تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833225846
روایت سادگی یک مرد بزرگ - دولت بهار
واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: همین جاست که همه چیز شهادت می دهد به سادگی صاحبخانه. به خلوص قلبی مردی که پیشوای مسلمانان جهان بود. مردی که در همین خانه ساده میزبان مردمش بود، بگذارید این طور بگویم؛ میزبان مردمش است، حتی همین امروز بعد از گذشت 27 سال از آسمانی شدنش.به گزارش دولت بهار به نقل از مشرق، صاحب این خانه ساده بود. این را از همان ابتدا، همان لحظه ای که از خم کوچه می گذرید می توان فهمید. از همان وقتی که پشت در کوچک خانه می ایستید. همان وقتی که از در می گذرید و قدم می گذارید روی موزائیک های قدیمی کف حیاط. وقتی جلوتر می روید و چشم می دوزید به دیوارهای بلند، به اتاق های کوچک و وسیله هایی که سال هاست همان طور دست نخورده باقی مانده اند. همین جاست که همه چیز شهادت می دهد به سادگی صاحبخانه. به خلوص قلبی مردی که پیشوای مسلمانان جهان بود. مردی که در همین خانه ساده میزبان مردمش بود، بگذارید این طور بگویم؛ میزبان مردمش است، حتی همین امروز بعد از گذشت 27 سال از آسمانی شدنش. هنوز هم این خانه مهمانان زیادی دارد. زن ها، مردها، پیرها و جوان هایی که می آیند از راه های دور، خودشان را می رسانند به تهران، به محله های خلوت شمالی اش، به جماران وقلب تپنده اش، به خانه و حسینیه امام خمینی(ره)؛ جایی که میعادگاه عاشقان است از سال ها پیش تا همین امروز که زمان به وقت تقویم، سیزدهم خرداد 95 را نشان می دهد. افتخار همسایگی با نور به گزارش جام جم، برای اهالی این محله افتخار همسایگی، افتخار بزرگی است؛ موضوعی که آنها را سربلند می کند بین مردم بقیه محله ها. همین است که اینجا کمتر کسی خانه اش را، محله اش را عوض می کند و آدم های کوچه و خیابان هنوز هم همان آدم های قدیمی اند؛ همسایه هایی که موسپید کرده اند، پیر شده اند و افتخار زندگی در محله جماران که تکه ای از تاریخ معاصر ایران را مثل نگین در دلش پنهان کرده با چیزی عوض نکرده اند؛ نه با زندگی در برج های بلند و ساختمان های سر به فلک کشیده و نه با شلوغی و هیاهوی خیابان های مرکزی شهر. آنها هر روز سربالایی خیابانی را بالا می روند که از سال ها پیش، میزبان جماعتی است که فقط برای تجدید بیعت با پیر جماران به اینجا می آیند. می آیند و می نشینند و خاطرات این خانه و صاحبش را ورق می زنند. نگاهشان را می دوزند به عبای قهوه ای رنگ امام(ره)، به عصای چوبی و صیقل خورده ای که گوشه اتاق به دیوار تکیه داده، به کتاب های روی تاقچه. آن وقت ته دلشان پر می کشد برای شنیدن صدای مردی که اینجا زندگی می کرد؛ صدای آشنایی که هنوز هم زیر سقف این خانه موج می زند. نگاه مهربان امام در خاطره ها زنده است از رفتن صاحب این خانه، سال ها می گذرد و اینجا هنوز زندگی جریان دارد. هنوز این خانه و حسینیه معروف کناری اش، خاطرات روزهای بودن امام(ره) را مرور می کند و سیر نمی شود از این تکرار. تکرار لحظه های ارزشمندی که در حافظه تاریخ ما ماندگار شده اند تا همیشه. برای بازدیدکننده ها این خانه و این اتاق ساده یک نشانه است؛ نشانه ای که می تواند به خیلی از سردرگمی ها و ابهام های زندگی امروز جواب بدهد. این را وقتی می فهمیم که پای صحبت چند نفر از بازدیدکننده ها می نشینیم؛ چند نفری که با حوصله و علاقه از تک تک قسمت های خانه عبور می کنند و آنچه را می بینند، قاب می گیرند گوشه ذهنشان. آقای علوی یکی از این بازدیدکننده هاست؛ جوان 32 ساله ای که می گوید یک بار وقتی کوچک بوده همراه خانواده اش به حسینیه جماران آمده. برای او، بازدید امروز تکرار خاطره های آن روز خوب است، روزی که هیچ وقت فراموش نمی کند: با این که خیلی کوچک بودم، اما هنوز هم یادم نرفته گوشه چادر مادرم را گرفته و محو تماشای امام شده بودم. البته فاصله ما خیلی زیاد بود، اما هم نگاه مهربان امام خاطرم مانده و هم صدایشان که آهنگ خاصی داشت. این بازدیدکننده که امروز دست بچه های کوچکش را گرفته و به جماران آورده، ادامه می دهد: ازوقتی خودم پدر شدم، همیشه دوست داشتم این فضا را به بچه هایم هم نشان بدهم. نکته جالب اینجاست که بچه هایم چند تا از کاخ های شاه را دیده اند و حالا خیلی راحت می توانند این دو فضا را با هم مقایسه کنند. شاید خیلی کوچک باشند، اما مطمئنم می فهمند دلیل این تفاوت ها در ساده زیستی امام بوده است. خانم میرزالو، زن مسنی است که همراه دختر و دامادش از تبریز به تهران آمده و چند روزی مهمان تهرانی هاست. امروز هم در کنار بازدید سایر نقاط دیدنی تهران گذرش به محله جماران افتاده و دلش پرکشیده برای دیدن خانه امام(ره). او را بعد از بازدید نگارخانه امام داخل حیاط می بینیم؛ وقتی زیر سایه داربست ها نشسته تا نفس تازه کند. وقتی می فهمد خبرنگاریم می گوید: من قبلا این سعادت را نداشتم که امام را از نزدیک ببینم، اما همیشه دوست داشتم اگر فرصتی برایم پیش آمد به اینجا سر بزنم. امام عکس معروفی دارد که در آشپزخانه خانه اش مشغول ریختن چای است. خیلی دوست داشتم این فضا را ببینم و امروز که اینجا را از نزدیک دیدم، آن صمیمت و سادگی بیشتر از همیشه حتی بیشتر از عکس ها به چشمم آمد. امام همه دوران ها برای عباس عزتی، پیرمرد 78 ساله ای که نفس زنان سربالایی کوچه را بالا آمد و تازه از چارچوب در گذشته، این خانه و این حسینیه یادآور خاطرات زیادی است. همین است که قبل از این که حرف بزند، اشک می نشیند توی چشم هایش. عباس آقا دستی به محاسن سفیدش می کشد و می گوید: من خیلی در این حسینیه پای صحبت های امام نشسته بودم. الان هم هر وقت گذرم به محله جماران بیفتد حتما به اینجا سر می زنم. اصلا مگر می شود به جماران بیایی و از اینجا دیدن نکنی. اینجا روحم تازه می شود. عباس آقا نگاهش را به تصویری از امام که روی دیوار حیاط نصب شده می دوزد و ادامه می دهد: من شنیده ام روی همین ایوان، امام بارها برای جوان هایی که می خواستند ازدواج کنند خطبه عقد می خواندند. همیشه به آنها نصیحت می کردند با همدیگر بسازید، به حرف همدیگر گوش دهید و توقع زیادی از همسرتان نداشته باشید. امام ساده زیستی را به جوانان توصیه می کردند و این حرف وقتی در این خانه و فضای ساده زده می شد بر دل شنونده ها می نشست. همان طور که حالا هم این سادگی به چشم همه می آید. صادق و علیرضا، دو نوجوان 15 ساله ای هستند که بعد از بازدید از نگارستان به حیاط خانه امام رسیده اند. حضورشان در کنار حضور بقیه بازدیدکننده هایی که سال ها بعد از رحلت امام خمینی(ره) به دنیا آمده اند، دلیلی است بر این مدعا که امام، امام همه دوران هاست. صادق و علیرضا با علاقه از پشت شیشه پنجره بزرگ اتاق، به وسیله هایی نگاه می کنند که یادگاری از روزهای گذشته است. علیرضا می گوید: ما درباره ساده زیستی امام، هم در کتاب هایمان زیاد خوانده بودیم و هم از خانواده ها و معلم هایمان زیاد شنیده بودیم، اما امروز که همراه با معلم پرورشی برای بازدید به اینجا آمدیم همه آن چیزهایی را که خوانده بودیم به چشم دیدیم. خانه کوچک امام در قلب جماران حضرت امام خمینی(ره) بعد از نزدیک به یک سال اقامت در قم پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی مان، به ناراحتی قلبی مبتلا و به توصیه پزشکان برای درمان به تهران منتقل شدند. روال درمان به صورتی پیش رفت که ایشان از 28 اردیبهشت 1359 در منزلی در جماران اقامت کردند. طبق گفته های اطرافیان و نزدیکان امام، بنا به پیشنهاد حجت الاسلام امام جمارانی، خانه ای در جماران انتخاب شد که با روح ساده زیست و توصیه های مکرر حضرت امام برای انتخاب مکانی ساده و بی پیرایه مطابقت داشته باشد. این منزل اجاره ای شامل یک ساختمان آجری ساده و حیاطی به مساحت تقریبی 40 مترمربع است. در اتاق پذیرایی امام هم یک کاناپه و تاقچه ای ساده وجود دارد که به اتاقی دیگر متصل است که این فضا، مجموعه محل زندگی و ملاقات های امام بوده است. مجاورت با حسینیه جماران یکی از امتیازات این بیت بود. بعد از استقرار حضرت امام در این منزل، حیاط خانه به وسیله یک راهروی موقت به بالکن حسینیه متصل شد و همواره مشتاقان زیارت حضرت امام، با حضور در حسینیه جماران از برکت مصاحبت و فیض رهنمودهای انسان ساز آن حضرت بهره مند می شدند.
جمعه ، ۱۴خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[مشاهده در: www.dolatebahar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها