واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: باید گفت که بسیاری از بزرگان قدیم و فعلی حوزه علمیه قم، از شاگردان آیت الله سیدمحمد حجت کوه کمره ای هستند که از آن جمله می توان به حضرات آیات علامه طباطبایی، شیخ مرتضی حائری یزدی، میرزا هاشم آملی، لطف الله صافی گلپایگانی و جعفر سبحانی اشاره کرد.به گزارش دولت بهار به نقل از فارس از قم، سخن از آیت الله سید محمدحجت کوه کمره ای است شخصیتی که وقتی به قم آمد، آیت الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی به عنوان موسس حوزه، جایگاه اقامه نماز جماعت خود را به او داد، شخصیتی که وقتی آیت الله حائری یزدی رحلت فرمود، بنا به وصیت ایشان، یکی از سه استوانه حوزه علمیه قم بود. سید محمد مانند چنین روزی در بیست و هشتم شعبان سال 1310 هجری قمری در تبریز و در خانواده ای اهل فضل و حکمت دیده به جهان گشود. خانواد اش از اهالی روستای کوه کمره مربوط به منطقه اهر و ارسباران آذربایجان بودند و نسب آنها با 25 واسطه به امام سجاد(ع) می رسید و از این نظر جزو سادات حسینی بودند. او از همان ایام نوجوانی فراگیری دروس حوزه را آغاز کرد و حتی برخی کتب را بدون معلم و استاد فرا گرفت و توانست آنها را تدریس هم کند. 20 ساله بود که به نجف هجرت کرد؛ هجرتی که 19 سال به طول انجامید و او در این مدت موفق شد تا درس بزرگانی مانند حضرات آیات سید محمدکاظم یزدی، آقا سید ابوتراب خوانساری، میرزای نائینی، شیخ علی گنابادی، سید محمد فیروزآبادی و سید ضیاءالدین عراقی را درک کند و از برخی از بزرگان آن روزگار مانند حضرات آیات سید ابوالحسن اصفهانی، شیخ عبدالکریم حائری یزدی، میرزای نائینی، سید ضیاءالدین عراقی و سید محمد فیروزآبادی اجازه اجتهاد و نقل روایت دریافت دارد. ایشان پس از این مدت به قم هجرت کرد. قم در آن زمان مورد زعامت آیت الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی قرار داشت و ایشان با آمدن آیت الله حجت، ارتباط نزدیکی با وی برقرار کرد و حتی جایگاه نماز جماعت خود را هم به ایشان سپرد و همین موجب شد تا آیت الله حجت علاوه بر تدریس، از ملازمان و همراهان شیخ عبدالکریم شود و درس ایشان پس از درس آیت الله حائری یزدی، مهم ترین درس حوزه علمیه قم باشد. تنها 6 سال از آمدن آیت الله حجت به قم می گذشت که آیت الله حائری یزدی به ملکوت اعلی پیوست و بر اساس وصیت ایشان، اداره حوزه علمیه قم به سه تن از بزرگان آن روزگار یعنی حضرات آیات حجت، صدر و خوانساری واگذار شد. چنین است که مقلدان آیت الله حجت رو به فزونی می گذارند و با فوت آیات عظام اصفهانی و قمی در نجف، تعداد بیشتری از شیعیان سراسر عالم به تقلید از آیت الله حجت روی می آورند و این در حالی است که ایشان به شدت از تظاهر و شهرت دوری می جست و مکررا به خطبا و فضلا گوشزد می کرد که از بردن نام وی در منابر و مواعظ خودداری کنند. و اما تلاش آیت الله حجت در آن سال ها بیشتر بر این بود که بتواند بهبودی در وضعیت معیشتی طلاب «که در آن روزگار، دوران سختی را پشت سر می گذاشتند» ایجاد کند. ایشان همچنین در همین سال ها، بنای مدرسه ای را پایه ریزی می کند که به مدرسه حجتیه معروف می شود، مدرسه ای با 13 هزار مترمربع مساحت. باید گفت که بسیاری از بزرگان قدیم و فعلی حوزه علمیه قم، از شاگردان آیت الله سیدمحمد حجت کوه کمره ای هستند که از آن جمله می توان به حضرات آیات علامه طباطبایی، شیخ مرتضی حائری یزدی، سید حسین بدلا، شیخ ابوطالب تجلیل، سیدمحمد محقق داماد، میرزا هاشم آملی، لطف الله صافی گلپایگانی و جعفر سبحانی اشاره کرد. از زندگی پر برکت ایشان می توان حکایات متعددی نقل کرد که به اختصار به دو مورد اشاره می کنیم. مورد اول مربوط به زمانی است که پزشکان، ایشان را از کشیدن سیگار منع می کنند. در حقیقت ایشان از علمایی بودند که به سیگار کشیدن مرتب و مکرر عادت داشتند و به دلیل ابتلا به بیماری، پزشکان از ایشان می خواهند تا سیگار را ترک کنند. نقل است که ایشان در آن مجلس به مزاح به پزشکان می گویند که من این سینه را برای کشیدن سیگار می خواهم! پزشکان هم البته متوجه این شوخی می شوند و باز تاکید دارند که آیت الله حجت دیگر نباید سیگار بکشند. آنگاه ایشان می پرسد: واقعا سیگار برای من ضرر دارد؟ پزشکان هم تایید می کنند و ایشان می فرماید: دیگر سیگار نمی کشم و با همین یک جمله، اراده قوی خود را نشان می دهد و با وجود آنکه سال ها سیگاری بود، با یک اراده جدی آن را ترک کرد. حکایت دوم هم مربوط به ایام نزدیک به ارتحال ایشان است که آیت الله حجت جمعی از نزدیکان و وصی خود را احضار می کند و به آنان می گوید که من از این بیماری فعلی سلامتی نخواهم یافت و به دیدار حق خواهم شتافت و می خواهم در حضور شما، مهر خود را بشکنم تا پس از من از آن سوء استفاده نشود. نزدیکان البته به ایشان امیدواری می دهند که ان شاء الله بهبود می یابید و این کار را نکنید. سپس آیت الله حجت استخاره ای می کند و این آیه می آید که «و له دعوه الحق». با این استخاره بر همگان روشن می شود که رحلت ایشان نزدیک است. این عالم پارسا سرانجام در سن 62 سالگی در قم دعوت حق را لبیک گفت و در همان مدرسه حجتیه به خاک سپرده شد. از ایشان آثار متعددی به یادگار مانده است که از آن جمله می توان به «لوامع الانوار الغرویه فی مرسلات الآثار النبویه»، «مستدرک المستدرک فی استدراک ما فات عن صاحب المستدرک»، «منتخب الاحکام»، «الاستصحاب فی الاصول» و «جامع الاحادیث» اشاره کرد؛ رحمت الله علیه.
شنبه ، ۱۵خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]