محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840642271
شیعیان از امام موسی کاظم(ع) چه می دانید؟
واضح آرشیو وب فارسی:پارس نیوز: هارون الرشید پس از ناکامی در توطئه های متعدد قتل امام موسی بن جعفر(ع)، سعی کرد ایشان را ترور شخصیت کند.به گزارش پارس نیوز ، 25 رجب مصادف با شهادت امام هفتم شیعیان، امام موسی بن جعفر(ع) است و به همین مناسبت خلاصه ای از مهم ترین وقایع زندگانی این امام بزرگوار را برای شما محبان اهل بیت(ع) گردآوری کرده ایم که در ادامه می خوانید: اسم، القاب و نسب امام کاظم(ع) اسم شریف آن حضرت، موسی پسر جعفر، پسر محمد باقر، پسر علی (زین العابدین)، پسر حسین، پسر علی، پسر ابوطالب (ع) است. امام(ع) در تاریخ یکشنبه هفتم صفر سال 128 هجری در روستای «ابواء» بین مکه و مدینه به دنیا آمد و بنابر قول مشهور در سال 183 هجری در زندان هارون الرشید، مسموم و به شهادت رسید و در ضلع غربی بغداد در مقبره معروف به مقابر قریش به خاک سپرده شد. البته هم اکنون نام آن مکان کاظمین است. شیخ مفید می گوید: این مقبره در گذشته محل دفن بنی هاشم و سران قبایل و اشراف بود. مادر امام کاظم(ع) حمیده ی بربریه نام دارد. همچنین به او حمیده ی مصفّاه گفته شده است، ولی ابن شهر آشوب، حمیده ی مصفّاه را دختر صاعد بربری با کنیه ی «لؤلؤ» مادر موسی بن جعفر(ع) می داند. عبدصالح، کاظم، صابر و امین از القاب آن حضرت است که کاظم از مشهورترین آن است. شیخ مفید می گوید: ابا ابراهیم، اباالحسن و ابا علی از کنیه های حضرت است. برخی نیز، ابوالحسن اوّل، ابوابراهیم، و ابواسماعیل را به عنوان کنیه های حضرتش ذکر می کنند. امامت موسی بن جعفر(ع) در نزد شیعه دوازده امامی معروف و مسلّم است که یکی از راه های تشخیص و اثبات امامت هر امامی، تصریح امام پیشین، همچنین سؤال ها و امتحاناتی که انسان های عادی از عهده ی آن بر نمی آیند، است. خوشبختانه درباره ی امامت موسی بن جعفر(ع) روایات فراوانی وجود دارد که امامت آن حضرت را اثبات می کند. ابن صباغ مالکی می گوید: عبدالأعلی از فیض بن مختار نقل می کند که خدمت امام صادق(ع) عرض کردم: دست مرا بگیر و از آتش جهنم نجاتم بده و بفرما امام بعد از شما کیست؟ در این هنگام موسی بن جعفر(ع) وارد شد در حالی که هنوز نوجوان بود. امام صادق(ع) فرمود: «این (اشاره به موسی بن جعفر) امام شماست، پس به او بگروید». شیخ مفید در این باره می گوید: موسی بن جعفر(ع) امام بعد از پدر بزرگوارش است و مقدّم بر تمام فرزندان امام صادق(ع) است؛ زیرا: 1. تمام فضایل و خوبی ها در او جمع است. 2. نصوص صحیح و معتبر با صراحت درباره ی او وارد شده است. 3. پدر بزرگوارش صراحتاً فرمود: او ولیعهد و امام بعد از من است. خلفای زمان امام موسی بن جعفر(ع) شروع امامت و ولایت امام کاظم(ع) همزمان با استقرار و ثبات خلافت عباسی ها بود. امام(ع) در برهه ای به امامت رسید که ظالم ترین و جبارترین حاکمان بر مسند حکومت بودند. دولت و حکومت آنها از نظر داخلی در آرامش بود و هیچ مخالفت و درگیری داخلی وجود نداشت. این ثبات و آرامش باعث شد تا حاکمان و زمام داران بتوانند به راحتی بر مخالفان خود تسلط پیدا کنند و اعمال، رفتار و حرکات آنان را زیر نظر داشته باشند. تعدادی از حُکام و سلاطین ظالم و ستمگر عباسی دوره ی امام کاظم(ع) عبارتند از: 1. منصور دوانیقی: وی دومین حاکم دولت عباسی بعد از برادرش ابوعباس سفاح است. وی به بُخل و حسادت معروف بود و به همین جهت لقب دوانقی به وی دادند. 2. مهدی عباسی: تمایل بیش از حد به لهو و لعب، زن و ... از معروف ترین خصایص این خلیفه ی عباسی بود. شدت علاقه ی وی به این گونه مسائل باعث آن شد که پسرش ابراهیم رئیس آواز خوان ها و خواننده ها و دخترش علیّه جزو گروه خواننده ها، نوازنده ها و رقاص های بغداد شود. 3. هادی عباسی: وی در سن 25 سالگی به حکومت رسید، در حالی که مخالف سرسخت و دشمن اهل بیت(ع) و حاکم شرور بود. چنان که شرارت از سر و رویش می بارید. زندگی اش سراسر غرور و تکبر و ناپختگی و بی تجربگی جوانی بود. دورۀ حکومت او از دوران های سخت اهل بیت (ع) و شیعیان بود. مسعودی مورّخ مشهور در کتاب «مروج الذهب» دربارۀ هادی عباسی می گوید: «.... قسی القلب، بد اخلاق و زشت خوی بود». شروع قیام ها و نهضت ها به رهبری بنی هاشم و علوی ها در زمان خلافت هادی عباسی بود. واقعه ی «فخ» به رهبری حسین بن علی یکی از قیام های معروف آن دوره است. این نهضت مورد تأیید امام کاظم(ع) بود به گونه ای که امام(ع) رهبری این قیام (حسین بن علی) را به شهادت بشارت داد و او را سفارش به تقویت، مقاوت و صبر کرد. آن حضرت به وی چنین فرمود: «تو کشته می شوی، خوب جنگ کن؛ زیرا قوم و لشکری که در مقابل تو است، از فاسقانند...». و این موضع امام(ع)، قیام فخ را در ردیف سالم ترین قیام هاى علویان بر ضد عباسیان قرار می دهد. 4. هارون الرشید: وی در ثروت اندوزی، اسراف، داشتن حرم سرا، زنان آواز خوان و رقاص معروف بود. نسبت به ائمه و سادات بنی هاشم نهایت خصومت و دشمنی را روا می داشت و در از بین بردن آنها تلاش می کرد. زندانی نمودن موسی بن جعفر(ع) بارها و بارها و شهادت آن حضرت در زندان به دست سندی بن شاهک نمونه ای از این دشمنی هاست. موضع گیری امام کاظم(ع) در مقابل هارون الرشید با آن که هارون مشهور به زورگویی، جباریت، قساوت قلب و دشمنی، به ویژه با علوی ها بود، در عین حال در تاریخ شاهدیم که امام کاظم(ع) هیچ اهمیتی برای هارون قایل نبود و هیچ ترس و هراسی از وی نداشت و در مقابل هارون در نهایت عزّت و شجاعت می ایستاد و در راستای مسئولیتش کوچک ترین عقب نشینی و ضعفی از خود نشان نمی داد. تاریخ شاهد این مدعاست. در این جا به نمونه هایی از این برخورد امام(ع) در مقابل هارون الرشید می پردازیم: 1. هارون الرشید و تظاهر انتساب به پیامبر اکرم(ص) خطیب بغدادی در کتاب تاریخ خود نقل می کند که: هارون الرشید به حج و به زیارت مرقد پیامبر(ص) آمد. عده اى از قریش و سران قبایل و نیز موسى بن جعفر(ع) با وى همراه بودند. چون هارون به مزار پیامبر رسید گفت: سلام بر تو اى رسول خدا! اى پسر عمویم! وى می خواست با این عبارت به اطرافیان فخر بفروشد. در این هنگام موسى بن جعفر(ع) به قبر پیامبر نزدیک شد و گفت: «سلام بر تو اى پدر»! چهره ی رشید دگرگون شد و گفت: اى ابو الحسن! افتخار حقیقى همین است. 2. ترسیم حد و مرز «فدک» از جانب امام کاظم(ع) زمخشری می گوید: هارون الرشید به امام موسی بن جعفر(ع) عرض کرد: یا اباالحسن! حد و مرز فدک را مشخص کن تا آن را به شما برگردانم. حضرت از این کار ابا کرد، تا این که هارون اصرار ورزید، آن گاه امام(ع) فرمود: «من حد و مرز واقعی آن را مشخص می کنم. اگر این کار را بکنم تو آن را برنمی گردانی!» هارون گفت: مگر حدود آن کجاست! به حق جدّت مشخص کن. پس امام(ع) فرمود: «مرز اوّلش تا عدن است». در این هنگام رنگ هارون تغییر کرد، گفت: ادامه بده فرمود: «مرز دومش سمرقند است»، با شنیدن این حرف چهره اش تاریک شد. امام(ع) فرمود: «مرز سومش آفریقاست»، رنگش سیاه شد، گفت: ادامه بده. امام فرمود: «مرز چهارمش تا خزر و ارمنستان است». این جا بود که هارون گفت: بفرما جای من بنشین! بنابراین، چیزی برای ما باقی نمی ماند! امام(ع) فرمود: «به تو گفتم اگر حدّ فدک را مشخص کنم، تو آن را به ما باز پس نمی دهی. از این جا بود که هارون تصمیم به قتل حضرت گرفت». 3. اثبات نسبت با رسول اکرم(ص) نقل کرده اند روزی هارون الرشید از امام کاظم(ع) پرسید: چگونه شما می گویید فرزندان رسول الله(ص) هستید، در حالی که فرزندان علی(ع) هستید. همانا مرد از طرف پدر منسوب به جدّ می شود، نه از طرف مادر. امام(ع) در جواب، این آیه ی مبارکه را قرائت فرمود: «... و از فرزندان او، داوود و سلیمان و ایّوب و یوسف و موسى و هارون را (هدایت کردیم) این گونه نیکوکاران را پاداش مى دهیم! و (همچنین) زکریّا و یحیى و عیسى و الیاس را همه از صالحان بودند». در حالی که برای حضرت عیسی(ع) پدری نیست، همانا وی از طرف مادر به انبیا منتسب شد. این گونه ما ملحق به فرزندان پیامبر(ص) می شویم از طرف مادرمان حضرت زهرا(س). همچنین خدای متعال فرمود: «هر گاه بعد از علم و دانشى که (درباره ی مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانى با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را، ما خودمان را و شما خودتان را (کسانى را که مانند جان ماست) فرا خوانیم، آن گاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم». پیامبر(ص) هنگام مباهله ی با نصاری هیچ کس را دعوت نکرد، مگر علی، فاطمه و حسن و حسین(ع) پس حسنین فرزندان پیامبر(ص) هستند. علم و اخلاق امام موسی بن جعفر(ع) درباره ی گستره ی علم امام کاظم(ع) در علوم مختلف و فضایل اخلاقی و معنوی آن حضرت، روایات فراوانی وجود دارد. چگونه آن حضرت جامع علوم مختلف و دارای کمالات و فضایل اخلاقی و معنوی نباشد، در حالی که در خانه ی نبوّت، معدن رسالت و مهبط ملائکه پرورش یافته است. در این جا به سه نمونه از روایات اشاره می کنیم: یک. ابوحنیفه می گوید: در زمان امام صادق(ع) به حج رفته بودم، زمانی که وارد مدینه شدم، به منزل آن حضرت رفتم. در دهلیز (دم در) به انتظار نشستم تا حضرت اجازۀ ورود دهد، در این هنگام پسر بچه ای از منزل خارج شد، از او پرسیدم دستشویی کجاست؟ گفت صبر کن، سپس به دیوار تکیه داد و نشست و گفت: «بپرهیز از این که در کنار جوی آب، زیر درختان میوه، حیاط مساجد، در مسیر راه ها، ادرار و قضای حاجت کنی. برو پشت دیوار، از پشت به قبله و رو به قبله نشستن بپرهیز...». ابوحنیفه می گوید: از شنیدن این سخنان از این بچه به تعجب آمدم، از او پرسیدم نامت چیست؟ گفت: من موسی بن جعفر(ع) هستم. از او پرسیدم: ای جوان! گناه و معصیت چیست؟ در پاسخ گفت: «برای گناه و معصیت سه حالت تصوّر می شود: 1. این که گناه از طرف خداوند باشد، نه از جانب بنده، در این صورت، سزاوار نیست که خداوند بنده را عذاب کند به چیزی که مرتکب نشده است. 2. این که گناه از طرف خدا و بنده مشترکاً باشد، در این صورت، هم سزاوار نیست که شریک قوی نسبت به شریک ضعیف ظلم کند. 3. این که گناه از سوی بنده باشد که درست این است. در این صورت، اگر خداوند بر بنده ببخشاید، نشانه ی جود و کرم اوست و اگر عقاب کند، به سبب گناه عبد و نافرمانی بنده است». ابو حنیفه می گوید: پس گفتم: «آنها فرزندان و (دودمانى) بودند که (از نظر پاکى و تقوا و فضیلت،) بعضى از بعض دیگر گرفته شده بودند». علما در فنون مختلف علم و دانش از آن حضرت فراوان حدیث نقل کرده اند که متون دینی ما مملوّ از این علوم است. 4. ابوالفرج اصفهانی می گوید: یحیی بن حسن برایم نقل کرد: موسی بن جعفر(ع) این گونه بود که اگر به آن حضرت خبر می رسید که مردی با آن حضرت خوب نیست و پشت سرش بد گویی می کند، برایش کیسه ای پر از دینار می فرستاد و کیسه اش بین دویست تا سیصد دینار در آن وجود داشت، این کار حضرت ضرب المثل شده بود. همو می گوید: یکی از نوه های خیلفه ی دوم هنگامی که موسی بن جعفر(ع) را می دید، شروع می کرد به دشنام دادن حضرت علی(ع) و بدرفتاری با موسی بن جعفر(ع)، بعضی از شیعیانش به حضرت گفتند اجازه بده تا او را بکشیم، امام(ع) فرمود: نه؛ روزی حضرت در حالی که بر مرکب سوار بود، وارد مزرعه ی این شخص شد، آن شخص صدا زد، زراعت و محصول مرا از بین بردی! حضرت به او اعتنایی نکرد، همچنان می رفت تا این که به نزدیک او رسید، پیاده شد، در کنارش نشست و شروع کرد با او به صحبت و شوخی کردن و گفت: غرامت محصولت چقدر است؟ آن مرد گفت: صد درهم، امام فرمود: چقدر سود آن می شود؟ گفت: نمی دانم، حضرت(ع) فرمود: من پرسیدم چقدر حدس می زنی؟ گفت: صد درهم دیگر، امام(ع) سیصد درهم به او داد. پس آن شخص از جا برخاست و سر حضرت را بوسید. از این به بعد هر وقت امام وارد مسجد می شد، آن مرد از جایش بلند می شد، بر حضرت سلام می داد و می گفت: «الله اعلم حیث یجعل رسالته». امام(ع) به شیعیانش که خواهان کشتن آن شخص بودند، فرمود: کدام یک از این دو کار بهتر بود، آن که شما می خواستید، یا این کاری که من انجام دادم؟! 5. امام کاظم(ع) در انجام عبادات مستحبی و نافله ی شب به گونه ای بود که نافله ی شب را به نماز صبح متصل می کرد. پس از نماز صبح تعقیباتش تا طلوع صبح به درازا می کشید، در حال سجده و دعا بود تا نزدیک طلوع خورشید. آن حضرت فراوان این دعا را می خواند: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ الْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسَابِ»؛بار خدایا! آسودگی و راحتی به هنگام مرگ و عفو و گذشت به هنگام حساب را از تو درخواست می کنم. یکی از دعاهایش این بود: «عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ»؛ گناه بنده ات بزرگ است، پس باید گذشت و عفو تو نیز نیکو باشد. از ترس خداوند چنان گریه می کرد که ریش مبارکش از اشک خیس می شد. امام کاظم(ع) در انجام صله ی رحم سرآمد بود. شب ها از فقرای مدینه سرکشی می کرد، برای آنان پول، نان و خرما می برد، در حالی که مردم متوجه حضرتش نمی شدند و نمی دانستند این پول و غذا از طرف موسی بن جعفر است. 6. بنا بر روایتی؛ امام موسی کاظم(ع)، در چهار عمره؛ مسافت مدینه تا مکه را برای انجام مناسک پیاده پیمودند: على بن جعفر گفت: «با برادرم موسى بن جعفر(ع) در چهار عمره به مکه مشرف شدیم. با خانواده اش یک مرتبه در بیست و شش روز راه را پیمودیم، مرتبه دوم بیست و پنج روز و سومین مرتبه بیست و چهار روز و در مرتبه دیگر به بیست و یک روز راه را طى کردیم». اسامی فرزندان امام موسی بن جعفر(ع) دربارۀ زندگی امام کاظم(ع)، فرزندان و... نیاز به تدوین چندین جلد کتاب است، ولی در این جا فقط اسامی پسران و دختران آن حضرت را بیان می کنیم و بیش از این را حواله می دهیم به کتاب های انساب. بنابر مشهور؛ حضرت موسى بن جعفر(ع) سى و هفت فرزند از دختر و پسر داشتند؛ حضرت رضا(ع)، ابراهیم، عباس و قاسم هر کدام مادرهاى جداگانه اى داشتند. احمد، محمد، حمزه مادرشان ام ولد بودند. اسماعیل، جعفر، هارون، و حسن هم مادرشان ام ولد بودند. عبد اللَّه، اسحاق، عبید اللَّه، زید، حسن، فضل، سلیمان هر یک از مادرى بودند. فاطمه کبرى، فاطمه صغرى، رقیه، حکیمه، ام ابیها، رقیه صغرى، کلثم، ام جعفر، لبانه، زینب، خدیجه، علیه، آمنه، حسنه، بُریهه، عائشه، ام سلمه، میمونه، ام کلثوم، این افراد هم هر کدام از مادرى بودند. بعضی دیگر از مورّخان، اسامی دیگری را به این اسامی اضافه کرده اند که به جهت اختصار از ذکر آنها صرف نظر می کنیم. شهادت امام موسی کاظم(ع) هارون الرشید برای دستگیری امام شخصاً به صحنه آمد و طی صحنه سازی در کنار قبر رسول خدا صلی الله علیه و آله به جوسازی علیه امام پرداخت و او را در یک جلالت ظاهری ولی در پرده ای از ابهام با تشکیل دو کاروان مختلف از مدینه تبعید کرد و بارها به زندان انداخت. هارون چندین بار به ترور حضرت اقدام نمود و در بعضی موارد شخصاً وارد شد که هر بار ناموفّق بود. از این رو هارون در یک حرکت جدید، اقدام به ترور شخصیت امام کرد که آن هم ناکام ماند. رفتار حضرت در زندان در زمینه های مختلف عبادی، تربیتی، ارتباط با دیگران، و تأثیرگذاری بر دوست و دشمن چنان عمیق و موثر بود که هارون نهایتاً دستور داد سندی بن شاهک ، امام علیه السلام را در بیست و پنجم رجب سال 183 هجری قمری در پنجاه و پنج سالگی با خرمای زهرآلوده به شهادت برساند. سعی فراوان دستگاه حکومتی هارون برای مخفی نگه داشتن شهادت امام علیه السلام و تلاش گسترده آنان برای عادی جلوه دادن مرگ حضرت، نشانه پایگاه رفیع اجتماعی امام و وحشت عباسیان از اوست. پیکر مطهرش پس از تحمّل سال ها زندان به طور معجزه آسایی توسط فرزندش علی بن موسی الرضا علیه االسلام غسل داده شد و در مقابر قریش در مدینه السلام ـ در حاشیه بغداد ـ مدفون گردید. مزار شریفش مورد توجه عموم قرار گرفت و سالها بعد نوه بزرگوارش حضرت امام جواد علیه السلام در کنارش دفن شد و شیعیان دلباخته ی آنها شهر کاظمین را در کنار تربت پاکشان تأسیس نمودند. از امام موسی بن جعفر دریای بیکرانی از معارف اسلام در توحید و نبوت و امامت و معاد، و احکام و آداب تربیتی ـ اخلاقی در قالب هزاران حدیث کوتاه و بلند، و شاگردان عالم عامل، و سیره عملی ارزشمند در میدان های مختلف، و نسلی پاک و بابرکت به یادگار مانده است. برای دریافت آخرین اخبار در کانال پارس نیوز عضو شوید
سه شنبه ، ۱۴اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارس نیوز]
[مشاهده در: www.parsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها