واضح آرشیو وب فارسی:جهان اقتصاد: «افکار فرهنگی جامعه آنقدر به میراث فرهنگی فشار آوردند که مجبور شدیم موزه دوران اسلامی را در این شرایط باز کنیم، هرچند ویترین های آن از دوره ی «آندره گُدار» در ۹۰ سال پیش بدترند.» به گزارش ایسنا، مدیر اداره کل موزه ها و اموال منقول تاریخی با اشاره به فشاری که از سوی برخی افراد برای بازگشایی دوباره موزه دوران اسلامی در چند سال گذشته و به خصوص سال ۹۴ بوجود آمده بود، گفت: این موزه باید از چنین وضعیتی نجات پیدا می کرد تا به طور کامل ریکاوری شود، این یک نقطه بسیار سنگین در سازمان میراث فرهنگی بود. «محمدرضا کارگر» که روز یک شنبه (۲۲ فروردین) در نشست رسانه ای معاونت میراث فرهنگی در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری سخن می گفت، در پاسخ به اعتراض های خبرنگاران درباره وضعیت کنونی موزه دوران اسلامی و ویترین های این موزه اظهار کرد: در آن زمان ما دو راه حل بیشتر نداشتیم، یا باید هرچه در موزه اسلامی بود را دور می ریختیم که این اتفاق به معنای دور ریختن ۱۲ میلیارد تومان اعتبار بود یا باید کار کنونی را انجام می دادیم. وی افزود: بدون هیچ تعریف و مقیاسی درباره ویترین های بکار رفته در موزه دوران اسلامی، می توان گفت که این ویترین ها از ویترین های دوره «آندره گدار» بدترند. اما ما در آن زمان دیگر نمی توانستیم کاری انجام دهیم. این حداکثر بهره وری ما از ویترین های موزه بود. محمدحسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی نیز در این زمینه توضیح داد: با نصب ویترین ها در فضای موزه دوران اسلامی از سازنده ویترین ها خواستیم تا وضعیت آن ها را بهتر کند، این اقدام برای آن ویترین ها مناسب بود. وی تأکید کرد: هنوز بیش از ۱۰ درصد کار ویترین ها و موزه از نظر فنی انجام نشده و با توجه به اینکه تسویه حساب پیمانکار این پروژه انجام نشده، تا زمانیکه مشکلات موزه به طور کامل برطرف نشود، این کار را انجام نمی دهیم. این مسئول گفت: همه باید مانند هم و با کیفیت کار کنند. کاری که توسط افراد، گروه و فنی ها انجام می شود بسیار مهم است. ویترین های موزه دوران اسلامی نیز حاصل کار هموطنان ماست، و ما اصلاح کردیم تا آن ها برای موزه های دیگر این کار را یاد بگیرند. موزه ملی را آزاد می کنیم از مدتی پیش دکتر عباس علیزاده، به همراه گروهی از کارشناسان مورد وثوق اش در انبارهای موزه ملی مشغول به کار شدند، اقدامی که برخی کارشناسان موزه نسبت به آن اعتراض دارند و معتقدند که اگر بحث ساماندهی و مباحث کارشناسی – مطالعاتی و پژوهشی است، چرا از خود کارشناسان موزه و امین اموالان موزه ملی استفاده نمی شود؟ و چرا آنها نباید در جریان امور قرار بگیرند؟ از سوی دیگر بحث هایی درباره ی انتقال برخی آثار موجود در مخازن موزه ی ملی و انتقال آن ها به موزه ی بزرگ خراسان به دلیل حجم زیاد فضای آن موزه، کمبود اشیاء برای آن مطرح می شود. مدیر اداره کل موزه ها و اموال منقول تاریخی در این زمینه با تأیید خبر ارسال اشیاء انبارهای موزه ملی ایران به موزه بزرگ خراسان اظهار کرد: توسط دکتر عباس علیزاده و تعدادی از باستان شناسان خوش ذوق بزرگ ترین بانک سفال جهان ایجاد می شود. او ادامه داد: بحث موزه ایران باستان یک مبحث بسیار دیرینه ای شده و همیشه سازمان میراث فرهنگی زیر سوال بوده که ساماندهی موزه ملی چه زمانی به پایان می رسد. دهه ۶۰ بود که وزارت اطلاعات در عملیاتی گسترده چند هزار شیء از قاچاقچیان گرفت و روانه انبار موزه ملی کرد و بدین ترتیب زیر زمین موزه محل نگهداری این اشیا شد. وی ادامه داد: جای این اشیاء در موزه ملی نبود، چون موزه ملی مکانی برای نمایش آثاری در سطح ملی است نه اشیاء توقیفی. بنابراین انبار موزه سال ها به محلی برای نگهداری این اموال توقیفی مبدل شد. یک مشکل دیگر آن است که باید این اشیاء نگهداری شوند تا تکلیف پرونده مشخص و رأی نهایی آنها صادر شود. بعضاً آدم هایی مراجعه می کردند که اصلاً اشیاء ما قاچاق نبوده و حکم می گرفتند و می آمدند اشیاء را می بردند. او با اشاره به طولانی بودن این روند از نظر حقوقی افزود: در آن زمان تکلیف ۵۰- ۶۰ درصد اشیاء که با رأی قطعی دادگاه تعیین تکلیف شخص شده بود مشخص و آثار به دیگر موزه های کشور داده شد. بخشی از آثار نیز تقلبی بودند و به هیچ موزه ای نیز نمی توانستیم آثار را بدهیم، از سوی دیگر حکم قطعی دادگاه برای بخش دیگری از اشیاء توسط دادگاه صادر نشده بود. «کارگر» با بیان این نکته که اگر این روند می خواست به همین منوال در موزه ادامه پیدا کند، شاید تا ۱۰ سال دیگر نیز طول می کشید و موزه ملی همیشه رنج می برد، بیان کرد: با توجه به مکان خیلی کمی که موزه ملی در اختیار دارد، اصلاً درست نیست که زیرزمین آن هم به اشیاء تقلبی و اشیایی تعلق پیدا کند که مشکل حقوقی دارد. او تاکید کرد: ما مکانی مناسب را در موزه خراسان بزرگ به دلیل مخزن بزرگ آن داریم. بنابراین تصمیم گرفتیم تمام این اشیاء به همراه پرونده هایشان راهی موزه خراسان بزرگ شوند و انتظاری که باید برای نتیجه رای دادگاه در موزه ی ملی می کشیدیم، به موزه خراسان بزرگ محول شود. این باستان شناس با بیان این که در حال انتقال این اشیاء و اموال به همراه پرونده هایشان به موزه خراسان هستیم، افزود: با این اقدام، موزه ملی ایران از این اشیاء آزاد می شود. این اتفاق خیلی خوب است. در واقع وظایف این اشیاء شامل تقلبی و غیرتقلبی به موزه خراسان بزرگ موکول می شود، که باید آن را مدیریت کند و موزه ملی به وظیفه اصلی خود بپردازد در واقع با این کار موزه ی ملی آزاد می شود. بانک سفال کشور را در موزه ملی راه اندازی می کنیم وی درباره ساماندهی اشیاء موزه توسط دکتر عباس علیزاده نیز توضیح داد: این موضوع در ادامه اقدامات بانک سفال است. این باستان شناس با توجه به تجربیات اش به کمک ما آمده است. از حدود ۱۲ سال پیش که من مسوولیت موزه ملی را برعهده دارم، مجموعه ای از سفال ها و تسون های شکسته در حدود چندین تُن وجود داشت که نمی دانستیم با آنها چه کنیم و حتی برخی پیشنهاد دفن آنها در محوطه ها را دادند. ما پروژه ای را با دانشگاه شیکاگو انجام دادیم که آقای علیزاده آمد و همه ی این سفال ها را کدگذاری کرد. با توجه به عکس های هوایی هر سفال که از هر محوطه به دست می آید، این آثار نقطه گذاری می شوند و تمام محوطه ها را در نقشه های هوایی موجود در کل ایران جانمایی می کنیم، به این ترتیب این بانک سفال به عنوان بزرگترین بانک سفال جهان ایجاد می شود. مدیرکل امور موزه ها تأکید کرد: دکتر علیزاده معتقد است، این یک کار گروهی بزرگ است که یکسری کارشناس علاقه مند باید این حرفه را یاد بگیرند که پس از من این کار را ادامه دهند. بنابراین یکسری از باستان شناسان بسیار خوش ذوق، علاقه مند، آشنا به زبان و مهارت های کامپیوتری در حال آموزش این کار هستند و می خواهند این تجربه در استان های دیگر تکرار شود. «کارگر» این اقدام را ساماندهی عمومی فرضاً در حوزه باستان شناسی ندانست و افزود: در واقع این سفال ها که به وفور در ایران هست و تا کنون استفاده جدی از آنها نمی شده، باعث ایجاد یک بانک اطلاعات مفید می شوند و امیدواریم در آینده این هفت هشت نفری که با او کار می کنند، هسته اولیه ایجاد بانک سفال در کل کشور را تشکیل دهند. این تقاضا در خوزستان، شیراز و خراسان هم مطرح است. وی اضافه کرد: در واقع این بانک سفال در سایر استان ها نیز تشکیل خواهد شد و تمام این اقدامات برای تشکیل بانک سفال ملی ایران است که مورد استفاده تمام پژوهشکده ها و دانشگاه ها خواهد بود. به گفته وی، این موضوع هیچ گونه ارتباطی به ساماندهی اشیای موزه ندارد و آنها باید توسط خود موزه ملی ساماندهی شوند و ربطی به فعالیت فعلی آقای علیزاده ندارد.
دوشنبه ، ۲۳فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جهان اقتصاد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]