واضح آرشیو وب فارسی:اتاق نیوز: جشنواره فیلم کن دیشب به تماشای فیلم «فروشنده» اصغر فرهادی برای مطبوعات نشست و امروز فرش قرمز دست اندرکاران فیلم و نشست رسمی آن را برگزار می کند.به گزارش اتاق خبر، با نمایش فیلم «فروشنده» انعکاس فیلم را می توان از ورای نقدهای متعددی که بر آن شده و در این زمان کوتاه در سایت های سینمایی منتشر شده، دریافت. اوون گلایبرمن منتقد ورایتی در این باره می نویسد: فیلم جدید اصغر فرهادی کارگردان سازنده «جدایی» و «گذشته» یک جواهر ارزشمند دیگر در تعلیق نئورالیستی است. به گزارش ورایتی، یکی از بیشمار دلایلی که آلفرد هیچکاک به عنوان بزرگترین فیلمساز همه دوران شناخته می شود- یک فیلمساز تمام عیار- این است که روح و تکنیک آثار او موجب برانگیختن بسیاری از کارگردانان و چه بسا همه آنان شده است. او البته، رب النوع دایمی هر کسی دیگری خواهد بود که فیلمی دلهره آور بسازد. اما او همچنان می تواند فرتر از آنهایی باشد که حتی کمتر «هیچکاکی» محسوب می شوند و یک مثال عالی اصغر فرهادی نویسنده-کارگردان استاد ایرانی است. فرهادی درام هایی از اختلافات داخلی می سازد که در عین حال از گسترش آنچه به شما نشان می دهند خودداری می کند: آنها صبورانه مشاهده گر، صاف و پوست کنده، خاص، و واقعی هستند. وقتی شما فیلمی از اصغر فرهادی تماشا می کنید از «جدایی» و «گذشته» تا فیلم جدیدش «فروشنده»، اغوا می شوید. این اغوا تفریبا توسط نوعی حیله گری معکوس نامرئی و رفتن به موقعیتی ناتورالیستی پیش می رود. در نهایت شما شروع می کنید به درک این که در یک توفان فراگیر، گیر افتاده اید و همه خاک و خاشاک این توفان می تواند از افراد روی صحنه نیز منتقل شود. شما گیر چیزی می افتید که فقط می تواند نوعی تعلیق خوانده شود و در عین حال همه چیز آبکاری شده و این تعلیق می تواند به صورتی ناب از آنچه بر قلب و روح شخصیت ها می رود، وارد شود. «فروشنده» به طرز نامتعارفی در آثار فرهادی، با تحولات عمده آغاز می شود. یک ساختمان متشکل از چندین آپارتمان آماده فروریختن است و ساکنان آن که شامل شخصیت ای اصلی فیلم یک زوج به نام عماد (با بازی شهاب حسینی) و رعنا (ترانه علیدوستی) است، با عجله در حال خروج از ساختمان هستند. در نهایت، آپارتمان سرجایش باقی مانده، اما ترک های عمیق برداشته و گاز نشت دارد. عماد و رعنا باید فوری یک آپارتمان دیگر پیدا کنند و به سرعت این کار را می کنند و به یک آپارتمان کهنه اما بزرگ روی پشت بام ساختمانی نزدیک آپارتمان خودشان می روند. اما سرنوشت این جا نیز دست از سرشان برنمی دارد. مستاجر قبلی بخشی از وسایلش را آنجا گذاشته و از آمدن و بردن آنها خودداری می کند. وقتی آنها درباره دلیلش سوال می کنند، این جواب را می شوند که زنی که با مردان زیادی ارتباط داشته آنجا ساکن بوده و بعد چیزهای دیگری اتفاق می افتد که همه چیز را به سمت فضایی تیره تر سوق می دهد. رعنا که در خانه تنهاست، صدای ورود کسی را می شنود و به هوای این است که عماد است، اما عماد نیست. شب که عماد بازمی گردد و از پله ها بالا می آید، روی پله ها خون می بیند و در داخل آپارتمان رعنا را می بیند که به سرش ضربه خورده و در حمام است. در بیمارستان، او سرش بخیه می خورد. رعنا خیلی ضعیف شده و می خواهد عماد که معلم ادبیات مدرسه است، در خانه بماند، اما در عین حال می خواهد تنها باشد. او دچار مشکلات عصبی و بیش از آن، دچار تناقضات رفتاری شده است. عماد با رفتاری جوانمردانه می خواهد از همسرش حمایت کند، اما این موقعیت با رفتارهای غیرمنطقی رعنا مشوش می شود و به او اجازه نزدیک شدن به ماجرا را نمی دهد. از اینجا عماد شروع به بی تاب شدن می کند. «فروشنده» با ارایه حداقل کلیدها به صورتی مینمیال پیش می رود. در این فیلم تکنیک این نویسنده- کارگردان مطمئن تر از فیلم های قبلی اوست. هر شات در محل گرفته شده، هر خط به سمت نتیجه بعدی پیش می رود و وقتی عماد شروع به بررسی جرمی که رخ داده می کند، یک گوشی موبایل پیدا می کند که او را برای پیدا کردن مجموعه ای از سرنخ ها جلو می برد؛ در حالی که به نظر نمی رسد هیچ یک از آنها بتواند راه به جایی ببرد. «فروشنده» تنش کمتری در مقایسه با فیلم های کارآگاهی نئورالیستی ایجاد می کند، اما همه چیز در آن طراحی شده است. عماد در مقام کارآگاهی که تلوتلوخوران جلو می رود از تصادفی که برای همسرش رخ داده، جلو می رود و در نهایت به جایی می رسد که ما انتظارش را نداریم. نقطه ای که او به آن می رسد خیلی از آنجایی که شروع کرده بود فراتر است و حالا او به اطلاعاتی می رسد که نمی داند با آنها چه کار کند. فیلم به سمت فیلم انتقامی مثل «ربوده شده» حرکت می کند که قهرمان در عین حال می خواهد به شیوه ای مکانیکی جلو برود و اخلاقی انتقام بگیرد، دخترش را پیدا کند و او را برگرداند. در «فروشنده» انتقام، یک عمل روانشناسی پیچیده است که در خلال آن عماد می خواهد مردی را که این مشکلات را برای او فراهم آورده تنبیه کند و می داند که خسارت زدن به آن مرد پرخطر و خونین خواهد بود، اما او خیلی نگران این بخش نیست. مشکل اصلی برای او فاصله عاطفی است که بین همسرش با او ایجاد شده است. این است که او را خشمگین می کند و او می خواهد برایش انتقام بیرد. اما عماد به سمت زنش بازمی گردد و این چیزی است که درام «فروشنده» را چنین پرتنش و ویرانگرانه می کند. بازی شهاب حسینی خیلی زیباست، او از عماد شوالیه ای می سازد که با وجود تندمزاجی بر آن کنترل دارد و ترانه علیدوستی یک نسخه ایرانی ناخوشایند از ماریون کوتیار است. اما نمایش عالی متعلق به بابک کریمی است که به عنوان یک هیچکس، موجب همه این ماجراها شده است. ابتدا، شما به او با بی اعتنایی نگاه می کنید، شاید یک درخشش محقرانه، اما در ۲۰ دقیقه او اشک شما را در می آورد. عنوان فیلم اتفاقی اشاره ای به تولید آماتور «مرگ فروشنده» است که عماد و رعنا هر دو در آن بازی می کنند. عماد نقش ویلی لومن را بازی می کند و همسرش نقش همسر او لیندای در محاصره را. در انتها تا آخرهای فیلم، وقتی توازی بین عماد و ویلی در خانه ایجاد می شود، آنها مردان خوبی هستند که از ورای تراژدی انتخاب هایشان موجب آزار دیدن آنهایی می شوند که دوستشان دارند. فرهادی به شیوه ای دراماتیک نگاه مرد ایرانی را نشان می دهد؛ نگاهی خشمناک و داوری عصبانی. به عنوان یک فیلمساز، او دقیق به واقعیت نگاه می کند. مرجع : خبرگزاری مهر
یکشنبه ، ۲خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتاق نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 111]