محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853536976
نمی خواستم شرمنده حضرت زینب(س) شوم - پایگاه اطلاع رسانی هیئات مذهبی وارث
واضح آرشیو وب فارسی:وارث: عزت بیاری مادر شهید تازه تفحص شده سعید حیدری از دردانه اش برایمان روایت می کند. مادری که مفهوم انتظار را خوب می داند. او از مسافر تازه از سفر برگشته اش می گوید. از 30 سال بی خبری که به تلخی و سختی گذشت اما گذشت و حلاوت فدایی اسلام شدن فرزندش این 30 سال را برایش قابل تحمل نمود. آنچه در پی می آید حاصل همکلامی ما با عزت بیاری مادر شهید سعید حیدری است.وارث: عزت بیاری مادر شهید تازه تفحص شده سعید حیدری از دردانه اش برایمان روایت می کند. مادری که مفهوم انتظار را خوب می داند. او از مسافر تازه از سفر برگشته اش می گوید. از 30 سال بی خبری که به تلخی و سختی گذشت اما گذشت و حلاوت فدایی اسلام شدن فرزندش این 30 سال را برایش قابل تحمل نمود. آنچه در پی می آید حاصل همکلامی ما با عزت بیاری مادر شهید سعید حیدری است. غبار فراموشی روی خاطرات مادرانه ما پنج فرزند داشتیم که یکی از آنها را در راه خدا دادیم؛ شهید سعید حیدری. خوب به یاد دارم همسرم از همان اولین روزهای تشکیل خانواده به رزق حلال پایبند بود. می گفت این توجه باعث عاقبت بخیری بچه ها می شود. عزت بیاری از دردانه اش برایمان می گوید: سعید متولد 1347بود. زمان انقلاب سن و سال چندانی نداشت اما در تظاهرات و راهپیمایی های ضد رژیم سهمی اندک داشت. با تشکیل بسیج، پسرم راهی شد تا از این دریای خروشان بی نصیب نماند. نمی خواستم شرمنده حضرت زینب(س) شوم با آغاز زمزمه های جنگ تحمیلی تمام تلاش خود را به کار برد تا به صفوف مجاهدان برسد. پسرم آن زمان تراشکار بود و تحصیلاتش را تا پایان سوم راهنمایی ادامه داد. سال 1364یعنی زمانی که 17 سال بیشتر نداشت راهی جبهه شد. وقتی می خواست برود از من اجازه گرفت. من هم مخالفتی نکردم. فکر کردم اگر جلویش را بگیرم و مخالفت کنم در قیامت شرمنده حضرت زینب(س) خواهم شد و جوابی برای ایشان نخواهم داشت. دفاع از اسلام بود. امام زمان ندای یاری سر داده بود و من باید فرزندم را راهی می کردم. مگر نه اینکه می گوییم کاش در دوران امام حسین (ع) بودیم و یاری می کردیم. آن روزها روزهای سخت امتحان ما بود. به هرحال سعید راهی شد. ابتدا به کردستان رفت. برای بار اول سه ماه رفت و بعد از اینکه به مرخصی آمد مجدداً به جنوب اعزام شد. وقتی هم می آمد حرفی از جبهه و جنگ نمی زد. نمی خواست من را نگران خطرات جبهه کند که با رفتنش مخالفت کنم. خفته در ام الرصاص زمزمه های عملیاتی بود که رفت. بعدها متوجه شدیم نام عملیات والفجر 8 است. همان عملیاتی که سعید را از من سال ها دور کرد. سعید جزو نیروهای عملیات ایذایی بود که در ام الرصاص مفقودالاثر شد. از دوستانش که بعد از عملیات به خانه بازگشتند، سراغ سعیدم را بسیار گرفتم اما آنها برای اینکه من را نگران نکنند، گفتند که سعید و چند نفر از بچه ها را از همان منطقه به مشهد و زیارت امام رضا فرستاده اند. من هم منتظر بودم که او از زیارت آقا بازگردد اما دیگر نیامد. خیلی به دنبالش گشتیم. پدر، برادر و بستگان برای پیدا کردن نشانی از سعیدم به منطقه رفتند اما خبری نبود که نبود. رفتند و ما را سال ها در بی خبری و انتظار نگه داشتند. هربار که اسرا آزاد می شدند عکس سعید را بر می داشتم و به خانه آنها می رفتم تا خبری بگیرم. می پرسیدم شما سعید من را دیده اید؟ اما آنها خبری نداشتند. بعد از تفحص و جست وجوی زیاد از دوستانش متوجه شدیم که سعید در عملیات به شدت مجروح و مجبور می شود خودش به تنهایی به عقب برگردد اما سر یک دوراهی اشتباهاً به سمت نیروهای دشمن حرکت می کند و در ام الرصاص و در خاک عراق به شهادت می رسد. 30 سال بعد پیکر شهیدم را از آنجا تفحص کردند. جای خالی شهیدم در روزهای زندگی من 30 سال از سعید دور بودم. 30 سال دلتنگ گمشده خانه ام بودم. جایش در میان بچه هایم خالی بود. در میان همه مراسم ها و همه روزهای زندگی ام. وقتی شهدای گمنام را می آوردند قاب عکسش را می زدم زیر چادرم و راه می افتادم به گمان اینکه این شهدا دوستان و همرزمان شهیدم هستند. همیشه به بهشت زهرا (س) می رفتم و سر خاک شهدای گمنام می نشستم و درد دل می کردم. خانه مان را هم عوض نکردم هم به خاطر اینکه سعید راحت خانواده را پیدا کند و هم به دلیل اینکه در این خانه خاطرات زیادی از سعیدم دارم. نمی خواهم با رفتنم از این خانه خاطراتش را از یاد ببرم. با ماندن در خانه آنها را مرور می کنم. خبر آمد خبری در راه است مادر شهید با بغض های شکسته از خبر پیدا شدن فرزندش می گوید: چند وقتی بود بچه ها اصرار می کردند برویم و آزمایش دی ان ای بدهیم. در نهایت من و پدرش رفتیم معراج شهدا. آنها گفتند برای چه آمدید گفتیم آمدیم آزمایش دی ان ای بدهیم شاید فرزندمان پیدا شد. رفتیم آزمایشگاه، همان روز انگار تماس می گیرند که شهید سعید حیدری تفحص شده است. دقیقاً همان روزی که ما رفتیم آزمایش بدهیم خبر تفحص را به معراج شهدا دادند. کمی بعد تماس گرفتند و گفتند پیکر سعیدم با زحمت بچه های تفحص پیدا شده است. خبر آمد خبری در راه است. مادرانه های شهید سعید حیدری دیگر به روزهای خوش و شادی آمدن فرزندش ختم می شود. بعد از 30 سال بی خبری مادر خبر آمدن فرزندش را می شنود: وقتی آمد، مراسم باشکوهی هم برایش گرفتند. وقتی او را دیدم گفتم مادر آمدی اما خیلی دیر آمدی. پاهایم دیگر توان و یاری آمدن سر مزارت را ندارد. آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟ منبع: روزنامه جوان /1102001307
پنجشنبه ، ۳۰اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وارث]
[مشاهده در: www.vareth.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها