تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870196797
روایت دختر ۵ساله شهید مدافع حرم از «بهترین بابای دنیا» + تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:72عارف: هر سال روز پدر که می شود، بچه های کوچکی هستند که علاوه بر اینکه بر فرزند شهید بودن خود افتخار می کنند، دلتنگی بهترین پدر دنیا دل های کوچکشان را فرا می گیرد.به گزارش تریبون ، از سختی های سال ۶۳ که می گفت. روایت می کرد: “وقتی سراغ بابا را از من می گرفت بردمش بهشت زهرا(س) قبر بابا را نشانش دادم و گفتم بابا اینجاست و دیگر خانه نمی آید. مات به سنگ قبر بابای شهیدش خیره شد و هیچ چیز نگفت. برگشتیم خانه. شب شده بود و سردی هوا خودش را در شب بهتر نشان می داد. وقتی کمی سردش شد شروع کرد به بهانه آوردن و گفت: «مامان الان بابا زیر آن سنگ توی این سرما یخ می کند. برویم بابا را بیاوریم خانه تا گرم شود.» حالا دیگر مانده بودم جواب این حرفش را چگونه بدهم. گریه می کرد و پا می کوبید که بابا الان سردش شده برویم و بیاوریمش خانه. کلافه شده بودم. یک پسر چند ساله بیشتر از این نمی تواند نبودن پدر را درک کند. سختی هایی از این دست زیاد کشیدیم تا بچه ها با شهادت پدر کنار آمدند.” این ها را زهرا بابایی همسر شهید «شعبان چگینی» می گفت. او بعد از شهادت همسرش در سال ۶۳ فقط ۲۷ سال سن داشت که با ۶ فرزند ۱۳ ساله، ۱۱، ۹، ۷ ،۳ و یک و نیم ساله دست تنها ماند. همسر شهید فروغی هم درباره روزهای نخست شهادت حاج علی در سال ۶۳ می گفت: “پدرشان تازه شهید شده بود و او را خاکسپاری کرده بودیم. اما بچه ها خیلی کوچک بودند و نبودن پدر را درک نمی کردند. وقت غذا که شد سفره را پهن کردم و بچه ها را دور تا دور نشاندم تا غذایشان را بخورند. وقتی قرار شد بدون پدر نهار خورده شود بهانه گیری بچه ها هم شروع شد. یکی گفت: «بابا نمی آید؟ آن یکی گفت چرا منتظر بابا نمی شویم؟» در دل خودم غوغایی بود. تحمل این جملات را هم دیگر نداشتم. به بچه ها گفتم: «غذایتان را بخورید. بابا دیگر نمی آید.» بزرگترها چیزی نگفتند اما اسماعیل ۴ ساله طاقت این حرف را نداشت. شروع کرد به گریه کردن و بهانه آوردن. بعد هم ساکت نشست و لب به غذایش نزد و گفت تا بابا نیاید من غذا نمی خورم. دیگر رمقی برای آرام کردنش نداشتم. ناچار وسط روز خیلی بی وقت چادر سر کردم و همه بچه ها را با خودم به بهشت زهرا بردم. قبر بابا را نشانشان دادم و گفتم ببینید بابا را اینجا دفن کردیم. بابا را دشمن به شهادت رسانده. او دیگر به خانه برنمی گردد. اما باز هم سر هر موضوعی مجبور بودم رفتن بابا را به بچه ها یادآوری کنم.” مادر علی و محمد امین هم مشابه همین ها را می گوید. او همسر شهید سیدرضا میرحسینی از شهدای اقتدار است که در سال ۹۰ و بر اثر انفجار در پادگان شهید مدرس به همراه ۳۸ نفر دیگر به شهادت رسیدند. وقتی او شهید شد علی ۸ ساله بود، محمد امین ۳ ساله. همسر شهید می گوید: “بعد از شهادت سید رضا محمد امین هنوز باور نمی کرد و زیاد نمی فهمید، من سر تشییع سیدرضا هم محمد امین را نیاوردم. ما وقتی وسایل منزل را بعد از شهادت سید رضا آوردیم یزد محمد امین گفت: «چرا وسایل را آورده اید وقتی بابا را نیاورده اید؟» گفتم: «بابا دیگر نمی آید.» آن شب تا صبح خیلی گریه کرد که نه برویم خانه مان، آنقدر بی تابی کرد تا من دوباره محمد امین را به کرج بردم. ما خانه را بلافاصله دست مستاجر داده بودیم. رفتم در زدم گفتم: «آقا ببخشید، بگذارید محمد امین بیاید خانه را ببیند خیالش راحت شود.» محمد امین که دید تازه یک مقداری باور کرد که دیگر بابا در خانه نیست. سر خاک هم که می رفتیم یک سره می گفت: «چرا بابا را زیر خاک کرده اید؟» خاک را کنار می زد بابا را ببیند. می گفت:«بابا آن زیر الان چشم هایش پر از خاک است؟» هر سه ما روز پدر خیلی بیتابی می کردیم. هرچه من شبکه کودک را خاموش می کردم، محمد امین دوباره روشن می کرد. می گفت: «امروز روز باباست. این ها بابا دارند.»” شهید محمد عاشوری در سال ۸۶ در حین مأموریت به شهادت رسید. تنها فرزند او هشت ماه پس از شهادتش متولد شد که او را به یاد پدر، هم نام او نامگذاری کردند. محمد هر روز بزرگ و بزرگتر می شود. مفهوم پدر برای ذهن کودکانه او متفاوت است. مادر شهید از درک کودکانه نوه خود در چهار پنج سالگی می گفت: “وقتی می پرسیدم: «محمد بابا کجاست؟» عکس های بابا را روی دیوارهای خانه با هیجان نشان می داد و می گفت: «بابا اینجاست. اینجاست. اینجاست…» زبان کودکانه اش اشک را از چشمانم جاری کرد. اما محمد فورا متوجه ناراحتی من شد و دوباره با همان لحن کودکانه گفت: «مامان جون ناراحت نباش. بابا میاد اینجا. اما شما او را نمی بینید.»” گاهی ممکن است به این فکر کنیم که چگونه می توان یک کودک ۵ ساله را قانع کرد که «پدر شهید شده است.» یا چگونه می توان برای او توضیح داد که «پدر به خانه برنمی گردد یعنی چه؟» اتفاقی که سال ها در دهه شصت در خانه صدها شهید ایرانی افتاد و مادرهایی که سعی کردند با استدلال هایی کودکانه فرزندان خردسالشان را قانع کنند که منتظر بابا نباشد. بابا آن ها را می بیند اما نمی تواند دوباره به خانه بازگردد. هشت سال دفاع مقدس تمام شد اما داستان مقاومت، جریان سازتر از همیشه فعال و پویا به راه خود ادامه داد و شهدایی که در دهه های هفتاد، هشتاد و نود پرکشیدند این هدف والا را دنبال کردند. به دنبال آن جریاناتی هم برای همسران و مادران شهدا در تاریخ تکرار شد. سوال های تکراری فرزندان و پاسخ های تکراری مادران برای آنکه بفهمند: «فرزند شهید بودن یعنی چه؟» هر سال روز پدر که می شود، بچه های کوچکی هستند که علاوه بر اینکه بر فرزند شهید بودن خود افتخار می کنند، دلتنگی بهترین پدر دنیا دل های کوچکشان را فرا می گیرد. کودکانی که با روحی بزرگ روز به روز قد می کشند و روایتی می شوند برای روزهای مقاومت و ایستادگی آرمان های انقلاب. چند سالیست که شهدای مدافع حرم هم به جمع این خانواده ها اضافه شده اند. شهدایی که فارغ از قومیت و ملیت و مرز جغرافیایی، امروز حماسی ترین صحنه های معاصر را رقم می زنند و در دفاع از حریم اهل بیت عصمت و طهارت(ع) سر و دست که هیچ، جان می دهند. زینب باقری دختر شهید مدافع حرم عبدالله باقری متولد ۲۵ اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۰ است. وقتی بابا در محرم سال ۹۴ به شهادت رسید او فقط چهار سال سن داشت. درک شهادت پدر برای یک دختر خردسال، سخت است. مادر زینب می گوید: «زینب خیلی به پدرش وابسته بود، وقتی حتی آقا عبدالله سرکار می رفت، من را کلافه می کرد و دائم بهانه پدرش را می گرفت.» زمانی که پدرش شهید شد و عکس ها و بنرها را می چسباندند و می گفتند شهید باقری، زینب می گفت:«عکس بابایم را زده اند، ببینید بابایم چقدر خوشگل است، عکسش را همه جا زده اند، دلم تنگ شده و می خواهم عکسش را نگاه کنم» زینب، مثل همه دخترهای دیگر بابایی است و حالا در این چند ماه یا نمی خواهد پرواز ملائکه وار او را باور کند یا به خاطر سن کم، هنوز متوجه کلمه مرگ یا شهادت نیست. مادرش می گوید: “«وقتی همه می گویند که بابا تیر خورده، سعی می کند کمی جریان را بفهمد» ما به زینب می گوییم که:«بابا بهشت است و زنده» می گوید:«خب برویم بهشت، یا این که ما کی بهشت می رویم؟» می گویم:«ما هر موقع کارهای خوب انجام دهیم، بعد می رویم بهشت» که می گوید:«خب زود کارهای خوب کنیم تا زود به بهشت برویم» یا گاهی هم می پرسد:«بهشت تلفن ندارد تا من با بابا حرف بزنم؟» آخرین مرتبه ای که زینب با بابایش تلفنی حرف زد، بابا به او گفته بود: «۱۰ تای دیگر می آیم» و ۱۰ روز دیگر، همان روز خاکسپاری شهید عبدالله باقری بود. زینب با بغضی که در گلو داشت، حرف زد و از بابایش گفت. او بابای خود را با همان لحن کودکانه توصیف می کند و می گوید: «شما خیلی بابای خوبی هستید. می خندید. خیلی هم خوشگل هستید. من بهترین بابای دنیا را دارم» و نازدانه شهید باقری این روزها خیلی دلتنگ پدر می شود. تمام جملاتش بوی دلتنگی می دهد و در میان جملاتش پشت سر هم آن را بر زبان می آورد. شهید مدافع حرم«عبدالله باقری نیارکی» متولد ۲۹ فروردین ماه سال ۶۱ از پاسداران سپاه انصارالمهدی(ع) و اعضای تیم حفاظت محمود احمدی نژاد بود که داوطلبانه برای دفاع از حرم عقیله بنی هاشم به سوریه رفته و در شب تاسوعای سال گذشته به دست تروریست های تکفیری در حومه شهر حلب به شهادت رسید. از این شهید والامقام، ۲ فرزند دختر به نام های محدثه ۱۲ ساله و زینب ۵ ساله به یادگار مانده است. درددل ها و حرف های زینب باقری، نازدانه شهید مدافع حرم «عبدالله باقری» که از دوست داشتن ها و دلتنگی های خود گفته است این روزها که جریان دفاع از حریم اهل بیت(ع) به حماسی ترین جریان تاریخ بدل شده است، شنیدنی است. مطالب بیشتر در 72عارف از «بیجه» تا «امیر حسین» هفده ساله؛ آیا این پرونده ها به هم راه ندارند؟! از مظلومیت “مدافعان حرم” تا ادعای خدمت رسانی “بنیاد شهید”! پولهای صندوق توسعه ملی چگونه سر از حسابهای «بیمه رازی» در آورد؟ ساخت خانه برای یک خانواده محروم در شرق اصفهان حرکت رو به عقب مناطق آزاد کیش و قشم/ محیط زیست مناطق آزاد با ساخت بی رویه، رو به نابودی است شیعیان به عقلانیت زبانزد هستند اما با خردگرایی افراطی مخالفند حاضرم با جوانان مسابقه کوهنوردی بگذارم بازی رایانه ای «ایران ۵۷»، نیاز به حمایت جدی دارد حزب الله لبنان همچون خورشید می درخشد/ در مقابل استکبار کوتاه بیاییم مخالفت خود را به سایر پیشرفت ها گسترش می دهند بیش از ۵۰ مسجد در شهرری میزبان معتکفان خواهد بود ارتش و سپاه نظام جمهوری اسلامی هرگز اجازه نمی دهد دشمنان نظر سوئی به کشورمان داشته باشند روابط عمومی فرمانداری ری رتبه نخست فرمانداری های استان تهران را کسب کرد ادامه طرح توسعه حرم عبدالعظیم(ع) با شهردار جدید طی می شود بیش از ۹۰ درصد سنگ بری های جنوب تهران به خارج از محدوده شهرری انتقال یافت
چهارشنبه ، ۸اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 72عارف]
[مشاهده در: www.72aref.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 101]
-
گوناگون
پربازدیدترینها