واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۹ خرداد ۱۳۹۵ - ۱۴:۲۵
معاون پژوهشی پژوهشکده ثامن گفت: هیچ کجای دنیا رویکرد توسعه و مداخله در ارکان شهری قیم معابانه نیست. به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه خراسان، دکتر جواد خدایی در جلسه هماندیشی وضعیت بافت پیرامون حرم مطهر رضوی و نیز آثار فرهنگی، هویتی و مذهبی که 7 خرداد ماه در محل پژوهشکده نوین شهر معنوی ثامن برگزار شد، با بیان اینکه در واقع باید دوباره گذشته را شناسایی کنیم چرا که بسیاری از لایههای اجتماعی قابلیت بازگشتپذیری دارند، اظهار کرد: در واقع، در هیچ کجای دنیا نگاه و رویکرد توسعه و مداخله در ارکان شهری به صورت قیم معابانه نیست. وی تصریح کرد: این رویکرد قیم معابانه اجازه میدهد که یک طراح و مدیر قلم خود را بهدست گرفته و بر روی قسمتی از شهر خطی بکشد، در حالی که در زیر قلم آن فرد، دهها خانواده زندگی میکنند که لایهها و ارزشهای مختلفی در آن پنهان شدهاست. وی با بیان اینکه طبق آمار، هنوز 54 درصد از این بافت دست نخورده باقی مانده است، عنوان کرد: یکی از بزرگترین مداخلات در یک بافت شهری در مقیاس کل دنیا صورت گرفتهاست که به 360 هکتار این بافت برای مداخله ورود پیدا کردهایم و اگر به مطالعات مربوطه رجوع شود به این موضوع برمیخوریم که نسبت به شناخت آن نیز بسیار کوتاهی کردیم. معاون پژوهشی پژوهشکده ثامن تصریح کرد: تا زمانی که این نگاه وجود داشته باشد نمیتوانیم توسعه درستی را شاهد باشیم و قطعا برای بازگشت به ارزشهایی که در این بافت نهفته است چارهای نداریم جز اینکه به مردم آن منطقه نقش دهیم. وی افزود: قطعا نمیتوانیم توسط زمینهایی که ابعاد بزرگی داشته و بسیاری از مردم توان ساخت آن را ندارند به مردم نقشی دهیم، حتی اگر بخواهیم در این بافت بناهای درشت مقیاس نیز بنا کنیم میتوانیم از مشارکت مردم بهرهمند شویم. خدایی با بیان اینکه در حال حاضر در مشهد نه تنها از هیچ کجای این شهر دیگر نمیتوان حرم مطهر رضوی را مشاهده کرد، بلکه رنگ و بو امامرضا(ع) نیز در شهر احساس نمیشود، عنوان کرد: میتوان گفت روح یک تمدن را در یک شهر از بین بردهایم. در ادامه این جلسه هماندیشی، مهندس ساسان نوروزی، پژوهشگر حوزه میراث فرهنگی طی سخنانی اظهار کرد: اگر در ایام خاص به بافت قدیمی پیرامون حرم مطهر رضوی سری بزنیم مشاهده میکنیم به اعتبار مردم، فرهنگ، آداب رسوم و اعتقاداتی که به حضرت رضا(ع) دارند این بافت هنوز زنده است و زائران و مجاوران در آن در حال زندگی هستند. پژوهشگر حوزه میراث فرهنگی خاطرنشان کرد: اما زمانی که در یک راستهی تاریخی در مشهد حرکت کنیم مشاهده میکنیم که این راسته هنوز زنده است، حتی اگر بنای تاریخی در آن وجود نداشته باشد که در این صورت میتوان کالبد مناسب آن را ایجاد کرد. وی اضافه کرد: بنابراین این بافت هنوز امکان حیات و بازیابی دارد و میتواند همانند گذشته، دوباره خود را تقویت و تولید کرده و حضور خود را در این بافت داشته باشد. نوروزی با بیان اینکه در این بین دو مسیر مختلف را میتوان در نظر گرفت، اینکه چگونه میتوان کمک کرد که یک بافت به لحاظ فرهنگی خود را بازیابی کند و اینکه این رویکردها به سمت الگوهای غیر بومی نیز حرکت نکند، عنوان کرد: این امکان نیز باید وجود داشته باشد که درونزا عمل کند و براساس فرهنگ مختص خود بازیابی شود که در واقع لازمه آن یک برنامهریزی فرهنگ مدار به جای برنامهریزی بر مبنای توسعه، اعداد، ارقام و ساخت و ساز است. وی با اشاره به اینکه از سمت دیگر، سازمان میراث فرهنگی نیز برای این بافت تاریخی در حال تدوین ضوابطی است که این بافت بتواند به لحاظ کالبدی فرم، شکل و نوع توسعه بافت را به لحاظ منظری هدایت شود، اظهار کرد: این دو رویکرد اگر به طور همزمان اتفاق بیافتد میتواند نجات دهنده بافت باشد، به این معنا که میتوانیم به خود مردم بازگشته و برنامهریزی مربوطه براساس الگوی مختص انجام گیرد که در این صورت میتوان شاهد توسعه نیز باشیم. پژوهشگر حوزه میراث فرهنگی تصریح کرد: این تجربه بارها در مشهد انجام گرفته که اثربخش نیز بوده که به عنوان مثال در دوره تیموری شهر مشهد بهطور دقیق بر مبنای الگوهای مختص بافت توسعه پیدا کردهاست. نوروزی اظهار کرد: در مقابل تجربه متضاد این بود که در دوره صفوی نیز این توسعه با خطکشیدن بر روی شهر بدون توجه به همه شبکههایی که در زیر آن قرار داشت بالا خیابان و پایین خیابان در شهر ایجاد شد که در واقع برخوردی بود که از بالا اتفاق افتاد و به مردم توجه نشد و با نگاهی کاملا حکومتی و آمرانه همراه بود. وی افزود: در مقابل نوع دیگر برخورد با این نوع بافت این است که از دل خود بافت، با قواعد و ضوابط درونی فرهنگی و اجتماعی این کار انجام گیرد که این رویکرد نیز میتواند نجات دهنده بافت باشد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]