تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837821949
روح رسالت نبوی در روح الله الخمینی(ره) - خبرگزاری موج
واضح آرشیو وب فارسی:موج: امام اگرچه همه نوع سخن و پیشنهاد را می شنید ولی در مرحله عمل فقط به حرف یاران وفادارش گوش می داد که مومن بودند.پس از 27 سال از ارتحال جانسوز بنیانگذار انقلاب وقت آن رسیده است حقایقی از قرآن که بیان کننده سیرت نبوی آن روح خداست بیان شود.به گزارش خبرگزاری موج ، از آنجا که گستره ی این سیرت به سالها زمان و دریایی از صفحات و بیشه هایی از مداد نیازمند است فقط به یک نکته از هزاران بسنده می نماییم: یکی از صفات بارز پیامبر اعظم (ص) گوش دادن به همه سخنان راست و دروغ مردم و حتی منافقین بود. به همین سبب، منافقین، آن حضرت را انسانی زودباور پنداشتند و از فلسفه ی این عمل غافل بودند. به همین دلیل، دست به تخلفات متعددی میزدند و نگران توجیه آن پیش پیامبر (ص) نبودند تا آن که پس از واقعه ای، آیه 61 توبه نازل شد: (وَمِنْهُمُ الَّذِینَ یُؤْذُونَ النَّبِیَّ وَیَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَیْرٍ لَّکُمْ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَیُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ) از منافقان کسانی هستند که پیامبر را آزار می دهند و می گویند: «او آدم خوش باوری است!» بگو: «خوش باور بودن او به نفع شماست! (ولی بدانید) او به خدا ایمان دارد؛ و (تنها) مؤمنان را تصدیق می کند؛ و رحمت است برای کسانی از شما که ایمان آورده اند!» و آنها که رسول خدا را آزار می دهند، عذاب دردناکی دارند! مطابق معمول در 10 سال خلافت نایب حجة بن الحسن العسکری علیهماالسلام حضرت روح الله الموسوی الخمینی (ره)، سیره آن بزرگوار بر این آیه نیز منطبق بود چنانکه تبلور آیات دیگر نیز در زندگی آن جلیس القرآن مشهود بود. امام راحل از ابتدای انقلاب، بنابر مصالح جامعه، سراپا گوش بود و بر همین اساس، عزل و نصب و تنفیذ صادر می نمود و وقتی در عمل انجام شده ای مثل تسخیر لانه جاسوسی واقع میشد نهایت استفاده را می برد و آن را بنحو احسن هدایت می نمود. اما در چند مساله می بینیم که آن عزیز الهی، با وجود تصدیق ظاهری، بعدها اعلام نارضایتی نمود و آنچه در باطن قلب پاکش بود را برملا ساخت تا همگان بدانند طبق آیه مذکور، تصدیق حقیقی آن بزرگوار، در آن امور وجود نداشته و به نحوی بر حضرتش تحمیل شده است. به این کلمات آتشین امام خطاب به منتظری دقت کنید: (و الله قسم، من از ابتدا با انتخاب شما مخالف بودم ... و اگر این گونه کارهاتان را ادامه دهید مسلما تکلیف دیگری دارم و می دانید که از تکلیف خود سرپیچی نمی کنم. و الله قسم، من با نخست وزیری بازرگان مخالف بودم ... و الله قسم، من رای به ریاست جمهوری بنی صدر ندادم و در تمام موارد نظر دوستان را پذیرفتم. من با خدای خود عهد کردم که از بدی افرادی که مکلف به اغماض آن نیستم هرگز چشم پوشی نکنم. من با خدای خود پیمان بسته ام که رضای او را بر رضای مردم و دوستان مقدّم دارم؛ اگر تمام جهان علیه من قیام کنند دست از حق و حقیقت برنمی دارم.) همچنین امام پس از قبول قطعنامه تا دو روز چیزی نخوردند و گفتند جام زهر را نوشیدم و پس از آن دیگر خنده بر لب ایشان دیده نشد. رئوس مطالبی که با ملاحظه ی آیه 61 توبه پیش روی ماست از این قرار است: امام مانند جدش رسول اعظم(ص) اذن (سراپا گوش) بود. منافقین از این ویژگی امام سوء استفاده میکردند و مسائلی به امام میگفتند. امام اگرچه همه نوع سخن و پیشنهاد را می شنید ولی در مرحله عمل فقط به حرف یاران وفادارش گوش می داد که مومن بودند. اگر امام در اموری که به آنها گوش داده و عمل کرده (مانند نیابت منتظری، قطعنامه، برخی انتصابات) واقعا مومنین را تصدیق کرده باشد آیا این تصدیق واقعی بوده یا بنحو تحمیل بوده است؟ اگر آن تصدیق ها واقعی بوده چرا پس از آن امور، راز دل باز میگشاید و عدم تمایل و تصدیق حقیقی را ابراز می نماید که نمونه ی آن را در نامه ی فوق الذکر مشاهده میکنیم. سوالاتی که ذهن فرزندان حقیقی روح الله را می آزارد این است که: چرا این افراد چنین مسائلی را بر امام تحمیل کردند؟ چه منافعی وجود داشته و چه در سر می پروراندند؟ سطح تحمیل تا چه اندازه بوده که آن مرد الهی با وجود استواری در عمل به تکلیف و عدم تقدیم رضای مردم بر رضای خدا، تن به آنها داده است؟ تحمیل کنندگان، مصداق کدام گروه ذکر شده در آیه 61 توبه هستند؟ تحمیل کنندگان از روی جهالت امور را بر امام تحمیل کردند یا از از روی خیانت؟ آیا هم اکنون نیز تحمیل کنندگانی به دنبال تحمیل بعضی امور و شخصیتها بر نائب روح الله الموسوی الخمینی قدس سره الشریف وجود دارند؟ به هر حال جواب این سوالات هر چه که باشد تحمیل کنندگان اگر از روی خیانت، روح الله را آزار داده باشند با ملاحظه ی آیه ی 61 سوره توبه، بدلیل اذیّت کردن فرزند رسول الله صلی الله علیه و آله، مرگ راحتی نخواهند داشت و عذاب الیم در انتظار آنان است. شامگاه 14 خرداد سال 95
جمعه ، ۱۴خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: موج]
[مشاهده در: www.fa.mojnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها