واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه: در گذشته با تاسیس شهرداریها به مرور بخشی از خدمات عمومی شهرها از دولت جدا و شهرداریها به عنوان اولین نهادهای مدنی کشور، عهده دار امور اجرایی شهرها شدند.شهرهای امروزی باتوجه به ظرفیتهای فراوان اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی با سرعت بسیاری رو به گسترش هستند. اینکه این گسترش سریع، تا چه اندازه با منابع تامین نیازهای عمومی شهر متناسب است موضوع گفتوگو با محمد علی ثابتقدم، شهردار رشت قرار گرفته است:میان درآمد شهرداریها و نیاز شهرها چقدر فاصله وجود دارد و این فاصله موجب بروز چه اتفاقی در توسعه شهری میشود؟در شهرهای ایران، بین درآمد شهرداریها از محل عوارض محلی و نیازهای شهرها ۱۰برابر فاصله وجود دارد. این فاصله هر سال روی هم انباشته میشود و شکاف بزرگی میان درآمدهای شهرداری و نیازهای شهرها به وجود میآورد که در نهایت به توسعه نیافتگی شهرها منجر میشود.مشارکت بخش خصوصی را در اجرای بهتر پروژههای شهری چطور ارزیابی میکنید؟اقبال بخش خصوصی به مشارکت در پروژههای شهر، فرصتی طلایی برای متولیان اداره امور شهرهاست. با استفاده از توان مالی و تخصص بهروز این بخش، سرعت بخشیدن به اجرای پروژهها و جلوگیری از فشار بار مالی آن بر شهرداری، میتوان میزان رضایت شهروندان را ارتقا داد.شهرداری و شورای شهر رشت تاکنون برای جذب سرمایهگذاران چه اقداماتی انجام داده اند؟مسلم است که این نهادها تا حد امکان شرایط لازم را فراهم کرده اند. اما تا رسیدن به مقصود نهایی چالشهای متعددی وجود دارد. ارزشهای محوری و جذابیتهای کالبدی، فرهنگی و اجتماعی در رشت فراهم است. شهرداری و شورای شهر رشت در سالهای اخیر همه تلاش خود را برای جذب سرمایهگذاران خوش نام به کار برده و تا حد امکان بسترهای لازم را فراهم کرده اند. بنابراین در برابر چالشهای پیش رو مشارکت همه ارگانها و حتی عموم مردم میتواند راهگشا باشد.برای هماهنگ کردن نیازهای شهری با منابع مالی چه راهکارهایی لازم است؟در وهله اول رفتارهای مدیریت شهری نسبت به موضوعات شهری باید سنجیده و تنظیم شود. جایی که نقش سوبسید مشخص میشود میزان عرضه و تقاضا نیز مشخص میشود. مدیریت شهری یا به اداره و نگهداشت شهر یا به اجرای پروژههای موجود فکر میکند. بر این اساس شهرداری دارای ۲نوع هزینه است: اول هزینه ای که ناشی از نگهداشت فضای موجود است که به صورت غیر مستقیم مانند عوارض اخذ میشود و دوم هزینه ای که به صورت مستقیم مانند بلیت اتوبوسها تامین میشود.البته در این زمینه باید هزینهها واقعیسازی شوند اما شهروندان عمدتا با نگهداشت فضای موجود موافق هستند و فکر میکنند اگر مدیری بتواند هزینههای موجود را حفظ کند موفق است. در حالی که توانمندی یک مدیر در اتمام پروژههای موجود نمود پیدا میکند. پارامترهای زمان و مکان برای تشخیص هزینهها باید سنجیده شود. مثلا باید بدانیم در حوزه جغرافیایی آمار عرضه و تقاضا چقدر است؟ این هزینهها باید واقعی سازی شود و البته باید پشتوانه مشارکت مردم را در هم این زمینه داشته باشیم. برای نگهداری شهر، هزینهها با تعداد واقعی شهروندان برابر نیست. به طوری که امروزه با ۲۰۰هزار شهروند مواجه هستیم اما در عمل برای ۱۲۰هزار نفر فیش عوارض صادر میکنیم؛ یعنی عملا یک سوم هزینهها از مردم دریافت نمیشود و این نشان از استراتژیهای غلط شهری برای رسیدن به یک درآمد پایدار است.برای اجرایی کردن درآمدهای پایدار چه اقدامی لازم است؟برای این کار باید با نظام پلکانی جلو برویم تا مردم نیز شاهد خدمات رسانی مسئولان باشند. در توسعه شهری با ۲ رکن توسعه کالاهای عمومی و خصوصی مواجه هستیم. در ابتدا باید ببینیم حیطه مسئولیتهای شهرداری چیست تا هزینه و چگونگی هزینهکرد پروژهها مشخص شود. اما حیطه وظایف شهرداری هنوز هم واقعی سازی نشده است.اولین مانع در مدیریت شهری برای تحقق این هدف چیست؟اولین مانع در مدیریت شهری، تخصیص نیافتن وظایف و اختیارات دولتی در سرمایهگذاری است. اگر این وظیفه در اختیار شهرداری گذاشته شود قاعدتا بسیاری از فرایندهای شهری از جمله سرمایهگذاری نیز کوتاه میشود. بسیاری از مواقع برای توسعه شهری بی دلیل هزینه میکنیم؛ مانند آسفالتکردنها و خراب کردنهای دائم برای انجام امور زیربنایی مثل فاضلاب. در واقع میخواهیم به هماهنگی برسیم اما این هماهنگیهای برنامهریزینشده عملا بی فایده است. بنابراین اولین مانع جدی در مدیریت شهری، تفکیک نشدن وظیفه است.بودجه شهرداری در سال ۹۵ چقدر تعیین شده است و برنامه شما برای استفاده از این بودجه چیست؟بودجه شهرداری برای سال۹۵ بهمیزان ۶۰۴میلیارد تومان تعیین شده است. نگاه اجرایی ما در سال۹۴ این بود که از داخل، سیستم شهرداری را قوی کنیم که البته این ایده هنوز به خروجی یا اجرا تبدیل نشده است. استراتژی دیگر شهرداری این است که در جاهای دیگر ایجاد ثروت کند و آن را در داخل شهر خرج کند. مثلا با کاهش عوارض به دنبال ساخت سینما، هتل و بیمارستان هستیم. آزادسازی زمینهای حاشیه رودخانهها را در دست داریم که با این عمل سه و نیم متر از فضای سبز شهری افزایش مییابد.در یک ماه گذشته ۲پارک در رشت افتتاح شد و ۲پارک دیگر نیز در دست افتتاح است. واقعیت این است که توزیع فضای سبز در شهر متوازن نیست. در مجموع ۴۱پارک ساماندهی شده در رشت وجود دارد که آمار خوبی نیست. همچنین در حال رایزنی برای اضافهشدن باغهای رهاشده به فضای سبز هستیم. رشت یکی از شهرهای کوچک گیلان با تراکم جمعیت بالاست. قیمت تمام شده زمین در هر متر مربع در شهر بالاست و به همین دلیل ساخت هتل در رشت خیلی توجیه پذیر نیست. اما هتلساز میتواند بیرون از شهر که قیمت زمین ارزانتر است با ساخت هتل به سرمایهگذاری بپردازد. چرا باید فکر کنیم که همه چیز را باید همه جا داشت؟ لازم است که واقعیت اقتصادی و توانمندی شهری پذیرفته شود.
۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]