محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845488705
دعایی که بر بالین امام خوانده شد - پایگاه خبری تحلیلی شهیدنیوز
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): نقل است که پس از دعا، آقای معلم در گوش حاج احمد آقا می گویند به یک روز نمی رسد که پدرتان از دنیا می روند. نکته هم اینجاست که این دیدار برای روز قبل از درگذشت امام است.میرزا علی اکبر معلم دامغانی (یا آیت الله معلم دامغانی) متولد سال 1282 هجری شمسی بود. یعنی یک سال از امام خمینی(ره) کوچک تر. گویا رفاقت این بزرگواران به روزگار جوانی و ایام طلبگی در حوزه علمیه قم باز می گردد. اما پس ازهمان دورانِ قم، مسیر علمی و طریقت معنوی این دو از یکدیگر جدا می شود. قدر مشترکشان در مبدا، شاگردیِ آیت الله آقا شیخ عبدالکریم حائری یزدی است و چشیدنِ طعمِ انتقالِ پایتختِ علمیِ شیعه از نجف اشرف به قم مقدس. مقصد هم یکی است. ولی راه دوتاست: میرزا علی اکبر معلم دامغانی سرانجام به سوی مکتب مشهد و مکتب قزوین (یا به عبارتی «مکتب تفکیک») رفت و امام خمینی(ره) به جانب فلسفه و عرفان (مخصوصاً در مکتب تهران). میراز علی اکبر معلم دامغانی بر بالین امام نقل است وقتی بیماری امام خمینی بالا گرفت، ایشان به حاج احمد آقا فرمودند: « به آقای معلم سلام مرا برسان بگو دیگر برای سلامتیم دعا نکند ». نقل دیگر است وقتی بیماری امام بالا گرفت، ایشان به حاج احمد آقا فرمودند «پیکی را بفرستید دنبال آقای معلم». وقتی آقای معلم به بیمارستان می آید باز چند نقل وجود دارد. یکی (به نقل از فاطمه مصطفوی عروس امام و همسر حاج احمد آقای خمینی) اینکه آقای معلم وارد اتاق امام می شود، هیچ سخنی بین ایشان رد و بدل نمی شود. آقای معلم دقایقی آنجا می مانند و در آخر جلو می روند و دست بر پیشانی امام می گذارند، زمزمه ای می کنند و سپس خارج می شوند. نزدیکان امام می بینند با اینکه قبلش حال امام بسیار بد بود اما از وقتی آقای معلم آمد بسیار حال خوب و بانشاطی پیدا کرده اند. وقتی از امام دلیل این حال خوش و الفت را می پرسند امام فرمایند: « نمی دانم چرا اینقدر ما همدیگر را دوست داریم؛ با اینکه در سنین جوانی هر یک در وادی خاصی بودیم، ولی خیلی همدیگر را دوست داریم ». نقل دیگر این است که امام خود از آقای معلم می خواهد برایشان دعا کند. هم دعا کند که زودتر از دنیا بروند، هم چندین بار می خواهد دعا کند عاقبت به خیر شوند. نقل دیگر این است که پس از دعا، آقای معلم در گوش حاج احمد آقا می گویند به یک روز نمی رسد که پدرتان از دنیا می روند. نکته هم اینجاست که این دیدار برای روز قبل از درگذشت امام است. نقل دیگر این است که آقای معلم پس از خروج از اتاق بسیار متاثر می شوند و گریه می کنند. نقل است بسیاری از علما، بزرگان و دوست داران وادی سلوک و عرفان خود را به دامغان و نزدیک حضرت ایشان می رساندند برای گرفتن و شنیدن رمز، سر، ذکر، دستورالعمل، ختم و خلاصه هر چیزی که به نوعی در مسیر معرفت «میانبر» باشد و ایشان در همه این برخوردها شبیه همان پاسخی را می دادند که از آیت الله بهجت در موارد مشابه شنیده ایم. همان «عمل به ظواهر دین» همان «انجام واجبات و ترک محرمات» یعنی همان نبود میانبر! و تاکید بر مجاهدت و عمل به دانسته ها. مرحوم میرزا علی اکبر معلم چند ویژگی منحصر به فرد امام خمینی را توضیح می دهند یکی (در این موضوع توجه کنید به مکتب فکری میرزا) تصریح می کنند: « عموم اهل عرفان و حکمت خیلی با شریعت میانه خوبی ندارند اما امام خمینی با اینکه عمیقا متبحر در حکمت و عرفان بودند دقیقا به احکام شریعت پایبند و مقید و معتقد بودند و نه تنها واجبات و محرمات شرعی، بلکه به مستحبات هم ». از جمله مثال زدند به اینکه امام پس از وضو دستشان را خشک نمی کردند (یکی از مستحبات معروف وضو) مرحوم معلم از دیگر ویژگی های امام خمینی به همان مبحث «بی ادعا زیستن» و «گمنامی جستن» اشاره می کنند و برای مثال می گویند « با اینکه امام شعرهای بسیار درخشانی می سرودند ولی هیچ وقت به هیچ کس نگفتند من شاعرم. یا با اینکه نثر قدرتمند و بی نقصی داشتند و من نمونه اش را در نامه هایمان دارم ولی پیش دیگران سخنی از این هنر خود هم به میان نمی آوردند » آقای معلم می گویند: « با آنکه پس از پیروزی انقلاب مقام بسیار بالایی داشتند و در همه ویژگی ها، فوق العاده بودند و شاید درست نبود مثل منی را خیلی تحویل بگیرند اما درست عین زمان طلبگی با من برخورد کردند و اصلاً قبل و بعدِ انقلاب در رفتار ایشان تفاوتی ایجاد نشد. در حالی که دیگران عموما این طوری نیستند. عموما تا به جایی می رسند باد می کنند و ورم می کنند و نمی دانند چه کار کنند! ». او به دیدار آخر خود با امام خمینی(ره) در بیمارستان نیز اشاره می کند و در ارتباط با دعایی که بر بالین امام خوانده اند می گویند: « حالا یک دعایی خواندم دیگر، یک چیزی در عقیده ی خودم خواندم » بعد تاکید می کنند « البته نه یک دعای خاص، از همین دعاهای معمولی، همین ها که در کتاب های دعا موجود است. همین صلوات و بسم الله. منتها باید اعتقادش باشد. همین ها، ولی هرکسی نمی تواند آن اثرش را بگیرد. »
جمعه ، ۱۴خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها