واضح آرشیو وب فارسی:مازند مجلس: مازندمجلس : بی سوادی؟ فقر؟ بی فرهنگی؟ بیماری؟ اعتیاد؟ کدام یک از این ها می تواند ریشه نابسامانی قلمداد شود؟ اصولاً هریک از این ها یا مجموعه ای از آن باعث ایجاد معضلات در یک جامعه خواهد شد؟ وجود همه این ها در هر جامعه ای عادی به نظر می رسد؛ اما در یک برهه از زمان یا یک نقطه از مکان با شرایطی خاص، معضلات زمانی فراگیر می شود که دلایل خاص خود را داشته باشد؛ خطر وقتی نزدیک تر و وسیع تر می شود که آمارهای ابتلا افزایش یابد! هریک از این معضلات به تنهایی قابل تحمل است اما وقتی به مجموعه تبدیل می گردد و عنان زندگی را به دست می گیرد و به هر طرف که می خواهد می کشاند، دیگر گوش ها، شنوایی و چشم ها بینایی خود را از دست می دهد و بصیرت از درون رخت برمی بندد و به هر طرفی که سوق داده شد می رود تا بار معضلات را سنگین تر کند. این روند آرام آرام ادامه پیداکرده تا کمر زندگی را بشکند. ریشه یابی، اولین وظیفه مسئولان است و اگر توانستند بافراست به عمق فاجعه برسند و بجای سرمایه گذاری مادی و معنوی بر روی یک یک پارامترها، معضل ریشه ای را پیدا و از سر راه بردارند، امید است که با موفقیت مواجه شده و به مرورزمان تک تک آن ها را حل کنند. نام این موریانه که در حال جویدن و پیش رفتن به عمق وجود جامعه است چیز نیست جز بیکاری و سرگردانی نسل ها که حیران و سرگردان به این سو و آن سو می روند! آن ها که هنوز نتوانسته اند خودشان را به پاره تخته ای آویزان کنند. نان خور خانواده باقی مانده اند و کسانیکه با هر مشقتی شده کاری پیداکرده اند در اندک زمانی مجدداً وبا دلایل متفاوت و واهی به خیل بیکاران پیوسته اند. دلشان خوش است از بیمه بیکاری بهره مند می شوند اما نمی دانند رقمش چقدر و طول زمانش چه مدت است و چه شرایط پیچیده و تعهدات سختی از آینده آن ها هزینه می کند؟ دو سال دیگر از عمر و جوانی با دریافت رقمی محدود می گذرد که نامش بطالت است؟ اما همین بیکاری مفرط در بهترین ایام زندگی با مخاطرات سهمگینی روبروست که در گوشه و کنار در کمین نشسته است! حالا اگر مسئولیت خانواده ای را نیز به عهده داشته باشند، معضلی مضاعف به آن افزوده می گردد! در میان آن ها هستند کسانیکه ژنشان با کار عجین است، اما کدام کار؟ کجا؟ بگویید تا بروند. هرکجا که بتوانند سرک می کشند شاید بشود کاری پیدا کرد. مهم نیست چه باشد. فقط کار باشد و زحمت کشی؛ اما هرکجا سر می زنند جواب رد می شنوند! به ناچار سری به میادین شهری می زنند و پس از مدتی بااستعداد و توانایی فراوانی که در وجودشان نهفته است بساطی پهن می کنند و چوب حراج به اجناس فرسوده و تاریخ گذشته و از مد افتاده تجار و فروشندگان می زنند تا لقمه نانی به دست آورند؛ اما گروه هایی هم هستند که زرنگی این دسته را ندارند و در همان راسته بازار اسیر دست کسانی می شوند تا برایشان پادویی کنند! مواد مخدر جابجا کنند! نوار و سی دی و اقلام فرهنگی ممنوعه بفروشند! داروهای تقلبی و خارج از شبکه توزیع کنند! کتاب و فیلم و عکس های منحرف ردوبدل نمایند! و حاشیه خیابان ها و پیاده روها را تصاحب کرده و نان مغازه دارانی که باید اجاره و مالیات و عوارض بدهند آجر کنند! این ها می خواهند کار کنند تا انرژی خود را تخلیه نموده و رزق و روزی خانواده را تامین نمایند! دستگاه ها و مسئولانی که قشر جوان را تشویق به تشکیل خانواده می کنند از این بن بست ها بی خبرند یا خودشان را به کوچه علی چپ زده اند؟ کسانی هم گروه دیگری را که دستشان به دهانشان می رسد به سوی ادامه تحصیل و طی مدارج عالی سوق می دهند برای مرحله پسا تحصیل آن ها از دانشگاه هم ، فکری اندیشیده اند یا مشغله پسا تحریم و پسا برجام فرصت نداده است؟ آیا قدمی برای ایجاد مراکز رفاهی و سرگرمی بازنشستگان تاسیس و زندگی آن ها تامین شده است که بلافاصله بعد از دریافت حکم بازنشستگی به سوی بازار کار نروند؟ پناهگاه خیل جوانان بیکار حال و آینده برای تامین زندگی کدام نهاد و ارگان است؟ موج کارهای به اصطلاح موقت و ممنوع، مسیر تامین مخارج زندگی این افراد است که به غیر خود نان خورهای دیگری هم دارند و الا افرادی که مسئولیت خانوادگی ندارند و گرفتار نیستند یا سربار خانواده خود شده و یا چون تعهدی ندارند امکان دارد به راه ها و کارهای خلاف کشیده شوند. سال هاست قوانین متعدد به تصویب می رسد اما در اولین خوان از هفت خوان اجرا به بن بست برمی خورد و در بوته فراموشی غرق می شود. در مجلس دهم چگونه عمل خواهد شد؟ قوانینی قابل اجرا با پشتوانه محکم برای همیشه؟ یا لایحه ای پیچیده و باری به هر جهت برای امروز؟
شنبه ، ۲۱فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مازند مجلس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]