تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834923930
چرا آمریکا سنگر سیاسی خود را در برابر ایران تغییر داده است؟
واضح آرشیو وب فارسی:روز نو:
چرا آمریکا سنگر سیاسی خود را در برابر ایران تغییر داده است؟
روز نو : محمدفرهاد کلینی در یک گفتگو موضوع گزارش سالانه تروریسم وزارت خارجه آمریکا را مورد تحلیل قرار داد.
روزنامه اعتماد در این گفتگو به ابعاد مختلف گزارش تازه وزارت خارجه آمریکا پرداخته است.
امريكا مدعي شده است كه ايران مهم‌ترين حامي تروريسم در جهان است. تا چه اندازه چنين رويكردي در تضاد با رويكرد اين كشور در مذاكراتي است كه به برجام منتهي شد؟
ادعاي تكراري و غيرحقوقي كه توسط مسوولان وزارت امور خارجه امريكا مطرح شده، بيشتر يك نوع تغيير مسير است. طي ساليان اخير، ايران در حال درگيري و مبارزه با تروريسم در منطقه است و امريكا در سوريه و عراق شاهد اين موضوع است. از سوي ديگر، همگان حاميان اصلي تروريسم در منطقه را مي‌شناسند و سوابق آنها را مدنظر دارند. اين گزارش هم فاقد ارزش حقوقي و هم ارزش اخلاقي است. در گذشته اين احتمال داده مي‌شد كه در آزمون ديپلماسي، امريكايي‌ها مسير تقابل را تغيير بدهند اما «اين گزارش هيچ كمكي به درك جهاني از مناسبات ميان ايران و امريكا نخواهد كرد» و كماكان مسير تقويت بي‌اعتمادي ميان طرفين را تشديد مي‌كند و اين در حالي است كه اين مسير برخلاف نگاه مورد نياز امريكا در تغيير مواضعش در رابطه با خاورميانه است. اين دست از گزارش‌ها بيش از آنكه راهگشا در درك دقيق‌تر از جايگاه جمهوري اسلامي ايران در منطقه و نظام بين‌الملل باشند عملا در جهت سياهنمايي دستگاه ديپلماسي امريكا در محيط جهاني محسوب مي‌شود.
تا چه اندازه فعاليت‌هاي منطقه‌اي ايران و ادعاي حمايت از تروريسم جايگزيني براي امريكايي‌ها براي پروژه ايران‌هراسي پس از حل پرونده هسته‌اي است؟
از قبل اين مساله پيش‌بيني مي‌شد ولي در موضوع برجام نيز همانطور كه جهانيان و حتي دوستان اروپايي امريكا شاهد هستند، اين كشور پايبندي لازم به تعهداتش را نداشته و «راستي‌آزمايي امريكا» در چالش قرار دارد و اين برخلاف رسيدن به درك مشترك است. به عبارت ديگر، بحث راستي‌آزمايي در مواضع امريكا كه در مذاكرات انتظار مي‌رفت، امروزه منجر به آن شده است تا امريكا تغيير سنگر سياسي بدهد. اين نوع گزارشات محرك تعامل نيست و به بي‌اعتمادي موجود مي‌افزايد. آنها هستند كه زمان از دست مي‌دهند و فهم اين براي برخي در امريكا بسيار دشوار است.
طرح اين ادعا كه ايران بزرگ‌ترين حامي تروريسم است، تا چه اندازه مي‌تواند مبنايي براي اعمال تحريم‌هاي جديد عليه ايران باشد؟
اينكه امريكا به هر موضوع و بهانه‌اي تحريمي را اعمال كند، نياز به مستندات ديگري ندارد چراكه سعي مي‌كند رفتار يكجانبه‌گرايانه خود را در نظام بين‌المللي نشان دهد. همين چند روز پيش بود كه خانم هيلاري كلينتون در پاسخ به ترامپ گفت «امريكا يك قدرت بي‌رقيب است. » قدرت‌هاي جهاني هم بايد درك كنند امريكا از بحث چندجانبه‌گرايي در حال خارج شدن است و موضوع ايران را كماكان به عنوان يك ابزار نگاه مي‌كند. اين خود يك آزمون راهبردي در چارچوب همكاري ميان قدرت‌هاي بين‌المللي است و قدرت‌هاي بزرگ اين تغيير شيفت را بايد با نگاه راهبردي تحليل كنند. به نظر مي‌رسد نهادهاي امريكايي در خصوص نحوه تعامل و نوع نگاه به مسائل بايد اصلاحات جدي در خود اعمال كنند چون فقط براي رهبران آن هزينه‌سازي مي‌كنند. آنها فاقد تحليل افقي از آينده هستند.
طرح اين مساله تا چه اندازه مي‌تواند موجب هراس بيشتر بانك‌ها و سرمايه‌گذاران بزرگ اروپايي براي سرمايه‌گذاري و انجام مراوده با ايران شود؟
آنچه بيش از هر چيز نه فقط از سوي ايران بلكه جهان انتظار دارد، تغيير مواضع امريكا در خصوص مسائل منطقه‌اي است. امريكا همزمان با نوع تعاملي كه دنبال مي‌كند، تلاش مي‌كند تا با موازنه‌سازي موضوعات، نوعي فرافكني ايجاد كرده و «ايران‌هراسي و ايران‌گريزي» را دامن بزند. اين موضوع به موفقيت نمي‌رسد زيرا كشورهاي اروپايي و كشورهاي مهم دنيا در نظام اقتصادي نيز به دنبال فرصت‌سازي بهتر و بيشتر براي همكاري با ايران هستند. در هر كدام از اين مسيرها، هر كدام از اين كشورها اهداف متفاوتي را دنبال مي‌كنند و به نظر مي‌رسد كه كشورهاي اروپايي از موضع جدي‌تري پيروي مي‌كنند. اگر هم بخواهيم در همكاري‌هاي آينده زيرساخت منطقه‌اي اقتصادي ايجاد شود، نياز است تا آن كشورها، درك وسيع‌تري از مناسبات را دنبال كنند. البته چين و روسيه علاقه‌مندي خود را براي همكاري‌هاي راهبردي با ايران نشان داده‌اند. در ميان كشورهاي اروپايي هم شاهد سه نوع رويه متفاوت هستيم. برخي مانند سوييس، ايتاليا، اسپانيا، اتريش، برخي كشورهاي اروپاي جوان و آلمان خواهان همكاري‌هاي صريح‌تر و بيشتري با ايران هستند و برخي از كشورها نيز مسير كندتري را نسبت به كشورهاي نوع اول در حال طي كردن هستند كه در اين راستا مي‌توان تا حدودي فرانسه و سپس هلند و حتي انگليس را مثال زد. جريان سوم نيز بيشتر شامل كشورهاي شمال اروپا هستند كه پس از سفر آقاي ظريف از نظم بيشتري پيروي خواهد كرد. آنها خواستار همكاري‌هاي بيشتر و قوي‌تري در مسائل بانكي، مالي و صنعتي با ايران هستند. در مجموع كشورهاي اروپايي هم كه در گذشته رايزني‌هايي با ايران انجام داده‌اند بايد در مذاكرات با امريكا «سهم خود را براي همكاري با ايران بيش از پيش مشخص و تقويت كنند. » قبلا گفته مي‌شد امريكا براي آنها سقفي جهت همكاري مشخص كرده است و به آنها قول دادند كه فشار جديدي وجود ندارد. ليكن وزارت خزانه‌داري امريكا سعي مي‌كند تا جايگاه قدرت و اعتبار دلار را با موضوع فشار به ايران افزايش دهد و به نظر مي‌رسد فشار آنها به ايران، به‌جاي ايران بيشتر براي «كنترل كردن رقبا و يورو» است. در اين راستا لازم است تا كشورهاي اروپايي هم نسبت به اين محدوديت‌ها واكنش جدي‌تري از خود نشان دهند. در خصوص تجارت آتلانتيكي هم ما شاهد اين مشكل بوده‌ايم و آنها با پاسخي روشن اقدام كردند در مجموع اعمال فشار بر امريكا موضوع جديدي نيست و در چارچوب ضرورت همكاري بيشتر است.
طرح حمايت ايران از حزب‌الله و دولت بشار اسد، تا چه اندازه براي تضعيف نقش و جايگاه ايران در سوريه است؟
چه دولت فعلي و چه دولت بعدي امريكا بايد درك كند كه ايران، متحدان منطقه‌اي و سياست اصلي خود را رها نمي‌كند. آنها بايد درك كنند كه نوع نگاه ايران در جهت ثبات بيشتر و مشاركت راهبردي در منطقه است و مخالف كاهش همكاري و عمق روابط سنتي خود با جبهه مقاومت است كه شجاعانه عليه تروريسم مبارزه مي‌كند. تحولات ژئوپولتيك در منطقه و الزامات امنيتي جديد در بينش امريكايي نمي‌تواند با نگاه سنتي و كهنه به پيش برود. شعارها و مواضع كليشه‌اي برابر با آينده نيست. براي استراتژيست‌هاي واقع‌گرا در امريكا هدايت صحيح مواضع يك الزام جدي است و با بازيگري برخي در بخش حرفه‌اي عملا از حقيقت دور خواهند شد.
طرح حمايت ايران از تروريسم، تا چه اندازه بر نوع نگاه كشورهاي اسلامي و منطقه‌اي نسبت به ايران موثر است؟
هنگامي كه در مورد كشورهاي منطقه و كشورهاي اسلامي سخن مي‌گوييم بايد ميان دولت، ملت و نخبگان آن تفكيك قائل شويم. برخي دولت‌هاي مانع‌افكن منطقه تحت فشار افكارعمومي خود هستند. مردم مسلمان منطقه نيز درك مي‌كنند رفتارهاي اختلاف‌افكن فاقد ارزش هستند. اگر به يك نظرسنجي عادلانه رجوع شود، سياست ايران براي تعامل‌پذيري و ثبات افكني هر روز با اقبال بيشتري مواجه است. دولت‌هايي كه در ليست سياه سازمان ملل قرار مي‌گيرند، به اين موضوع واقف هستند و سازمان ملل متحد نيز آنقدر به اين مساله آگاه است كه نمي‌تواند بيش از حد نسبت به اين‌گونه مسائل سكوت كند.
اوباما در گفت‌وگو با نشريه آتلانتيك خواستار مديريت مسائل منطقه با مشاركت ايران و عربستان است. تا چه اندازه اين اقدام وزارت امور خارجه نسبت به سخنان رييس‌جمهور اين كشور در تعارض است؟
به نظرم در رابطه با نوع نگاه اوباما و برخي از نزديكان او درباره امكان تغيير در روابط ايران و امريكا مي‌توان تفاوت قائل شد ولي آنچه مهم است، خروجي دولت امريكا است. نوع نگاهي كه امريكا مطرح مي‌كند و نوع اقداماتي كه انجام داده است و همچنين نوع درخواست‌ها و مكاتباتي كه تاكنون مطرح است، در آنها سعي شده تا تغييراتي در مناسبات و روابط ميان تهران و واشنگتن را ايجاد كند اما با توجه به مواضع متناقض و رفتارهايي كه از يك نظم منطقي برخوردار نيست، باعث از بين رفتن همين تلاش‌هاي محدود مي‌شود. پتانسيل تغيير در دولت امريكا بيش از هر چيز بايد معطوف به نوع نگاه و رفتار خود باشد و اين فارغ از انتخابات رياست‌جمهوري است. تا وقتي بدنه نهادهاي تاثيرگذار در اين كشور خود را با واقعيت تطبيق ندهند، اين مساله بازتكرار خواهد شد. آنها «از يك سو درخواست كمك مي‌كنند و از سوي ديگر به ايران تهمت حمايت از تروريسم را مطرح مي‌سازند.» بخش حرفه‌اي امريكا احتياط‌هاي راهبردي را به درستي درك نمي‌كند. از هم‌اكنون برخي در حال جهت‌دهي نامطلوب به دكترين جديد و در حال تدوين امريكا هستند. آنها مي‌دانند كه نقش رهبري امريكا در منطقه پايان يافته است اما پيامدها را به درستي ارزيابي نمي‌كنند. ضرورت منطق راهبردي به شكل پيوسته و منسجم مشاهده نمي‌شود. ايران برج ثبات است و عقب‌نشيني اجباري امريكا با اين رفتارهاي سطحي پيامد خوبي ندارد. ضرورت بازتعريف منطقه بايد به صورت متمركز و درك شايسته از ايران دنبال شود. «اينرسي قدرت و امنيت» در منطقه بسيار زياد است. اگر نگاه جدي و مسلط بتواند رفتارها را چه در فضاي عمومي و چه در فضاي اقتصادي تصحيح كند، آنگاه توليد ظرفيت‌هاي جديد مي‌تواند قابل بررسي باشد. امروزه الگوي اقتصادي در ژئوپولتيك منطقه موضوعي است كه بسياري از اقتصاددانان و كارشناسان ژئوپولتيك آن را مطرح مي‌كنند و مي‌دانيم كه مي‌دانند اين الگو بدون ايران امكانپذير نيست. تاكيد مي‌كنم ظهور درك پايدار منوط به رفتار سازنده است.
منبع: خبرانلاین
تاریخ انتشار: ۱۸ خرداد ۱۳۹۵ - ۱۲:۳۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روز نو]
[مشاهده در: www.roozno.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 126]
-
گوناگون
پربازدیدترینها