تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835111580
چرا آوینی، آوینی شد؟
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): چه حرفی می توانم بر زبان آورم که حق مطلب را در شأن فرازمینی سید شهیدان اهل قلم ادا کند جز اینکه بیست و سومین سالگرد شهادت جانگدازت بر ملت ایران تبریک و تسلیت بی پایان باشد، آقا سید مرتضی آوینی.متن یادداشت حمید رضا مهدی زاده با عنوان «سید مرتضی آوینی» به شرح ذیل است: فروردین ماه دیگری از یک سال جدید فرا رسید تا بنا به رسم هرساله شروعی شود بر پایان رنج و سختی های سال گذشته، به امید رسیدن به فرح و شادکامی در واقعیت زندگانی و یا رؤیای ذهنی. ولی آیا به راستی برای بشر رنج پایانی دارد؟ و یا رنج آوردگاهی است که جوهر وجود انسان را از غیر او پاک می کند. آری، هرچه به روزهای پایانی فروردین به خصوص بیستمین روز نزدیک می شویم، عطر و بوی دلنشین و ملکوتی سید شهیدان اهل قلم را بیشتر احساس کرده و سرمست تر می گردیم. سیدی که با رنج عبور از هر غیرخدایی، آن چنان خدایی شد که هجرت برایش مقدمه جهاد فی سبیل الله گشت؛ همان هجرتی که معنایی جز عبور از همه سنگینی ها و جاذبه هایی که تو را به خاک می چسباند، در ذهنش متبلور نمی ساخت. پس چکمه هایش را به پا کرد و دوباره رخت نبرد که نه با صدام لعین بلکه با اهریمن نفس بر تن کرد و ره توشه اش را برداشت و عازم قتلگاه فکه شد. عازم قتلگاه فکه شد چون باور داشت که امام حسین(ع) در صحرای کربلا انتظار هجرت کنندگان را می کشد، حتی اگر 1400 سال از عاشورای سال 61 هجری گذشته باشد. هنوز هم صدای لرزان و بغض آلود حاج سعید قاسمی را در محوطه روایت فتح به یاد دارم که می گفت: در آن لحظه ای که مین والمری زیر پایش منفجر شد، سر خود را بالا گرفت و تا پای قطع شده خود را به نظاره نشست هیچ نگفت جز اینکه خدایا به حق جده ام زهرا(س) از من راضی شو و شهادت را نصیبم کن. و چرا چنین درخواستی نداشته باشد، مردی که معتقد بود نهیلیسم با روی گرداندن از آسمان و توجه به زمین آغاز شد. و گذر از این عصر هم با روی کردن دگرباره به آسمان انجام خواهد شد. و از این رو با صدای جاودانه اش در مستندهای همیشه درخشان روایت فتح بانگ برمی آورد که ما به راههای آسمانی آشناتر از راههای زمینی هستیم. پس چه زیبا رهبر انقلاب در همان سالها فرمودند آن چنان محکم و باصلابت از آشنایی به راههای آسمانی صحبت می کرد که انگار تمامی آن راهها را دیده بود. سالها پس از شهادتش، غفلت از آرمانها و آرزوهایش کرده ایم، همان غفلتی که معتقد بود بر روی همه چیز فرو می نشیند و آینه های طلعت نور کور می شوند تا رفته رفته یاد خورشید نیز از خاطره ها برود و نه عجب اگر در دیار کوران، بوزینگان را انسان بینگارند. پس باید هم که مرشد ما از صبح تا شام دم از بصیرت عوام و خواص زده و فریاد «أین عمار؟» سر دهد تا جایی که در فردای نوروز همین امسال هم از جای خالی سید مرتضی در عرصه فرهنگ انقلاب صحبت نماید. به راستی چرا در این عصر و زمانه جای سید مرتضی نباید خالی باشد، عصری که فرهنگ غرب با کمک همه جانبه رسانه های قدرتمندش بر اکثریت قاطع فرهنگ های بشری مسلط گشته است، همان فرهنگی که او آن را فرهنگ غربت انسان از حقیقت به حساب می آورد؟ و چه زیبا می گفت که گمان می کنیم شهدا رفته اند و ما مانده ایم در حالی که شهدا حاضر هستند و زمان ما را با خود برده است. و چرا نباید زمان ما را با خود برده باشد؟ مگر در جشنواره فیلم فجر فرش قرمز پهن نمی کنیم و به سبک هالیوود هنرپیشگان زن و مرد را با ظواهر آن چنانی از رویش عبور نمی دهیم تا صدای تق تق فلاش دوربین های عکاسی فضا را آکنده سازد؟ مگر برای فیلمی که با طعنه و کنایه ایران را پاره تنمان را سگدانی به حساب می آورد کف نمی زنیم و سوت نمی کشیم و بیشترین جوایز سیمرغ بلورین را تقدیمش نمی کنیم؟ مگر توحش راک را موسیقی عرفانی نام نمی نهیم؟ مگر به شاعر هتاک به ارزشها و باورهای انقلابی و مذهبی مان اجازه چاپ کتابش را نمی دهیم؟ و مگر ... ای کاش زمان ما را به ناکجاآبادی که نمی دانم کجاست نمی برد تا می ماندیم به مانند شیرمردانی که در ماندگاری ابدی مصداق بارز آیه ملکوتی ولاتحسبنّ الذین قتلوا فی سبیل اللّه امواتاً بل احیاء عند ربّهم یرزقون گشتند. و چه حرفی می توانم بر زبان آورم که حق مطلب را در شأن فرازمینی سید شهیدان اهل قلم ادا کند جز اینکه بیست و سومین سالگرد شهادت جانگدازت بر ملت ایران تبریک و تسلیت بی پایان باشد، آقا سید مرتضی آوینی.
جمعه ، ۲۰فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها