واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: تهران - نیویورک تایمز نوشت: تداوم جنگ و درگیری در افغانستان و آمار تصاعدی سیل هجوم مهاجران افغان به مرزهای غربی که اکثرا هم به وطن بازگردانده می شوند، مهر تائیدی بر این نظر است که غرب در افغانستان شکست خورده است.این روزنامه آمریکایی در مقاله ای به قلم 'می جئونگ' به عنوان خبرنگار آزاد در کابل افزود: ' پل سوخته' در غرب کابل پایتخت افغانستان که بر روی بستر رودخانه ای خشکیده ساخته شده، سالهاست کانون تجمع غیر رسمی معتادان است. اما این مکان اخیرا پذیرای طیف دیگری از جوانان افغان است، که همه زندگی خود را فروخته اند و به امید زندگی بهتر راهی خارج شده اند، اما بخت یارشان نبود و بناچار به کشور بازگشته اند. اکنون زیر این پل به مجمع این جوانان تبدیل شده است. آنها در این مکان به خود مواد مخدر تزریق می کنند و دله دزدی و گدایی می کنند. طبق اعلام 'عبدالغفور' رئیس 'سازمان توصیه و حمایت از مهاجران افغان'، استقرار مجدد افغانهای مهاجر در کشور آنقدر دشوار است که اکثریت افغانهای بازگردانده شده دو سال بعد دوباره کشور را ترک می کنند. یکی از این مهاجران بازگشته به میهن 'احمد' است که 10 سال پیش راهی لندن شد به امید آنکه کار پیدا کند و درآمدش را به خانواده اش در وطن بفرستد و ضمن آن تحصیل کند. او که یک خیاط بود 1500 دلار خرج این سفر کرد و راهی یونان شد اما در آنجا توسط پلیس مرزی متوقف شد و به افغانستان بازگردانده شد. احمد از پا نایستاد و دوباره کشور را ترک کرد و مجددا بازگشت و دگرباره کشور را ترک کرد و بازگشت. هر بار که او به وطن بازمی گشت، مجبور بود 16 ساعت در روز کار کند تا پول جمع آوری کند و آن را تماما تقدیم قاچاقچیان انسان کند اما هر بار هم به کشور مسترد می شد. اینجا زیر این پل در تلی از زباله یک دفتر کار زیرزمینی وجود دارد و رئیس آن که خود را 'همایون' معرفی می کند، 25 سال است به کار قاچاق انسان اشتغال دارد و می گوید که در عرض این 25 سال هرگز کارش تا این حد سکه نبوده است . شبکه تحت امر او مشتمل بر 70 مرد است که هر یک سالانه 100 هزار دلار درآمد دارند. این شبکه قاچاق انسان هر ماهه 150 افغان را راهی اروپا می کند. همایون می گوید که 50 حلقه دیگر از شبکه های مشابه هم در کشور فعالیت دارند. 'کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل' (UNHCR) اعلام کرده است که در سال 2001 تعداد بیش از 8/3 میلیون مهاجر افغان در جهان وجود داشت اما این آمار تا نیمه های دهه 2000 روند نزولی طی کرد و امید آن رفت که با حضور نیروهای 'ناتو' در افغانستان , این آمار همچنان روند نزولی طی کند. اما با حضور نیروهای 'ناتو' در افغانستان, اوضاع امنیتی این کشور رو به وخامت رفت و آمار مهاجران افغان دوباره سیر صعودی پیدا کرد و تا پایان سال 2015 به 2.6 میلیون نفر رسید. اکثر مهاجران افغان راه کشورهای همسایه از جمله پاکستان و ایران را در پیش می گیرند و جمع کثیری هم روانه غرب می شوند . در سال 2015 بیش از 178 هزار افغان تقاضای مهاجرت به کشورهای اروپایی را کرده اند که این آمار تقریبا چهار برابر آمار مشابه در سال ماقبل بوده است. از سال 2002 به این سو در لوای برنامه 'کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل' برای بازگرداندن مهاجران افغان به وطن, قریب به 5.8 میلیون مهاجر افغان داوطلبانه به کشورشان بازگشتند که البته اکثرا به زور وادار به بازگشت شده اند. پارسال نزدیک به 260 هزار نفر افغان فاقد اوراق هویت فقط از دو کشور پاکستان و ایران به وطن مسترد شده اند. در ماه سپتامبر اتحادیه اروپا اعلام کرد که فقط مهاجران اریتره ای، عراقی و سوری را پذیرش می کند. اوائل امسال دولت انگلیس اعلام کرد که شروع کرده است تمام پناهجویان افغانی که تقاضای پناهندگی شان رد شده است را به افغانستان باز می گرداند . طبق مقررات جدید اتحادیه اروپا، تمام راههای مواصلاتی به بالکان از استان 'نیمروز' افغانستان گرفته تا ایتالیا که با عبور از مرزهای ایران، ترکیه و یونان به مقصد می رسد، بسته می شود. همین مقررات باعث شده است تا مهاجران افغان از مسیرهایی فوق العاده خطرناک راه سفر به غرب را در پیش بگیرند. اوضاع افغانستان امروز هم جنگی است . تفاوتی نمی کند مهاجران در مرز کشورهای غربی، مهاجر تلقی شوند یا پناهنده. تمام مردان و زنانی که خاک کشور افغانستان را ترک می کنند همه از ناامنی کشور که سالهاست گلوی مردم رنج دیده این کشور را می فشرد، می گریزند. 'اشرف غنی' رئیس جمهوری افغانستان برای لوث کردن قضیه وعده پیروزی به مردم می دهد. او در یک کنفرانس منطقه ای در ماه دسامبر گفت که نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان نه تنها در کنار هم و منسجمند، بلکه دارند بسرعت آموزش می بینند. اما طبیعی است. غنی برای موجه جلوه دادن کار خود و دولتش ناچار است مردم را در حالت بیم و امید نگاه دارد تا وانمود کند که دولت پرایراد و اشکالش موفق عمل کرده است. دولتهای غربی نیز که میلیونها دلار در افغانستان هزینه کرده اند، باید همین شیوه را دنبال کنند. سال 2015 مرگبار ترین سال برای مردم افغانستان از سال 2006 به این سو بوده است. 2006 سالی بود که سازمان ملل دست به کار شد وقایع افغانستان را بطور مستند ثبت کند. طبق اعلام 'کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل' در چهار ماه اول سال 2016 بازگشت داوطلبانه به کشور در پایینترین سطح خود بود که یکی از عوامل آن وخیمتر شدن اوضاع امنیتی افغانستان بوده است. ' حسین علیمی بلخی' وزیر مهاجرت افغانستان و یکی از معدود مسوولان کشور که از اشرف غنی فاصله گرفته است، در باره اوضاع امنیتی کشور شرح می دهد 'شهر «قندوز» در شمال سقوط کرد و امکان دارد باز هم سقوط کند. «داعش» در «جلال آباد» دارد سر می برد. جلال آباد در شرق کابل تنها دو ساعت با رانندگی با کابل فاصله دارد. «هلمند» هم شاهد درگیری است و در «اوروزگان» هم منازعات ادامه دارد'. با این حساب سزاوار است به افغان ها حق داد که همه چیز را پشت سرشان رها کنند و کشور را ترک کنند. اما اشرف غنی و دولت او و دولتهای غربی نمی توانند این اجازه را به افغان ها بدهند. افغانها امروز از هر زمان دیگری مفلوکتر و درمانده تر و ناگزیر به ترک کشورند . با این تفاسیر به جاست اعتراف کنیم، غرب در افغانستان شکست خورده است. اروپام**1591**1479 http://www.nytimes.com/2016/05/31/opinion/afghans-the-refugees-refugees.html
چهارشنبه ، ۱۲خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]