دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1862202390
لباس زشتِ تیم ملی کنار لبخند زشتِ کفاشیان!
واضح آرشیو وب فارسی:پارس فوتبال: گزارش خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام و به نقل از آی اسپرت؛ چقدر به هم می آیند. یک طرف، علی کفاشیان، مرد دستاوردهای معمولی و لبخندهای لاینقطع. متصل به از رو نرفتن. مردی که در دوران ریاست اش کاری کرد تا مخاطبان فوتبال ایران به سطحی ترین حد از حداقل ها راضی شوند و بعد از پس همان حداقل ها نیز برنیامد. طرف دیگر، لباس جدید تیم ملی. لباس خالی تیم ملی. لباسِ زشت تیم ملی. سفید. بدون رنگ. شبیه نقاشی هایی که هشت سال برای مان کشیدند. بدون نشانی از ذره ای خلاقیت. انتظارش را داشتیم. درست از روزی که نام جواد خیابانی به عنوان پیونددهنده فدراسیون و برند ایتالیایی به گوش رسید، انتظار این طراحی را داشتیم. نسبت این طراحی با فوتبال روز دنیا، درست مثل نسبت خود خیابانی با بهترین گزارشگرهای جهان است. دور. بعید. حالا دیگر نشانی از یوزهای کپی-پیست شده ایرانی روی لباسِ تیم ملی نیست. یوزپلنگ های روی پیراهن منقرض شده است و هیچکس پاسخ نمی دهد که اساسا این نقش و نگار روی پیراهن تیم اول ممکلت، چه گلی به سرِ یوزپلنگ ها زد؟ چه بهتر که نیستند. چرا که در همه ماه های جلوس شان روی پیراهن تیم، نه هیچکس جلوی شکارشان ایستاد و نه وضعیت شان حتی ذره ای بهتر شد. چه بهتر که نیستند. چرا که در همه این ماه ها هیچکس صدای مظلومیت شان را نشنید. هیچکس نگران محیط بانان کمِ وطنی نشد. هفت هزار نفر را استخدام کردیم برای مراقبتِ نامحسوس از روسری ها. سه برابر محیط بانان مراقبِ یوزهای در حال انقراض. چه بهتر که نیستند. ما کارهای مهم تری داریم. ما باید مراقبِ پلنگ های در حال ازدیاد توی خیابان ها باشیم. پلنگ های جلوی آینه. پلنگ های توی سلفی. ما را چکار با پلنگ های روی پیراهن تیم ملی؟ آن ها منقرض شده اند. خلاقیت ما هم. تصویر کفاشیان و لباسِ جدید تیم ملی- که انگار از دیوار مهربانی برداشته شده- ناخودآگاه یادآور مناظره دوشنبه شب نود خواهد شد. در لحظه آجورلو، تاج و عزیزمحمدی. وقتِ روخوانی آن ها از برنامه های رویایی شان. سردارهایی که می خواستند در تهران سانتیاگو و نیوکمپ بسازند اما مهم ترین تجربه شان ساخت کمپ های نظامی بود. چند سال دیگر، یکی از آن ها را پای همین قاب تماشا خواهیم کرد. کنار یک لباسِ زشت دیگر. با یک لبخند زشت دیگر. در سیستمی که کفاشیان می پروراند. در سیستمی که نایکی و آدیداس نزدیک اش نمی شوند. ما اما هنوز آرزوهای بزرگی داریم، آرزوی تیمِ زیبا، حتی در روزهای زشت پوشی. آرزوی فوتبال مدرن، در لباسی که رفقای جواد خیابانی تهیه کرده اند. لباسی که یادمان می آورد چقدر وقتِ ساختن، کوتاه آمده ایم. ما همکارهای هم، در شغل شریف ماست مالیدن!
جمعه ، ۱۷اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-