واضح آرشیو وب فارسی:طرفداری: شهر شهرزاد برای او همان منچستر باقی می ماند. رویش عشق او جایی دیگر خاک ندارد. آشنایی با او بر میگردد به آن نیمه نهایی دراماتیک برابر توپچی ها. اندیشه اخراج ویرا که از فولاد بود به ابریشمی به اسم رایان گیگز فرصت داد پروانگی کند. دنیس برکمپ پنالتی را مقابل پرواز اشمایکل از دست داد. همه چیز آن بازی انگلیسی بود. تصویر تراژدیک دنیس پس از آن پنالتی خود نمایشنامه ای است مفصل. ویرا بعد ها جلو کین نشست و اعتراف کرد که رایان را نمی شد متوقف کرد. او فقط آرسن ونگر را دریبل نزد. محکم توپ را به تور چسپاند. مثل یک اژدهای ولزی. بعد از آن رایان، سرباز بزرگ رئیس شد. مثل مارک آنتونی برای ژولیو سزار. مثل هارون برای موسی. مثل گیگزی برای فرگی. مثل فارست گامپ برای جاودانگی تا نزدیکی های ابدیت را دوید. ابدیت یعنی جایی که انگلیسی باشی و آلمانی را در نیوکمپ ببری. عقربه ها را که به جلو بزنیم، می رسیم به چمپیونزلیگ بارانی. روی نت درام. چشم کیهان همیشه به ثانیه آخر بازی ها خیره می شد چون فرگوسن در این سیاه چاله، به سادگی دل اسکولز بازی ها را بر میگرداند. این بار اما لندنی ها مونیخی نبودند. در آخر رسید به جنگ های تن به تن پنالتی ها. تری لغزید تا گیگز با شیاطین به بهشت برود. لغزش کلید واژه مشترک تری و گیگز است. خیلی دور تر از آبادی های استنفوربریج و اولد ترافورد. قهرمانان بریتانیا درست مثل هوای آن حوالی هستند. گرگ و میش. مرد های مست کوچه هایشان نمی دانند رگ غیرت را باور کنند یا بی غیرتی در قبال زن داداش یا معشوقه هم تیمی را. روزی گاسکوین ارباب دل انگلیس ها بود اما برای شکفتن زیادی خسته بود. از سر بچگی تا روی تخت بیمارستان را مست کرد. با چشمان خیس گفت که تاتنهام خیانت بزرگی بود که در حق فرگوسن کرد. گاسکویین سوگلی رئیس نشد چون برای سوگلی بودن باید هوشیار بود. فصل گیگز خاکستری بود. هواداران یونایتد و شاید خیلی از تیم های دیگر وی را ببخشند. کیست که نلغزیده باشد. آن هم در بریتانیا خیس. آن هم در مقابل جنس لطیفی به نام زن. هر چه بود او عشقش را به دلار نفروخت. وفاداری گیگز شاید راهی باز کند برای ماندگاری یانوزای یا ده خیا در منچستر. کمی دشوار است که کاغذ های سبز رنگ نسل جدید را وسوسه نکند. احتمالا او مانند بت در باشگاه باقی خواهد ماند تا اگر روزی سکه نقره و طلا دل الماس های شیاطین را لرزاند، به یاد بیاورند که بزرگ تر از آنها هم در باشگاه مانده است. شاهد هم شاید بایگانی پیراهن رایان باشد. در لحظه تردید برای آیندگان قرمز ها، او مانند کاغذ دیواری می شود در مغزشان. از موهای فر و در آوردن پیراهن تا شقیقه سفید، همه و همه در ذهن هواداران یونایتد باقی خواهد ماند چون او تنها یک بار لغزید و آن یک بار در اولد ترافورد نبود!
شنبه ، ۱خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: طرفداری]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]