واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: پنجشنبه ۲ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۱۳:۳۴

یک استاد حوزه و دانشگاه گفت: شیعه علی بودن یعنی پشت سر امام راه افتادن، در عمل از او تقلید کردن و به اعمالش اقتدا نمودن. اقتدا جنبه عملی دارد؛ بنابراین باید به اندازهای که ظرفیت داریم پشت سر امام باشیم تا اثر نعمت خود را نشان دهد. به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، محسن اسماعیلی عضو حقوقدان شورای نگهبان در درس شرح و تفسیر نهج البلاغه که همزمان با شب میلاد امیرالمومنین (ع) در مرکز فرهنگی سرچشمه برگزار شد، گفت: امیرالمومنین نه اینکه نعمت بزرگی است، نه! بلکه اصلا اتمام نعمت با امیرالمومنین بود. اگر ولایت امیرالمومنین نبود، تمام نعمتهای خداوند بر ما ناقص و بیاثر بود. این استاد حوزه و دانشگاه افزود: اثر نعمت امیرالمومنین نه تنها در قلب و زبان ما، بلکه در عمل ما هم باید دیده شود. ما موقعی مأموم امیرالمومنین هستیم که در ابعاد مختلف زندگیمان أعم از فردی، اجتماعی، سیاسی، عبادی، اقتصادی، فرهنگی و ملی و بینالمللی، در عمل نشانههایی از علی (ع) وجود داشته باشد. منتخب مردم استان تهران در مجلس خبرگان رهبری در هفتادودومین درس شرح و تفسیر نهجالبلاغه، در ادامه شرح نامه ٦٩ نهجالبلاغه، درباره «آشکار نمودن آثار نعمتهای الهی» گفت: در روایات آمده است که دیده شدن اثر نعمت، خود شکر نعمت است و دیده نشدن اثر نعمت، کفر است. دیده شدن اثر نعمت، تبلیغ توحید و خداپرستی است. وی با بیان اینکه «دیده شدن اثر و نشانه نعمت در زبان و عمل مساوی با عبارت قرآنی"تحدث به نعمت" در سوره ضحی است»، گفت: تحدث به نعمت یعنی وقتی انسان در قلب، عاشق منعم و با زبان، ستایشگر منعم است و در عمل از نعمت الهی در مسیری که خداوند گفته است استفاده میکند، در حقیقت با زبان قال و زبان حال، ذاکر و شاکر خداوند است و میگوید آنچه دست من است مال خود من نیست بلکه از جانب پروردگار من است. •«تحدث به نعمت» در کلام آیتالله حاج آقا مجتبی تهرانی اسماعیلی در ادامه به کلام آیتالله حاج آقا مجتبی تهرانی درباره «تحدث به نعمت» اشاره کرد و گفت: مرحوم استاد میفرمودند: بگویید نعمت الهی، مال رب است. «رب» آن اسم خداست که مربوط به تربیت کردن است. در اظهار نعمت، بگویید خدا این نعمت را به من داده که من را رشد دهد و تربیت کند. بگو این نعمت را برای آدم شدن به من داده است؛ این یعنی «قربان صدقه منعم برو و خیره به نعمت نشو». •کیفیت «تحدث به نعمت» این استاد حوزه و دانشگاه درباره کیفیت تحدث به نعمت، گفت: معنای «تحدث به نعمت»، خودنمایی و ریا و شکستن دل کسانی که از آن نعمت بهرهمند نشدهاند، نیست. مؤمن زیرک است و باید زیرکانه به گونهای از نعمت استفاده کند که افراد بیبهره از آن نعمت، مشکل اعتقادی پیدا نکنند و از خدا طلبکار نشوند. اسماعیلی افزود: نشان دادن اثر نعمت در عمل باید به گونهای باشد که بینندگان را به یاد رب و منعم بیاندازد، نه اینکه مغرور به نعمت کند. بنابراین اگر در زبان و عمل، طوری نعمت را نشان دهیم که خدا فراموش شود و تبلیغ خود صورت گیرد، این دیگر خودنمایی است نه خدانمایی. •سیمای موحدانه «نعمت» اسماعیلی در بخش دیگر سخنانش درباره سیمای موحدانه «نعمت» اظهار داشت: با نگاه دقیق خداشناسانه هیچ کس از نعمت محروم نشده است؛ همه از نعمت برخوردارند اما اشکال کار این است که فکر میکنیم «نعمت» فقط در «دادن»ها است و نمیدانیم که نعمت در «ندادن»ها هم هست. در نگاه انسان موحد، اعطا و منع نعمت، هر دو نعمت است. امام سجاد (ع) در صحیفه سجادیه میفرمایند، خدا را شکر میکنم؛ هم بخاطر چیزهایی که داد و هم بخاطر چیزهایی که نداد. •وقتی بیماری برای موحد، نعمت میشود شاگرد برجسته آیتالله حاج آقا مجتبی تهرانی، در ادامه تفسیر نامه ٦٩ نهجالبلاغه، وقتی به شرح نگاه موحدانه نسبت به «نعمت» رسید، به نقل خاطرهای از استاد حضرت آیتالله حاج آقا مجتبی تهرانی پرداخت که میگفتند: یکی از بزرگان در اواخر عمرشان آن قدر مریض بودند که نمیتوانستند غذا بخورند و غذا را در دهانشان میگذاشتند؛ این بزرگوار در همان حال، میگفتند «خدایا قربانت که چقدر من را دوست داری و نعمت دادهای که حتی زحمت گذاشتن غذا در دهانم را هم گرفتهای». انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 104]