محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831288252
محافظت از کودکان در برابر سوءاستفاده های جنسی در اینترنت - پایگاه خبری اطلاع رسانی شفا آنلاین
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی>روانشناسی>اینترنت به یک بخش عادیِ زندگی روزمره ی کودکان تبدیل شده است. جایی که بازی می کنند، دوستان خود را ملاقات کرده و چیزهای جدیدی یاد می گیرند. از طریق اینترنت، دنیای بیرون برای کودکان بیشتر قابل دسترس شده است.به گزارش شفا آنلاین ،اینترنت به یک بخش عادیِ زندگی روزمره ی کودکان تبدیل شده است. جایی که بازی می کنند، دوستان خود را ملاقات کرده و چیزهای جدیدی یاد می گیرند. از طریق اینترنت، دنیای بیرون برای کودکان بیشتر قابل دسترس شده است. اما در عین حال، آنها هم برای دنیای بیرون قابل دسترس تر شده اند. هرجا که کودکان حضور دارند، عده ای نیز هستند که می خواهند برای اهداف جنسی با آنها ارتباط برقرار کنند، افرادی که سادگی و صداقت کودکان را مورد خشونت قرار داده و مرتکب عمل خطرناک آزار و سوءاستفاده از آنها می شوند. چنین جرائمی روزبه روز بیشتر رواج یافته و به شدت رو به افزایش هستند. الیزابت داهین،دبیر کل سازمان نجات کودکان گفته است:« اینترنت به یک بخش عادیِ زندگی روزمره ی کودکان تبدیل شده است. جایی که بازی می کنند، دوستان خود را ملاقات کرده و چیزهای جدیدی یاد می گیرند. از طریق اینترنت، دنیای بیرون برای کودکان بیشتر قابل دسترس شده است. اما در عین حال، آنها هم برای دنیای بیرون قابل دسترس تر شده اند. هرجا که کودکان حضور دارند، عده ای نیز هستند که می خواهند برای اهداف جنسی با آنها ارتباط برقرار کنند، افرادی که سادگی و صداقت کودکان را مورد خشونت قرار داده و مرتکب عمل خطرناک آزار و سوءاستفاده از آنها می شوند. چنین جرائمی روزبه روز بیشتر رواج یافته و به شدت رو به افزایش هستند. برای والدین یا دیگر بزرگسالانی که با کودکان زندگی کرده یا در ارتباط نزدیک با آنها کار می کنند، پی گیری اینکه کودکان در فضای آنلاین چه می کنند به نظر دشوار و حتی امکان ناپذیر است و در نتیجه محفاظت از آنان نیز مشکل می شود. اما راه های بسیاری برای پشتیبانی و راهنمایی کودکان در اینترنت وجود دارند که مانع از صدمه دیدن آنها یا به دردسر افتادن شان می شوند. اولین و مهمترین قدم، سهیم شدن با کودکان در تمام فعالیت های اینترنتی آنها است. به همان اندازه که پرسیدن «امروز تمرین فوتبال چطور بود؟» یا «مدرسه چه خبر؟» عادی ست، پرسیدن «امروز در اینترنت چه خبر بود؟» نیز باید طبیعی باشد. کتاب راهنمای حاضر، گردآوری توصیه هایی از روان شناسان کودک، پلیس و روایت های شخصی کسانی است که مورد آزار و سوءاستفاده قرار گرفته اند. ما امیدواریم که این کتاب، گفت وگوی بزرگسالان با کودکان، پیرامون خطرات اینترنت را آسان تر کند و در عین حال الهام بخش شما باشد و کمک کند که بخشی از فعالیت های روزانه ی اینترنتی کودکان باشید. هرچه بیشتر بدانیم، بیشتر در جریان خواهیم بود، و هرچه بیشتر پیرامون سوءاستفاده های جنسی از کودکان که در اینترنت اتفاق می افتد حرف بزنیم، بیشتر خواهیم توانست از کودکان مان محفاظت کنیم.» کودکان و اینترنت اینکه کودکان می خواهند با دیگران از طریق اینترنت ارتباط برقرار کنند اساسا طبیعی و مثبت است. آنلاین فضای خارق العاده ای برای یافتن دوست های جدید و ارتباطات تازه است. اما لازم است که والدین و دیگر بزرگسالان - و خود کودکان- آگاه باشند که اینترنت خطرهایی نیز دارد. ما به خصوص باید بدانیم افرادی سعی دارند با اهداف جنسی با کودکان ارتباط برقرار کنند و دوست دارند در وب سایت هایی که در میان کودکان محبوب است مکرراً رفت و آمد کنند. کودکانی که ارزیابی ماهیت تماس ها برای شان مشکل است، یا از اختلالات ذهنی رنج می برند، یا از حمایت های کافی اجتماعی برخوردار نیستند، آسیب پذیرترهستند. با این حال، می دانیم که هر کودکی می تواند هدف سوءاستفاده در اینترنت قرار بگیرد. ممکن است صحبت با کودکان پیرامون این که در اینترنت چه کار کرده اند و با چه کسی آشنا شده اند برای مان مشکل باشد. به خصوص که معمولا دانش کودکان در این زمینه بیشتر است و از اصطلاحات و کلمات اختصاری ای استفاده می کنند که ممکن است متوجه نشویم. اما مساله این نیست که ما تخصصش را داشته باشیم، مهم این است که بتوانیم رابطه ای برقرار کنیم که در آن حرف زدن درباره ی اینترنت مانند حرف زدن درباره ی هر اتفاق روزمره ی دیگر، طبیعی باشد. امروز کدوم یکی از دوستهات رو توی اینترنت دیدی؟ ما هیچ وقت اجازه نمی دهیم کودکان مان در شهر گم شوند. در نتیجه، همین اصل در مورد اینترنت هم صادق است. گرچه اینترنت یک دنیای دیجیتالی است، اما ساکنان آن مردمان واقعی هستند. عزت نفسِ "خود-عکس" محور همانطور که در دنیای معمولی، اتفاق ها، تماس ها و روابط، هویت کودکان را شکل می دهند، در دنیای مجازی هم همان تاثیر را دارند. در دنیای مجازی، شکل دیگری از عزت نفس ابداع شده است: عزت نفسِ "خود-عکس" محور! این اصطلاح، روش بالارفتن اعتماد به نفس و عزت نفس از طریق بازخوردهای عکس هایی که در اینترنت به اشتراک می گذاریم را توصیف می کند، بازخوردهای روشنی مانند تعداد پسندها (لایک ها) و پیروان و نظرها. کودکان از سنین خیلی پایین، تاییدها و تصدیق هایی دریافت می کنند که در دنیای واقعی مطابقت با آن بسیار مشکل است. همچنین آنها می پذیرند خود را با معیارهای متداولِ مربوط به عکس ها تطبیق دهند؛ به عنوان مثال، ارسال عکس به شکل معینی به منظور دریافت تأیید وحمایت بیشتر. نیاز به تأیید شدن، نیازی انسانی است که در هر سن و سالی برای مغز مانند اکسیژن روانی کار می کند. کسانی که از اینترنت برای پیدا کردن کودکان و مقاصد جنسی استفاده می کنند، از این نیاز بهره برداری می کنند. آنها در مکان هایی که کودکان حضور دارند مکررا رفت و آمد کرده و می دانند که چگونه از میل به تایید شدن در نگاه دیگران که در همه ی انسان ها وجود دارد، بهره برداری کنند. به جای تعیین قید و بند، صحبت با کودکان پیرامون عزت نفسِ "خود-عکس" محور از این منظر، راه را برای بحث درباره ی این موضوع آسان تر می کند. والدین و دیگر بزرگسالان همیشه الگوی کودکان خواهند بود و کودکان اغلب آنچه که شما انجام می دهید را کپی می کنند و نه آنچه را که می گویید. با کودک صحبت کنید و از او سوال کنید: یک "لایک" واقعا چه معنایی دارد؟ چه حسی داری اگر هیچ "لایکی" دریافت نکنی؟ چه عکس هایی را پست کنیم و واقعا چه کسانی می توانند آن را ببینند؟ سعی کنید از خودتان هم این سوال ها را بپرسید! این می تواند راه خوبی برای درک بیشتر کودکان باشد. سوءاستفاده ی جنسی در اینترنت چیست؟ خشونت و سوءاستفاده ی جنسی از کودکان یعنی هرگونه عمل جنسی که توسط شخص دیگری به یک کودک تحمیل شود. سوءاستفاده می تواند به عنوان فیزیکی و غیرفیزیکی دسته بندی شود. بیشترسوءاستفاده های اینترنتی با نوع غیرفیزیکی آن شروع شده و بعدها از طریق تهدید و حق السکوت به سوءاستفاده ی فیزیکی تبدیل می شوند. یک مثال برای سوءاستفاده ی غیرفیزیکی این است که از کودک خواسته شود در مقابل دوربین کامپیوتر ژست های مشخصی بگیرد. بعضی اوقات این درخواست می تواند تا جایی پیش برود که در حین آنکه فرد متخلف در حال تماشا است، کودکان مجبور به سوءاستفاده ی فیزیکی از خود شوند. این عمل را اغلب تجاوز مجازی می نامند تا بدین طریق با تجاوز فیزیکی فرق قائل شوند. آماده سازی برای فریفتن کودک یعنی چه؟ اقدام برای دوست شدن با کودک، به خصوص در اینترنت، به منظور سعی در ترغیب وی به داشتن رابطه ی جنسی. این عمل در بسیاری از کشورها جرم محسوب می شود. صرف نظر از اینکه سوءاستفاده فیزیکی بوده یا غیر فیزیکی، کودک مذکور، قربانی خشونت جنسی جدی محسوب می شود و اعمالی از این دست جرم جنایی به شمار می آیند. چه این عمل در اینترنت اتفاق افتاده باشد چه نباشد، پیامدهای آن برای کودک یکسان است. این عمل چقدر متداول است؟ آمار کشورهای مختلف نشان می دهد که گزارش های مربوط به بهره کشی از کودکان برای نمایش جنسی به طورچشمگیری افزایش داشته و جرائم گزارش شده به پلیس، تنها بخش کوچکی از آنچه که اتفاق می افتد، هستند. اگرچه تعداد دقیق آن نامعلوم است، اما تخمین زده می شود که میلیون ها تصویر مربوط به سوءاستفاده از کودکان، در اینترنت در حال پخش شدن هستند. این تصاویر، نمایش کودک در حال انجام اعمال واقعی یا شبیه سازی شده را شامل می شوند. وقتی به گزارش های ارائه شده به پلیس در رابطه با سوءاستفاده جنسی از کودکان دقت کنیم، تفاوت های عمده ی جنسیتی قابل مشاهده هستند. در اکثر موارد، قربانی، یک دختر است و آنکه سوءاستفاده می کند یک مرد. البته، نشانه های زیادی وجود دارند که تعداد کمی از خشونت های جنسی علیه کودکانِ پسر به پلیس گزارش داده می شوند و داده های قابل مقایسه در مورد مقاربت جنسی تحمیلی و دیگر اعمال جنسی تحمیلی در میان کودکان پسر، تنها در مورد تعداد بسیار کمی از کشورها دسترس است. چگونه اتفاق می افتد؟ کسانی که برای فریفتن کودکان اقدام به "آماده سازی" می کنند، در اینترنت به دنبال مکان هایی می گردند که می دانند کودکان از آنجا استفاده می کنند. آنها معمولا وانمود می کنند که فرد دیگری هستند و از اسم و عکس پروفایل ساختگی استفاده می کنند. اولین تماس، معمولا در اتاق های گفت وگو یا گروه های معاشرتی مشابه اتفاق می افتد. سپس فرد متخلف، اغلب با دوربین کامپیوتری تلاش می کند مکالمه را به مکان خصوصی تری بکشاند، از این طریق می تواند آزادی عمل بیشتری داشته باشد و به اطلاعات بیشتری در مورد کودک از جمله آدرس، شماره تلفن، دوستان و خانواده ی او دسترسی پیدا کند. فرد فریبکار اغلب تلاش می کند با تظاهر به داشتن علاقه مندی های مشترک، رابطه ای را شکل دهد و اعتمادسازی کند. معمولا تماس اولیه، با استفاده از دستکاری های ظریف ذهنی و تهدیدهای در لفافه مثبت پیش می رود؛ سپس تغییر کرده و ماهیت جنسی پیدا می کند. همچنین، اینترنت این امکان را برای فرد متخلف فراهم می کند که تصاویر کودکان را به اشتراک بگذارد. کودکان چگونه گرفتار چنین تماسی می شوند؟ برای یک بزرگسال درک اینکه یک کودک چطور گرفتار چنین رابطه ی ویرانگری می شود می تواند مشکل باشد. فرد متخلف معمولا زیرک است و استراتژی های مختلفی را امتحان خواهد کرد. یک روش معمول، متقاعد کردن کودکان برای ارسال یک عکس یا فیلم از خود است که بعداً فرد متخلف از آن به عنوان حق السکوت استفاده کرده و کودک را به پخش آن در بین دوستان و خانواده اش تهدید می کند. حتی بعد از فرستادن یک عکس، بسیاری از کودکان احساس شرم و گناه می کنند و در نتیجه درباره ی آن حرف نمی زنند، این چیزی است که فرد مجرم از آن بسیار آگاه است. کودک در یک نوع «تله ی شرم» گرفتار می شود. در عین حال ما باید به خاطر داشته باشیم که کودکان به طور طبیعی کنجکاو هستند و تمایل دارند روابط جنسی را کشف کنند. چیزی که خیلی زودتر از زمان مورد نظر بزرگترها اتفاق می افتد. کنجکاوی کودک که برای مثال باعث می شود خود شروع کننده ی تماس باشد، اغلب باعث افزایش احساس گناه و شرم می شود و این حس گناه، درخواست کمک را برای وی مشکل تر می کند. آیا کودک علامت هشداردهنده ای بروز می دهد که شما باید به آن توجه کنید؟ مهم ترین مساله برای والدین و دیگر بزرگسالان این است که هوشیار باشند و متوجه هرگونه تغییر در سلامتی و رفتار کودک باشند. به عنوان مثال، عادت های غذایی و خواب متفاوت، نرفتن به مدرسه یا فعالیت های فوق برنامه و نوسانات خُلقی. اما در برخی موارد کودک هیچ نوع علامتی از خود بروز نمی دهد. مهم است که بدانیم برای کودکانی که مورد سوءاستفاده ی جنسی در اینترنت قرار گرفته اند، هیچ نشانه ی همگانی و مشترکی وجود ندارد. اگر نگران هستید، از کودک بپرسید و این پرسش را بیش از یک بار انجام دهید. صبور باشید، جا نزنید و دور نشوید، علاقه نشان دهید، اما سعی کنید منطبق با شرایط کودک این کار را انجام دهید. کودکان خردسال هرچه کودک کوچکتر باشد، تعیین پیش شرط توسط بزرگترها برای استفاده ی امن و بهینه از اینترنت ساده تر است. به همین دلیل مهم است که کنار کودک بنشینید و به محض کشف بازی ها و فیلم ها و دیگر چیزهای جالب در تلفن های هوشمند، تبلت و کامپیوتر توسط آنها، خود را وارد جریان کرده و درگیر موضوع شوید. برای بسیاری از کودکان این موضوع از سنین دو سالگی شروع می شود. خیلی خوشحالم که این رو بهم نشون دادی! بیشتر والدین توافق دارند که تلویزیون نباید به عنوان پرستار بچه مورد استفاده قرار گیرد، ما باید همین رویکرد را نسبت به تلفن های همراه و تبلت ها داشته باشیم. به همان ترتیبی که نمی گذاریم کودکان مان تنها در شهر راه بروند، نباید بگذاریم در اینترنت تنها بمانند. با علاقه نشان دادن و درگیر شدن، می توانیم به کودکان مان آموزش دهیم که اینترنت چیزی است که ما با آنها سهیم هستیم. با پرسیدن سوال و نظر دادن، می توانیم نشان دهیم که صحبت درباره ی آنچه بر روی صفحه ی کامپیوتر می گذرد عادی است و این پایه ریزی یک گفت وگوی مثبت و صریح برای زمانی است که کودک بزرگتر می شود. اگر بزرگترها دنیای مجازی شان را با کودکان سهیم شوند، آنها راحت تر و طبیعی تر درباره ی تجربه های شان در اینترنت، چه مثبت و چه منفی، صحبت خواهند کرد. یک راه خوب برای سهیم شدن در اینترنت، انتخاب بازی ها، نرم افزارها و فیلم ها به همان روشی است که قصه های شب را با آنها انتخاب می کنیم. دقیقا مانند زمانی که یک کتاب قصه با هم می خوانیم، می توانیم با هم مقابل صفحه ی کامپیوتر نشسته و یک زمان امن و دنج را سپری کنیم. اجازه بدهید کودکان آنچه را که در بازی یا فیلم می گذرد به شما نشان داده و یا درباره ی آن حرف بزنند، و به آنها نشان دهید که به آنچه می گویند علاقه مند هستید و می خواهید بیشتر یاد بگیرید. وقتی آنها برای خواندن یا جهت یابی بر روی صفحه ی کامپیوتر کمک خواستند، باید با گفتن «چه خوب که پرسیدی»، یا «خیلی خوشحالم که این رو بهم نشون دادی» تشویق شان کنیم. با چنین کاری رفتار مثبت اینترنتی را تقویت می کنیم، رفتاری که می خواهیم کودکان مان وقتی مدرسه را شروع کردند یا در سال های نوجوانی هم آن را ادامه دهند. زمانی که کاری به روش درست انجام شود، کودکان یاد می گیرند. وقتی کودکان از اینترنت استفاده می کنند درگیر موضوع شوید. با علاقه نشان دادن، به کودکان مان یاد میدهیم اینترنت چیزی است که با هم سهیم میشویم. وقتی کودکان به سن ۴ یا ۵ می رسند، می توانیم حرف زدن درباره ی خطرات اینترنت را شروع کنیم، برای مثال: بعضی ها هستند که راستگو نیستند و وانمود می کنند که فرد دیگری هستند، آنها می خواهند «کارهای بد» بکنند. اما مهم است که کودکان را به وحشت نیندازیم. چیزهایی که ترس را تحریک می کنند، باعث تحریک کنجکاوی نیز می شوند. بهترین راهِ گفت وگوی با کودکان درباره ی موضوعات دشوار و خطرناک، بی طرفانه و عینی صحبت کردن با آنها و خودداری از انتقال ترس های خودمان از طریق کلمات است. برای مثال شما می توانید بگویید: "در اینترنت افرادی وجود دارند که وانمود می کنند آدمهای خوبی هستند ولی در واقع صادق نیستند و می خواهند به کودکان آسیب برسانند". "من می خواهم با یکدیگر در اینترنت بگردیم، همان جوری که وقتی از خیابان رد می شویم، دستت را می گیرم. زیرا می خواهم از تو محافظت کنم و چیزهایی در مورد اینترنت به تو یاد بدهم تا وقتی بعدها بزرگتر شدی بتوانی خودت راهت را پیدا کنی و بدانی که با چه کسانی می توانی یا نمی توانی ارتباط برقرار کنی.» رازهای خوب و بد یک توصیه ی خوب این است که به کودکان خردسال تفاوت بین رازهای خوب و بد را یاد بدهید. هدایایی که شما در مناسبت های خاص دریافت می کنید، مانند جشن تولدها وعیدی ها، مثال های خوبی برای رازهای خوب هستند. این ها چیزهایی هستند که آدم ها را خوشحال می کنند. شما رازهای خوب را با بقیه در میان نمی گذارید. رازهای بد، آنهایی هستند که نگران تان می کنند و باعث معده درد شما می شوند. شما اجازه دارید رازهای بد را با دیگران در میان بگذارید حتی اگر کسی بگوید که نباید این کار را بکنید. حرف زدن درباره ی رازهای خوب و بد، راهی است برای متقاعد کردن کودکان به صحبت در مورد چیزهای نامطلوبی که چه در اینترنت و چه در زندگی واقعی تجربه می کنند. اما حتی اگر شما اخطار بدهید و راجع به خطرات اینترنت صحبت کنید، بهترین راه برای کمک به کودکان پیش دبستانی استفاده از اینترنت در همراهی با یک فرد بزرگسال است. از این طریق می توانیم راهنمایی های لازم و مناسب را ارائه داده و از به دردسر افتادن آنها در آینده جلوگیری کنیم. سعی کنید از تبلت به عنوان پرستار بچه استفاده نکنید. در عوض از آن به عنوان فرصتی استفاده کنید که همراه با کودک، دنیای آن را سیاحت و کشف می کنید. وقتی کودک تان نرم افزار، بازی و فیلم انتخاب می کند نقش فعالی داشته باشید، بدین طریق، احساس با هم بودن در مقابل صفحه ی کامپیوتر را به وجود می آورید. کودکان را ترغیب کنید که شما را وارد فعالیت های اینترنتی شان کنند. بدون اینکه کودکان را به وحشت بیندازید، درباره ی خطرهای اینترنت صحبت کنید. وحشت می تواند کنجکاوی را تحریک کند. کودکان در سنین مدرسه وقتی کودکان دوره ی پیش دبستانی را پشت سر گذاشتند، به جهانی گسترده تر همراه با عقاید و تماس های جدید وارد می شوند. این موضوع هم در مورد دنیای اینترنتی و هم دنیای واقعی صادق است. برای کودکانی که از پیش یاد گرفته اند فعالیت های روزمره ی اینترنتی شان را با بزرگترها به اشتراک بگذارند، طبیعی است که در طول سال های تحصیل نیز این روش را ادامه دهند. با وجود اینکه کودکان با گذر زمان مستقل تر می شوند، خودشان می توانند از روی صفحه ی نمایش بخوانند و بعضی اوقات در استفاده از تکنولوژی از بزرگسالان بهتر عمل می کنند، باید دریابند که برای ما آنچه انجام می دهند و افرادی که با آنها در تماس هستند، اهمیت دارد. بسیاری از کودکان در رسانه های اجتماعی فعال هستند و از سنین پایین، مثلا هفت سالگی، در طول بازی ها با دیگران گفت وگو می کنند. این موضوع، از اهمیت حضور بزرگسالی که در این مواقع مراقب کودک باشد خبر می دهد. همانطور که از کودکانمان می پرسیم که مدرسه یا تمرین فوتبال چطور بود، می توانیم راجع به فعالیت های روزمره شان در اینترنت هم بپرسیم. «امروز اینترنت چه خبر بود؟» یا « کدامیک از دوست هات رو امروز در اینترنت دیدی؟» یک راه دیگر برای آغاز مکالمه با کودکان، درخواست کمک از آنهاست؛ بگذارید آنها کارشناس باشند: « فکر می کنی می تونم این عکس رو به اشتراک بگذارم؟» یا « می تونم این رو بنویسم؟» یا «وقتی یک نفر که نمی شناسم با من تماس برقرار کرد، چه کار باید بکنم؟» با پرسیدن این نوع سوال ها، به کودکان می آموزیم که در مورد چرخش اطلاعات،عکس ها و افراد در اینترنت بیاندیشند و متوجه شوند که این چرخش به طور «خودکار» اتفاق نمی افتد؛ چیزی است که خودمان تصمیم می گیریم و بر آن کنترل داریم. به کودکان نشان می دهیم که ما برای فضای مجازی حد و حدودی داریم و کمکشان می کنیم تا درک کنند که آنها نیز مرزهایی دارند. وقتی با کودکان حرف می زنیم باید برای شان روشن کنیم که عده ای در اینترنت می خواهند به کودکان آسیب برسانند و همه ی افراد آنچه که خود را معرفی می کنند نیستند. به همان روش معمولی که به کودکان در مورد غریبه ها در خیابان هشدار می دهیم، باید در مورد کسانی که در اینترنت نمی شناسند هم هشدار دهیم. توضیح دهید که در اینترنت دانستن اینکه چه کسی خوب است و چه کسی بد، سخت است؛ و فهمیدن اینکه واقعا چه کسی آن طرف دیگر نشسته غیرممکن است؛ یک عکس فقط یک عکس است. توضیح دهید هر کسی می تواند برای پنهان کردن هویت واقعی اش از عکس و اسم شخص دیگری استفاده کند. از فرصت استفاده کنید و بگویید که یک عکس می تواند به سرعت نور در اینترنت پخش شود و آنها نباید عکس خود یا شخص دیگری را جایی ارسال کنند، مگراینکه مطمئن شوند ایرادی ندارد و کار درستی است. اما قدغن کردن چیزها به ندرت روش تاثیرگذاری است. بهتر است گفته شود: «اگر در اینترنت کسی را ملاقات کردی که نمی شناسی، قبل از اینکه رابطه را با آن شخص ادامه دهی می خواهم که اول با من در میان بگذاری.» یک فرصت خوب برای طرح این قضیه زمانی است که گزارشی در یک رسانه درباره ی سوءاستفاده ی جنسی مطرح می شود، در این صورت گفت وگو طبیعی تر به نظر می رسد. اینکه کودک آمادگی حرف زدن در مورد سوءاستفاده ی جنسی را با جزییات دقیق تری دارد یا نه بستگی به سن و بلوغ شخصیتی او دارد. برای کودکان خردسال درک آنچه می گویید می تواند مشکل باشد؛ در حالی که درک آن برای کودکان بزرگتر که پیرامون بدن انسان و رشد جنسی آموزش دیده اند آسان تر است. فارغ از موضوغ سن و بلوغ، مهم است که به کودکان چیزهایی از این دست بیاموزیم که « تو همیشه برای نه گفتن به دیگران در اینترنت حق داری» و «همیشه به چیزهایی که برخلاف میلت درحال اتفاق افتادن هستند، بگو نه!» یک راه دیگر برای محافظت از کودکان در سنین مدرسه این است که به آنها بیاموزیم وقتی در سایت های گفت وگو هستند یا در یک شبکه اجتماعی عضو شده و حساب کاربری درست می کنند، هیچ وقت نام کامل، آدرس و شماره ی تلفن خود را فاش نکنند. چرا که کودکان، روی هم رفته صادق هستند و تمایل دارند تمام اطلاعات خواسته شده در فرم ها را پر کنند. این از آن مواردی است که والدین یا بزرگترها می توانند به کودکان کمک کنند تا طور دیگری فکر کنند. شما همچنین می توانید به کودکان یادآوری کنید که در اینترنت، یک عکس، تنها به واسطه ی آنکه آنها خودشان آن را پاک می کنند از بین نمی رود؛ ممکن است توسط دیگران جایی ذخیره شده باشد و برای همیشه در اینترنت بماند. اگر کسی را در اینترنت ملاقات کردی که نمی شناسی، قبل از ادامه ی رابطه با آن شخص، می خواهم که اول با من در میان بگذاری. شاید ایده ی بدی نباشد که با مدرسه ، انجمن بعد از مدرسه و باشگاه های ورزشی ای که کودک در آنها شرکت می کند، پیرامون رویکردشان در انتشار عکس ها و اسم ها در اینترنت صحبت کنید. هرچه اطلاعات بیشتری در اینترنت باشد، فریب و استثمار کودکان توسط مجرمان آسانتر می شود. از کودکان بپرسید که در اینترنت چه اتفاقی افتاد یا چه اتفاقی می افتد، درست همانطور که در مورد دیگر جنبه های زندگی اش از او سوال می کنید. از کودک راجع به اینکه چطور باید در اینترنت رفتار کنید بپرسید. این می تواند شروع یک مکالمه باشد و کودک را به فکر وا دارد. به کودک توضیح دهید افرادی که می خواهند به کودکان آسیب برسانند اغلب با اسم و عکس قلابی وانمود می کنند شخص دیگری هستند.. به کودکان بگویید که اگر دوست ندارند و خوشحال و راضی نیستند نباید عکس خود را پست کرده و یا برای کسی بفرستند. به کودکان بیاموزید که هیچ وقت اطلاعاتی مانند اسم و آدرس و شماره تلفن خود را در سایت های گفت وگو و شبکه های اجتماعی فاش نکنند. نوجوانان درست مانند کودکان کوچک تر، لازم است به نوجوانان هم نشان دهیم که آنچه در اینترنت انجام می دهند و یا افرادی که در فضای مجازی ملاقات می کنند برای ما اهمیت دارد. همانطور که از کیفیت روزشان در مدرسه می پرسید، از آنها بپرسید «امروز اینترنت چه خبر بود؟». سعی کنید سوال هایی بکنید که راه را برای مکالمه با کودک باز کند. اما نمی توانیم انتظار پاسخ های طولانی و با جزئیات را از جانب آنان داشته باشیم و لازم است که این را بپذیریم. نوجوانان اغلب مشغول ساختن دنیای خودشان هستند و شاید مایل نباشند تجربه های شان را با بزرگترها سهیم شوند. حتی اگر به عنوان والدین یا بزرگتر با مقاومت نوجوانان روبه رو شدید، مهم است که به پرسیدن سوال هایتان ادامه دهید و نشان دهید که برای تان جالب است. از مرتباً گوشزد کردن نترسید. نباید فراموش کنیم که دوران نوجوانی دورانی است که کودکان هنوز به حمایت و پشتیبانی و درگیر بودن ما در زندگی شان و در اینترنت نیاز دارند. در طول همین سال ها، زمانی که تمایلات جنسی شان شکل می گیرد و آنها نیاز شدیدی به توجه و مورد پسند قرار گرفتن دارند، کودکان به شدت در معرض این خطر هستند که در اینترنت مورد سوءاستفاده قرار گیرند. مجرمین از این نیاز نوجوانان به تایید شدن آگاه هستند و به هنگام برقراری تماس با آنها در اینترنت، از این نیاز بهره برداری می کنند: برای مثال از طریق تملق و تعریف و تمجید کردن از ظاهر کودک. کنجکاو بودن و کشف فضاهای جدید، بخش طبیعیِ رشد کودکان است. ما باید بدانیم همیشه اینطور نیست که دیگران با کودکان تماس برقرار کنند، بعضی اوقات خود آنها به طور فعال به دنبال افراد جدید و «جذاب» در اینترنت می گردند. ما همچنین لازم است تصویر ذهنی متنوعی از قربانی ها و مجرمین داشته باشیم و پدیده ی «مرد پیر پلید» را فراموش کنیم. فرد متخلف به راحتی می تواند کسی به سن و سال خود کودک باشد. خیلی از نوجوانان از این خطرها آگاه هستند، ولی هنوز برای شان مشکل است که آن را به خود و اطرافیان شان ربط بدهند. توضیح دهید که ممکن است در میان تماس هایی که برقرار می کنند، افرادی باشند که آنچه وانمود می کنند نیستند- پشت این عکس و این اسم هرکسی می تواند پنهان شده باشد. درباره ی حد و مرزها حرف بزنید. به آنها بگویید که نه یعنی نه، و اگر حس خوبی نسبت به کسی نداشته باشند، هر لحظه حق دارند که تماس را قطع کنند. به نوجوانان بگویید که لازم نیست اسم شان را بگویند یا عکس شان را بفرستند یا خودشان را با دوربین نشان دهند. یک توصیه ی خوب این است که تا زمانی که کسی دوربینش را برای شما روشن نکرده، هی چوقت دوربینتان را برایش روشن نکنید. گفت وگو پیرامون سوءاستفاده ی جنسی در اینترنت با جرئیات دقیق ممکن است هم برای بزرگترها و هم برای نوجوانان مشکل باشد. اما قسمت دشوار یا شرم آور مکالمه ممکن است برای محافظت از کودک در مقابل سوءاستفاده و خشونت جنسی بیشترین اهمیت را داشته باشد. به همین دلیل است که ما بزرگترها باید چالش را بپذیریم، حاشیه ی امن خود را ترک کنیم و درباره ی این مباحث مشکل حرف بزنیم. یک زمان خوب برای صحبت در این مورد که در عین حال عادی نیز به نظر برسد، زمانی است که در رسانه ها از آن صحبت می شود. افکار و احساسات خود را در مورد اخباری که می شنوید با او در میان بگذارید، اما سعی کنید باعث حس گناه و عذاب وجدان کودک نشوید. با نوجوانان کم سن تر، درباره ی حق شان نسبت به بدن شان صحبت کنید: «می دونی که هرکسی اختیار بدن خودش را دارد و می تونی نه بگی؟ تویی که تصمیم می گیری چی اشکال نداره.» همچنین به آنها یادآور شوید که هیچ کس حق ندارد عکسی بگیرد و آن را بدون اجازه پخش کند. توضیح دهید که این کار جرم است و صحبت کردن درباره ی آن هیچ وقت دیر نیست، حتی اگر پیش از این کودک عکسی را فرستاده یا در حال حاضر اتفاقی افتاده باشد.» وقتی چیزی که دوست ندارید پیش می آید، همیشه می توانید بگویید نه! احساساتی مانند شرم، گناه و عذاب وجدان ممکن است کودک را از صحبت پیرامون اتفاقات ناخوشایندی که در اینترنت برایش پیش آمده باز دارد و این چیزی است که فرد متخلف از آن بهره می برد. به همین دلیل، خیلی خوب است که یک بزرگتر دیگر وجود داشته باشد که کودک بتواند به او مراجعه کند. اگر شما والدین کودک هستید، به فرد دیگری فکر کنید که بتواند حامی کودک شما در اینترنت باشد، خواهر یا برادر بزرگتر، خویشاوند یا بزرگتر دیگری که بتواند سوال های مناسبی بپرسد، طوری که نوجوان حس کند می تواند راحت حرف بزند. از طرفی به یاد داشته باشید که خود شما نیز می توانید همین بزرگترِ مورد نظر برای فرزند فرد دیگری باشید. هم برای آنکه به افکار خودتان کمک کنید و هم اینکه تمایلتان را برای حرف زدن با فرزندان افراد دیگر نشان دهید، با سایر بزرگترها در مورد اینترنت بحث کنید. حتی اگر با مقاومت کودک روبه رو شدید، همچنان نشان دهید که در مورد فعالیت های وی در اینترنت کنجکاو هستید. از پیگیری و ممارست نترسید. به کودک یادآوری کنید که وقتی حس خوبی ندارد همیشه حق دارد نه گفته و تماس را قطع کند. به کودکان بیاموزید که لازم نیست هیچ اطلاعات شخصی ای را فاش کنند، عکسی بفرستند و یا دوربین شان را روشن کنند. جرأت این را داشته باشید که حتی اگر برای تان سخت است و خجالت می کشید، در مورد سوءاستفاده و خشونت جنسی صحبت کنید. اگر کودک شما نمی خواهد یا جرات نمی کند با شما حرف بزند، بزرگتر دیگری را پیدا کنید که بتواند حامی کودکتان باشد. سارا مورد سوءاستفاده ی جنسی در اینترنت قرار گرفته است سارا می گوید: « من فکر می کنم اینترنت برای خیلی ها به معنی مورد تایید قرار گرفتن است. مورد تایید و توجه کسی قرار گرفتن حس جالبی است، و به همین دلیل هم این اتفاق می افتد. او در وب سایتی که من و دوستانم می گشتیم با من تماس گرفت. ابتدا کلی از من تعریف و تمجید کرد، ولی خیلی زود شروع کرد به گفتن چیزهایی درباره ی من که درست نبودند، و خیلی زود شروع کرد به تهدید و گفتن اینکه « تو چاقی، تو زشتی، ثابت کن که نیستی». او گفت که اگر برایش یک عکس بفرستم راضی می شود و دیگر نق نمی زند. اما او به نق زدن پایان نداد و درعوض درخواست کرد که با اسکایپ حرف بزنیم و قول داد که از من فیلم نگیرد. من تماس او را مسدود کردم، اما او راه های جدیدی برای تماس پیدا کرد، با حساب های دیگر. حالا دیگر، او نام کامل من، محل زندگی، و لیست تیم های ورزشی ام را می دانست و در نتیجه دوستانم را هم می شناخت. او می گفت برای دوست هایم در فیس بوک گفته که می خواهد فیلم های مرا برای شان بفرستد. من سعی کردم بعضی کارهایی که او می خواست را انجام دهم تا دیگر تهدیدم نکند. اما بعضی اوقات هم از انجام بعضی کارها سرباز زدم؛ کارهایی که او می خواست من با خودم بکنم احساس بدی به من می دادند، هم جسمی و هم روحی. خیلی خونسرد و بی احساس بود و اصلاً برایش مهم نبود که چه کاری با من می کند و مرا مجبور می کرد کارهایی با خودم بکنم. کم کم مشکل خواب پیدا کردم، مدرسه نمی رفتم و همیشه احساس مریضی می کردم. او تهدید را ادامه داد و می گفت اگر دوربین کامپیوتر را روشن نکنم چه کارهایی انجام می دهد. او می گفت بدنت را نشان بده. وقتی گفت این آخرین بار است، من اعتماد کردم. چون به عنوان یک کودک، تو معمولا به بزرگترها اعتماد می کنی. اما هیچ وقت آخرین بار نبود. من می خواستم در مورد او گزارش بدهم اما در صفحاتی که پیدا کردم، نوشته بود که این کار تنها در صورتی جرم است که زیر ۱۵ سال باشی. من تازه ۱۵ سالم شده بود. در نتیجه فکر کردم کاری که می کند جرم نیست و او را گزارش نکردم. شما با خود فکر می کنید که این اتفاق هیچ وقت برای تان پیش نخواهد آمد. تصور می کنید ممکن است برای دیگران اتفاق بیافتد، ولی برای شما نه... تا زمانی که اتفاق می افتد. برای من بدترین اتفاقی که می توانست بیافتد این بود که خانواده ام بفهمند- گرچه الان که فکر می کنم، می بینم این می توانست بهترین اتفاق باشد. اما خیلی خجالت می کشیدم. نیاز داشتم بدانم که اتفاقِ پیش آمده، تقصیر من نبوده و کاری که او با من می کرد جرم بود. من می خواهم همه بدانند که باید به کسی بگویند و از مادر، پدر، پلیس یا هرکس دیگر درخواست کمک کنند. بالاخره، من با یک موسسه در اینترنت تماس گرفتم و گفتم که چه اتفاقی افتاده است. کاش خیلی زودتر این کار را انجام داده بودم. شما با خود فکر می کنید که این اتفاق هیچ وقت برای تان پیش نخواهد آمد. فکر می کنید ممکن است برای دیگران اتفاق بیافتد، ولی برای شما نه... تا زمانی که اتفاق می افتد. پدر سارا می گوید: کودکان نمی خواهند پدر و مادرهای خود را ناامید کنند. به نظر من اینکه والدین بگویند «این اتفاق نباید برای تو بیافتد» خطرناک است. اگر تا آن موقع اتفاق افتاده باشد و فرزندتان از ترس اینکه ناامیدتان کند نتواند به شما بگوید چه؟ در عوض باید با کودکتان حرف بزنید، در همان وب سایتی که آنها هستند باشید و غیره. از همان ابتدای کودکی از اینترنت با آنها صحبت کنید. اتفاقی که برای فرزند من افتاد مرا بسیار عصبانی کرد. اما از دخترم عصبانی نبودم، از خودم عصبانی و ناامید بودم و این خیلی مهم است که این را روشن کنیم. این در خانواده ی من اتفاق افتاد، هنگامی که ما در اتاق مجاور نشسته بودیم و این چیزی است که می تواند برای هرکسی اتفاق بیافتد. هوشیار بوده و مراقب هرگونه تغییر در رفتار و خلق و خوی کودکان تان باشید و نگرانی هایتان را جدی بگیرید. اصلا شرم آور نیست که با والدین دیگر صحبت کنید و بپرسید آنها چه می کنند. برعکس، همین است که از کودکان مان محافظت می کند. اگر نگران هستید اگر شک دارید که چیزی اشتباه است و مشکلی وجود دارد چه می کنید؟ چطور بین محافظت از کودکان و شکستن احترام آنها تمایز قائل می شوید؟ والدین و بزرگترها به سادگی می توانند مغلوب اضطراب و نگرانی شوند. برای آنکه بتوانید مشوق یک گفت وگوی باز با کودک باشید، باید مراقب تله هایی که در پایین ذکر شده باشید و از آنها اجتناب کنید: سعی نکنید اتفاقات را پیش بینی کنید. حتی اگر شک دارید که نوعی از سوءاستفاده اتفاق افتاده است، تا زمانی که نسبت به چیزی مطمئن نشدید، هم به خاطر خودتان و هم به خاطر کودک، از حدس زدن خودداری کنید. اگر از بدترین حالت ممکن بترسید و تردید شما بی اساس از کار درآید، مشکل اصلی ممکن است ناگهان بی اهمیت و جزئی به نظر برسد. اما شرایط برای کودک احتمالا همچنان خیلی جدی است و شما به عنوان بزرگتر باید گوش بدهید و به او پیشنهاد کمک دهید. هرآنچه که باعث نگرانی شما شده است، باید آن را جدی بگیرید. به عنوان یک بزرگتر، این وظیفه ی شماست که بعضی اوقات برخلاف میل کودک تان عمل کنید و برای رویارویی آماده باشید. وسوسه انگیز است که برای تعدیل اضطراب خود مانند یک افسر پلیس عمل کرده و به بررسی و تحقیق در مورد موضوع بپردازید. اما به جای اینکه مستقیم به سراغ عمل بروید و قبل از اینکه واقعا کاری جدی بکنید، بهتر است به کودک توضیح دهید که به چه فکر می کنید و چه کاری می خواهید بکنید؛ کارهایی مانند نصب کردن سیستم های امنیتی شبکه بر روی کامپیوتر، یا درست کردن پروفایل بر روی سایتی که کودک تان در آنجا عضو است. درباره ی سوءاستفاده ی جنسی در اینترنت حرف بزنید، توصیح دهید که مجبور کردن کودک به انجام کاری جرم است و روشن کنید برای اتفاقی که افتاده یا در حال افتادن است کودک سرزنش نمی شود. نشان دهید که اهمیت می دهید و در کنار او حضور دارید. ممکن است اولین باری که سوال می کنید پاسخی نگیرید، یا حتی دومین بار. احساسات شرم و گناه کودکان، صحبت درباره ی آنچه برای شان اتفاق افتاده را بسیار سخت می کند. ممکن است حرف زدن با والدین یا دیگر بزرگترها برای شان سخت باشد، برای همین مهم است که به آنها نشان دهیم گزینه های دیگری هم وجود دارد. به یاد داشته باشید که شما به عنوان بزرگتر،لازم نیست اضطراب و نگرانی را به تنهایی با خودتان حمل کنید. گفت وگو با دیگر بزرگترها می تواند کمک بزرگی باشد. گرچه، اگر به طور اتفاقی گفت وگوی مشکوکی شنیدید یا فرزندتان درباره ی یک اتفاق با شما صحبت کرد، مهم است که موضوع را گزارش کنید. سوءاستفاده ی جنسی از کودکان جرم است و اگر وضعیت مشکوک است، پلیس باید موضوع را بررسی کند.حق کودکی
جمعه ، ۳۱اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
گوناگون
پربازدیدترینها