واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: در بررسی عرصه سیاسی قطر و ترکیه مشخص می شود که پایگاه نظامی ترکیه برای حمایت از قطر نیست. چرا که اولاً آمریکا در این کشور حضور دارد و ثانیاً توان نظامی ترکیه این اجازه را نمی دهد.به گزارش دولت بهار به نقل از مشرق، با اعلام احمد دمیروک سفیر ترکیه در قطر مبنی بر آغاز پروژه احداث پادگان نظامی ترکیه در این کشور برای تقویت مشارکت در دوحه ، موضوع حضور نظامی ترکیه در قطر بار دیگر به ویترین رسانه ها بازگشت، این در حالی است که بی ثباتی در منطقه شدت گرفته است. دمیروک پیش از این در دسامبر گذشته و اندکی پیش از سفر رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه که به امضای 15 توافق نامه جدید با قطر منجر شد، از این موضوع خبر داده بود. یکی از مهم ترین توافق نامه های امضا شده در این سفر تفاهم صادرات گاز از دوحه به آنکارا در پی اختلافات اخیر ترکیه با روسیه و لغو ویزا بین دو کشور بود. به این ترتیب همکاری های قطر و ترکیه در ابعاد نظامی نیز با امضای موافقت نامه ای بین خالد بن محمد العطیه وزیر دفاع قطر و عصمت یلماز همتای ترک وی تقویت پیدا کند. این توافق نامه ناظر بر تمرکز نیروهای ترکیه در قطر بود که در پی مذاکرات رئیس شیخ عبدالله بن ناصر بن خلیفه آل ثانی رئیس شورای وزیران و وزیر کشور قطر با احمد داود اوغلو نخست وزیر سابق ترکیه صورت گرفت. اوغلو تأکید کرد که همکاری های نظامی برای تقابل با تهدیدات فراروی دو کشور مفید است. وی ابراز داشت: من به اینجا آمدم و با افسرانمان دیدار کردم. من بارها گفتم قطر کشور دوم شما است و شما در یک دولت خارجی نیستید. وی در حالی که دانشجویان دانشگاه قطر را مخاطب قرار داده بود گفت: می توانم از الان به شما بگویم که امنیت و ثبات قطر مثل امنیت و ثبات ترکیه است. ما منطقه خلیج [فارس] را باثبات و امن می خواهیم. ترکیه و قطر سرنوشت مشترکی دارند و با تهدیدات مشترکی روبه رو هستند. توافق نامه امضا شده در دسامبر گذشته بین رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه و تمیم بن حمد آل ثانی امیر قطر مبتنی بر حضور 3000 نظامی نیروی زمینی در کنار یگان های دریایی و هوایی و مربیان نظامی و نیروهای عملیاتی ویژه است که در پایگاه چندمنظوره ای که با عنوان اولین پایگاه نظامی خارجی ترکیه در خاورمیانه به شمار خواهد رفت، مستقر خواهند شد. این موضوع را احمد دمیروک سفیر ترکیه در قطر پیش از این اعلام کرده بود. روند تحولات منطقه خلیج فارس و مناسبات فیمابین را از دو دیدگاه مختلف یعنی دیدگاه قطر و دیدگاه ترکیه می توان ارزیابی کرد. از دیدگاه قطر این رویکرد شامل حمایت از امارت گازی خود در دوره پس از عقب نشینی آمریکا از منطقه است. این در حالی است که قطر بزرگ ترین پایگاه هوایی آمریکا در خاورمیانه یعنی پایگاه العدید با بیش از 10 هزار عنصر را در خود جای داده است. با این وجود اولویت های آمریکا به صورت ملموسی نسبت به منطقه کاهش پیدا کرده و این رویکرد از عراق آغاز شده و با بحرین که نیروهای نظامی انگلیس جایگزین آمریکایی ها شده است، به پایان نمی رسد. به این ترتیب احتمالاً به زودی نیروهای آمریکایی از قطر نیز عقب نشینی خواهند کرد. این در حالی است که قطر سعی دارد نقشی بسیار بیشتر از حجم خود در منطقه ایفا کند، به همین علت تلاش کرده نیروهای ترکیه را وارد عرصه کند تا بتواند در برابر "برادر بزرگ تر" خود [یعنی عربستان ] بایستد. الوقت نوشت: در عرصه خلیج فارس به نظر می رسد خشم ملموسی از این اقدام قطعاً وجود دارد ، تا جایی که سایت اینتلیجنس آنلاین فرانسه در گذشته عنوان کرده بود که امارات این اقدام را رد کرده و توافق نامه نظامی ترکیه و قطر را محکوم کرده است. در مورد عربستان باید گفت که تا زمانی که بحران های منطقه ای شعله ور است ، هنوز زود است که از اختلافات این کشور با قطر و ترکیه سخن گفته شود. تنها ذکر این نکته کافی است که ترکیه سعی دارد خود را رهبر جهان اسلام نشان دهد، موقعیتی که ریاض آن را منحصر به خود می داند. از منظر ترکیه اهداف این اقدام را نمی توان به گاز قطر یا بازاریابی برای مؤسسات نظامی ترکیه منحصر دانست، بلکه این اقدام در راستای تلاش های آنکارا جهت بسط نفوذ خود در منطقه عربی صورت گرفته که از سوریه آغاز و تا عراق و سومالی ادامه پیدا کرده است، چرا که آنکارا سعی دارد در منطقه استراتژیک خلیج عدن نیز حضور نظامی داشته باشد و یک پایگاه نظامی را در کشور سومالی تأسیس کند تا بتواند به این ترتیب حدود 10500 نظامی سومالیایی را آموزش دهد. رئیس جمهور ترکیه همواره به ویژه در زمینه ایجاد پایگاه های نظامی در کشورهای مختلف سعی دارد از قدرت های بزرگ به ویژه آمریکا نسخه برداری کند، علت این موضوع دقیقاً مشخص نیست. احتمال دارد این اقدام تلاشی از سوی ترکیه برای پیوستن به دولت های صنعتی باشد، یا اینکه به این ترتیب بتواند جای خود را در ائتلاف ناتو بیشتر باز کند یا اینکه آرمان های اردوغان در تأسیس امپراتوری عثمانی جدید و احیای مجدد مجد و عظمت این امپراتوری وی را به این سمت کشانده است. در هر حال ترکیه از طریق احداث این پایگاه های نظامی سعی در رسیدن به اهداف استراتژیک دارد که یکی از مهم ترین آنها مقابله با ایران و عربستان سعودی است. ایرانی که از دیدگاه آنکارا سعی دارد چهار پایتخت عربی یعنی دمشق ، بغداد، صنعا و بیروت را از آن خود کند و عربستانی که بر بسیاری از دولت های حاشیه خلیج فارس تسلط دارد. این در حالی است که آنکارا هنوز نتوانسته پروژه های "عثمانی " خود را در سوریه تثبیت کند. اردوغان به این ترتیب سعی دارد با فرار به جلو در تحمیل معادلات خود در منطقه خاورمیانه موفق باشد. البته چیزی که اردوغان فراموش کرده یا آن را نادیده گرفته، این است که آمریکا با ارتش و ناوگان دریایی و هوایی خود در برابر پایداری مردمی در افغانستان و عراق شکست خورده است، حال باید دید ترکیه که از اوضاع نابسامان داخلی رنج می برد و مشکلات آن با محاصره گروهک تروریستی داعش افزایش پیدا کرده و این عناصر راهی جز فرار به داخل اراضی ترکیه نخواهند داشت ، چگونه می تواند در برابر این خیزش های مردمی بایستد. شاید بهتر باشد اردوغان در کنار ملت های منطقه که حرف آخر را در درگیری های کنونی و آینده می زنند ، قرار بگیرد. اما این چیزی است که وی در تجربه خود از آغاز رویکردهای موسوم به بهار عربی درک نکرده است. در بررسی عرصه سیاسی قطر و ترکیه به عنوان دو کشور حامی اخوان المسلمین در مصر و گروه های تروریستی مسلح متخاصم با ارتش سوریه مشخص می شود که پایگاه نظامی ترکیه برای حمایت از قطر نیست. چرا که اولاً آمریکا در این کشور حضور دارد و ثانیاً حجم نظامی ترکیه این اجازه را نمی دهد، بلکه این اقدام برای نظامی سازی منطقه و تحقق طمع ورزی های اردوغان است که در هر نقطه تحول منطقه ای سعی دارد خود را به اثبات برساند. اظهارات داود اوغلو در دانشگاه قطر در مورد تلاش این پایگاه نظامی برای تحقق ثبات و مقابله با تهدیدات مشترک نیز بهانه ای است که سعی دارد اهداف سیاسی و اقتصادی یا نظامی این کشور را پوشش دهد. در مرحله آینده ، قطر کانون بروز رقابت های قطری - خلیجی از یک طرف و ترکی - سعودی از طرف دیگر خواهد بود. ریاض از مدت ها پیش دولت های خلیجی اطراف خود را حیات خلوت خود می داند، اما در شرایط کنونی تطابق منافع این کشور با ترکیه در سوریه و عراق باعث شده آنها از حضور ترکیه در این کشور چشم پوشی کنند. ترکیه بزرگ ترین بازنده نظامی سازی روند منطقه خواهد بود، چرا که در ابعاد دینی باعث تقسیم شدن کیک منطقه بین مصر و ایران و عربستان می شود، در ابعاد قومی نیز آنکارا هیچ حجمی در میان کشورهای عربی ندارد. در ابعاد سیاسی نیز تجربه اردوغان از سال 2011 تاکنون بهترین دلیل است که نشان هنده دشمنی ملت های عربی با حاکمیت عثمانی اردوغان است.
پنجشنبه ، ۲۳اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 117]