مى شود به جنگ ديابت هم رفت

واضح آرشیو وب فارسی:شبکه خبر: مى شود به جنگ ديابت هم رفت
اگر تا به حال راه هايى كه براى مقابله با ديابت پيشنهاد مى شد، همگى به پيشگيرى از اين بيمارى پرعارضه محدود مى شد، امروزه محققان در تلاش اند راه هايى براى محدود كردن بيمارى افرادى بيابند كه به آن مبتلا شده اند. يكى از اين تلاش ها، نشان داده است كه كنترل قند در درازمدت، مى تواند احتمال عوارض كليوى ديابت را تا حد محسوسى كاهش دهد. اين نتيجه مطالعه اى است كه محققان موسسه بين المللى سلامت سيدنى انجام داده و آن را در نشست انجمن ديابت آمريكا ارائه كردند. اين محققان براى ارزيابى وضعيت قند خون اين بيماران، از شاخصى به نام هموگلوبين ALC استفاده كردند. اين شاخص، نشان دهنده ميزان هموگلوبين موجود در گلبول هاى قرمز خون است كه با قند اضافى در خون واكنش نشان داده و اصطلاحا گليكوزيله شده است. از آنجا كه طول عمر گلبول هاى قرمز خون حدود ۹۰ روز است، مى توان با اندازه گيرى اين هموگلوبين گليكوزيله شده، پى برد كه آيا در طول اين ۹۰ روز، قند اضافى در خون وجود داشته يا نه و به عبارتى ميزان اين هموگلوبين نشان دهنده وضعيت كنترل قند خون در ۳ ماهه گذشته محسوب مى شود. ابتداى اين مطالعه، بيماران متوسط هموگلوبين ALC در حد ۵/۷ درصد داشتند. طى يك دوره درمانى فشرده، اين ميزان به حد استاندارد كنترل، يعنى ۵/۶ درصد رسيد. سپس همه اين بيماران طى ۵ سال از لحاظ ابتلا به بيمارى هاى كليوى و نيز قلبى پيگيرى و ارزيابى شدند. سپس نتايج اين گروه از بيماران، با گروهى كه هموگلوبين ALC آنها در حد ۳/۷ درصد بود، مقايسه شدند يعنى با گروهى كه وضعيت چندان مناسبى از لحاظ كنترل قند خون شان نداشتند. نتيجه اين مقايسه، به نفع بيمارانى بود كه قند خون شان را كنترل كرده بودند. به اين ترتيب احتمال ابتلا به عوارض كليوى ديابت، حدود ۲۱ درصد در اين گروه كمتر بود. ميزان كلى مواجهه با حوادث قلبى و عروقى، به طور كلى ۱۰ درصد كم شده بود گرچه اين محققان شواهدى به نفع كاهش مرگ ومير در بيمارانى كه قند خون كنترل شده داشتند، پيدا نكردند. شايد برخى از ما اين تصور را داشته باشيم كه در بيمارى ديابت عوارض ناشى از قند خون بالاست، بنابراين به نظرمان بديهى بيايد كه با رساندن آن به حد مطلوب، بتوان از عوارض آن هم پيشگيرى كرد، اما با توجه به ابهاماتى كه در علت و سازوكار بيمارى وجود دارد، برخى پژوهشگران معتقدند كنترل قند خون راه مناسبى براى كاهش برخى عوارض اين بيمارى هست ولى نمى توان به آن چندان اميدوار بود چرا كه سازوكار التهابى و اختلال ايمنى كه در جريان اين بيمارى رخ مى دهد، ممكن است حتى با وجود كنترل قند خون، به راه خود ادامه دهد و باعث بروز برخى عوارض آن شود. به همين علت است كه مطالعات علمى و دقيقى لازم است تا بتوان مشخص كرد كه كدام عارضه بيمارى را مى توان با كنترل قند خون كم كرد و كدام را نه كه البته عارضه كليوى، يكى از مهم ترين عوارض خطرناك ديابت است كه درصورتى كه محققان اثبات كنند مى توان با كنترل قند خون آن را كنترل كرد، اميدوارى هاى زيادى براى كاهش موارد آن به وجود مى آيد. هم اكنون شايع ترين علت نارسايى كليه در بزرگسالان، به علت ديابت رخ مى دهد. از طرف ديگر، درصد زيادى از بيماران مبتلا به ديابت، درصورت عدم تشخيص به موقع شروع عارضه كليوى، به نارسايى كامل كليه دچار مى شوند و ناچار از دياليز يا پيوند كليه خواهند بود. شروع تاثير ديابت روى كليه، با ناتوانى اين عضو در نگهدارى پروتئين هاى خون و از دست دادن آن از طريق ادرار است تركيباتى كه جزو مواد زائد خون محسوب نمى شوند و اندازه بزرگى هم دارند و بنابراين دفع آن از طريق ادرار نشان دهنده از بين رفتن قدرت انتخاب گرى كليه در حفظ يا دفع مواد گوناگون است.
جمعه 24 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: شبکه خبر]

[مشاهده در: www.irinn.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 379]