تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816366856
پدیده ی افغان های عرب چگونه شکل گرفت؟
واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
علل ظهور جنبش های اسلام گرا(8)؛
پدیده ی افغان های عرب چگونه شکل گرفت؟ افغانستان در سال های نیمه دوم دهه 1980 و دهه 1990 به میعاد گاه فعالیت گروه های اسلام گرای جهان عرب تبدیل شد
گروه بین الملل فرهنگ نیوز، در ادامه پژوهش علل ظهور جنبش های اسلامی، موضوع تلاقی جریان های اسلام گرای شرقی – غربی و غلبه خشونت افراطی در افغانستان مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در ابتدا، لازم است محیط تلاقی جریان های اسلامی گرای شرقی – غربی(درباره این مفهوم توضیح داده خواهد شد) که افغانستان می باشد مورد بررسی قرار گیرد که مشخص شود دارا بودن چه ویژگی هایی، این کشور را به چنین مرکزیتی تبدیل نموده است. از آنجا که دو جریان غالب در این کشور طالبان و القاعده می باشد، هر کدام از این جرایان ها نیز جداگانه مورد بررسی قرار خواهند گرفت.در ادامه پرونده، به بررسی علل گرایش به خشونت در گروههایی نظیر القاعده می پردازیم.افغانستانافغانستان از جمله کشورهای خاورمیانه می باشد. از لحاظ جغرافیایی صحرایی- کوهستانی است، که دره های حاصلخیز تک افتاده، حوضه رودها و نیز آبادی هایی در آن پراکنده است. در شرق فلات بزرگ ایران قرار دارد و به کوهپایه های سلسله جبال هیمالیا محدود می شود. در شمال این سلسله جبال یعنی هند و کش، جلگه هایی واقع است که هزاران مایل در آسیای مرکزی و استپ های روسیه گسترده است و به منطقه قطب شمال می رسد. در جنوب هند و کش بیابان وسیع و بادخیزی وجود دارد که پاکستان را فرا می گیرد و به اقیانوس هند ختم می شود.شواهد دیرینه شناختی نشان می دهد که ساکنان آن در کوهپایه های هندوکش حدود 9000 تا 11000 سال پیش گندم و جو می کاشته اند و بز پرورش می داده اند. اقتصاد آن تقریباً فقط بر کشاورزی معیشتی متکی است و گندم آبی محصول عمده آن محسوب می شود. کشت دیمی گندم و جو در اغلب اراضی حاشیه ای رایج است. زد و خوردها سبب متروک ماندن و انهدام بسیاری از سیستم های آبیاری شده است که اقتصاد کشاورزی به آن وابسته است. برخی مناطق وضع خیلی بهتری دارند. مثلاً منطقه جلال آباد مقدار زیادی میوه و سبزیجات تولید می کند. به علاوه به خاطر تولید خشخاش مشهور است. ناحیه هیرمند، دیگر منطقه عمده کشت خشخاش ، یک چهارم تولید جهانی را تأمین می کند.به لحاظ اجتماعی نیز جامعه افغانستان، بسیار پیچیده است و معمولاً در آن از اصطلاح « قبیله » استفاده می شود. مردم شناسان و آمار گیران نفوس، بسیاری کوشیده اند که گروه های قومی افغانستان را شمارش کنند، اما نتایج متفاوتی به دست آورده اند. درگیری ها باعث شده که بخشی از جمعیت، برای بقای اقتصادی به شهرها و آبادی ها روی آوردند و به موجب آن مراکز شهری و افغانستان مثل قارچ از زمین سبز شد. یارانه های اتحاد جماهیر شوروی اقتصاد شهری را تا 1992 رونق داد. اما حوادث بعد از آن موجب نزول تدریجی بوده است و اکنون بسیاری از خانواده ها با فقر روبرویند. اصلی ترین گروه های افغان عبارتند از پشتون ها، تاجیک ها ، هزاره ها و ازبک ها.از لحاظ تاریخی، به خاطر آن که افغانستان بر سر راه جاده تجارتی باستان بین اروپا و چین واقع شده بود پیوندی ناگسستنی با ایران و آسیای مرکزی داشته، و سرنوشت شبه قاره هند در دورانی با سرنوشت افغانستان پیوند داشته است. با این حال همیشه به نحوی جدا از همسایگان خود بوده و جمعیت اش در دره های دوردست زندگی می کرده اند و در عین آنکه تا حدودی وابسته تجارت با دنیای خارج بوده اند، به شدت از استقلال خود دفاع می کردند.افغانستان کشوریست که از امتیاز ژئوپلتیک نیز برخوردار بوده و ضمن همسایگی با کشوری بین المللی یعنی جمهوری اسلامی ایران که در طول سه دهه گذشته با زورگویی های واشنگتن و سیاست های استعماری و امپریالیستی آن در منطقه خاورمیانه و حوزه خلیج فارس مقابله کرده، افغانستان به عنوان دالان با اهمیت و استراتژیک آسیای مرکزی و حوزه خزر با آبهای آزاد ( دریای عمان و اقیانوس هند ) نیز مطرح می باشد و به دلیل نزدیکی جغرافیایی با کشورها و اقتصادهای با اهمیتی چون چین و روسیه، هند و آسیای جنوب شرقی و ژاپن که اهمیت راهبردی برای واشنگتن دارند، توجه و حساسیت آمریکا را نسبت به خود جلب کرده و به ویژه اینکه به دلیل وجود گروه بن لادن در این کشور، بهانه خوبی نیز فراهم شده تا با ادعای مبارزه با بنیادگرایی اسلامی سیاست های درازمدت خود مبنی بر تحت کنترل درآمدن طالبان و تا تعیین آلترناتیوی مناسب از دیدگاه واشنگتن برای این گروه را دنبال نموده و ضمن رفع نگرانی های خود از قدرت یابی جبهه متحد اسلامی در افغانستان که مواضع مشترک ایدئولوژیکی و مناسبات سیاسی بسیار نزدیکی با ایران دارد، مانع از فعال شدن محور روسیه، جبهه متحد اسلامی افغانستان، ایران و هند و احتمالاً چین گردد و در عوض با سرکار آوردن یک حکومت وابسته به واشنگتن در افغانستان، محور افغانستان، پاکستان، عربستان، امارات متحده عربی و ایالات متحده آمریکا را تقویت نمایند و بدین وسیله می تواند تا حدود زیادی برکشورهای اروپایی نیز امر و نهی کند، به دلیل اینکه این کشورها برای تداوم رشد اقتصادی خود وابستگی شدیدی بر منابع انرژی منطقه خاورمیانه، خلیج فارس و حوزه خزر دارند.افغانستان صحنه عملیاتی همکاری و نزدیکی ایدئولوژیک میان اسلام گرایان غرب و شرق عربی بود. منظور از شرق و غرب عربی، دو حوزه عمده جریان اسلام گرایی سیاسی در جهان عرب است که سایر کشورهای عربی را تحت تاثیر خود قرار داده است. این دو حوزه یکی مصر است که در بخش غربی جهان عرب واقع شده و دیگری عربستان سعودی که در بخش شرقی قرار دارد.در سال های نیمه دوم دهه 1980 و دهه 1990 به میعاد گاه فعالیت گروه های اسلام گرای جهان عرب تبدیل شد و شاید برای نخستین بار در تاریخ قرن بیستم زمینه ای را فراهم ساخت تا گرایش های گوناگون اسلام گرای عربی، به ویژه اسلام گرایان شرق و مغرب عربی، با یکدیگر ملاقات کنند. این آشنایی جریان های مشرق و مغرب عربی، بعدها نتیجه مهمی به بار آورد و آن ترکیب دیدگاه های ایدئولوژیک و مهارت های سازمانی بود.در واقع، پدیده افغان های عرب که بعدها در اوایل سال های دهه 1990 به یکی از مسایل مهم کشورهای عرب تبدیل شد، محصول همین ظهور اسلام گرایان در افغانستان و ترکیب تجربه های فکری و سازمانی آنها بود. در واقع، افغانستان در سالهای بعد از 1985 شاهد حضور برخی از رادیکال ترین چهره های جنبش های اسلامی نظیر عبدالرحمن عزام، رهبر شاخه رادیکال اخوان المسلمین اردن و دکتر ایمن الظواهری، مرد شماره یک سازمان الجهاد مصر در خارج از زندان و همچنین طلعت فواد قاسم، رهبر تندروی گروه الجماعه الاسلامیه مصر بود.از سوی دیگر، عمده ترین چهره های سازمانی و فعال جنبش اسلامی شرق عربی، به ویژه سلفی های عربستان، با چهره هایی نظیر اسامه بن لادن و یاران او در این سال ها در افغانستان به سر بردند. هدف تمامی این گروه ها، کمک به جهاد مسلمانان افغانستان علیه شوروی بود. بیشتر چهره های رادیکال جنبش های اسلامی مصر، اردن و بعدها الجزایر ( طرفداران و بقایای گروه مصطفی بویعلی ) که از سوی کشورهای عرب در معرض سرکوب بودند، به افغانستان راه پیدا کردند تا در این محل امن به فعالیت بپردازند.در واقع، این گروه ها با حضور در افغانستان به چند هدف اساسی مورد نظر خود دست یافتند: از یک طرف آزادانه به فعالیت سازمانی و جذب اعضای جدید مشغول می شدند و از طرف دیگر، از طریق مبارزه با شوروی ها هم به وظیفه مذهبی مورد نظر خود یعنی جهاد در راه خدا عمل می کردند و هم از این راه آموزش های نظامی لازم را برای آینده می دیدند. پدیده مهم دیگری که در افغانستان روی داد، آشنایی جریان های اسلامی شرق و غرب عربی و تبادل مهارت های سازمانی و آموزش های ایدئولوژیک آنها بود. در این میان جنبش های رادیکال مغرب عربی، مهارت های سازمانی و تشکیلاتی خود را در اختیار اسلام گرایان سعودی قرار دادند و اسلام گرایان سعودی نیز از طریق نفوذ گسترده مالی خود توانستند دیدگاه های تند وهابی و فرقه گرای خود را وارد چارچوب ایدئولوژیک جریان اصلی اسلام گرایی کنند. یکی از این قبیل جریانات طالبان بود که در مقاله بعدی توضیحاتی در خصوص این جریان داده خواهد شد.
95/2/29 - 08:25 - 2016-5-18 08:25:56
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[مشاهده در: www.farhangnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها