محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827157269
جنگل های شمال در خطر شیوه جدید زمین خواری و تملک
واضح آرشیو وب فارسی:تیتر امروز: دو نوع تخریب عمده در جنگل های شمال ایران داریم؛ یکی کاهش کیفیت و دیگری کاهش کمیت. برای اصلاح کاهش کیفیت این امید را داریم که با دراختیار داشتن عرصه، روزی بتوان با مدیریت درست، آن را احیا و جبران کرد.به گزارش تیتر امروز ، طرح «جنگلکاری اقتصادی با مشارکت جوامع بومی» در حالی کلید می خورد که جنگل های هیرکانی نفس های آخر خود را می کشند. بر اساس این طرح، جنگل های هیرکانی برای کاشت درختان مثمر، در اختیار جوامع محلی گذاشته می شود. هر چند سازمان جنگل ها می گوید این طرح برای زاگرس تهیه شده و قرار نیست در جنگل های هیرکانی شمال اجرا شود اما اسناد به دست آمده خلاف آن را ثابت می کنند. طرح فوق که با بهت و مخالفت بسیاری از دانشگاهیان منابع طبیعی و بخشی از بدنه کارشناسی سازمان جنگل ها روبه رو شده به گفته مدیران سازمان جنگل ها، اساسا برای زاگرس تهیه شده است و ربطی به منطقه رویشی هیرکانی ندارد اما در همین حال مکاتباتی بین مدیران و معاونان این سازمان رد و بدل شده که درباره اجرای این طرح ها در جنگل های شمال کشور است. بر اساس نامه شماره ٣١١٢١/٣/ص/٩٤ و تاریخ ١٠/١١/٩٤ که به امضای بهزاد انگورج معاون امور جنگل سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور رسیده است، به صراحت خطاب به مدیرکل دفتر جنگل کاری، پارک ها و ذخیره گاه های جنگلی دستور داده شده تا ظرف مدت ٣ روز نتیجه بررسی های انجام دستور ریاست سازمان جنگل ها در موضوع جنگل کاری اقتصادی در ناحیه رویشی هیرکانی را گزارش کنند. از سوی دیگر در نامه دوم که تاریخ آن مربوط به ١٧/١١/٩٤ و یک هفته بعد از نامه نخست است، مدیرکل منابع طبیعی استان گیلان خطاب به رییس سازمان جنگل ها اعلام کرده که «این اداره کل اقدام به انعقاد توافقنامه جهت توسعه عملیات جنگل کاری با مشارکت جوامع محلی کرده است.» در جدولی که در ادامه نامه فوق آمده است مساحت عرصه های مختلف با نام مناطق اجرای طرح تعیین شده که از جمله به ٢٦٠ هکتار در رودبار منجیل، ١١٠ هکتار در یکی از روستاهای اطراف رشت و ٧٠ هکتار در سیاهکل می توان اشاره کرد. در این نامه میزان مساحت تعیین شده در مجموع ٤٤٤ هکتار برای استان عنوان شده است. اینها در حالی اتفاق افتاده که مسوولان سازمان جنگل ها تاکنون انجام اجرای این طرح را خارج از جنگل های هیرکانی اعلام کرده اند. حال پاسخ به این پرسش که چگونه در استان گیلان می توان نزدیک به پانصد هکتار زمین در حوزه های روستایی تعیین کرد که جنگل و مرتع نباشند به عهده مسوولان این سازمان است. از دست دادن سطح منابع جنگلی دکتر سیدمحسن حسینی استاد دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تربیت مدرس درباره این طرح گفت: «احتمالا مزایای طرح از جمله ایجاد اشتغال و تولید محصولات درختی دیده شده؛ اما اینگونه طرح ها در سازمان جنگل ها و وزارت کشاورزی، مسبوق به سابقه است و درعین داشتن مزایا، حساسیت ها و معایب جدی دارد که باید با آنها بسیار منطقی و علمی برخورد شود. از جمله طرح طوبی و صنوبرکاری های ١٠ هکتاری در قبل از انقلاب که واگذاری عرصه های منابع طبیعی برای کاشت گونه های مثمر بود که بسیاری از آن عرصه ها تفکیک و فروخته و شهرک سازی شد. بزرگ ترین نگرانی این است که این طرح ها تبدیل به شیوه جدیدی از زمین خواری شود.» حسینی در ادامه گفت: «دو نوع تخریب عمده در جنگل های شمال ایران داریم؛ یکی کاهش کیفیت و دیگری کاهش کمیت. برای اصلاح کاهش کیفیت این امید را داریم که با دراختیار داشتن عرصه، روزی بتوان با مدیریت درست، آن را احیا و جبران کرد. ولی با کاهش کمیت و از دست دادن سطح منابع ارزشمند جنگلی، دیگر شانسی برای احیای آن نخواهیم داشت.» این استاد دانشگاه درباره ارزش و حساسیت بالای اکوسیستم جنگل های خزری تاکید کرد: «این وضعیت حساس ایجاب می کند در این مناطق بسیار منطقی عمل کنیم و از تصمیمات شتابزده که برای این عرصه های حساس خطرناک است بپرهیزیم.» او معتقد است که اگرچه این طرح برای ایجاد مصونیت از تخریب، به شکل کمربندی در حاشیه روستاهای اطراف جنگل قابل اجراست؛ اما به پیش شرط های زیادی از جمله نظارت مناسب و محکم نیاز دارد. در حالی که اکنون، به دلیل کمبود نیرو و بودجه حفاظتی و نداشتن جایگاه مناسب سازمان جنگل ها در ساختار دولت، نظارت بر عرصه های جنگلی و منابع ملی بسیار ضعیف است و پرونده های متعدد قضایی در حوزه تعدی افراد به این عرصه های ملی وجود دارد. بر این اساس این خطر که طرح هایی از این دست موجب اشغال عرصه های ملی شوند وجود دارد.»، حسینی هشدار داد: « وقتی به سمت احداث باغ برویم عملیات توام با سمپاشی و کوددهی می شود. ضمن اینکه گونه های باغی با جنگلی، فرایندهای اکوهیدرولوژیک متفاوتی دارند؛ از نظرگاه ربایش تاجی، باران ربایی و اثری که بر هیدرولوژی منطقه و سیل و فرسایش خاک می گذارند با هم متفاوت هستند؛ بر این اساس باید تمام اینها بررسی و توجه شود. این طرح فقط به عنوان یک نوار در اطراف روستاها و آن هم برای کنترل تعریض و تصرف عرصه ها، با رعایت ملاحظات و نظارت جدی قابل اجراست. درحالی که تاریخچه ما نشان می دهد در مدیریت منابع طبیعی به صورت شتابزده عمل کرده ایم و اکنون نباید آن اشتباهات را تکرار کنیم و با اجرای طرح های شتابزده و مطالعه نشده، تنوع زیستی جانوری و گیاهی را در معرض آسیب غیرقابل جبران قرار دهیم.»این استاد دانشگاه مهم ترین پیامدهای این طرح را به خطر افتادن زیستگاه حیات وحش، جایگزین شدن گونه های باغی یا غیربومی در جنگل های طبیعی و از دست دادن عرصه و شیوع شیوه جدیدی از زمین خواری برای تعدی به عرصه ها عنوان کرد. جنگل ها را نابود نکنیم محمدرضا پورمجیدیان دکترای جنگلداری و عضو هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی مازندران درباره طرح کشت گونه های مثمر در جنگل های شمال که از سوی سازمان جنگلها در دست اجرا است به اعتماد گفت: «چرا همان گونه های بومی باارزش جنگلی مانند ممرز، انجیلی، افرا و توسکا را نمی کارند؟ چرا افراد را درگیر این طرح می کند؟ این افراد فردا مدعی می شوند و دولت نمی تواند از پس آنها بربیاید؛ زیرا می گویند کار کرده و زحت کشیده ایم؛ فردا مالکیت زمین را می خواهند. نمونه های آن هم فراوان هست؛ از جمله ١٠ هکتاری ها؟ از این قسم طرح ها زیاد داشته ایم. کدام یک از آن اراضی را در حال حاضر دولت مالک است؟ این طرح هم به همین صورت می شود و زمینه تصرف و مالکیت شخصی بر منابع ملی و انفال فراهم می شود.» این دکترای جنگل هشدار داد: «کشت گونه های مثمر علاوه بر این ها، زمینه ابتلای جنگل ها را به آفات و بیماری ها و حشرات فراهم می کند. از سوی دیگر در اثر ورود مردم به رویشگاه ها، پوشش علفی سطح جنگل نیز از دست می رود و خاک به اصطلاح «گاورو» می شود و زادآوری خود را از دست می دهد. این تصمیمات شتابزده که منطق و دانش و اصول در پشت آنها نیست باعث از دست رفتن عرصه های ملی و بیت المال می شود. در حالی که جنگل های شمال آثار تاریخ طبیعی هستند و بانک ژن محسوب می شوند و نباید به این سادگی در آنها معماری غیراصولی صورت بگیرد که منجر به نابودی شان خواهد شد.» طرح در شورای عالی جنگل مطرح نشده دکتر مرتضی شریفی عضو شورای عالی جنگل، مرتع و خاک سازمان جنگل ها و مراتع و آبخیزداری کشور درباره طرح فوق گفت: «طرح «جنگل کاری اقتصادی با مشارکت جوامع بومی» علاوه بر تمام صدمات و پیامدهایی که برای جنگل های ارزشمند شمال کشور دارد در شورای عالی جنگل، مرتع و خاک مطرح نشده است؛ در حالی که این شورا، فصل الخطاب مسائل فنی در حوزه های جنگل و مرتع و خاک است و باید چنین طرح هایی پیش از اجرا در آنجا بررسی شده و مورد ارزیابی قرار بگیرد.» این استاد دانشگاه با بیان اینکه تنها یک درصد جزیی به شکل جزیره از جنگل های منطقه هیرکان باقی مانده و بقیه از دست رفته است تاکید کرد: «اگر قرار است برنامه ای در این حیطه اجرا شود باید بر اساس ارزیابی ساختارهای منطقه و زون های اکولوژیک آن انجام شود تا بیش از این در معرض آسیب ها قرار نگیرد و از دست نرود.» زمین خواری هادی کیادلیری، رییس علمی انجمن جنگلبانی ایران نیز معتقد است که طرح هایی از این دست می تواند پیامدهای مخربی داشته باشد. او گفت: «تجربه نشان داده که بعد از گذشت چند سال از اجرای این طرح ها، افراد ادعای مالکیت کرده و نمی توان زمین ها را از آنها پس گرفت؛ ضمن اینکه متقاضیان این گونه پروژه ها نیز روستاییان و زارعان نیستند چراکه روستایی توان مالی چنین سرمایه گذاری هایی را ندارد. اینها زمین دارانی هستند که انگیزه تصرف و زمین خواری داشته و روابط و قدرت لازم برای آن را نیز دارند.»کیادلیری که رییس دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی علوم وتحقیقات تهران نیز هست در ادامه از مسوولان سازمان جنگل ها پرسید: «کدام محاسبات شما نشان می دهد که با اجرای این طرح در شرایط سخت مناطق شیبدار وتحت استرس که کاهش تنوع زیستی و ناامن شدن زیستگاه و ورود بی حساب انسان به جنگل ها را در پی دارد درآمد ایجاد می شود؟ اساسا این گونه ها اقتصادی نیست و برای جوامع نیز درآمدی ندارد و تنها تصرف اراضی ملی برجا خواهد ماند.» معاون امورجنگل سازمان پاسخ نداد تلاش های پیگیرانه برای گرفتن پاسخ از امور جنگل سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور بی نتیجه ماند و بهزاد انگورج، معاون امور جنگل این سازمان پاسخ تماس های مکرر ما را با یک پیامک به این مضمون داد که «مشغول نوشتن کتاب هستم و نمی توانم پاسخ بدهم.» او که روزهای نزدیک به بازنشستگی خود را می گذراند همچنین در پیامک بعدی عنوان کرد که« فقط با منابع رسمی و دولتی رادیو و تلویزیون مصاحبه می کنم» و در پاسخ به اینکه «اعتماد» هم روزنامه رسمی و پرتیراژ با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، خبرنگار «اعتماد» را به وبلاگ خود با بیش از ١٣٠٠ یادداشت ارجاع داد. داده های آماری حکایت از وخیم بودن اوضاع جنگل های ایران بود. کاهش ٥٠ درصدی سطح و عمق جنگل های ایران آماری است که نشان از نگرش حاکم بر سازمان جنگل ها و مراتع کشور دارد. سازمانی که معاونش جنگل های کهن هیرکانی را چوب های خشکی می خواند که باید آنها را قطع کرد. صدای زنگ خطر برای جنگل ها و منابع طبیعی ایران به گوش مسوولان سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور نرسیده است. آنها در شرایطی همچنان طرح ها و بخشنامه های کارشناسی نشده را تهیه و اجرایی می کنند که در نتیجه طرح های پیشین، بحران و مساله ای در این حوزه در کشور رخ نمایانده است. همزمان با به وجودآمدن بحران های آب، هوا، جنگل و خاک در ایران و در تولد صدسالکی «سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری» کشور، این سازمان با تهیه طرح ها و ابلاغ بخشنامه های غیرکارشناسی و شتابزده، همچنان در حال آزمون و خطاست. نکته اینجاست که بسیاری از این خطاهای کارشناسی در تنها بازمانده های جنگل های هیرکانی جهان که در ایران است، انجام می شود. شاید به همین دلیل است که بر اساس داده های رسمی، سطح و عمق جنگل های کشور بس از گذشت نیم قرن، کاهش پنجاه درصدی نشان می دهد.
سه شنبه ، ۱۴اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیتر امروز]
[مشاهده در: www.titreemroz.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]
-
گوناگون
پربازدیدترینها