واضح آرشیو وب فارسی:جنوب ایران: گردشگری شمشیری دولبه است؛ از یک سو جاذبه های یک منطقه را به مسافران مشتاق معرفی می کند و به رشد اقتصادی آن کمک می کند و از سوی دیگر، با باز شدن پای گردشگران بی شمار، زیبایی طبیعی و بکر بودن آن ناحیه در معرض خطر قرار می گیرد. به گزارش ایسنا، چندی پیش مقامات تایلندی ورود گردشگران به جزیره «کوه تاچای» را ممنوع اعلام کردند تا از تخریب بیشتر جاذبه های آن جلوگیری شود. از این دست بهشت های در حال تخریب در دنیا زیاد است؛ در این گزارش به تعدادی از آن ها اشاره می کنیم: جزایر «فی فی» - تایلند جزایر «فی فی» همان جایی است که فیلم هالیوودی «ساحل» به کارگردانی «دنی بویل» و با بازی «لئوناردو دی کاپریو» فیلمبرداری شده است. طی سال های اخیر، این بهشت استوایی با هجوم خیل عظیم گردشگران تحت فشار زیادی قرار گرفته است. جزیره «کو فی فی» و همسایگانش به طور میانگین در سال، میزبان بیش از یک میلیون و 400 هزار گردشگر است. براساس گزارش های شورای گردشگری تایلند، صخره های مرجانی این منطقه به خاطر غواصی زیاد و برخورد لنگر قایق ها در حال تخریب است و محیط زیست دریایی آن از سوی آلودگی حاصل از قایق های موتوری و تولید زباله توسط گردشگران تهدید می شود. جزیره «کوزومل» مکزیک جزیره «کوزومل» مکزیک که به سواحل زیبا و خلیج های استوایی اش شهرت دارد، پیش از ساخته شدن لنگرگاه برای کشتی های تفریحی، مکانی پر از صلح و آرامش بود. امروزه این جزیره کارائیبی، دومین بندرگاه شلوغ کشتی های تفریحی در جهان لقب دارد. صخره های مرجانی بر اثر آلودگی در معرض نابودی هستند و کشتی های تفریحی علاوه بر صدمه رساندن به این بافت زیستی، موجب گرم شدن آب ها می شوند. جزیره بالی - اندونزی با افزایش جمعیت اندونزی و همین طور تعداد گردشگرانی که به این کشور می آیند، بافت جنگلی جزیره زیبای بالی در معرض خطر جدی قرار گرفته. توریسم در این منطقه به طور چشمگیری پیشرفت داشته، اما زیرساخت ها نه. نتیجه این تناقض، کوهی از زباله می شود که اکوتوریسم بالی را به خطر می اندازد. جزایر گالاپاگوس - اکوادور گرچه هنوز تعداد گردشگران گالاپاگوس سر به فلک نکشیده، اما هر ساله تعداد زیادی از مردم جهان برای دیدن و تجربه کردن گونه های متنوع حیوانی و محیط بی مانند این جزایر به آن سفر می کنند. بافت بومی جزایر گالاپاگوس به فشارهای بیرونی بسیار حساس است، نه تنها به ازدیاد جمعیت توریست ها که به توسعه و تغییر بافت منطقه منجر می شود، بلکه به گونه های جدیدی که آن ها با خودشان می آورند هم حساسیت نشان می دهد. به همین دلیل است که نام این جزایر در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. کوه اورست از سال 1953 که «ادموند هیلاری» و «تنزیگ نورگی» موفق به فتح قله اورست شدند، ده ها هزار کوهنورد به کمپ نخست این کوه قدم گذاشته و حدود 7000 تن موفق به صعود به قله شده اند. پس از بهمن هولناک سال 2014 دو سال وقفه در جریان استقبال کوهنوران از بلندترین قله جهان رخ داد و یک سال هم به خاطر زلزله نپال به آن اضافه شد. اما از بهار سال 2016 تب سفر به اورست دوباره بالا گرفته است. به گزارش بی.بی.سی، تعداد زیاد توریست هایی که به اورست می روند، تأثیر غیرقابل انکاری بر محیط زیست این منطقه گذاشته است. کوهنوردان با خود ابزار و تجهیزات مختلفی همچون غذا، پلاستیک، کنسرو، قوطی های آلومینیومی، شیشه، لباس، کاغذ، چادر و.... می برند و برخی از این ها ممکن است در طبیعت بکر اورست جا بمانند. اما حساسیت ها وقتی بالاتر می رود که بدانید مهم ترین فاجعه محیطی، مربوط به حجم باورنکردنی فضولات انسانی باقی مانده در این کوهستان است. آمارها نشان می دهد سالانه حدود 11 هزار کیلو مدفوع انسان از این منطقه پاک سازی می شود؛ حال باید حساب کنیم چه مقدار از آن در طبیعت باقی می ماند؟ منبع: ایسنا
پنجشنبه ، ۳۰اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جنوب ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]