تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833428521
ساختار موسیقی سنتی نخ نما شده است
واضح آرشیو وب فارسی:خوز آنلاین: گروه موسیقی آوای مهربانی به سرپرستی سهیلا پورگرامی و خوانندگی پیمان رضایی، ١٦ اردیبهشت ساعت ١٥ در تالار وحدت روی صحنه می رود. در بخش اول این کنسرت قطعاتی از ساخته های پدرام درخشانی که روی اشعار کلاسیک ساخته شده، اجرا می شود. همچنین گروه در بخش بعدی پروژه، قطعات موسیقی محلی را با تنظیمات جدید اجرا می کند. برای این کنسرت قطعاتی چون هوای عاشقی، دیوانه شو، عشق و درویش، سر عشق، زهی عشق، تک درختی و شانه تدارک دیده شده که اشعار آن از ابوسعید ابوالخیر، مولانا و سعدی است. همچنین تنظیم و آهنگ سازی این قطعات را پدرام و میلاد درخشانی انجام داده اند. سهیلا پورگرامی ٢٠ سال فعالیت هنری دارد و بیشتر کنسرت های تلفیقی (پاپ و سنتی) برگزار می کند . او فعالیت در عرصه موسیقی بانوان را نوعی جهاد می داند و معتقد است که موسیقی بانوان به هدف اصلی خود که یک هدف فرهنگی است می رسد. پورگرامی معتقد است که هر فعالیتی در حوزه موسیقی مشکل و دشوار است اما بالاخره جواب نهایی خود را می گیرد. او بعد از تمرکزی چندساله روی حوزه بانوان به این نتیجه رسید که فعالیت در حوزه بانوان راضی اش نمی کند ازاین رو حوزه موسیقی مختلط را انتخاب کرد. همچنین پورگرامی سابقه اجرای موسیقی زنده در نمایش هایی چون هفت خوان رستم، یوسف و زلیخا و سوگ سیاوش را دارد. در ابتدا درباره کنسرت پیش رو بگویید؛ قطعات انتخابی، چیدمان سازها و... . قرار بر این است که ١٦ اردیبهشت، اولین اجرای سال ٩٥ گروه آوای مهربانی را روی صحنه ببریم که برای چندمین بار افتخار همکاری با پدرام درخشانی را تجربه می کنیم. قطعاتی که اجرا می کنیم به سبک دیگر کارهای آقای درخشانی، موسیقی تلفیقی است که البته چیدمان سازها هم بر این اساس است. بخش اول، ساخته های ایشان است روی شعرهای کلاسیک و بخش دوم قطعات فولکلور و محلی اجرا می شوند که تنظیم جدید شده اند. قبل از هر چیز، در این مسیر دلیلی که هر هنرمندی را یارای کارکردن است، عشق است؛ عشق به هنرش، به حرفه اش، به کارش و به مردمش. در این گروه علاوه بر خودم، پدرام درخشانی به عنوان سرپرست و آهنگ ساز و ایمان قاسم پور به عنوان مجری و کارگردان هنری حضور دارند. همچنین هنرمندانی چون مینو قاسم پور (قانون)، عمید بنکدار (گیتارباس)، یلدا صمدی (پیانو)، شیما بلوکی فر (کمانچه)، سوگل ضامنی (تار)، عسل ملک زاده (دف)، علیرضا مصدقی (پرکاشن)، رخساره رستمی (بربط)، صبا ضامنی (هم خوان)، طراوت باباخانلو (فلوت) و امیرحسین گذری (منشی صحنه) در این کنسرت هنرنمایی می کنند. شما از جمله هنرمندانی هستید که با وجود سخت گیری های زیاد برای کنسرت بانوان همواره فعالیت خود را ادامه داده و قد خم نکردید، در این راه چه چیز هایی به شما کمک کرد؟ سختی ها و مشکلات در هر کاری وجود دارند و باید بگویم ماهیت کار حرفه ای در هر زمینه ای بدون این موانع نبوده و نیست، اما شاید به واسطه قوانین حاکم، موانع و محدودیت های بانوان بیشتر بوده و هست که ما هم تابع قانون هستیم. اما من و دیگر بانوان هنرمند سرزمینم سعی کرده ایم این حضور را با تمام موانع و مشکلاتش حفظ کنیم و زنده نگه داریم؛ زیرا نه تنها صدای بانوان بخشی از ساختار موسیقی ماست که بدون آن خیلی وقت ها خلأاش به وضوح حس می شود بلکه بی شک مخاطبان موسیقی هم خواستار این حضور هستند. پس فکر می کنیم با این اوصاف دلایل و انگیزه کافی برای این تلاش و پشتکار و پشت سرگذاشتن مشکلات این راه وجود داشته باشد. پس هستم. قبلا همین رپرتوار را با خوانندگی مهرداد هویدا به صحنه برده اید، چه شد که تصمیم گرفتید دوباره آن را اجرا کنید؟ چندی پیش یک تهیه کننده برنامه های هنری به نام خانم اعظم صداقت با ما تماس گرفتند که این برنامه را دیده بودند و خواستند که به همت ایشان دوباره روی صحنه برود. باید بگویم این برنامه با همین رپرتوار برای بار دوم به درخواست بنیاد رودکی روی صحنه رفت و این بار سوم است. ضمنا بنیاد رودکی همان سال این اجرا را به صورت تصویری نیز منتشر کرد و به بازار داد. اما اجرای سه باره آن برای من و گروهم خالی از لطف نیست. امیدوارم برای مخاطبان هم چنین باشد. همه می دانیم مشکلات سر راه فعالیت بانوان در حوزه خوانندگی چیست، در نهایت باید چه کرد؟ مشکلاتی که می فرمایید کلا در امر موسیقی بانوان تا حدودی وجود دارد مخصوصا برای بانوان خواننده که البته قوانینی برایش مدون شده و طبیعتا محدودیت هایی، که برای حضور، تبعیت از این قوانین و تحمل این محدودیت ها ضروری است. اما می توان از مسئولان تقاضا کرد تا تعامل بیشتری در قالب همین قوانین و مقررات داشته باشند یا حداقل مسئولان رده پایین تر این مقررات را پیچیده تر نکنند. در نهایت برای تداوم حضور باید خود را با شرایط و قوانین وفق دهیم. اما در مورد بخش دوم پرسش شما و بردن این فعالیت صرفا به بیرون از مرز، من شخصا موافق نیستم چون اولا امکان روی صحنه رفتن در کشور خود را از خود سلب می کنیم ضمن اینکه این فرصت را از دوستداران کنسرت های بانوان می گیریم و ثانیا به جان خریدن مشکلات حضور بانوان توسط هنرمندان صرفا لبیک گفتن به درخواست مخاطبان است و بس. هنر موسیقی ایرانی عمدتا برای شنوندگان ایرانی دلچسب است و اگر هم بعضی هنرمندان در خارج از کشور با استقبال مواجه می شوند این استقبال صرفا توسط هم وطنان مقیم خارج انجام می پذیرد که بنده نیز به فعالیت های برون مرزی در قالب قوانین وزارت ارشاد علاقه مندم کمااینکه گروه آوای مهربانی در سوابق فعالیت هنری خود از این دست اجراها کم نداشته و نیز موفقیت های چشمگیری هم به دست آورده است. اما در جواب این سؤال که راهکار چیست؟ باید بگویم جز تابعیت از قوانین کار دیگری نمی توان کرد. فقط می توانیم از مسئولان تقاضا کنیم که همکاری شان را با بانوان هنرمند در قالب مقررات بیشتر کنند و در مورد بخش دوم سؤال شما به یقین می گویم این بهتر نیست که فعالیت بانوان هنرمند صرفا برون مرزی باشد؛ زیرا در این صورت امکان روی صحنه رفتن در این مرزوبوم را از دست خواهیم داد و متعاقبا این فرصت را از مخاطبان هم می گیریم که اجرای هنرمندان بانوی کشورشان را به صورت زنده نظاره گر باشند ولی با فعالیت های برون مرزی در قالب قوانین وزارت ارشاد بسیار هم موافق هستم کمااینکه در سابقه فعالیت گروه آوای مهربانی از این دست اجراها کم نبوده است. اوج فعالیت بانوان در چهار دهه اخیر در چه سال هایی بوده و چرا؟ به دلیل جابه جایی مسئولان کشور، قوانین هم براساس سلایق و خط مشی جدید تغییراتی را شامل می شوند که همین امر باعث نوسان محدودیت های بانوان می شود. در چهاردهه اخیر اوج فعالیت بانوان را می توان از اوایل دهه ٨٠ در نظر گرفت. موسیقی سنتی مخاطبان خود را دارد ولی همان طور که فرمودید نمی توان منکر استقبال کم رنگ تر به نسبت گذشته باشیم و شاید از نظر جوانان که مخاطبان عمده موسیقی هستند، ساختار موسیقی سنتی کمی نخ نما به نظر بیاید و غنا و ژرفای آن نادیده گرفته شده باشد اما چیزی که باعث خوشحالی است اینکه موزیسین های جوان با راهکارهایی از قبیل تلفیق موسیقی سنتی با دیگر سبک ها، موسیقی اصل و ریشه دار ما را برای همین گروه سنی نیز گوش نواز می کنند البته در دهه اخیر شاهد شکوفایی سبک های متعددی از موسیقی بوده ایم که این نیز باعث خوشحالی است. چرا مثل گذشته دیگر کسی استقبالی از موسیقی سنتی نمی کند؟ به نظر من چنین اتفاقی نیفتاده و برعکس همان طور که ذکر شد، تنوع موسیقی را بیش از پیش شاهد هستیم و این به دلیل حضور همان موزیسین های جوان است که در سؤال قبلی توضیح داده شد. اما اگر منظور شما را در مورد شباهت جنس صدای خوانندگان سنتی درست متوجه شده باشم باید بگویم بالاخره سبک وسیاق استادانی که تحت نظر آنها آموزش داده می شوند روی هنرجویان بی تأثیر نیست و شاید پیروی از این سبک وسیاق از نظر برخی شباهت تلقی می شود. الان برای برگزاری یک کنسرت چه مراحلی را باید طی کرد، دقیق بگویید و همین پروسه را برای کنسرت بانوان شرح دهید؟ باید اشاره کرد که یکی از چالش های اساسی اجرا، بحث مجوز است. به دلیل اینکه گروه موسیقی بعد از ارائه اشعار قطعات و بررسی توسط شورای شعر، در روز خاصی از هفته واحد تأییدیه یا رفع نقص یا حذف، یک یا چند قطعه به خاطر شعر مربوطه نهایتا به دریافت گواهی شورای شعر نائل می شود و پس از آن ارائه فیلم ضبط شده از اجرای کامل موردنظر به اداره نظارت و ارزشیابی دفتر موسیقی است و باز هم این جلسه در روزهای خاصی از هفته انجام می شود و پس از بررسی اعضای شورا، در صورت نداشتن مشکل تأیید می شود یا اگر رد شود باید دوباره اجرای باکیفیت، ضبط و ارائه شود و... . یعنی تا اینجا چندهفته ای به شرط نبود مشکل سپری شده، ضمن اینکه ارائه فیلم هم مستلزم تمرین و آماده سازی کامل گروه و صرف هزینه های مربوطه بوده که زمان زیادی را نیز به خود اختصاص داده است. پس از اخذ مجوز، نوبت به قرارداد سالن می رسد که خود دو حالت دارد؛ اول زمانی است که از قبل سالن را رزرو کرده باشند و پیش پرداخت مربوطه که رقم کمی هم نیست، انجام شده باشد و خطر اینجاست که اگر توفیق دریافت مجوز پیدا نشود یا به موقع به دست گروه نرسد، زیان مالی به دنبال دارد یا در بعضی اوقات با فاصله کوتاه زمانی تا تاریخ اجرا صادر می شود که دیگر فرصتی برای تبلیغ و فروش بلیت نخواهد داشت و سالن خالی علاوه بر زیان مالی، از نظر حیثیتی نیز گروه را با مشکل مواجه خواهد کرد. و دوم در صورتی است که بعد از دریافت مجوز اقدام به تعیین زمان کنسرت شود که در این صورت در فاصله زمانی نزدیک رزرو سالن میسر نخواهد بود یا فقط روزهای خالی است که به هر دلیل قابلیت جذب مخاطب را نخواهد داشت. به این ترتیب اخذ مجوز کنسرت همیشه برای عوام یک رشته سردرگم است و به همین سبب و دلایلی از این قبیل گروه های نوپا و حتی بسیاری از گروه های سابقه دار با زیان قابل توجهی مواجه می شوند و عموما یارای ادامه راه را نخواهند داشت. به نظر شما موسیقی ایرانی هم پای ادبیات ما با شرایط اجتماعی پیش نرفته که پسرفت کرده؟ ادبیات پارسی در خلق آثار موسیقی ایرانی از دیرباز تأثیر بسزایی داشته و این منبع پایان ناپذیر موهبتی است در اختیار موزیسین های ایرانی اعم از سنتی و پاپ. البته می توانست از این گنجینه وسیع ادبی بیشتر بهره برده شود، اما به هر صورت اینها دو مقوله جدا هستند؛ فقط موسیقی ای که از اشعار پرمغز پارسی بهره برده باشد طبیعتا به دلیل وابستگی و عرق مردم ما به ادبیات غنی مان بیشتر به دل می نشیند. اما شعرهای مختلف در سبک های دیگری هم برای سلایق دیگر سروده و به مصرف موسیقی می رسد که بعضی از آنها صرفا موردعلاقه عده خاصی است که ایرادی هم بر آن وارد نیست. به هرترتیب به نظر من این دو مقوله در سیر پیشرفت هم پا نبوده اند. شما براساس چه مؤلفه هایی برای کنسرت های مختلط با خواننده ها همکاری می کنید ؟ یکی از مهم ترین ویژگی های این انتخاب برای من همسوبودن جنس صدای هم خوان است که هم ترکیب گوش نوازی ایجاد شود و نیز صداها، تحریرها و زینت های تکنیکی خورده نشوند و هم پوشانی نداشته باشند. اتفاقا آقای درخشانی هم بسیار بر این مورد تأکید دارند و در کارهای مشترک شاهد هستیم که همیشه حساسیت های خاص خود را دارند و گاهی موارد مذکور حتی باعث تعویض یک هم خوان شده است ولو پس از چندین جلسه تمرین. فکر می کنم درخصوص بالابردن سطح سلیقه مخاطبان نیاز به کمی فرهنگ سازی بیشتر داریم و این وظیفه مشکل بیشتر برعهده موزیسین هاست که با خلق و انتشار آثار درخور، منجر به این فرهنگ سازی می شوند که البته این اتفاق را کمتر شاهد هستیم. مطلبی را هم می خواستم اشاره کنم که در کندی سرعت پیشرفت بسیار مؤثر است، محدودیت سالن ها و سیستم های صدابرداری و استانداردهای لازم هست که همین کمبودها در کیفیت اجراها تأثیر بسزایی دارد و باوجود اینکه بعضی گروه های مطرح با اعضای توانا و قطعات بسیار پرزحمت و تمرین شده اقدام به اجرا می کنند، اما کمبود تجهیزات و مشکلات تکنیکالی باعث می شود صدای مطلوب به گوش مخاطب نرسد.
پنجشنبه ، ۱۶اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خوز آنلاین]
[مشاهده در: www.khuznameh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها