار انقلاب در حرکت است و این پویایی منافقان و دشمنان انقلاب را به هراس آورده است. زین جهت، داس ترور به راه می افتد و می خواهد که انقلاب را ناکام بگذارد. بهشتی و72تن از یارانش شهید می شوند. رجایی و باهنر را نیز منافقانه به شهادت می رسانند. شعر حمید اما زنده است: هر دم از این رهگذار رهگذری می رود وز پی مردان مرد پی سپری می رود عرصه نگردد تهی گرچه ز همسنگران گه جگری می درند، گاه سری می رود ... راه رجایی به جاست، شور رهایی به پاست گرچه زنام آوران، ناموری می رود بی هنران را بگو، گنج هنر زان ماست گرچه زملک هنر باهنری می رود جنگ و سال های دفاع مقدس برای حال اهل درد جور دیگری است. استاد حمید سبزواری اما برای فتح و ظفر دلیرمردان جبهه های حق علیه باطل، چه ها که نمی کند. «خجسته باد این پیروزی» را همه شنیده اند حتما: «اگر مایه ناباوری نباشد مثل این بود که به من الهام شده است. خرمشهر که با جنایت بعثی ها و جانفشانی رزمندگان «خونین شهر» نامیده می شد در تصرف بود، دلم می خواست از نزدیک، دلاوری های رزمندگان را شاهد باشم. به من گفتند رفتن به خرمشهر امکان پذیر نیست، و من شاعر که احساساتم خارج از اختیارم بود اصرار داشتم، لذا پذیرفتند مرا تا نزدیک خرمشهر ببرند و به آبادان رفتم. در آنجا با خلق و خوی رزمندگان آشنا شدم و مطمئن شدم عزم و اراده آنها باعث پیروزی خواهد شد. تحت تاثیر حالات شاعرانه ام که از بچه های جبهه ناشی می شد به الهام مورد نظر دست یافتم و همان جا در جبهه، سرود خجسته باد را سرودم: از صلابت ملت و ارتش و سپاه ما جاودانه شد از فروغ سحر پگاه ما صبح آرزو دمیده از کرانه ها شاخه های زندگی زده جوانه ها این پیروزی خجسته باد این پیروزی» مفهوم «جانباز» را هم، آنقدر که سبزواری در سروده هایش به کار برده، معمول شده است. مطلع «خواهرم برادرم ای جانباز، همره دلاورم ای جانباز، ای تو یار و یاورم ای جانباز، نور چشم کشورم ای جانباز» را برای همین سرود که ادبیات مردم را نو کند. سبزواری مفاهیم انقلابی را با سروده هایش جا انداخت اگرنه خیلی ها حتی پس از انقلاب، مجروحان و نقص عضوی های انقلاب و دفاع مقدس را «معلول» می خواندند. مفهوم «جانباز» را او جا انداخت. و مگر می شود شعر سبزواری تمام شود. او که در همین سروده «خجسته باد» امام را به «باغبان» تشبیه کرده، پس از رحلت ایشان فی البداهه و از پشت تلفن باز همراه درد و غم انقلاب است: «ببار از دیده، دامن دامن ای اشک/ که غم زد آتشم در خرمن ای اشک/ که بر این آتشم آبی فشانم/ چو خشکیدی تو در چشم من ای اشک/ دریغا ای دریغا ای دریغا/ خدایی سایه ای رفت از سر ما...» بعد از امام، یار و همراه رهبر انقلاب است: «ای یاد تو شورافکن و پیغام تو پرجوش آوای تو نجوای هزاران لب خاموش آنجا که تو رخساره نمایی همه چشمند وانجا که سخن ساز کنی جمله جهان گوش در سینه تُرا گر نه غم خلق جهانست از نای تو شکوای قرون از چه زند جوش فریاد تو ویرانگر بنیان نفاق است ای پرچم توحید ترا زیب بر و دوش بانگ تو خروشی است ملامت گر تاریخ برخاسته از نای هزاران لب خاموش» شعرخوانی امسال استاد در حضور رهبر معظم انقلاب حال و هوای دیگری داشت. وقتی شاعران تک تک شعر می خواندند؛ قزوه نوبت را به استاد داد. قزوه از حمید سبزواری با عبارت «بزرگ جماعت شعر انقلاب» نام می برد و می خواهد او شعرخوانی را شروع کند. اولین آفرین آقا را اولین بند از شعر او دشت می کند: خوش نشینان ساحل بدانند موج این بحر را رامشی نیست دل به امید رامش نبندند بحر را ذوق آسایشی نیست آقا آفرین می گویند. آخرین بیت هم علاوه بر آفرین آقا، آفرین و احسنت جمعیت را می گیرد: خوش نشینان ساحل بدانند تا که دریاست این شور و حال است چشم سازش ز دریا ندارید سازش موج و ساحل محال است آقا می گویند: «طیب الله آقای حمید. شعر جوانانه ای بود، معلوم می شود در 90 سالگی هم می توان شعر جوانانه گفت». حالا اگرچه در تاریخ وفات سبزواری 22خرداد 95 را می نویسند اما مگر نشنیده ایم از حافظ که: «هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق».


یکشنبه ، ۲۳خرداد۱۳۹۵


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرنامه دانشجویان ایران]
[مشاهده در: www.iusnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن