واضح آرشیو وب فارسی:اتاق نیوز: رضا زندی روزنامه نگار و تحلیلگر در یادداشتی در روزنامه اعتماد، می نویسد: «اوپکی بدون سقف تولید، با اندازه تولید نفتی که سیزده کشور عضو هم اکنون از آن بهره می برند.» با جمله ای ساده تر می توان گفت که «ادامه روند فعلی»، تصمیم فردای وزرای نفت در اجلاس ١٦٩ ااتاق خبر - در ادامه این یادداشت که در شماره چهارشنبه 12 خرداد منتشر شده است، می خوانیم: چه قیمت نفت در کمتر از پنج ماه از سطح ٢٣ دلار در هر بشکه به بالاتر از ٤٩ دلار برگشته است. «بدون فریز». «بی دخالت اوپک». اگر ایران از تحریم خارج شده تولید نفتش را تا حدود ٣ میلیون و ٧٠٠ هزار بشکه در روز بالا برده، آتش سوزی های کانادا، اعتصاب های کویت، مشکلات داخلی نیجریه، جنگ داخلی در لیبی و کاهش تولیدات شیل امریکا قیمت نفت را بالا کشیده است. در چنین شرایطی است که اجلاس وین درباره تعیین سقف تولید و احیانا سهمیه بندی تولید نفت سکوت خواهد کرد تا تولید ٣٢ میلیون و ٤٤٠ هزار بشکه ای اعضا در ماه آوریل ادامه یابد. زیر پوست اوپک اما خبرهای دیگری است. ١- انتخاب دبیرکل اوپک از چالش ها جدی اجلاس ١٦٩ است. «سالم البدری» لیبیایی، دبیرکلی که از سال ٢٠٠٧ تا پایان سال ٢٠١٥ به دلیل اختلاف بزرگ ترهای اوپک این صندلی را حفظ کرد، و در شش ماهه ٢٠١٦ نیز به عنوان سرپرست بر آن تکیه زد، فردا بالاخره از این مسند بلند خواهد شد. رقابت بر سر جانشین اش اما، پیچیده شده است. ایران، عربستان و عراق، هر کدام برای حفظ فشار بر دیگری کاندیدای دبیرکلی خود را حفظ کرده اند. کاندیدای ایران، غلامحسین نوذری، وزیر اسبق نفت، کاندیدای عربستان مجید المنیف، از نمایندگان این کشور در اوپک و عضو شورای اقتصادی سعودی و کاندیدای عراق، سامر الغضبان، وزیر اسبق نفت این کشور است. ٢- در شرایطی که دولتین ایران و عربستان بر سر برگزاری حج امسال، به عنوان یکی از مهم ترین مناسک جمعی سالانه مسلمانان، بالاخره به نتیجه نرسیدند کمترین انتظاری برای تفاهم وزرای نفت شان روی کاندیداهای مورد حمایت دو کشور وجود ندارد. پس نه ایران به نماینده عربستان رای خواهد داد و نه عربستان به نامزد ایران. چون تصمیمات اوپک با اجماع اتخاذ می شود پس هر عضو می تواند حق وتو داشته باشد. تکلیف کاندیدای عراق هم روشن است. خط قرمز عربستان در حال حاضر عراق است. فعلا این کشور بدون مشکل می تواند تولید نفتش را افزایش داده و با ذخایر بسیار نفتش رقیب جدی عربستان شود. بنابراین سعودی ها به نماینده عراق رای نخواهند داد. ایران هم از این بازی ناراضی نخواهد بود. عراق رقیب جدی نفتی ایران هم هست. ٣- ونزوئلا، نام «علی رودریگرز» را که سابقه ریاست بر شرکت نفت این کشور را دارد و در دوره ای دبیرخانه اوپک را هم اداره کرده، روی میز انتخاب دبیرکل اوپک گذاشته است. برای آنان که پشت پرده ها را رصد می کنند پنهان نیست که «رودریگرز» بیماری سختی دارد. وانگهی که دوام دولت فعلی «مادورا» نیز معلوم نیست. اوپک دبیرکلی نمی خواهد که دولت احتمالی آینده کشورش مخالف او باشد. پس «رودریگرز» هم بسیار کم شانس است. ٤- اکوادور و اندونزی هم کاندیدای دبیرکلی معرفی کرده اند. تکلیف اکوادور که روشن است. کشوری با ذخایری کوچک و تولید تنها ٥٤٧ هزار بشکه در روز. در شرایط امروز، مصلحت نیست دبیرکل اوپک از کشوری سبک وزن در تولید نفت آمده باشد. سعودی ها هم بعید است با دولت اکوادور صاف باشند. معرفی نامزد اندونزی اما، نکته ها دارد. اینکه وزیر نفت این کشور را عربستان سعودی به عنوان نامزد دبیرکلی اوپک معرفی کرده باشد شائبه برانگیز شده است. بسیاری در اوپک شک کرده اند که مبادا بین سعودی ها و وزیر اندونزی پشت پرده ای شکل گرفته که عربستان نامزد آن کشور را معرفی کرده است. بنابراین ایران و کشورهای همسویش به کاندیدای اندونزی رای نخواهند داد. وانگهی که واردات نفت اندونزی بر تولیدش پیشی دارد. پس، بعید نخواهد بود اگر گاهی این کشور منافع مصرف کنندگان را بر تولیدکنندگان ترجیح دهد! ٥- «محمد بارکیندو»ی نیجریایی، به نظرم جدی ترین گزینه مورد حمایت ایران برای دبیرکلی اوپک است. «بارکیندو» نماینده کشورش در اوپک بوده و تجربه اداره دبیرخانه اوپک به عنوان سرپرست را دارد. نیجریه کشور نفت خیز بزرگی است و با اعراب اوپک هم رابطه مشوشی ندارد. از سویی دیگر ایران می خواهد محبت این کشور را در کنار کشیدن نماینده اش از رقابت دبیرکلی سازمان کشورهای صادرکننده گاز، جبران کند. نیجریه عقب نمی کشید کار «محمدحسین عادلی» برای نشستن روی صندلی دبیرکلی GECF به شدت دشوار می شد. مطلع ام که رایزنی های بزرگی برای انتخاب «محمد بارکیندو» آغاز شده است. او می تواند گزینه ای باشد که سعودی ها هم با آن مخالفت نکنند. چه هر دبیرکلی انتخاب شود ناچار است شرایط بزرگ ترین تولیدکننده اوپک را رعایت کند. اگر بارکیندو اننخاب شود به معنی آن است که مهره ایران هم پس از سال ها عزلت نشینی در تحریم، در شطرنج اوپک بازی کرده است. «بازی موثر.» ٦- امروز بیژن زنگنه وارد وین می شود. برای نخستین بار اما به هتل اینترکنتیننتال نخواهد رفت. او به هتل نوساز و مدرنی در نزدیکی سازمان ملل می آید. هتلی که گفته می شود سرمایه گذارانش می خواهند در ایران هتلی پنج ستاره بسازند. سوژه اوپک ١٦٩، «خالد الفلیح» وزیر تازه انرژی عربستان است و سوژه خاص تر نحوه برخورد «زنگنه و الفلیح». هر حرکت این دو از امروز در دید لنزهای عکاسان و کنجکاوی خبرنگاران است. تنش در روابط تیره ریاض- تهران به اوج رسیده است. در سایه تیرگی، هر حرکتی معنایی می یابد. خواسته یا ناخواسته. ٧- کشور کوچک گابن مدت هاست می خواهد به عضویت اوپک درآید. گویا این درخواست مورد حمایت متحدان عربستان هم قرار دارد. ایران اما بهتر است که فعلا با این عضویت موافقت نکند. چرا که در صورت عضویت گابن، همین کشور کوچک می تواند مانع برخی تصمیم سازی ها در اوپک باشد که مورد حمایت ایران است. نگفته واضح است که این کشور کوچک از نظر تولید نفت بیشتر به عربستان سوق پیدا خواهد کرد تا ایران! پس در این شرایط سخت، عقل حکم نمی کند که ایران از عضویت گابن حمایت کند. گو اینکه زنگنه نباید جدا از تصمیم جمعی بنشیند و طوری رفتار کند که در کنج قرار گیرد. هوای وین دیروز بارانی بود. امروز اما... *گروه اطلاع رسانی 94110
چهارشنبه ، ۱۲خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتاق نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]