تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836263536
آغاز پروعده و پایان خاموش یک دورهمی/ عایدی «صنایع دستی» چه بود؟
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: مروری بر یک نمایشگاه ملی؛
آغاز پروعده و پایان خاموش یک دورهمی/ عایدی «صنایع دستی» چه بود؟
شناسهٔ خبر: 3673625 - چهارشنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۵ - ۱۰:۳۴
فرهنگ > صنایع فرهنگی
نمایشگاه ملی صنایع دستی درحالی بیست و ششمین دوره برگزاری خود را پشت سر گذاشت که نتوانست گرهی از چرخه معیوب «صنعتی شدن این هنرهای بومی» باز کند. خبرگزاری مهر- گروه فرهنگ: یک بار در سال و همزمان با روز جهانی صنایع دستی، یعنی ۲۰ خردادماه نمایشگاهی برگزار می‌شود و هنرمندان رشته‌های مختلف از استان‌های متفاوت در آن شرکت می‌کنند. امسال، زمان و مکان نمایشگاه صنایع دستی تغییر کرد. یعنی نمایشگاهی که از ۲۰ تا ۲۵ خرداد و در نمایشگاه بی‌المللی تهران برگزار می‌شد از پنجم تا دهم ماه جاری و در مصلای امام خمینی تهران برپا شد و ۵۷۰ غرفه از ۳۱ استان کشو در آن شرکت کردند و به ارائه آثار خود پرداختند. اما جابه‌جایی در مکان و زمان، تنها تفاوت نمایشگاه امسال با سال‌های گذشته نبود. امسال همه غرفه‌ها پولی شده و هنرمندان ۱۵۲ هزار تومان در ازای اجاره هر متر غرفه پرداخت کرده بودند. غرفه‌هایی که ۶، ۹ و ۱۲ متری بود. بیست و ششمین نمایشگاه ملی صنایع دستی در حالی ۵۷۰ غرفه را در خود جای داده بود که بعضی هنرمندان شرکت‌کننده از جانمایی غرفه‌های خود راضی نبودند و این مساله را موثر بر میزان فروش خود می‌دانستند.
عظیم مرادی، یکی از تولیدکنندگان گلیم و گبه، از استان آذربایجان شرقی به تهران آمده و در نمایشگاه صنایع دستی شرکت کرده بود. این تولیدکننده که با ۱۰۰ بافنده همکاری می‌کند زیراندازهای خود را با قیمت‌های متفاوت به مخاطبان ارائه کرده بود. مرادی در گفتگو با خبرنگار مهر می‌گوید: من با ۱۰۰ بافنده گلیم و گبه همکاری می‌کنم. این افراد حقوق ثابت دریافت نمی‌کنند و در ازای بافت هر تخته گلیم یا گبه، مبلغی بابت دستمزد به آنها پرداخت می‌شود. طبیعی است وقتی بافنده‌ها حقوق ثابت ندارند، بیمه هم نیستند و سازمان میراث فرهنگی هیچ حمایتی از بافندگان فرش و گلیم نمی‌کند. او با انتقاد از جانمایی غرفه‌ها می‌گوید: معلوم نیست غرفه‌بندی‌ها برچه اساس و معیار بوده است. چرا باید از من در ازای هر متر غرفه، ۱۵۲ هزار تومان دریافت کنند و چنین جای نامناسبی را در اختیارم بگذارند؟ مگر معاونت صنایع دستی از من تولیدکننده چه حمایتی می‌کند؟ بیمه بود و غرفه رایگان که به یاری خدا، هر دو قطع شد. مرادی همچنین به نبود تبلیغات شهری و اطلاع‌رسانی درست اشاره می‌کند و می‌گوید: هنرهای سنتی و صنایع دستی ما به تبلیغ نیاز دارند. چند بیلبورد در سطح شهر نصب شده تا مردم از برگزاری چنین نمایشگاهی باخبر شوند؟ چند تیز تبلیغاتی از صدا و سیما پخش شده؟ مگر من هنرمند با این بضاعت اندک می‌توانم کار خود را معرفی و تبلیغ کنم؟ پس وظیفه سازمان میراث فرهنگی کدام است؟
امکانات ویژه‌ای در اختیار غرفه‌های برتر قرار گیرد در گوشه دیگری از سالن که پرت و دورافتاده به نظر می‌رسد، غرفه «کلاته» با کوسن‌ها، رومیزی‌ها، کیف‌ها و مانتوهای زیبایش خودنمایی می‌کند. طیبه قاسمی در زمینه چاپ سنتی قلمکار فعالیت می‌کند. سال گذشته و در بیست و پنجمین نمایشگاه صنایع دستی، بیشترین میزان فروش را داشته و آثارش موفق به دریافت نشان ملی اعتماد شده‌اند اما هیچ امتیاز ویژه‌ای در اختیار او قرار نگرفته و غرفه‌ای را به او اختصاص داده‌اند که در گوشه‌ای پرت قرار گرفته و بازدیدکننده چندانی ندارد. قاسمی که از سمنان به تهران امده هم چون مرادی با انتقاد از جانمایی غرفه‌ها می‌گوید: کارهای من نشان ملی دریافت کرده‌اند. سال گذشته، غرفه من به عنوان پرفروش‌ترین غرفه معرفی و تقدیر شد اما امسال، هیچ امکانی در اختیار من قرار نگرفته؛ ای کاش برگزارکنندگان نمایشگاه به این ویژگی‌ها و امتیازات توجه می‌کردند و براساس آن به واگذاری غرفه‌ها می‌پرداختند. او همچنین به وضعیت اسکان هنرمندان اشاره و بیان می‌کند: خوابگاه کمیته امداد را برای هنرمندان شهرستانی در نظر گرفته‌اند. اقامت در اتاق‌های شش تخته شبی ۲۵ و سه تخته شبی ۶۳ هزار تومان. در هر طبقه هم تنها دو حمام و چند سرویس بهداشتی مشترک وجود دارد. آیا این شیوه اسکان، شایسته هنرمندان است!؟ طیبه قاسمی می‌گوید: تا سال گذشته غرفه‌ها رایگان و اسکان هنرمندان در هتل استقلال بود. امسال، غرفه‌ها پولی شده. از سوی دیگر نه تبلیغی وجود دارد نه اطلاع‌رسانی درستی و همه این موارد، هنرمندان را دلسرد می‌کند. خود من اگر شرایط به همین روال باشد، سال آینده در نمایشگاه شرکت نمی‌کنم.
دلمان می‌خواهد نمایشگاه به بهترین وجه برگزار شود دبیر بیست و ششمین نمایشگاه ملی صنایع دستی، پیش از این در گفتگو با خبرنگار مهر و در پاسخ به این‌که برخی شرکت‌کنندگان از جانمایی غرفه‌های خود راضی نیستند و معتقدند مکانی که برای غرفه آنها در نظر گرفته شده، پرت و دورافتاده است و همین مساله باعث شده بازدیدکنندگان کمی از غرفه آنها دیدن کنند گفته بود: جانمایی غرفه‌ها بر اساس قرعه‌کشی بوده و ما برای جانمایی غرفه‌ها، نمایندگان ۳۱ استان شرکت‌کننده را دعوت و با حضور انها قرعه‌کشی کردیم، آن زمان، روش منصفانه دیگری به ذهن‌مان نمی‌رسید و البته نمایندگان استان‌ها شکوه و شکایتی نداشتند. پویا محمودیان همچنین در پاسخ به وضعیت اسکان هنرمندان گفته بود:امسال ما رایزنی کردیم و کوشیدیم تا اجاره غرفه و مبلغ اسکان را تا حد ممکن پایین بیاوریم و یک قیمت مناسب اراده دهیم. ما خوابگاه کمیته امداد را در نظر گرفتیم. اتاق‌های سه تخته، شبی ۶۳ و شش تخته ۲۵ هزار تومان و به هنرمندان اعلام کردیم هر کس که می‌خواهد و متقاضی اسکان است این تقاضای خود را به نماینده استان بگوید. به هر حال وقتی هدف این است که هزینه هنرمندان شرکت‌کننده در نمایشگاه تا جای ممکن پایین بیاید، طبیعی است که برخی موارد نه به دلخواه آنها باشد نه ما. وگرنه ما دوست داریم بهترین شرایط را برای شرکت‌کنندگان فراهم کنیم اما بودجه لازم برای این کار را نداریم.
پایانی خاموش بر مهم‌ترین رویداد صنایع دستی کشور بیست و ششمین نمایشگاه ملی صنایع دستی دهم خرداد ماه به پایان رسید. بی قیل و قال رسانه‌ای. اختتامیه‌ای برگزار نشد تا مسئولان سازمان میراث فرهنگی به این مراسم بیایند و داد سخن بدهند و تصور کنند با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین می‌شود. اما نه؛ این‌بار حتی وعده و وعیدی هم داده نشد تا هنرمندان به آن دل، خوش کنند. مگر نه این‌که خردادماه سال ۱۳۹۴، مسعود سلطانی‌فر در مراسم افتتاحیه نمایشگاه صنایع دستی وعده کرده بود تا پایان نیمه نخست سال، مشکل بیمه هنرمندان حل می‌شود. امروز یک سال از آن زمان گذشته و هنوز وعده رئیس سازمان میراث فرهنگی محقق نشده است. مگر رئیس سازمان میراث فرهنگی در پاسخ به این‌که چه بودجه‌ای در اختیار شرکت‌کنندگان در نمایشگاه روز جهانی صنایع دستی تعلق می‌گیرد نگفته بود: کسانی باید به این نمایشگاه بیایند که خودشان بتوانند اعتبار لازم را تامین کنند. ممکن است ما بتوانیم کمکی در این زمینه کنیم اما سیاست ما این‌گونه نیست که پول غرفه، غذا و هتل بدهیم تا عده ای اجناس خود را بفروشند و پول آن را در جیب بگذارند. وقتی عالی‌ترین مقام مسئول در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با صنایع دستی به مثابه کالا برخورد می‌کند، چه انتظاری می‌توان داشت. روزگاری شیخ اجل سعدی گفته بود: «هنر، چشمه زاینده است و دولت پاینده و هنرمند، هر کجا که رود قدر بیند و در صدر نشیند و بی هنر لقمه چیند و سختی بیند» اما امروز، زمانه بر مدار دیگری می‌گردد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها