تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804814033
تاریخچه پردازنده های اینتل - پایگاه خبری تحلیلی هدانا
واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: قصد داریم تا نگاهی به تاریخچه ی پردازنده های دیگر غول این صنعت یعنی اینتل بیندازیم. در قسمت اول، پس از مرور مختصری بر تاریخچه ی خود شرکت، با اولین پردازنده های اینتل آشنا خواهیم شد.اینتل بزرگ ترین شرکت ساخت پردازنده از لحاظ تولید، درآمد و سهم بازار در جهان است. این شرکت در سال ۱۹۶۸ توسط رابرت نویس، گوردون مور (مبدع قانون مور) و اندرو گروو در سانتا کلارای کالیفرنیا تاسیس شد. اینتل اولین چیپ تجاری ریزپردازنده را در سال ۱۹۷۱ معرفی کرد و از آن زمان تا کنون با نوآوری های خود، نقش به سزایی در رشد صنعت کامپیوتر ایفا کرده است. معماری x86 در سال ۱۹۷۸ توسط این شرکت توسعه داده شد که هنوز هم متداول ترین معماری پردازنده های کامپیوترهای شخصی در جهان است. اینتل در ابتدا طیف وسیعی از محصولات سخت افزاری را تولید می کرد و تا فرا رسیدن «انقلاب کامپیوترهای شخصی»، تمرکز اصلی شرکت بر روی تولید پردازنده نبود. هرچند اینتل هنوز هم محصولاتی چون چیپست مادربرد، کارت شبکه، مدارهای مجتمع و درایو حالت جامد (SSD) تولید می کند، اما این پردازنده ها هستند که بخش اصلی تجارت این شرکت را به خود اختصاص می دهند. جالب است بدانید نام intel علیرغم تشابه با کلمه ی intelligence، ترکیبی از ابتدای کلمات integrated و electronics است. اینتل ماقبل پردازنده امروزه ریزپردازنده ها به قدری زندگی ما را تحت تاثیر خود قرار داده اند که حتی تصور اینکه جهان قبل از اختراع آن ها چگونه بوده، دشوار است. در سال ۱۹۶۰، کامپیوترها فضایی به اندازه ی یک اتاق را اشغال می کردند و به قدری گران قیمت بودند که تنها در اختیار تعداد کمی از آزمایشگاه های دولتی، دانشگاه ها و شرکت های بزرگ قرار داشتند. توسعه ی مدارهای مجتمع در اواسط دهه ی ۶۰ میلادی توسط رابرت نویس (از بنیان گذاران اینتل) باعث شد مدارهای الکترونیکی بتوانند در ابعادی کوچک بر روی یک چیپ سیلیکونی قرار بگیرند، هرچند ادغام ترانزیستورها در سیلیکون در مقیاس بالا هنوز تجاری نشده بود. اینتل از زمان تاسیس در سال ۱۹۶۸ همواره در تلاش بود تا استفاده از حافظه های نیمه رسانا را مقرون به صرفه و عملی کند. این هدف برای اینتل بسیار جاه طلبانه بود، چرا که در آن زمان حافظه های نیمه رسانا نسبت به حافظه های متداول ، که از تکنولوژی هسته ی مغناطیسی استفاده می کردند، ۱۰۰ برابر گران تر بودند. اما بنیان گذاران اینتل فکر می کردند که مزایای حافظه ی سیلیکونی از جمله اندازه ی کوچکتر، عملکرد بهتر و مصرف انرژی کمتر، بالاخره تولیدکنندگان را به استفاده از تکنولوژی جدید مجاب خواهد کرد. یکی از مهمترین نقاط عطف در تاریخ اینتل زمانی به وجود آمد که شرکتی ژاپنی با نام بیزیکام (Busicom) از اینتل خواست تا مجوعه ای از چیپ ها را برای خانواده ای از ماشین حساب های سطح بالای این شرکت طراحی کند. در آن زمان، تمام چیپ های منطقی (که وظیفه اجرای محاسبات و اجرای برنامه ها را بر عهده دارند، بر خلاف چیپ های مموری که تنها اطلاعات و دستورات را در خود ذخیره می کنند) به صورت سفارشی برای هر محصول طراحی می شدند. بنابراین، چیپ های منطقی قدیمی تک منظوره بودند و نمی شد از آن ها برای مصارف گوناگون استفاده کرد. طراحی ماشین حساب های بیزیکام شامل ۱۲ چیپ سفارشی می شد. یکی از مهندسان اینتل با نام تد هاف، با رد کردن طرح پیشنهادی بیزیکام، تنها یک چیپ چندمنظوره طراحی کرد که دستورات خود را از یک حافظه ی نیمه رسانا دریافت می کرد. این چیپ چندمنظوره نه تنها نیاز بیزیکام برای ساخت ماشین حسابش را برطرف می کرد، بلکه می شد بدون طراحی مجدد از آن برای طیف وسیعی از مصارف دیگر نیز استفاده کرد. چیپ جدید تنها یک مشکل داشت: بیزیکام صاحب امتیاز آن بود. هاف و دیگران می دانستند که با کارایی بی حد و مرزی که محصول جدید دارد، می توان از آن در هر دستگاهی استفاده کرد. آن ها اینتل را تشویق کردند تا امتیاز این محصول را از بیزیکام بخرد. در حالی که گوردون مور و رابرت نویس از سرمایه گذاری بر روی چیپ جدید پشتیبانی می کردند، بقیه ی مقامات شرکت نگران این بودند که محصول جدید ممکن است تمرکز اینتل را از کار بر روی هدف اصلی خود یعنی طراحی و ساخت حافظه منحرف کند. در نهایت با توجه به این نکته که هر میکروکامپیوترِ چهار چیپه، به دو واحد حافظه نیاز دارد، اکثریت مقامات متقاعد شدند تا اینتل امتیاز محصول جدیدش را از بیزیکام بخرد و بر روی ساخت این نوع چیپ های چندمنظوره سرمایه گذاری کند. مدیر بازاریابی اینتل در آن زمان می گوید: ما در آن زمان به چیپ های چند منظوره به عنوان راهی برای فروش بیشتر حافظه هایمان نگاه می کردیم و اساس سرمایه گذاریمان بر روی این محصولات نیز برای همین منظور بود. اینتل برای بازخرید امتیاز محصولش مبلغ ۶۰ هزار دلار به بیزیکام پیشنهاد کرد و از آنجایی که شرکت ژاپنی با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کرد، پیشنهاد اینتل را پذیرفت. توافق با بیزیکام بلافاصله موجب انقلاب در اینتل یا صنعت ساخت چیپ نشد، بلکه راه اینتل برای توسعه ی رایانش مبتنی بر ریزپردازنده ها را هموار کرد. اینتل 4004 و 8008؛ اولین ریزپردازنده ها ریزپردازنده ی 4004 در اواخر سال ۱۹۷۱ معرفی شد. جالب است بدانید اصطلاح ریزپردازنده در زمان معرفی 4004 هنوز به وجود نیامده بود و اندکی بعد از معرفی این محصول به بازار برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفت. 4004 از سال ۱۹۷۱ تا سال ۱۹۸۱ تولید می شد و علاوه بر اینکه اولین پردازنده ای محسوب می شود که به صورت تجاری در دسترس قرار گرفت، اولین CPU کامل که بر روی یک چیپ قرار داشت نیز به شمار می رود. این چیپ در پوششی سرامیکی و ۱۶ پین قرار داشت و سرعت کلاک اولیه ی آن ۱۰۸ کیلوهرتز بود که در مدل های بعدی تا ۷۴۰ کیلوهرتز افزایش یافت. 4004 که با تکنولوژی ساخت ۱۰ میکرومتری (۱۰,۰۰۰ نانومتر) تولید می شد، از ۲۳۰۰ ترانزیستور استفاده می کرد و توان پردازشی آن هفت صدم MIPS (میلیون دستور در ثانیه) بود. 4004 حدود ۲۰۰ دلار قیمت داشت و قدرت پردازشی آن برابر با اولین کامپیوتر الکترونیکی، ENIAC، بود. برای مقایسه، ENIAC که در سال ۱۹۴۶ ساخته شده بود، با استفاده از ۱۸ هزار لامپ خلاء، فضایی به اندازه ی ۸۵ متر مکعب را اشغال می کرد. 4004 قادر بود در هر ثانیه ۶۰ هزار عملیات انجام دهد که در آن زمان پیشرفت بزرگی در صنعت کامپیوتر به شمار می رفت. پردازنده ی ۸ بیتی 8008 در سال ۱۹۷۲ با سرعت کلاک ۰.۵ تا ۰.۸ مگاهرتز و بهره مندی از ۳۵۰۰ ترانزیستور به عنوان جایگزینی برای 4004 معرفی شد . 8008 و 4004 هر دو نقش مهمی در پیدا کردن بازار جدید برای محصولات اینتل داشتند. برای اولین بار در تاریخ، قدرت پردازشی کامپیوترها با قیمتی مقرون به صرفه برای استفاده توسط طیف وسیعی از افراد در دسترس بود. اولین ترازوهای دیجیتال در فروشگاه های مواد غذایی پدیدار شدند و چراغ های راهنماییِ مجهز به پردازنده، ترافیک را به شکل بهینه تری کنترل می کردند. میکروکامپیوترهای جدید همه چیز از صنعت پزشکی گرفته تا فست فودها، سیستم رزرو ایرلاین ها و حتی پمپ بنزین ها را دستخوش تغییر اساسی کرده بودند. پس از آن پردازنده ی 8080 از همین خانواده در سال ۱۹۷۴ با ۴۵۰۰ ترانزیستور، فناوری ساخت ۶ هزار نانومتری و سرعت کلاک ۲ مگاهرتز عرضه شد. این پردازنده به علت استفاده در کامپیوتر Altair 8800 و موشک های کروز AGM-86 ساخت بویینگ به شهرت رسید؛ هرچند هیچکدام از این پردازنده ها در مقیاس قابل توجه به فروش نرسیدند. علیرغم کاربرد پردازنده ها و میکروکامپیوترهای جدید در طیف وسیعی از مشاغل، هنوز هم نه اینتل و نه مشتریان فکر نمی کردند که کامپیوترها روزی به وسیله ای همه گیر و مورد نیاز هر خانه تبدیل شود. یکی از مدیران سابق اینتل خاطره ی جالبی در این زمینه دارد. او می گوید: در اواسط دهه ی ۷۰ میلادی شخصی نزد من آمد و ایده ای ارائه داد که اساساً یک کامپیوتر شخصی محسوب می شد. ایده ی او این بود که یک پردازنده ی 8080 را به همراه کیبورد و یک مانیتور در یک بسته بندی، برای مصرف خانگی به فروش برسانیم. من بلافاصله از او پرسیدم: «این دستگاه به چه دردی میخورد؟» و تنها جوابی که به ذهن آن شخص رسید این بود که زنان خانه دار می توانند از آن برای نگهداری دستور پخت غذا استفاده کنند. خود من هیچ کاربرد مفیدی در کامپیوترهای شخصی نمی دیدم و برای همین هیچگاه چنین طرح هایی را جدی نگرفتیم و دوباره به آن فکر نکردیم. iAPX 86، اولین پردازنده ی ۱۶ بیتی پردازنده ی 8086 اینتل که با نام iAPX 86 نیز شناخته می شد، اولین پردازنده ی ۱۶ بیتی تجاری اینتل بود. این چیپ همچنین آغازی بود بر عصر پردازنده های x86. با داشتن ۲۹ هزار ترانزیستور و ساخته شده با فناوری ۳ هزار نانومتری ، 8086 از سرعت کلاک ۵ تا ۱۰ مگاهرتز بهره می برد و قدرت پردازشی آن ۰.۷۵ MIPS بود. این پردازنده در کامپیوتر PS/2 ساخت IBM استفاده می شد. IBM 5150 که به عنوان اولین کامپیوتر شخصی (PC) تاریخ در نظر گرفته می شود، از پردازنده های ۵ تا ۸ مگاهرتزی 8088 اینتل استفاده می کرد. این پردازنده ها بسیار شبیه به 8086 بودند، تنها با این تفاوت که باس داخلی آن ها ۸ بیت بود. همکاری اینتل و IBM برای ساخت این کامپیوتر هم داستان جالبی دارد. مهندسان اینتل مجبور بودند تا بدون اینکه اطلاعات فنی خاصی از کامپیوتر IBM به دست بیاورند، این شرکت را مجاب به استفاده از پردازنده های اینتل کنند. یکی از مهندسان اینتل آن دوران را اینگونه به یاد دارد: همه چیز بسیار مرموز بود. وقتی ما برای ارائه ی پشتیبانی فنی نزد IBM می رفتیم، آن ها متخصصان ما را در یک سمت، و متخصصان خودشان را با محصول اولیه در سمت دیگر یک پرده ی سیاه قرار می دادند. ما از آن ها سوال می پرسیدیم که چه اتفاقی افتاده است و آن ها از آن سمت پرده برایمان تعریف می کردند. سپس ما مجبور بودیم بدون اینکه محصول را ببینیم راه حلی برای مشکل پیدا کنیم. اگر خیلی خوش شانس می بودیم، به ما اجازه می دادند تا با عبور دادن دست هایمان از پرده و لمس آن «محصول»، متوجه شویم که مشکل از کجا است. در نهایت، قرارداد بین IBM و اینتل برای استفاده از پردازنده های 8088 منعقد شد. این قرارداد باعث می شد تا سود سرشاری به سمت اینتل سرازیر شود، اما همچنان هیچکس احتمال این را نمی داد که تجارت کامپیوترهای شخصی روزی تا این حد گسترش پیدا کند. یکی از مهندسان فروش اینتل در آن زمان می گوید: در آن زمان، خوشبینانه ترین پیش بینی ها بر روی فروش ۱۰ هزار واحد پردازنده در سال حساب می کردند. هیچکس فکرش را نمی کرد که حجم فروش کامپیوترهای شخصی به رقم ده ها میلیون واحد در سال برسد. در سال ۱۹۸۲، اینتل پردازنده ی 80186 را عرضه کرد که آن هم بر مبنای 8086 بود، اما با استفاده از فناوری ساخت ۲ هزار نانومتری ساخته شده بود و با داشتن سرعت کلاک ۶ مگاهرتزی، توان پردازشی آن به ۱ MIPS رسیده بود. کامپیوتر Tandy 2000 اولین کامپیوتری بود که از 80186 استفاده می کرد. iAPX 432، اولین پردازنده ی ۳۲ بیتی پردازنده ی iAPX 432 یکی از معدود پردازنده های اینتل به شمار می رود که با شکست مواجه شد و اینتل با صحبت نکردن درباره ی آن سعی دارد خاطره ی بد آن را به فراموشی بسپارد. به جز iAPX 432، پردازنده هایی مانند i860/i960 در اوایل دهه ی نود میلادی و پردازنده های Timna در سال ۲۰۰۰ نیز با طراحی بد خود به سرنوشت i860/i960 دچار شدند. iAPX 432 در سال ۱۹۸۱، اولین پردازنده ی ۳۲ بیتی اینتل محسوب می شد. طراحی iAPX 432 در زمان خودش بسیار پیچیده به شمار می رفت، چرا که برای اولین بار قابلیت هایی چون مالتی تسکینگ سخت افزاری و مدیریت حافظه را ارائه می کرد. iAPX 432 که سرعت کلاک ۴ تا ۸ مگاهرتزی داشت، برای سیستم های بالارده طراحی شده بود و علت شکست آن قیمت بالاتر، و زمان بیشتر تولید آن نسبت به پردازنده های 80286 بود. در حالی که iAPX 432 در اصل به عنوان جایگزینی برای سری 8086 طراحی شده بود، پروژه ی تولید آن در سال ۱۹۸۲ کاملاً متوقف شد. اینتل 80286 پردازنده ی 80286 اینتل با قابلیت مدیریت حافظه و سرعت کلاک ۲۵ مگاهرتزی و توان محاسباتی ۴ MIPS در سال ۱۹۹۱ به بازار آمد. این پردازنده در کامپیوترهای IBM AT و مشابه های آن استفاده می شد. تراشه ی آن با فناوری ساخت ۱۵۰۰ نانومتری ساخته شده بود و ۱۳۴ هزار ترانزیستور در خود جای می داد. تا به امروز، پردازنده ی 80286 اینتل به عنوان پردازنده ای که بیشترین پیشرفت را نسبت به نسل قبلی خود داشته است، در نظر گرفته می شود. این پردازنده همچنین یکی از مقرون به صرفه ترین پردازنده هایی است که اینتل تا کنون ساخته است . در سال ۲۰۰۷ اینتل اعلام کرد که تنها پردازنده های اتم جدید می توانند به اندازه ی پردازنده ی 80286 که ۲۵ سال پیش معرفی شده بود، مقرون به صرفه باشند. این مطلب ادامه دارد ...
شنبه ، ۲۵اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.hodana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 103]
-
گوناگون
پربازدیدترینها