واضح آرشیو وب فارسی:ساوالان خبر: حسین بشیری گیوی دورکیم در کتاب خودکشی سه نوع خودکشی را تشریح می کند، خودکشی خودخواهانه، خودکشی دگرخواهانه و خودکشی آنومیک . در خودکشی خودخواهانه فرد فقط به خود فکر می کند و می خواهد خود را از تمامی مصائب نجات دهد. در خودکشی دگرخواهانه جامعه چنان مستحکم و وجدان جمعی در جامعه چنان شدید است که فرد خود را فدای جامعه خویش می کند. اما خودکشی انومیک بر اساس ناهنجاری های اجتماعی –اقتصادی ایجاد می شود و این ناهنجاری های اقتصادی- اجتماعی چنان بر فرد فشار می آورد که میزان خودکشی در جامعه افزایش می یابد . امروزه ایران با خودکشی مواجه است که آن را خودکشی نمادین می نامم. در دیدگاه پیر بوردیو خشونت نمادین وجود دارد خشونت نمادین، نوعی از خشونت است که با همدستی ضمنی کسانی که این خشونت بر آن ها اعمال می شود و نیز کسانی که آن را اعمال می کنند، انجام می شود؛ زیرا هردو گروه، نسبت به اعمال آن، آگاهی ندارند بوردیو معتقد است، چنین خشونتی، تحمیل کننده اطاعت هایی است، که نه فقط به مثابه اطاعت درک نمی شوند؛ بلکه با اتکا بر “انتظارات جمعی” و “باورهای از لحاظ اجتماعی درونی شده”، فهمیده می شوند. نظریه خشونت نمادین نظریه ای است که بر بازتولید باورها استوار است؛ یعنی نظریه ای که نشان می دهد؛ کنش گرانِ برخوردار از قالب های دریافتی و ادراکی خاص، چگونه دستورات درون یک موقعیّت یا یک گفتار را درک کرده و از آن ها اطاعت می کنند. خودکشی نمادین را از خشونت نمادین بوردیو وام گرفتم، چرا که تمامی شاخص های خشونت نمادین در خودکشی نمادین وجود دارد. در این نوع خودکشی که خودشان را از پل ها حلقه آویز می کنند یا خودشان را از طبقات پرت می کنند و یا اینکه در مترو ها دست به خودکشی می زنند. در این نوع خودکشی نمایش خودکشی برای عموم و نوعی قدرت طلبی را افراد خودکشی کننده به نمایش می گذارند. در مقابل مشکلات شهری و ناهنجاری های اقتصادی-اجتماعی که در شهرهای ایران شکل گرفته خودکشی نمادین بوجود آمده است. خودکشی نمادین محصول عملکرد مسئولین در بخش های مختلف اعم از فرهنگی ،اجتماعی،سیاسی و خصوصا اقتصادی می باشد. در جامعه ای که آسیب های اجتماعی از همه انواع آسیب ها، کلیه فضاهای جامعه را درنوردیده و دولت ها هم به جای توجه به مشکلات جامعه به مسائل دیگر توجه می کنند قابل پیش بینی بود که میزان خشونت ،طلاق و خودکشی در جامعه افزایش یابد. مسئولان توجه کنند که خودکشی نمادین نوع جدید و خاصی از خودکشی است که با قدرت نمایی و کنش نمایشی همراه است اگر این نوع خودکشی در جامعه بازتولید شود عاقبت ناخوشایند و خطرناکی برای جامعه دارد.به عنوان مثال در تونس با خودسوزی یک نفر وجدان جمعی جامعه تونس جریحه دار شد و هزینه های زیادی را بر جامعه تونس وارد کرد. در هر روی خودکشی نمادین از چندین منظر قابل تعمل و ارزیابی است. اول اینکه خودکشی نمادین در هر دو جنسیت مردان و زنان و در سنین مختلف وجود دارد. یعنی خودکشی نمادین کلیه اقشار و ابعاد جامعه را در بر گرفته است. در برخی موارد خودکشی نمادین در دختران بیش از ۷۰ درصد خودکشی ها را به خود اختصاص داده است. که این مسئله بسیار خطرناک است ودر برخی از استان ها خودکشی نمادین به شکل خودسوزی خود را نشان می دهد. دوم اینکه در بطن خودکشی نمادین نوعی اعتراض،قدرت طلبی، رفتار نمایشی وجود دارد اگر این خودکشی نهادینه شود و بازتولید شود با مرگ جامعه همراه خواهدشد. سوم اینکه خودکشی نمادین نتیجه مسائل و مشکلات شهری است. مسئولین توجه کنند اگر خودکشی نمادین را جدی نگیرند با آثار غیر قابل جبرانی مواجه خواهند شد. چهارما خودکشی نمادین نوعی خشونت مضاعف را بر جامعه تحمیل می کند. در نظر بگیرید که صبح کودکان از خانه خارج و در راه مرکز آموزشی با چنین مواردی مواجه شوند در حالیکه روح و روان کودکان جریحه دار می شود و آثارسوء به دنبال دارد. نوعی یادگیری از این رفتار نیز در اذهان کودکان شکل می گیرد که در آینده بازتولید و خطرناک می شود. پنجما این خشونت به شکل خودکشی نمادین خود را نشان می دهد در حقیقت خشونت نسبت به خود فرد است اگر این شدت خشونت به دیگری باشد باز شرایط نامطلوبی برای جامعه بوجود می آید. ششما خودکشی نمادین آخرین و نهایت شکل و شدت خشونت است که از آیینه جامعه منعکس می شود . در هر روی مسئولان باید تمامی کارهای خود را فعلن تعطیل نمایند تا این مسئله خطیر را آسیب شناسی و به فوریت ترمیم نمایند. جامعه شناس
یکشنبه ، ۲خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ساوالان خبر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]