تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837996776
روش امام باقر(ع) در پاسخگویی به شبهات
واضح آرشیو وب فارسی:کرات آملی: کرات آملی:شبهات کلامی و اعتقادی در رویش شبهات سیاسی و اجتماعی و از جمله قیام ها موثر بود؛ امام باقر(ع) باید با موضع گیری خاص به این شبهات نیز پاسخ می داد یا عملاً با آن ها همراهی می کرد و موضع روشن می گرفت، از این رو می توان گفت، اقدامات سیاسی و علمی امام(ع) باعث پیدایش مکتبی با فرهنگ غنی خاص اهل بیت شد. امام باقر(ع) در زمانه ای بسیار حساس زندگی می کرد، زمانه حضرت برای تولید علم مستعد بود، در زمان حضرت گروه های مختلف و نحله های فکری تشکل یافته و علوم مختلف در حال جوانه زدن بود، امام سجاد(ع) شیعه و عامه مسلمانان را برای بهره مندی از علوم و گرایش به کسب علم فراهم کرده بود؛ با توجه به وجود و ظهور نحله های نوپدید مختلف در زمان امام و بروز نظرات علمی مختلف شبهات عدیده ای نیز در زمینه اصول و عقاید اسلامی مطرح بود، بر این اساس برخی از افکار غلط و نادرست سبب پیدایش شبهاتی در دین اسلام شد، دیدگاه های خوارج و دیگر نحله ها در رویش این اندیشه ها بی تأثیر نبود، برخی حوادث تاریخی و گرایشات فکری خلفا و برداشت های سیاسی از موضوعات کلامی همچون تقدیر، جبر و قدر که فرقه هایی چون جبریه و قدریه را به وجود آورده بود، امویان برای اثبات حاکمیت خود از جبر و قضای الهی سخن گفته و سیطره خود را بر مردم می قبولاندند، در همین راستا شبهاتی عدیده در دین و اعتقادات در بستر اجتماعی رویش کرده بود که امام در این موضوعات پاسخ های علمی همراه با اخلاق الهی می داد و در احیای دین می کوشید از جمله شبهاتی در مورد توحید(ذات، صفات و علم خداوند)، شبهه جبر و اختیار و تفویض(برخی معتقد بودند خداوند امور بندگان را به خود آن ها واگذار و تفویض کرده است و برخی معتقد بودند واگذار نشده بلکه جبر حاکم است)، شبهاتی در مورد امامت(نسبت بدعت گذار به امیرمؤمنان علی، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را فرزندان رسول خدا(ص) ندانستن از جمله شبهات درباره امامت بود) و پیرامون تفسیر برخی آیات قرآنی که شبهات فراوانی وجود داشت. حجت الاسلام امیرعلی حسنلو مدیر گروه تاریخ و سیره مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم در یادداشتی به نمونه هایی از پاسخ های امام باقر(ع) به شبهات اشاره کرده است که در ادامه می آید: *شبهات اعتقادی ۱٫مردی از خوارج از امام درباره پرستش خدا و رویت خداوند پرسید؟ امام فرمود: خداوند متعال را می پرستم. مرد پرسید: آیا او را دیده ای؟ امام فرمود: چشم ها با مشاهده حسی او را ندیده اند، ولی قلبها به حقیقت ایمان خدا را یافته اند، خدا را به وسیله مقایسه نمی توان شناخت و با حواس نمی توان درک کرد و شباهتی با آدمیان ندارد. خداوند به وسیله نشانه ها و آیاتش توصیف شده و با آن ها شناسایی می شود، در حکم و داوریش هرگز ستم نمی کند، این همان خدایی است که جز او معبودی نیست. مرد از نزد حضرت بیرون آمد در حالی که قانع شده بود و می گفت: خداوند بهتر دانسته است که رسالتش را در کدام خاندان قرار دهد. ۲٫ مردی به نام «سالم» به حضور امام باقر(ع) رسید و گفت: من نزد تو آمده ام تا درباره این مرد گفتگو کنم، امام فرمود: کدام مرد؟ سالم گفت: علی بن ابیطالب. امام فرمود: درباره کدام امر او؟ سالم گفت: درباره بدعت گذاری و امر تازه و نوین او، امام فرمود: دقت کن ببین کدام روایاتی که راویان از پدران تو روایت کرده اند نزد تو معتبرند؟ ای سالم آیا این موضوع به گوش تو رسیده که پیامبر(ص) سعد بن عباده را با پرچم انصار به سوی خیبر فرستاد ولی شکست خورد، آنگاه پیامبر(ص)، عمر بن خطاب را علمدار مهاجرین و انصار قرار داد و عمر و یارانش ترسیدند و برگشتند، سپس پیامبر(ص) فرمود: فردا بیرق را به دست مردی کرار ـ یعنی حمله کننده ـ می دهم که فرار کننده نخواهد بود، خدا و رسولش آن مرد را دوست دارند. سالم گفت: آری قبول دارم، این موضوع را همه راویان نیز گفته اند، حضرت باقر(ع) فرمود: ای سالم! اگر بگویی خدای متعال علی(ع) را دوست داشت، ولی نمی دانست که علی چه عملی انجام خواهد داد، کافر خواهی شد و اگر بگویی خدا علی(ع) را دوست داشت و می دانست که علی چه عملی انجام خواهد داد پس چه بدعتی است که علی(ع) پدید آورده است؟! سالم از جواب حضرت قانع شد و گفت: مدت هفتاد سال به گونه ای خدا را پرستش می کردم که گمراه بودم. ۳٫ عمرو بن عبید از امام باقر(ع) درباره تفسیر برخی از آیات قرآن و معنای گفتار خداوند را پرسید که می فرماید: «آیا آنان که کفر ورزیدند ندیدند که آسمان ها و زمین بسته بودند پس آنها را شکافتیم»، این بستن و شکافتن در آسمان و زمین چه بود؟ امام فرمود: آسمان بسته بود یعنی باران فرو نمی فرستاد و زمین بسته بود؛ یعنی گیاه نمی رویاند. عمرو بن عبید خاموش شد و سپس از امام تفسیر و معنای آیه «و من یحلل علیه غضبی فقد هوی»(هرکس خشم من بر او وارد شود سقوط می کند) را پرسید که خشم خدا به چه نحو است؟ امام(ع) فرمود: خشم خداوند همان کیفری است که به خطاکاران و منحرفان روا می دارد و کسی که گمان کند خشم خداوند همانند خشم آدمیان به تحت تأثیر قرار گرفتن و تغییر روحیه و تحریک قوای درونی است و خشم، تغییری در خدا به وجود می آورد به کفر گراییده است. ۴٫ محمد بن مسلم از امام باقر(ع) در زمینه اوصاف خداوند و تفسیر توحید پرسید: انه واحد، صمد، … همانا او یکتای بی نیازی است که همه به او نیازمندند. حقیقتی است بسیط و یگانه، در او معانی متعدد و مختلف راه ندارد. محمد بن مسلم می گوید به امام عرض کردم: برخی از مردم عراق معتقدند که خداوند با چیزی می شنود و با چیز دیگری می بیند! امام فرمود: دروغ گفته و ملحد شده اند، خداوند را به غیر، تشبیه کرده اند، او شنوایی بینا است با همان چیز که می بیند می شنود و با همان چیز که می شنود، می بیند. محمّد می گوید: برخی مردم عراق گمان می کنند که بینایی خداوند بر چیزی است که آن را درک کرده و تعقل نماید! امام فرمود: اندیشه، فکر و تعقل از ویژگی های مخلوق است و خداوند از صفات مخلوق مبرّا است. ۵٫ حسن بصری نزد امام باقر(ع) آمد تا مطالبی درباره قرآن از حضرت سؤال کند، امام به او فرمود: آیا تو، فقیه اهل بصره ای؟ گفت: بلی، امام فرمود: سخنی از تو برایم نقل کرده اند که نمی دانم واقعاً تو آن را گفته ای یا بر تو دروغ بسته اند، حسن بصری گفت: آن سخن چیست؟ امام(ع) فرمود: مردم گمان کرده اند تو معتقدی خداوند امور بندگان را به خود آنان واگذارکرده است! حسن بصری سکوت اختیار کرد، امام برای اینکه وی را به اشتباهش متوجه سازد، فرمود: اگر خداوند در قرآنش به کسی ایمنی داده باشد، آیا پس از این ایمنی تضمین شده از سوی خدا، بر او ترسی است؟ حسن بصری گفت: خیر، ترسی بر او نخواهد بود، امام فرمود: اکنون آیه ای برایت می خوانم، اگر آن را اشتباه تفسیر کرده باشی هم خودت و هم پیروانت را هلاک کرده ای. آن آیه این است: «و جعلنا بینهم و بین القری التی بارکنا فیها قری ظاهره و قدرنا فیها السیر سیروا فیها لیالی و ایّاماً آمنین»(میان آن ها و سرزمینهایی که برکت داده بودیم و فاصله های متناسب و نزدیک مقرر داشتیم (و به آن ها گفتیم) شب ها و روزها در این آبادی ها در امنیت کامل مسافرت کنید)، شنیده ام که گفته ای مراد از سرزمین امن، مکه است؟ آیا کسانی که برای حج به مکه سفر می کنند مورد هجوم راهزنان قرار نمی گیرند و …؟ حسن گفت: چرا. امام فرمود: پس چگونه ایمن هستند! این آیه مثالی است که خداوند درباره ما اهل بیت، بیان داشته است، ما سرزمین مبارکیم و سرزمین های آشکار «قری ظاهره» نمایندگان و فقهای پیرو ما هستند که مطالب ما را به شیعیان می رسانند و «قدرنا فیها السیر» مثالی از حرکت و کاوش علمی و «سیروا فیها لیالی» مثالی از برانگیختن مردم برای کسب دانش در زمینه حلال و حرام از اهل بیت(ع) است. هرگاه مردم از این روش معارف دین را دریافت کنند ایمن از شک و گمراهی اند … ای حسن بصری! از اعتقاد به تفویض پرهیز کن؛ زیرا خداوند به دلیل ضعف و سستی تمام کار خلق را به آنان واننهاده و نیزآنان را به انجام دادن گناهان مجبور نساخته است. ۶٫ پاسخ شبهه نسبت فرزندی حسنین(ع) با پیامبر(ص): ابوالجارود گفت: مردم در این مسأله که حسنین(ع) فرزندان پیامبرند شبهه می کنند، امام باقر(ع) پاسخ این شبهات را به ابوالجارود یاد داد تا در برابر شبهه کنندگان بدهد، امام با استناد از قرآن فرمود: قرآن حسنین(ع) پسران صلبی پیامبر(ص) معرفی می کند و آن آیه را غیر از شخص کافر، منکر نخواهد شد. ابوالجارود گفت: آن کدام آیه است؟ امام باقر(ع) فرمود: آنجا که خداوند می فرماید؛ حرام شده بر شما (ازدواج) با مادرانتان و دخترانتان و خواهرانتان. تا آنجا که می فرماید: و زنان پسرانتان که از صلب شما باشند، آنگاه امام فرمود: آیا برای پیامبر (ص) حلال است که با زنان امام حسن(ع) و حسین(ع) ازدواج کند؟ اگر بگویند جایز است که رسول خدا(ص) با زنان ایشان ازدواج کند دروغ گفته اند و اگر بگویند برای رسول خدا(ص) حرام است با زنان آنها ازدواج کند، پس ثابت می شود که امام حسن(ع) و امام حسین(ع) فرزندان صلبی پیامبر خدا(ص) هستند، زیرا غیر از زنان فرزندان صلبی آن بزرگوار بر او حرام نشده است. ۵٫ علم الهی: یکی از شاگردان امام باقر(ع) به وی می گوید: اگر صلاح می دانید به من تعلیم دهید که آیا خداوند، پیش از خلق موجودات، به یگانگی خود آگاه و عالم بوده است یا خیر؟ زیرا برخی معتقدند که عالم بوده و بعضی می گویند که اگر معتقد شویم خداوند علم ازلی به یگانگی خود داشته، مستلزم این است که غیر از خدا چیز دیگری را هم ازلی بدانیم، امام فرمود: خداوند بزرگ همواره عالِم بوده و دارای علم ازلی است. *شبهات سیاسی شبهات کلامی و اعتقادی در رویش شبهات سیاسی و اجتماعی و از جمله قیام ها موثر بود؛ امام باقر(ع) باید با موضع گیری خاص به این شبهات نیز پاسخ می داد یا عملاً با آن ها همراهی می کرد و موضع روشن می گرفت، از این رو می توان گفت، اقدامات سیاسی و علمی امامان به خصوص امام باقر(ع) باعث پیدایش مکتبی با فرهنگ غنی خاص اهل بیت شد که بعدها به مکتب جعفری شهرت یافت، این مکتب فکری که در تمام زمینه ها، علوم اهل بیت(ع) را به طور منظم ارائه می دهد، نتیجه نزدیک به ۵۵ سال ( ۹۴ ـ ۴۸ ) تلاش های سخت امام باقر(ع) و امام صادق(ع) است. امویان و عباسیان ضمن اینکه حاکمیت داشتند، در طول حاکمیت خود سعی داشتند دو مسأله را رواج داده و در اذهان دانشمندان و جامعه نهادینه کنند، یکی مشروعیت و حقانیت حاکمیت خود، دیگری انتساب به پیامبر(ص) و مشروعیت حاکمیت خود با نسبت به پیامبر(ص)، در جامعه سیاسی آن روز که اموی ها و بعدها عباسی ها برای بقای حکومت خویش هر مخالفتی را به شدت سرکوب می کردند، با مراجعه به تاریخ زمان امام باقر(ع) روشن می شود که امام با ذکر مواضع استوار در مقابل اندیشه های بنیادین آن ها مقابله کند. امام باقر(ع) موضع اصلی و سیاسی خویش را با بیان معارف دینی و تدوین فرهنگ اسلام ناب محمدی قرار دادند و مقدمات تأسیس یک دانشگاه بزرگ اسلامی را که در دوران فرزندش امام صادق(ع) به اوج خود رسید پی ریزی کردند، البته این بدان معنا نبود که ایشان هیچ وقت علیه زورگویان حاکم موضع گیری نکردند. از این رو شیعیان خود را از همکاری با حکام جز در مواردی که به طور استثنایی و بنا به دلایل خاصی تجویز می شد منع می کردند. اما این مسأله در شکل یک مبارزه رسمی، پیگیر و مسلحانه و شرکت در قیام های انقلابی تحقق نیافت. بنابراین مخالفت و دعوت به عدم همکاری و مبارزه منفی از مواضع روشن و مشخص امام(ع) بود. امام باقر(ع) به شکل های گوناگون، مردم را تشویق به اعتراض و نصیحت حکام می کردند. در روایتی از آن حضرت آمده: کسی که نزد سلطان ظالم رفته و او را دعوت به تقوای الهی کرده و موعظه کند و از قیامت بترساند، برای او همچون پاداش جنّ و انس خواهد بود. در مورد ادعای امامت در خاندان اهل بیت(ع) شواهد تاریخی زیادی وجود دارد و این مسأله برای اغلب مردم روشن بوده است و همه می دانستند که ائمه شیعه امامت را حق منحصر به فرد خود می دانند و لذا با فرمایشات خود سعی در سوق دادن مردم به سوی اهل بیت و روشن ساختن آن ها نسبت به ظلم و جور و ستم ولات حاکم بر مردم بود. تکیه های مکرر امام(ع) بر اینکه ولایت در کنار نماز، روزه، حج، زکات پنج حکم اساسی اسلام است، بر همین اساس بوده «خدا مردم را به چیزی فرا نخوانده که به پایه ولایت برسد، با این حال مردم چهار تا را گرفتند ولایت را رها کردند». چنان که گزارش شده روزی امام باقر(ع) بر هشام بن عبدالملک وارد شد و به او به عنوان خلیفه و امیرالمؤمنین سلام نکرد. هشام ناراحت شد و به مردمی که در اطرافش بودند دستور داد تا امام(ع) را در این زمینه سرزنش کنند، در این حال امام(ع) رو به مردم کرده فرمودند: «ایها الناس این تذهبون و این یراد بکم بنا هدی الله اوّلکم و بنا ختم آخرکم فان یکن لکم ملک معجّل فان لنا ملکا موجلا و لیس بعد ملکنا ملک لانا اهل بیت العاقبه یقول الله و العاقبه للمتقین». ای مردم به کجا می روید و چرا به حرف این مرد گوش می کنید؟ به کجا رانده می شوید شما در آغاز به وسیله ما اهل بیت(ع) هدایت شدید و سرانجام کار شما نیز با ما پایان می پذیرد، اگر شما زودتر زمام امور را به دست گرفتید در پایان کار اداره امت اسلامی و امور آن به دست ما خواهد بود ،برای اینکه ما خانواده ای هستیم که عاقبت با آنان است خدا می فرماید: عاقبت کار از آن پرهیزگاران است. در مسیر اصلاح گری هر چند حرکت فرهنگی و ایجاد تحول فکری مقدم بر اتخاذ روش های قهرآمیز است، ولی نباید همواره در مقام موعظه گر باقی ماند و دل به امر و نهی کردن خوش داشت، بلکه پند و اندرز تا زمانی ارزش دارد و سبب ایفای مسئولیت می شود که منشأ تأثیر و تحول آفرین و مایه اصلاح باشد، آن گاه که رهنمودها، پندها و اندرزها، در مفسدان و ستمگران کارساز نیفتاد، باید شیوه مبارزه را تغییر داد و در صورت ضرورت از روش های قهرآمیز نیز استفاده کرد. امام محمد باقر(ع) در ترسیم این بینش می فرماید: «در برابر عمل ناشایست مفسدان و ظالمان با قلب و زبان به مبارزه و انکار برخیزید و بر پیشانی ستمکاران بکوبید در مسیر خدا از ملامت ملامتگران نهراسید. اگر پند واندرز شما اثر بخشید و آنان به سوی حق بازگشتند، دست از ایشان بردارید، همانا اهرم قهر و قدرت را باید نسبت به کسانی روا داشت که به مردم ستم می ورزند و در زمین سرکشی می کنند. آنان مستحق شکنجه ای دردناک هستند. در همین راستا و جهت نامشروع جلوه دادن حاکمیت های غیر الهی، در بیان مذمت سلاطین جور امام(ع) در تفسیر آیه «و قال الذین اتبعوا لو انّ لنا کرهً فنتبرأ منهم کما تبرؤا منا …»(در روز قیامت پیروان می گویند کاش باردیگر ما به دنیا بر می گشتیم تا از این پیشوایان گمراه بیزاری جوییم، آنچنان که آن ها امروز از ما بیزاری جستند) و بیان مصداق این پیشوایان و پیروان فرمودند: به خدا سوگند این پیشوایان همان رهبران، ستمگرند که در روز قیامت و مشاهده عذاب الهی از پیروان و حامیان خود دوری و بیزاری می جویند.فارس
شنبه ، ۲۱فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کرات آملی]
[مشاهده در: www.keratamoli.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها