تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835039267
گفتگوی خواندنی با خانواده شهیدی که طارمی دو گل خود را به او تقدیم کرد
واضح آرشیو وب فارسی:منبری ها: به مادر شهید احمدی جوان نگاهی کردم، سرش را به زیر انداخته بود ولی می دانستم می خواهد چیزی بگوید. در همان حال و با ناراحتی گفت: خیلی ها گفتن چرا رفتن تا جونشون رو از دست بدن، ولی آن ها برای حفظ دین، حفظ ناموس و حفظ امنیت کشورمون رفتن. آن ها توی سوریه برای این خاک می جنگند.به گزارش "منبری ها" مهدی طارمی مهاجم بوشهری تیم پرسپولیس امروز پس از دو بار گلزنی مقابل استقلال در دربی 82 گل های خود را به شهید "محمد احمدی جوان" از شهدای مدافع حرم تقدیم کرد. محمد احمدی جوان اولین شهید مدافع حرم استان بوشهر است که در آذرماه سال 94 در نبرد با تروریست های تکفیری در استان حلب سوربه فیض شهادت نائل آمد. پیکر این شهید پس از تشیع در شهر بوشهر در گلزار شهدای روستای "باشی" شهرستان "تنگستان" آرام گرفت. در ادامه گزارشی از دیدار با خانواده این شهید آمده است: خانه ای ساده، زیبا و پر از گل و گیاه و یک گلخانه کوچک در سمت چپ حیاط خانه قرار دارد. آقای ساجد گنبدی داماد خانواده احمدی جوان، از برادرهای همسرش می گوید: از برادری که در تصادف فوت کرده بود، از برادر دیگرش که کنار آن ها زندگی کرده و با خواهرزاده های خود همچون دوستی صمیمی بود. آقای گنبدی از خاطرات محمد می گوید. خیلی ساده و صمیمی صحبت می کند؛ گویی که سال ها ما را می شناسد؛ از خانه و خانواده همسرش می گوید: خانواده همسرم در خانه ای قدیمی دریکی از روستاهای شهر دلوار به نام "باشی" زندگی می کنند، پدر همسرم مرد مؤمن و باخدایی است، یک رادیو دارد که به دیوار آویز کرده و همیشه موقع اذان آن را روشن می کند، مخصوصاً هنگام اذان صبح که همه برای نماز بیدار شوند. عکس شهید روی دیوار روبروی من است، هرلحظه حس می کنم به ما نگاه می کند و ما را زیر نظر دارد. به چایی و بیسکوئیتی که خواهر شهید برایمان آورده بود، نگاهی می کنم ولی از نگاهی که به من زل زده بود خجالت زده بودم. حواسم به چادرم است که مبادا کمی باز شود... آخرین خواسته شهید، دیدار مادر بود بازهم حواسم به صدای داماد خانواده جمع می شود که در مورد مجروحیت و بستری شدن محمد در بیمارستان تهران صحبت می کند: مادر و همسرم را به تهران بردم تا محمد را ببینند، مادر و خواهر محمد پشت شیشهICU به محمد زل زده بودند. مادر را پیش محمد بردم، بدون هیچ گونه اشکی و باافتخار به دیدار پسرش رفت، ولی زمانی که می خواست صورت محمد را ببوسد، به خاطر دستگاه هایی که به او وصل بود، نتوانست و در مقابل چشمان همه دست پسر خود را بوسید. به گفته داماد خانواده، یک روز بعد از ملاقات مادر با محمد، قلب محمد مشکل پیدا می کند و بدون آنکه این موضوع را به مادر بگویند، برای آخرین بار مادر را به دیدار پسرش می برند. مادر، محمد را می بیند و از او خداحافظی می کند و صدای بوق دستگاه به صدا درمی آید؛ مادر در عین سادگی، در مورد بوقی که می شنود، می پرسد ولی به او می گویند چیزی نیست مادر این دستگاه ها گاهی ممکن است این گونه شود؛ ولی مادر است دیگر... او می داند پسرش پر کشید و رفت. گویا محمد آخرین و تنها خواسته اش، دیدار مادر بود... خواهر از محمد می گوید؛ از ترکش های ریزودرشتی که درراه دفاع از ناموس سیدالشهدا(ع) در دستان برادرش جا خوش کرده بود، از محبت هایش، از کارهای خیری که مخفیانه انجام می داد، از کلاس های آموزشی که برای بچه های بسیجی برگزار می کرد... به وضوح می توانستم بغضی که در گلویش بود را ببینم. و بازهم نگاهم به سمت عکس شهید کشیده می شود. خواهر محمد از صمیمیتی می گوید که بین بچه ها و دایی شان بود، از مادرش می گوید که همیشه به فکر محمد بود و بدون او چیزی نمی خورد. و بازهم بغضی که هرلحظه منتظر منفجرشدن است. خبری نابهنگام که دل پدر و مادر شهید را شکست خانم احمدی جوان به برادرش افتخار می کند ولی گله ای هم دارد؛ از مسئولین، از کسانی که قبل از شهادت محمد، خبر شهادت را به خانواده رسانده بودند و باعث رنجش خاطر آن ها شده بود. او می گوید: محمد 43 روز در بیمارستان بستری بود، ولی عده ای در همان روز مجروحیتش، خبر شهادتش را به ما داده بودند و دل پدر و مادرم را شکستند. از مسئولین بنیاد شهید هم گله ای داشت که به جز آوردن دو پرچم ایران با آرم بنیاد شهید، حتی به آن ها سری نزدند. از او می پرسم کسی هم به دیدار پدر و مادر شما آمده است؟ بله اهالی روستاهای اطرافمان سنگ تمام گذاشتند. نماینده ای از طرف سردار قاسم سلیمانی و پسر شهید حسین همدانی نیز آمدند. خواهرزاده شهید، کلیپی را که دوستان و اهالی روستا برای مراسم شهید ساخته بودند، به ما نشان می دهد. صدای مداحی که در کلیپ پخش می شد، باعث شد بغض، گلوی همه مان را بگیرد. به چشمان سرخ خواهر نگاه کردم، به چشمانی که پر از اشک بود، چشمانش هم سرشار از افتخار به برادر بود و هم پر از دل تنگی ... شهید خواهرزاده ای به نام فرشته دارد؛ دختری بامحبت و صمیمی. فرشته من را به اتاقش دعوت می کند. در بدو ورود به اتاقش چشمم به قاب عکس هایی از شهید افتاد که باسلیقه خاص و زیبایی به دیوار اتاقش نصب کرده بود. آلبومی را به دستم می دهد که خودش با همان سلیقه زیبایش او را ساخته بود که در آن عکس های کودکی، نوجوانی و جوانی خود، برادر و دایی شهیدشان خودنمایی می کرد. خواهر از فعالیت های بیشتر شهید می گوید؛ از فعالیت های ورزشی و رزمی. یکی از قاب عکس ها را به من نشان می دهد و می گوید: این عکس مربوط به مسابقه دومیدانی است، که اتفاقاً محمد در این مسابقه نفر اول می شود. محمد حتی مقام بین المللی در رشته تکواندو داشت، که البته تقدیرنامه هایش را به ما نشان نمی داد و ما بعد از شهادتش تقدیرنامه ها و کاپ ها را در اتاقش پیدا کردیم. محمد از پس انداز خود، لوازمی برای ساخت مجتمع پایگاه مقاومت خواهران و کارهای فرهنگی خریده و آن ها را وقف کرده بود، ولی فرصت نکرد این مجتمع را بسازد. از خانواده خواهر شهید مدافع حرم "محمد احمدی جوان" خداحافظی می کنیم و راهی می شویم. در طول مسیر برگشت به حرف های خواهر محمد و همسرش فکر می کردم، دوست داشتم به ملاقات مادر و پدر این شهید بزرگوار هم بروم. بعد از یک هفته با هماهنگی هایی که با معاون فرهنگی حوزه علمیه الزهرا(س) بوشهر انجام دادم، به اتفاق تعدادی از دوستان و طلاب حوزه علمیه راهی خانه پدری شهید محمد احمدی جوان شدیم. این اولین باری بود که به روستای باشی می رفتم. روستای زیبایی بود. به خانه پدری شهید که رسیدیم، با استقبال گرم پدر شهید روبرو شدیم. وارد حیاط خانه که شدم، حس خوبی به من دست داد، حیاطی بزرگ که از سمت راست آن صدای مرغ و خروس می آمد و در سمت چپ حیاط، اتاقی مجزا برای اهالی خانه و در ته حیاط اتاقی بزرگ برای پذیرایی از مهمانان وجود داشت. بعد از ورود به خانه، مادر شهید با همان سادگی، اما به گرمی به استقبالمان آمد. فرشته هم آنجا بود، با او سلام و احوالپرسی کردم و از اینکه دوباره او را می دیدم، خوشحال بودم. به اتاق مهمانان که وارد شدیم، تصاویری از شهید را به دیوار زده بودند و همچنین چندین قاب عکس در گوشه ای از اتاق وجود داشت که ناخواسته نگاه ما را به آن سوی اتاق می کشید. مادر محمد به همه ما خوش آمد گفت و از اینکه به خانه آن ها رفته بودیم، ابراز خوشحالی کرد. از مادر، درباره محمد سؤال کردیم و او از بستری شدن محمد در بیمارستان تهران این طور می گوید: وقتی محمد تو بیمارستان بود، رفتم تهران؛ تو ICU بود. رفتم پیشش ولی بی هوش بود، دستشو بوسیدم و برگشتم. روز جمعه بود، دوباره رفتم پیشش ولی دیدم دستگاه صدا می ده؛ ازشون پرسیدم که این صدای چیه؟ بهم گفتند که دستگاه خرابه و من رو با هزار ترفند برگردوندن بوشهر. درسته که میگن شهید جاش خوبه، ولی داغ فرزند سخته. گل چهره حقانی معاون فرهنگی حوزه علمیه الزهرا(س) بوشهر از مادر می پرسد: هیچ وقت اقدامی برای ازدواج شهید انجام دادید؟ _محمد همیشه می گفت زنی میخوام که رفتارش فاطمه وار باشد و حضرت زهرا(س) اون رو تائید کنه. پدر شهید هم صحبت های خودش را این گونه آغاز کرد: پسرم فرمانده بسیج و معلم احکام بود، فعالیت قرآنی زیادی انجام می داد و الآن هم خانه اش حسینیه شده و قرار است داخل حیاط خانه اش نیز دارالقرآن بزنند. مادر: شب عملیات به هم رزمانش گفته بود که شما بخوابید، من هستم و حتی شیرینی هم پخش کرده بود. ایمان بالایی داشت. فرمانده اش می گفت که همیشه اولین نفر بود که سرکار می رفت و آخر از همه کار را تعطیل می کرد. خودداری شهید احمدی جوان از مصرف کالاهای شبهه ناک پدر: اولین حقوقش را که گرفت، پیش حاج آقا رفت و برای خود سال خمسی تعیین کرده بود و می گفت خودم می خواهم سال خمسی خودم را بدهم. همیشه حواسش به غذاهایی که استفاده می کرد، بود به طوری که حتی شیر نیدو را هم نمی خورد و می گفت این طور اجناس، امتیازش برای اسرائیل است. مادر: خیلی احترامش می گذاشتم. همیشه برایم عزیز بوده و هست. پدر: از رسول اکرم(ص) روایت داریم که می فرمایند "هر کس چهار پسر داشته باشد و نام یکی از آن ها را به نام من "محمد" نام گذاری نکند، به من جفا کرده است؛ من هم به همین خاطر اسم پسر کوچکم را به نام مبارک حضرت محمد(ص)، محمد گذاشتم. در این لحظه هیچ چیز نمی توانستم بگویم، فقط از خداوند برای این پدر و مادر عزیز طلب صبر زینبی کردم. به این فکر می کردم که آن ها باوجوداینکه عزیزشان را ازدست داده اند، هیچ گونه آه و ناله ای نمی کردند و فقط به محمد افتخار می کردند. واقعاً نمی دانستم در این لحظه چه بگویم، به بقیه دوستانم نگاهی کردم و منتظر بودم آن ها چیزی بگویند که خانم حقانی گفت: محمد و دایی بزرگوارشان شهید زنده پی، هردو مایه افتخار ما هستند. شهادت درراه خدا آرزوی همه ماست؛ ان شاء الله خداوند شهادت را نصیب همه ما بکند. به مادر شهید احمدی جوان نگاهی کردم، سرش را به زیر انداخته بود ولی می دانستم می خواهد چیزی بگوید. در همان حال و با ناراحتی گفت: خیلی ها گفتن چرا رفتن تا جونشون رو از دست بدن، ولی آن ها برای حفظ دین، حفظ ناموس و حفظ امنیت کشورمون رفتن. آن ها توی سوریه برای این خاک می جنگند. خوابی که خبر از شهادت محمد می داد پدر شهید احمدی جوان در ادامه حرف همسرش گفت: زمانی که محمد در بیمارستان بستری بود، خواب دیدم سه شخص نورانی به دیدار پسرم آمدند و محمد را با خودشان بردند. من از همان موقع متوجه شدم که محمد شهید می شود. از خانه آن ها که راه افتادیم، به سمت مزار مطهر شهید محمد احمدی جوان رفتیم که در کنار امامزاده قرار داشت. هنوز هم برای قبر مطهرش سنگی نگذاشته بودند. دلم نه برای شهید، بلکه برای برخی مسئولین استان سوخت که باید در روز قیامت پاسخگوی کم توجهی هایشان باشند. امیدوارم مسئولان این استان، کمی از بودجه ای که در اختیارشان هست را صرف این کار کنند و کمتر در جیب مبارکشان فروکنند، شاید ذره ای در حق اولین شهید مدافع حرم استان بوشهر، ادای دین کرده باشند. "باشد که همه ما رستگار شویم" / خدیجه منصوری
یکشنبه ، ۲۹فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: منبری ها]
[مشاهده در: www.menbariha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]
-
گوناگون
پربازدیدترینها