واضح آرشیو وب فارسی:دیارمیرزا: به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا ،اگر واقعاً وزیر بهداشت و درمان پزشکی اراده جدی ـ و نه نمایشی ـ برای تغییر این باورها دارد، می تواند اندکی از توسعه عظیم زیرساخت های درمانی که در دوره او رخ داده (اگر واقعاً رخ داده) بگوید و بخشی از این توسعه یافتگی مراکز درمانیِ دولتی را به اهالی هنر اختصاص دهد؛ اهالی که ۹۰ درصدشان ارزش تبلیغاتی برای عکاسی و قرار دادن در آلبوم را ندارند!به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا به نقل از تابناک ،خبرهایی که بارها درباره وضعیت بد درمانی هنرمندان منتشر می شود و آخرین آنها به فرستادن یک منتقد پیشکسوت سینما از آی سی یو به خانه اش ـ به دلیل عدم توانمندی پرداخت هزینه های بیمارستان ـ بوده، باورهای فانتزی شکل گرفته توسط تیم تبلیغاتی قاضی زاده هاشمی وزیر کنونی بهداشت، درمان و آموزش پزشکی را مخدوش می سازد؛ باورهایی که مطابق با آنها، هزینه درمان برای بیمار به حداقل رسیده و وزیر بهداشت به شدت هنرمنددوست داست! کافی است یک چهره مطرح سیاسی، فرهنگی و اجتماعی بستری شود. وزیر بهداشت به سرعت خودش را بالای سر بیمار می رساند و همیشه عکاس همراه وزیر حضور دارد تا از این صحنه مهم و تاریخی تصاویری ثبت کند و بدین ترتیب، آلبوم آقای وزیر مملو از چهره هایی باشد که به مجرد بیماری با توجه ویژه مقام عالی وزارت مواجه شده اند. این حرکت تا حدودی قابل پذیرش است؛ اما افراط در این زمینه و همچنین تأکید بر ثبت و انتشار تصویر از هر ویزیت وزیر بهداشت با چهره ها، خواسته یا ناخواسته این باور را پررنگ می سازد که آنچه رخ می دهد، جنبه تبلیغاتی دارد و به همین دلیل، حتی از پخش صوت چند ثانیه ای استاد «محمدرضا شجریان» از وزیر بهداشت نیز نمی گذرند. با این حال نشانه های پررنگ تری بر تبلیغاتی بودن این حرکت ها صحه می گذارد. مشخص ترین علتی که می تواند تبلیغاتی بودن این حرکت را تأیید کند، انتخاب فرهیختگانی برای ویزیت آقای وزیر است که از تشاهر و مقبولیت عمومی برخوردار باشند یا اگر چنین نیست در آن سوی ماجرا باشند و آنچنان شرایط غیرمعمولی داشته باشند که وزیر به عنوان مقامی دارای ظرف توجه به موارد خاص و نادر نیز مورد تأکید قرار گیرد. در همین شرایط که آقای وزیر در حال تکمیل مجموعه آلبوم تصاویرشان با چهره ها هستند، «جمشید ارجمند» از منتقدان و سینمایی نویسان پیشکسوت سینمای ایران ـ که چندی پیش به دلیل بیماری قلبی در بیمارستان بستری شده بود ـ به تازگی -آن گونه که «هوشنگ گلمکانی» سردبیر ماهنامه فیلم در صفحه مجازی خود نوشته- «به خاطر هزینه های بالای درمان در بیمارستان» به خانه منتقلش شد. گلمکانی با نگارش این مطلب اعلام کرده: «لطفاً کسانی، مقام ها و نهادهایی که احساس مسئولیت می کنند، کاری بکنند». اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هنوز نتوانسته در این زمینه حرکت جدی انجام دهد، محل نقد است و بدون شک اسباب شرمندگی مدیران دولتی است که اهالی فرهنگ چنین روزگار تلخی دارند و شخصی همچون «بهزاد فراهانی» درباره آنچه بر او گذشته، چنین می گوید: «من را در بیمارستان فیروزگر در اتاق زایمان معاینه کردند و این در شرایطی است که مسئولان خودشان را فرهنگی معرفی می کنند. بله، مدیرکل هنرهای نمایشی فرد بسیار خوبی است، ولی کاری جز آنچه (مرادخانی) معاون امور هنری می خواهد نمی تواند انجام دهد». با این حال پرسش اساسی اینجاست که وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که مدعی توجه به قشرهای خاص نیز بوده، چه تدبیر اساسی اندیشیده تا فرهیختگان پشت در بیمارستان نمانند؟ آیا اینکه هر چند وقت یک بار با هنرمند سرشناس و برجسته ای چون استاد «محمدرضا شجریان» که دستش به دهانش می رسد و در یک بیمارستان خصوصی بستری است، عکس یادگاری انداخت، بخشی از روند تولید زیرساخت های درمانی برای هنرمندان و سایر قشرهاست؟! البته تمرکز بر هنرمندان صرفاً به دلیل برخورد دوگانه نیست، بلکه به عنوان یک مصداق برای تعمیم به کل سیستم درمانی است که ادعا می کند، عمده هزینه بیمار را پرداخت می کند؛ اما در حقیقت چنین نیست. به جز مراکز درمانیِ معدود دولتی که گاهی برای عمل جراحی هفته ها بعد وقت می دهند یا برای کشیدن یک دندان باید یک روز تمام در صف ایستاد، در سایر مراکز عملاً تحولی در دوره قاضی پور رخ نداده و وضعیت منتقدی چون «جمشید ارجمند» نمود عینی این عدم تغییر است. آن گونه که یکی از لطیفه های روز حکایت می کند، سیستم خدمات درمانی کنونی پولِ نوشابه همراه با غذا را حساب می کند و عنوان می کند شما را مهمان کرده است! البته تیم تبلیغاتی کم نظیر قاضی زاده هاشمی که دستمزدشان واقعاً حلال است، توانسته به بخشی از افکارعمومی بقبولاند که اصل غذا، همان نوشابه بوده است! به هر حال اگر واقعاً وزیر بهداشت و درمان پزشکی اراده جدی ـ و نه نمایشی ـ برای تغییر این باورها دارد، می تواند اندکی از توسعه عظیم زیرساخت های درمانی که در دوره او رخ داده (اگر واقعاً رخ داده) سخن بگوید و بخشی از این توسعه یافتگی مراکز درمانیِ دولتی را به اهالی هنر اختصاص دهد؛ اهالی که ۹۰ درصدشان ارزش تبلیغاتی برای عکاسی و قرار دادن در آلبوم را ندارند!
دوشنبه ، ۲۳فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دیارمیرزا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 95]