واضح آرشیو وب فارسی:زیست بوم: آیا می توان به مردم گفت زباله ها در سطل زباله هایی بریزند که شهرداران در بهترین روش ممکن آنها را به جنگل ها و مراتع می ریزند؟ آیا می توان به مردم نهیبی در خصوص حفظ محیط زیست دریا و جنگل و آلودگی های شمال کشور زد، در حالی که رییس سازمان بانی محیط زیست هنوز در هیچ برنامه ی رسمی اعلام شده ای از بحران بزرگ فاضلاب و پسماند کشور سخنی به میان نمی آورد؟زیست بوم/سهیل اولادزاد *: کشور بزرگ مان امروز درگیر معضلات عدیده ای به واسطه ی برخی مدیریتهای ناهماهنگ و غلط در زمینه محیط زیست، ریزگردها، دریاچه ارومیه، از دست رفتن تنوع زیستی و خشک شدن و نابودی تالاب ها و بسیاری مسایل دیگر. اما قضیه از آنجایی آغاز میشود که، سرکار خانم دکتر ابتکار، ریاست سازمان حافظ محیط زیست، در پست نوروزی خود که اولویت های مجموعه متبوع خود را بیان می کند، سخنی از مسائل حاد موجود در شمال ایران به میان نمی آورد و صرفا مطالب هر ساله و دولتی را بیان می کنند. در روزهای اخیر به مناسبت روز طبیعت بسیاری از خبرنگار مطالبی را در خصوص چگونگی حضور مردم در طبیعت از نگارنده پرسیدند و پاسخم به همه دوستان یک مطلب واحد بود که در واقع مردم ما حتی در سیل حضورشان در طبیعت کمترین آسیب را به منابع طبیعی می زنند. مگر چند تن زباله در جنگل ها و سواحل رها می شود؟ مگر چند درخت بر زمین می افتد؟ اما در رو به رو چه می گذرد؟ شرکت های بهره بردار جنگل روزانه چند صد درخت را بدون برنامه های احیا جنگل به زمین می اندازند؟ آیا می توان به مردم گفت زباله ها در سطل زباله هایی بریزند که شهرداران در بهترین روش ممکن آنها را به جنگل ها و مراتع می ریزند؟ آیا می توان به مردم نهیبی در خصوص حفظ محیط زیست دریا و جنگل و آلودگی های شمال کشور زد، در حالی که رییس سازمان بانی محیط زیست هنوز در هیچ برنامه ی رسمی اعلام شده ای از بحران بزرگ فاضلاب و پسماند کشور سخنی به میان نمی آورد؟ و در این میان، نقطه سیبل و اتفاق نظر دولت عیب نهادن بر فرهنگ مردم در زمینه محیط زیست شده تا ایراد اساسی وارد بر دولت که عدم ایجاد زیر ساخت صحیح در مدیریت شهری و زیست محیطی باشد پوشانده شود و جالب تر آن است که خیل عظیمی از فعالان محیط زیست در این جریان با دولت سهیم می شوند با ایجاد کمپین های مختلف به جای پیگیری مطالبات زیست محیطی اساسی و پایه ای از دولت، کمان را به سمت مردم نشانه می روند در حالی که امروز ریختن زباله بر زمین شاید باید از دغدغه های پایین دستی این قشر باشد. برای نمونه در استان مازندران به عنوان بالاترین پذیرنده مسافر در کشور در حال حاضر بدون احتساب مسافرین روزانه ۲۵۰۰ تن زباله و رقمی معادل چند هزار متر مکعب فاضلاب خانگی تولید می شود که این رقم در طول تعطیلات به سه برابر افزایش می یابد و این در حالیست که در این پهنه ی سبز شمالی هنوز هیچ محل پردازش صحیح پسماند یا تصفیه خانه کامل فاضلابی احداث نشده است و این به معنای وقوع فاجعه ای بزرگ در سطح ملی و مطمئناَ برابر با بزرگی فاجعه ریزگردها در جنوب است، اما تنها فعالیت های فرهنگی در زمینه پسماند معطوف به پاکسازی های طبیعت شده است در حالی که بعد از جمع آوری زباله ها و تحویل آنها به شهرداری ها، این زباله ها نیز به محل های دپو زباله ای مانند، محل دپو زباله در جنگل های چمستان، اندرگلی سوادکوه، دوهزار تنکابن، جواهرده رامسر یا محل های دپو زباله ساحلی مانند محمودآباد و فریدونکنار منتقل میشوند و این به معنی یک چرخه باطل در زمینه محیط زیست است. از سرکار خانم ابتکار و دکتر روحانی که خود را بارها حامی محیط زیست ایران معرفی نموده اند، انتظار آن می رفت که در همان سالهای ابتدایی تشکیل دولت، تدبیر ویژه ای را برای سه استان شمالی که ظریف ترین اکوسیستم را در پهنای این کهن بوم و بر شامل می شوند بگمارند، اما با توجه به شواهد و شرایط روز به روز وخیم تر عرصه سبز شمال، این امید ناکام خواهد ماند. به امید تدبیر *فعال محیط زیست
جمعه ، ۱۳فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زیست بوم]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]