واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: لوزانو با این سلاح، والیبال ایران را به المپیک می رساند
مهره های نهایی والیبال ایران برای گرفتن جواز صعود به المپیک و شکستن طلسم تاریخی، همان یاران گذشتهاند. ستار های درخشان ولاسکو که با کواچ جوان خاموش شدند.دو ماه تمرین فشرده لوزانو و دو بازی در فرانسه، نشان داد عقلانیت تاکتیکی و انضباط به تیم بازگشته است.لوزانو در این مدت کم نه فرصت تغییر بازیکنان را داشت و نه وقت کشف پدیده. او اما فرصت ترمیم روحی بازیکنان را غنیمت دانست تا از توکیو به ریو برسد
کد خبر: ۵۹۱۱۶۴
تاریخ انتشار: ۰۲ خرداد ۱۳۹۵ - ۰۱:۲۷ - 22 May 2016
برای رسیدن تیم ملی والیبال به المپیک چیزی بیش از گذشته در اختیار سرمربی تیم نیست و تیم ملی با همان داشته ها و سرمایه ها هفت روز پیش از آغاز انتخابی المپیک در توکیو راهی ژاپن شد.
یاران ایران همان یاران گذشتهاند. یاران دوران درخشان ولاسکو و دوران خاموش کواچ. اما حداقل دو ماه تمرین فشرده لوزانو و دو بازی تدارکاتی اخیر تیم ملی والیبال مقابل فرانسه، نشان داد عقلانیت تاکتیکی و انضباط به تیم بازگشته است.
لوزانو همچون ولاسکو اطمینان حضور در ترکیب نهایی را از بازیکنان گرفت. تا آخرین روزها بازیکنان جایگزین را در اردو نگه داشت و سرانجام جمعه شب به جای ۱۲ یا ۱۴ بازیکن، با ۱۶ یار به توکیو رفت.
واقعیت این است لوزانو در این مدت کم نه فرصت تغییر بازیکنان را داشت و نه فرصت کشف راههای جدید را. او اما فرصت ترمیم روحی بازیکنان را غنیمت دانست و دیسیپلین را به جمع امیدهای حضور تیمی ایران در المپیک برگرداند.
تیم ملی والیبال به احتمال فراوان با ترکیب معروف، غفور (محمودی)، موسوی،غلامی، زرینی (قائمی) و عبادیپور، ظریف(مرندی) انتخابی المپیک و بعد از آن(احیانا) المپیک را طی خواهد کرد و این نشانی از کمترین تغییرات در پیکره اصلی تیم برای مسابقه با استرالیا، کانادا، فرانسه، ژاپن، چین، لهستان ونزوءلا است.
در میان ۱۴ بازیکنی که لوزانو برای انتخابی المپیک به توکیو برده، شریفات و مباشری و معنوینژاد شانس کمتری برای حضور در ترکیب دارند اما استراتژی پشت کار در آماده نگه داشتن بازیکنان بسیار موثر است.
سطح توانایی و تجربه ولاسکو و لوزانو با کواچ قابل مقایسه نیست؛ هر سه از ابزار (بازیکنان) نسبتا مشترک استفاده کردند، اما بهره گیری و مدیریت این دو آرژانتینی کجا و استفاده آن صرب از ایتالیا آمده کجا.
در تمام نیم قرن اخیر به ویژه با اوج گرفتن والیبال ایران در سالهای خیر، سیطره و سرمایهگذاری ژاپن در والیبال جهان اجازه نداد قهرمان آسیا به طور مستفیم به المپیک صعود کند و اکنون ژاپن آخرین شانس برای شکستن طلسم المپیک است.
چهار سال پیش وقتی تیم ملی با هدایت خولیو ولاسکو در همین توکیو برای صعود به المپیک میجنگید، فقط چند ماه از اولین قهرانی ایران در آسیا میگذشت و احتمالا اگر اعتماد به صعود ایران به المپیک بیشتر از امروز نبود، کمتر هم نبود. آن سال باخت سه بر یک به استرالیا تیم سوم قاره، رویای المپیک را چهار سال به تعویق انداخت.
امروز اما از هشت تیم چهار تیم فرصت صعود دارند و بدبینترینها هم حاضر نیستند لحظهای به شیرینی صعود فکر نکنند.
وقتی به اصل مشترک ۲۵ سال ریاست تنها دو مدیر بر والیبال ایران باز میگردیم، نوعی پرورش گلخانهای متاثر از جبر ساختاری کشور در والیبال ایران مشاهده میشود. با صعود تیم ملی به المپیک و تغییر نسل ناخواسته، حداقل در دو پست جایگزین مطمئنی برا هیچکدام از بازیکنان اصلی تیم ملی ساخته نشده است.
۵۳ سال از اولین تلاش تیم ملی والیبال ایران برای رسیدن به المپیک میگذرد. از تیم ۱۹۶۳ حسین جبارزادگان که بعد اعزام نشدن تیم به بازیهای آسیایی ۱۹۶۲ جاکارتا به انتخابی المپیک هندوستان رفت، چهرههای معدودی مثل حسن کرد در قید حیات هستند و احتمالا وقتی وزیر ورزش چهارشنبه شب در مراسم بدرقه تیم ملی به انتخابی المپیک از پیشتازی والیبال در استعدادیابی سخن میگفت، آگاهی کاملی به سیر تکامل و آنچه در این ۲۵ سال بر والیبال گذشته نداشت.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 120]