واضح آرشیو وب فارسی:فارس: مدح جواد الائمه در شعر شاعران قم؛کودکیهایتان بزرگی بود ... در همان کودکی، امام شدی
شعرای قم در اشعار خود به شکلی بدیع و زیبا به ساحت امام جواد(ع) عرض ادب و ارادت کردهاند.
خبرگزاری فارس - حسن شیخ حائری؛ مناسبتهای مختلف مذهبی و از جمله میلاد مبارک حضرات معصومین سلام الله علیهم اجمعین، محملی برای اقشار مختلف مردم و عاشقان اهل بیت علیهم السلام و از جمله شاعران آئینی است تا با پندار و گفتار و کردار خویش، ارادتشان را نسبت به این بزرگواران نشان دهند. و اما امروز یعنی دهم ماه رجب المرجب، سالروز میلاد مسعود حضرت اباجعفر، محمد بن علی، التقی الجواد سلام الله علیه است و مرور برگزیده اشعار شاعران شناخته شده و آئینی قم در این مناسبت مبارک، در عین حال که روح انگیز و نشاط آور است، حکمت گو و درس آموز هم خواهد بود. یکی از این شاعران جوان، سید حمید رضا برقعی است که دو شعر از او در وصف این میلاد مسعود و مناسبت فرخنده انتخاب شده که متن آنها چنین است: «با حضورت ستارهها گفتند
نور در خانه ی امام رضا ست
کهکشانها شبیه تسبیحی
دست دردانه ی امام رضا ست
مثل باران همیشه دستانت
رزق و روزی برای مردم داشت
برکت در مدینه بود از بس
چهرهات رنگ و بوی گندم داشت
زیر پایت همیشه جاری بود
موج در موج، دشتی از دریا
به خدا، با خداتر از موسی
بی عصا میگذشتی از دریا» وی در ادامه همین شعر، به این نکته اشاره دارد که امام جواد علیه السلام، در دوران کودکی خود، به این مقام عالیرتبه نائل میشوند که البته خود، اعجازی در مقام ولایت و امامت ایشان است:
«با خداوند همکلام شدی
علت بهت خاص و عام شدی
کودکیهایتان بزرگی بود
در همان کودکی امام شدی
رزق و روزی شعر، دست شماست
تا نفس هست زیر دین تو ایم
تا جهان هست و تا نَفَس باقی است
ما فقط محوِ کاظمینِ تو ایم
من به لطف نگاهت ای باران
سوی مشهد زیاد میآیم
دست بر روی سینه هر بار از
سمت باب الجواد میآیم» و اما شعر دیگر از همین شاعر آئینی قمی، قطعهای است که در آن از امام جواد علیه السلام به عنوان شخصیتی یاد میشود که جامع مکارم الاخلاق هستند و سیره رفتاری ایشان، زبانزد خاص و عام است: «عاشقی را به وجد میآری یوسفانه، تبسمی داری به کدامین ملیح رفتی که چهرهای سبز و گندمی داری وصف آیینه کار شاعر نیست از لب خود شنیدنی هستی دوست دارم خودت بگویی که از خودت چه تجسمی داری مرهم و زخم در نگاه شماست حلقه اتحاد خوف و رجاست بر سر مهربانی چشمت مژههایی تهاجمی داری با یقین میرسم به این معنی چارده نور واحدی، یعنی عشق از هر نظر خودت هستی با خودت چه تفاهمی داری کفر را جذبههای لبخندت چارهای نیست جز مسلمانی خنده کن یا مکارم الاخلاق معجزات تبسمی داری» شاعر دیگری از قم که از وی نیز شعری در مدح و منقبت امام جواد علیه السلام شنیده شده است، محمد جواد الهیپور نام دارد که در شعر خود به کوتاه بودن عمر امام جواد (به عنوان جوانترین امامی که توسط دشمنان خدا به شهادت رسیدند) در عین تاریخ نورانی زندگی حضرت اشاره دارد؛ تا آنجا که تاریخ حتی برای لحظهای هم از نور وجودی جواد الائمه، بینشان نبوده است: «لطف تو بی واسطه، دریای جودت، بیکران عالَمی از فهم ابعاد وجودت، ناتوان صورت و سیرت ... نه اصلا عمرت از مضمون پر است ماه گندمگون! غریب خانه! مولای جوان! چاههای خشک با دست تو جوشان میشدند ای نگاهت مثل چشمه! ای دلت آتشفشان! روز حسرت هیچ کس حسرت نخواهد خورد تا بخشش ابن الرضایی تو باشد، در میان داستان عمر تو کوتاه بود؛ اما نبود لحظهای تاریخ نور از رد پایت، بینشان» الهی پور در ادامه همین شعر، شأن سلیمانی امام محمدتقی علیه السلام را یادآور میشود و در ادامه به همنام بودن نام خود با نام مبارک «جواد» و همنام بودن پدرش به اسم «رضا» که خود افتخاری برای آنهاست، اشاره دارد: «یوسفی؛ اما عزیز خانهات هم نیستی یا سلیمانی که شأنش را نمیفهمد زمان دوستانت، بی وفایی؛ دشمنانت، خون دل آشنای طعنهای از کودکی ... از این و آن نامتان را شیعیان گاهی به قصد ... بگذریم ما چنین گفتیم تا وا شد دهان دیگران از قضا من هم جواد بن الرضایم، گر چه باز بین ما فرق است مولا از زمین تا آسمان» چنین است که نام مبارک امام جواد هم در شعر شاعران این دیار، جان میگیرد و نشان دهنده ارادت شاعران آئینی به مقام امامان و بزرگان دین است؛ ارادتی که همواره پایدار است و قطعا اگر بتواند با دقت و توجه بیشتر در بیانات و سیره حضرات اهل بیت علیهم السلام همراه باشد، بیش از پیش زیبا و حکمت آموز خواهد بود و خود درسی تمام عیار برای مخاطبان و علاقه مندان به ادبیات و شعر است. انتهای پیام/2258/و40
95/01/30 :: 10:51
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 117]