واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی>وقایعی در جامعه وجود دارند که هر روز شاهد آنها هستیم. این وقایع نه قابل انکارند و نه می توان از کنار آنها به سادگی گذشت، چرا که جزئی از روزمرگی های ما هستند که در فرهنگ و تاریخ و تربیت نسل های بعدی تأثیر گذارند.یکی از این وقایع طلاق است. طلاق هر چند امری ناخوشایند برای جامعه و خانواده ها محسوب می شود ولی وقوع آن امری اجتناب ناپذیر است و روزانه شاهد ثبت بسیاری از موارد آن هستیم. در جامعه ای که طلاق در آن رواج دارد، برای کم شدن آفات و آسیب های اجتماعی آن، یکی از بهترین راهکارها، آموزش طلاق اسلامی به خانواده هاست. آنچه در جامعه مشاهده می شود، تلاش کسانی است که به آخر خط رسیده اند و می خواهند از قوانین و مقررات طلاق سر در بیاورند تا حق شان کمتر ضایع شود و در نتیجه چیزی دستشان را بگیرد. آخر سر هم چیزی که غالباً دیده می شود، خالی ماندن دست طرف مظلوم قضیه و برد طرف ظالم است. کم پیش می آید کسی که در خانه مظلوم واقع می شود، بتواند از قانون به نفع خود استفاده کند. حال اگر بیاییم و قبل از اینکه کار دو نفر به جایی برسد که برای احقاق حق خود به دامان دادگاه پناه ببرند، در میان خود و خانواده کار را تمام کنند، هم آسیب کمتری می بینند، هم حرمت ها کمتر شکسته می شود و هم دادگاه ها از این وضعیت اسفناک خلاص می شوند. راه حل این مطلب به نظر نگارنده در تبیین، شرح و آموزش طلاق قرآنی است. در قرآن کریم به طلاق به عنوان یک هنجار اجتماعی نگاه شده است، چرا که اگر نگاه قرآن به این قضیه، نگاه به یک ناهنجار و یک نباید بود، اینقدر با حوصله و واضح احکام آن را ریز ریز بیان نمی کرد. احکام طلاق در قرآن همانند احکام ارث است و جزء معدود چیزهایی است که چنین با جزئیات قبل و وقوع و بعد از آن مورد کنکاش واقع شده است. گویی خداوند دست زن و مردی که نمی توانند با هم زندگی کنند و به قولی به بن بست رسیده اند را گرفته و برایشان شرح می دهد که در راهی که به آخر آن رسیده اید، بهترین کار چیست و چگونه این عمل را انجام دهید تا آسیبی به شما و دیگران نرسد. اما در جامعه ما طلاق یک تابو است و حتی با وجود زیاد شدن آن در دوران جدید، هنوز نگاه بدی به آن وجود دارد و با شنیدن نام آن، دلهره و استرسی در جان خانواده ها به وجود می آید و تصویری از دعوا و ناملایمتی و... در ذهن ایجاد می شود. در حالی که نگاه قرآن به این مسأله این گونه نیست و آن را به عنوان یک «هست» در جامعه می پذیرد. وقت آن رسیده است که به جای نگاه انذاری به قضیه و نهی مدام آن، چگونگی انجام آن را برای کسانی که قصد انجام آن را دارند، شرح و توضیح داده و حتی برای پیشگیری از آنچه مرسوم در جامعه است، برای آنان که زندگی خوبی هم دارند، قضیه را تبیین نماییم. درست مثل آموزش جلوگیری از ابتلا به بیماری ایدز می ماند، وظیفه نهادهای آموزشی، آموزش این مطلب به همه قشرهای جامعه است، نه فقط کسانی که به آن مبتلا هستند، که واقعیت امر این است که این آموزش برای چنین فردی اثری نخواهد داشت. پس بهتر این است که آموزش واقعیت های طلاق و باید و نبایدهای آن زمانی اتفاق بیفتد که دو طرف در زندگی خود هنوز با مشکل جدی مواجه نشده اند. قصد نگارنده ترویج طلاق نیست، بلکه جلوگیری قبل از وقوع آسیب ها و اتفاقات شومی است که در حین انجام طلاق و بعد از آن گریبان خانواده ها را می گیرد. مگر نعوذبالله قصد خداوند از بیان دقیق احکام طلاق ترویج آن در میان جامعه بوده است؟ شارع مقدس با توجه به «بود»های جامعه، تبیین و راهکارهای صحیح آن را به عهده گرفته و «باید»های آن را بیان کرده است و سعی در این داشته است که از یک امر بد موجود در جامعه، عواقب بدتری گریبان افراد را نگیرد. یعنی به جای پاک کردن صورت مسأله، آن را به عنوان یک معضل شناسایی کرده و راه حل عقلانی آن را در همه مراحلش اعم از جلوگیری از وقوع آن، در مرحله تحقق و مسائل قانونی و فقهی آن مطرح کرده است. اگر چه قرآن با این صراحت بحث طلاق را مطرح می کند و به ابعاد مختلف مادی و عاطفی، فردی و اجتماعی آن دقت نظر دارد و همه را بیان می کند، اما حوزه فرهنگ سازی تبیین زمینه های اخلاقی طلاق از دید محققان حوزه دین مغفول مانده است. پیشنهاد نگارنده به مسئولان فرهنگی جامعه این است که با آموزش صحیح و فرهنگ سازی در زمینه طلاق از آسیب های آن کاسته شود و از تمامی پتانسیل های قرآن و روایات برای این امر استفاده شود. زهره قادری دانشجوی دکترای دین پژوهی
جمعه ، ۱۰اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 75]