تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806886365
گفت‌وگو با نویسنده اولین کتاب غذاهای سنتی مازندران
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۲۲ فروردین ۱۳۹۵ - ۱۳:۵۵
غذاهای منحصربه فردی نظیر مالبیج، تو دل مازندرانی، بیج بیج، ترش سماق، نان آغوز، نازخاتون، باقلا وابیج، کدو بره، هلی آش تنها بخشی از تنوع غذایی لذیذ مازندران است که متاسفانه توجه چندانی به آن نشده است و طعم لذیذ این غذاها در هجوم غذاهای آماده و سریع از یادها رفته است. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه مازندران، این روزها غذا، برترین انگیزه برای جذب گردشگران و مسافران در سراسر جهان تلقی می‌شود. غذا به ویژه برای آن دسته از تورهای مسافرتی که به شدت اصرار دارند که تجربه چشیدن انواع غذاها را درکنار برنامه‌هایی چون پیاده روی و قایق سواری و هیجان "رفتینگ" با هم اجرا کنند، اهمیت جدی‌تری دارد. درحال حاضر ارتباط میان گردشگری ماجراجویانه و غذا روز به روز بیشتر و بیشتر می‌شود به طوری که نزدیک به یک سوم از اپراتورهای تورهای ماجراجویانه می‌گویند که مسافرانشان از آن خواسته‌اند که تجربه انواع موادغذایی ناشناخته را به عنوان بخش مهمی از تجربه سفر بگنجانند. اکنون دیگر برای تورگردان‌های فعال در حوزه گردشگری ماجراجویانه دشوار است که تاثیری را که غذا بر سفر و گردشگر و انتخاب مقصد رویایی‌اش دارد نادیده بگیرند. بسیاری از سفرهای ماجراجویانه ترسناک در بسیاری از بخش‌های جهان قابل تکرار است، یعنی موارد مشابهی دارد اما غذای بومی و تجربه غذاهای مختص هر منطقه، یک مقصد را منحصربفرد می‌کند و چیزی است که به هیچ وجه نمی‌توان آن را در دیگر قاره‌ها و سرزمین‌ها در سطح انبوه تولید کرد، یعنی چنان غذا و مواد خوراکی در جای دیگری از جهان به هیچ وجه قابل تکرار و یا دست کم به آسانی در دسترس نیست. تورگردان‌ها اکنون درک بهتری از غذا به عنوان تجربه‌ای دارند که هنوز شکل دیجیتالی آن ارایه نشده و در نتیجه تجربه‌ای کاملا فیزیکی است که باید در محل حاضر باشند تا بتوانند آن را دریافت کرده و بچشند. تجربه غذا همچنین می‌تواند به عنوان بخش پشتیبان و افزوده برای هر تور باشد و هر تورگردانی می‌تواند به مسافران خود امکان انتخاب و خرید بسته های بیشتر و متفاوت تری بدهند. چیزی که آشپزی را در صنعت گردشگری پررنگ می‌کند این است که می‌تواند به عنوان یک عامل اقتصادی زیربنایی ظاهر شود. سود این شیوه گردشگری بسیار بیشتر از فروش غذا است، اما مازندران با تمام پیشینه‌های تاریخی و طبیعی در گردشگری از گردشگری غدا مغفول مانده است. مازندران به جز بیابان محض که در مرکز ایران یافت می‌شود همه نوع جاذبه طبیعی دارد. در مورد آداب و رسوم و مردم شناسی هم تا دلتان بخواهد در همایش تاریخ محلی مازندران در باب آن سخن رفت و تازه خود مازندرانی‌ها فهمیدند عجب تاریخ بزرگی دارند. شاید در مورد هرکدام از این موارد اندکی کار شده باشد ولی در مورد غذاهای محلی مازندران به شدت عقب هستیم. تنها نگاهی گذرا به همسایه غربی ما یعنی گیلان نشانی می‌دهد که در مازندران چقدر جای کار وجود دارد. معلوم نیست با اینکه همه مسئولان بر اهمیت گردشگری در مازندران متفق القول هستند چرا این صنعت پر پول و ارزش آفرین همچنان در پس وعده‌ها مغفول مانده است. باتمام نادیده گرفته شدن غداهای بومی در صنعت گردشگری، بانوی مازنی دست به کار شگرفی زد و با تحقیق و تفحص در تمامی نقاط مازندران، اولین کتاب غذاها و شیرینی سنتی مازندران را به عنوان الگویی برای منوی رستوران‌ها و اماکن اقامتی به چاپ رساند که اگر این کتاب سرفصل منوی رستوران‌های مازندران قرار گیرد برند گردشگری غدا یقینا به مازندران خواهد رسید. فرشته عابسی، نویسنده کتاب غذاهای سنتی مازندران، 54 ساله، اهل بابل، دیپلم تجربی دارد و بسیار مطالعه می‌کند. وی درباره اینکه چطور ایده جمع آوری غذاهای محلی مازندران به صورت مکتوب در وی جرقه زد، می‌گوید: باید بگویم این فکر زمانی در من ریشه گرفت که مشغول تهیه نوعی غذای محلی بابل بنام "ترش پلو" به افتخار حضور برادرم که به تازگی از خارج از کشور به ایران آمده بود، شدم. بعد از سروغذا، برادرم از من خواست شیوه و مواد اولیه طبخ غذاهای محلی را برایشان بنویسم تا با خود به خارج از کشور ببرند و همین انگیزه ای شد تا فکر تهیه کتاب غذاهای محلی استان مازندران در من ایجاد شود. وی می‌افزاید: از سال 1381 من به همراه همسرم تحقیق در خصوص غذاهای محلی تمامی نقاط مازندران را آغاز کردیم، برای این منظور به جای جای استان مازندران سفر کردیم، گاه سفرها یک روزه و کوتاه بود و گاهی این سفرها چندین روز به طول می انجامید که نتیجه اقامت در آن منطقه و معاشرت با اهالی مهربانش، دریافت دستور پخت‌های مختلف و حیرت انگیز می‌شد. عابسی ادامه می‌دهد: دستور پخت هرغذا معمولا از چندین خانم میانسال و مسن پرسیده می‌شد تا با توجه به تجربیات و نظراتشان به بهترین دستور پخت دست پیدا کنم تا بدین وسیله تجربیات و زحمات گذشتگان به عنوان یک گنجینه گرانبها به نسل جدید و آینده که تماما غذاهایشان فست فودی و مضر سلامتی است منتقل شود. وی درباره گرایش به غذاهای محلی و راهکارهای ترویج آن می‌گوید: متاسفانه در سال‌های اخیر شاهدیم، بر اثر استفاده از الگوهای جدید و بعضا نامطلوب کشاورزی صنعتی و تهیه مواد اولیه حاصله از این روش‌ها، استفاده از مواد نگه دارنده از یک سو و به کارگیری رژیم‌های غلط غذایی از سوی دیگر، انواع بیماری‌های خطرناک خصوصا چاقی‌های مفرط، دیابت و بخصوص بیماری‌های گوارشی بین مردم رواج پیدا کرده است حال آنکه بازگشت به شیوه‌های درست زندگی و سنت‌های سازگار با هر منطقه می‌تواند این مساله را حل کند. عابسی بیان می‌کند: اقلیم مازندران به دلیل موقعیت خاص جغرافیایش و قرار گرفتن در میان جنگل و دریا و کوه و جلگه دارای پوشش گیاهی و جانوری ویژه‌ای است که می‌توان از آن به عنوان مجموعه بی‌نطیر از مواد اولیه آشپزی استفاده کرد. به وسیله آن می‌توان سفرهای بی بدیل از سالم‌ترین و متنوع ترین غذاهای را دنیا فراهم کرد. غذاهای بومی و تنوع غذایی در مازندران امری غیرقابل انکار است. وی ادامه می‌دهد: این استان حتی می‌توانست به راحتی برند تنوع غذایی و خلاق ترین استان از حیث غذاهای بومی را از آن خودکند و حتی خود من در پی این امر بودم اما متاسفانه کوتاهی برخی مسئولان سبب شد گیلان به راحتی عنوان دار این امر شود؛ غذاهای منحصربه فردی نظیر مالبیج(با ماهی سفید بزرگ)، تو دل مازندرانی( نوعی شکم پر با سبزی‌های ویژه مازندران)، بیج بیج مازندرانی(با استفاده از سیب زمین تنوری و گوجه)، ترش سماق، نان آغوز، نازخاتون، باقلا و ابیج، کدو بره، هلی آش و ... تنها بخشی از تنوع غذایی لذیذ مازندران است که متاسفانه توجه چندانی به آن نشده است و طعم لذیذ این غذاها در هجوم غذاهای آماده و سریع از یادها رفته است. وی می افزاید: گردشگران خصوصا از نوع خارجی بیشتر متمایل به امتحان غذاهای بومی و محلی یک منطقه هستند. غذاهای محلی علاوه بر اینکه جاذبه‌ای برای گردشگران خارجی است می‌تواند عاملی برای جذب گردشگران خارجی نیز باشد چون همان طور که در شهرهای مختلف ایران رستوران‌های متعددی از کشورهای دیگر مانند رستوران چینی‌ها، ایتالیایی‌ها، مغولی و کره‌ای داریم ایرانیان نیز می‌توانند رستورانی برای معرفی غذاهای خود در کشورهای دیگر داشته باشند. اما این تعداد رستوران ایرانی که فقط غذای ایرانی سرو کند بسیار کم است. عابسی خاطرنشان می‌کند: معمولاً در رستوران‌های ایرانی خارج از کشور، در کنار تمام غذاهای دیگر می‌توان غذای ایرانی نیز پیدا کرد آن هم فقط شامل قرمه سبزی، کباب کوبیده و دیزی است. از آن طرف غذاهای خارجی در ایران طرفدار زیادی دارد حتی به طنز نیز گفته می‌شود آن قدر که ذرت مکزیکی در ایران فروش دارد در مکزیک طرفدار ندارد! این هنرمند مازندرانی در پاسخ به اینکه چطور می‌توان با استفاده از غذاهای محلی موجبات رونق صنعت گردشگری را فراهم کنیم، اظهار می‌کند: ابتدا به ساکن باید فرهنگ رستوران‌های استان را تغییر داد و غذاهای بومی جزء عناصر اساسی منوی رستوران‌های استان قرار بگیرد البته این خودبه تنهایی نمی‌تواند جذب گردشگر کند. باید به همراه سرو غذاهای محلی از نوع چیدمان و تزیین سفرهای غذا به سبک و سیاق همان منطقه استفاده شود به علاوه تمامی کارکنان رستوران‌ها از لباس های محلی که نشان دهنده نوع پوشش آن منطقه است استفاده کنند تا همه اینها جذابیت بیشتری برای گردشگران به وجود آورد. همچنین می‌توان از نان‌های محلی و ترشیجات در بسته بندی‌هایی شکیل به عنوان سوغات استفاده کرد. وی تصریح می‌کند: برگزاری فستیوال‌های بین المللی، برگزاری فستیوال‌های غذایی در محیط‌های مختلف روستایی و شهری و برگزاری تورهای غذا برای آموزش پخت غذاهای محلی از جمله راهبردهای توسعه گردشگری غذا هستند. به گزارش ایسنا، خوردن یک غذای خوشمزه در محیطی دلچسب و ارائه خدماتی خوب، تجربه‌ای است که به این زودی‌ها از حافظه گردشگران پاک نمی‌شود. شاید بیشتر سرآشپزها بدانند که چگونه یک غذای خوشمزه بپزند ولی اگر می‌خواهیم در حوزه گردشگری غذا حرفی برای گفتن داشته باشیم، باید بیشتر روی ایجاد یک محیط دلچسب و همچنین ارائه خدمات خوب در محیط سرو غذا کار کنیم. گزارش از سارا ربیعی، خبرنگار ایسنای مازندران انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها