محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830885684
برای دلواپسانی که حرمت ها را "پاس" نداشتند
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سه‌شنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۱۱:۴۸
تلاش‌های بی‌وقفه عده‌ای "دلسوز" یا به عبارت بهتر "دلواپس" برای بهره‌گیری از محبوبیت فوتبال، نتیجه‌ای به غایت تلخ داشت؛ قهرمان آسیا به لیگ دو سقوط کرد. به گزارش ایسنا، هفته پایانی لیگ دسته اول فوتبال ایران برگزار شد و تیم های صعود کننده به لیگ برتر و تیم‌های سقوط کننده به لیگ 2 مشخص شدند. هرچه صعود دوباره پیکان، سه تیمه شدن تبریز در لیگ برتر و بازآمدن "برزیلی‌ها" (نفت آبادان) به لیگ برتر دلچسب بود، سقوط داماش، آلومینیوم هرمزگان و پاس بزرگ به دسته دو تلخ بود. در این میان، رفتن پاس با دسته دو همان مرارتی را داشت که شوکران در کام عاشقی دلخسته از نامردی و نامرادی روزگار. پاس، روزگاری نه چندان دور و نه چندان نزدیک، در آسیا حرف اول را میزد و جام قهرمانی قاره کهن را در ویترین افتخاراتش داشت. روزگار سپری شد و پاس همچنان پس از سرخابی ها، سومین قدرت فوتبالی پایتخت بود و غالبا پس از این دو تیم، عنوان‌های بالای لیگ را کسب می‌کرد. در بدترین حالت، دیدار پرسپولیس و استقلال با پاس در ورزشگاه آزادی، بیش از ٩٠ هزار تماشاگر داشت و همین کافی بود تا لزوم وجود این تیم در تهران توجیه عقلی و منطقی داشته باشد اما ... یک روز، پاس را به بهانه "بی‌هوادار بودن"، از تهران بردند. گفتند بهتر است که پاس به شهری برود که مردم دوستش داشته باشند. سال اول هم نتیجه دور از انتظار نبود؛ پاس در اولین سال همدانی بودنش در لیگ برتر سوم شد، که اگر امروز بود، سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را کسب می‌کرد. پاسی که در فصل چهارم لیگ برتر، قهرمانی‌اش را جشن گرفته بود، حالا باید در ورزشگاه قدس همدان از نام و سابقه‌اش دفاع می‌کرد اما دریغ و افسوس که مدیران باشگاه، به اندازه انتقال دهنده هایش به همدان، دلسوز نبودند! دلواپسی "نمایندگان مردم همدان"، تا جایی دوام داشت که تنه را از ریشه کندند و در خاک بیگانه کاشتند، بعد از آن دیگر کسی برایش مهم نبود که پاس، پس از انتقال، چه روزگاری خواهد داشت. پاس، سال به سال، قربانی تدریجی ولع عده‌ای برای بقا آنها شد، پاس فدای آزمندی کسانی شد که محبوبیت را در هبه کردن پاس به شهر و دیاری دیگر جستجو می‌کردند. پاس رفت؛ رفتنی که بازگشت نداشت و سال به سال، سیر نزولی اش بیشتر و سقوطش سریع‌تر شد. پاس به لیگ یک رفت و دیگر نتوانست به لیگ برتر بازگردد. اینک اما رویای پاس نه لیگ برتر، که بازگشت به لیگ یک است؛ رویایی که با این روند، دست نیافتنی می‌نماید. آنان که حرمت پیشینه، محبوبیت، اقتدار "پاس" را پاس نداشتند، اینک می‌توانند سر راحت بر بالین بگذارند و خواب خوش ببینند؛ پاس رفت؛ پاسی که دیگر گل نمی‌شود. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
ورزش
پربازدیدترینها