شهادت حضرت زهرا (س)، مصيبت جانكاه شيفتگان اهل بيت عصمت و طهارت (ع)

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: شهادت حضرت زهرا (س)، مصيبت جانكاه شيفتگان اهل بيت عصمت و طهارت (ع)
جام جم آنلاين: سوم جمادي الثاني هر سال ياد آور يكي از تلخ ترين روزهاي تاريخ يعني سالروز شهادت ام ابيها حضرت فاطمه زهرا (س ) است، او كه الگوي تمام نماي پاكدامني، تقوا و عشق و وفاداري به مكتب اسلام بود.

آن زمان كه نابخردان روزگار حضرت زهراي اطهر (س ) را به شهادت رساندند تا به خيال خام خود از گسترش نور ولايت جلوگيري كنند، نمي دانستند روز به روز بر عزت و عظمت اهل بيت عصمت و طهارت (ع) و مادر باتقواي تشيع در جهان اسلام افزوده مي شود.

فلك و عرش نيز در غم عظماي شهادت حضرت فاطمه زهرا (س ) به لرزه درآمده و داغدار است و ملكوتيان نيز مانند ارادتمندان آن حضرت در عزا و ماتم فرو رفتند و مصـايب يگانه دخت پيامبراسلام (ص ) دلهاي آسمانيشان را مي لرزاند.

حضرت علي (ع) با قلبي دردناك و با اشك هاي فرزندان معصومش، حامي ولايت و امامت و دختر پيامبر نور و رحمت (ص ) را غسل مي دهد و او را در كفن عشق و معرفت مي پيچد.

آري، هنگامي كه دست علي (ع) بر بازوي كبود فاطمه (س ) ناشي از قساوت و نابخردي نابكاران روزگار مي خورد، آهي از غم و اندوه از دل مي كشد، چون او ديگر صديقه كبري (س ) را نخواهد ديد تا شاهد مظلوميتش باشد.

ديگر كسي نيست تا در برابر ظلم و جـور غاصبان ولايت از حق و حقيقت حمايت و اشك هاي معصوم علي (ع) را در اوج تنهايي ها از صورت پرجلايش پاك كند.

پس از رحلت پيامبر (ص ) مصيبت هاي گوناگوني قلب حضرت فاطمه (س ) را مي فشرد كه در اين ميان فقدان پدر براي او كه به ايشان عشق مي ورزيد و هرگز تحمل فراق و دوريش را نداشت بسيار دردناك بود.

به دليل اين رنجها و ساير مصيبتهايي كه در دل تاريخ نهفته است، كوثر ولايت و ياس كبود نبي پس از پيامبر (ص ) همواره اندوهگين بود و سرانجام اندوه طاقت فرسا و صدماتي كه بر آن حضرت در پاسداري از حريم ولايت وارد آمد، وي را از پاي درآورد و رنجور و بيمار ساخت.

حضرت صديقه كبري (س ) در جود و بخشش و بلند نظري و حسن تربيت وارث مادر و در سجاياي ملكوتي وارث پدر و همسري دلسوز براي شوهرش علي (ع) بود.

شخصيت بي بديل حضرت صديقه كبري (س ) آن چنان است كه پس از قرن ها هنوز كسي نتواسته به معناي واقعي بزرگي منزلت آن حضرت را بيان و توصيف كند.

حضرت فاطمه (س ) چنان در اوج كمال انسانيت قرار داشت كه حضرت رسول (ص ) با آن عظمت و مقام رفيع به وي "ام ابيها" لقب دادند تا از اين رهگذر بخشي از سيماي تكامل يافته زهراي اطهر(س ) را بيان كنند.

زندگي حضرت زهراي مرضيه (س ) در طول قرون و اعصار متمادي نمونه اي ارزنده و پرارزش از زهد و پاكدامني براي زنان مومن و خداجو است.

حضرت فاطمه زهرا(س ) درسال پنجم بعثت در روز بيستم جمادي الثاني در حالي كه 45 سال از ولادت پيامبراسلام (ص )مي گذشت، در مكه ديده به جهان گشود.

نام مبارك آن حضرت ، فاطمه و القاب مبارك ايشان زهرا، صديقه ، طاهره ، راضيه ، مرضيه، مباركه، عذرا، بتول ، سيده النسا، سيده نساء العالمين و خيرالنساء است و از جمله كنيه هاي آن حضرت نيز مي توان به ام الحسن،ام الحسين ،ام المحسن ، ام الائمه ،ام ابيها كه هر يك نشانه اي از شخصيت والاي او است، اشاره كرد.

حضرت فاطمه زهرا (س ) 9 سال در خانه پرصفاي پدر و مادر و 9 سال پاياني عمر بابركتش را در كنار شوهر گرانقدرش امام اول شيعيان جهان علي (ع) در راه گسترش تعاليم آسماني اسلام و تربيت فرزنداني معصوم سپري كرد.

در مورد مدت زمان زندگي حضرت صديقه كبري (س ) بعد از رحلت پيامبر گرامي اسلام (ص ) بين مورخان و راويان اختلاف نظر است.

بيشترين زماني كه در اين ارتباط بيان شده شش ماه و كمترين وقت چهل روز است و معروفترين نظريه آن است كه حضرت زهراي مرضيه (س ) در سيزدهم جمادي الاولي و ياسوم جمادي الثاني سال يازدهم هجري يعني 75 روز و يا 95 روز پس از رحلت رسول گرامي اسلام (ص )، با شهادت خود قلب شيعيان را براي هميشه اندوهگين كرد.

ايرنا
دوشنبه 27 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 145]