محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827500518
چرا سیاست خارجی انگلیس بر اساس مخفی کاری است
واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: یکی از دلایل مخفی کاری را می توان نقش انگلیس و مداخلات نظامی این کشور یا متحدانش در دنیا دانست که به کشته شدن میلیون ها انسان منجر شده است. دولت انگلیس از سال 1945، نقش عمده مستقیم یا غیرمستقیمی در مرگ بیش از 8. 6 تا 13. 5 میلیون انسان در سراسر جهان داشته است.به گزارش دولت بهار، مشرق نوشت: خلاصه گزارش: عبارت های «امپراتوری انگلیس»، «استعمار انگلیس»، و حتی «استعمارگر پیر» برای مردم ایران عبارت های بسیار آشنایی هستند، اگرچه که اگر کسی الآن به دولت انگلیس نگاه کند، در نظر اول، به جز ملکه و خاندان سلطنتی، نشانه ای از دوران استعمار در این کشور نمی بیند. یکی از دلایل این مخفی کاری را می توان نقش انگلیس و مداخلات نظامی این کشور یا متحدانش در دنیا دانست که به کشته شدن میلیون ها انسان منجر شده است. «مارک کرتیس» نویسنده کتاب «فراموش شدگان: نقض پنهان حقوق بشر توسط انگلیس» در گفتگوی کوتاهی پس از انتشار کتابش اشاره کرد که دولت انگلیس از سال 1945، نقش عمده مستقیم یا غیرمستقیمی در مرگ بیش از 8.6 تا 13.5 میلیون انسان در سراسر جهان داشته است. مردم انگلیس را به روش های مختلف، از تاریخ کشورشان غافل کرده اند مدتی قبل یکی از نمایندگان پارلمان هند، اعلام کرد که انگلیس باید به ازای پیامدهای حضور استعماریش در هند، به این کشور غرامت پرداخت کند. فیلم این اظهارات که در اینترنت منتشر شد، علاوه بر آن که سر و صدای زیادی در میان رسانه ها و پارلمان هند به راه انداخت، واکنش های موافق و مخالفی را نیز از سوی مطبوعات انگلیسی به دنبال داشت. از جمله این واکنش ها، اشاره روزنامه گاردین به نکته ای بود که بسیار عجیب به نظر می رسد. گاردین در مقاله ای تحت عنوان «در مدرسه تا چه اندازه با امپراتوری بریتانیا آشنا شده اید؟» توضیح داده بود که دانش آموزان انگلیسی، عملاً مطلبی درباره امپراتوری انگلیس در مدرسه فرا نمی گیرند. این در حالی است که امپراتوری انگلیس به امپراتوری ای مشهور بوده که «خورشید عمرش هرگز غروب نمی کند.» البته ابعاد دیگری از این امپراتوری هم هست که معمولاً ناگفته می ماند. به عنوان مثال، انگلیسی ها سابقه تعدی و تجاوز به تمامی کشورهای جهان به جز 22 کشور را دارند؛ امپراتوری دیگری مانند خودشان یعنی آمریکا را به وجود آورده اند؛ و با مرزبندی میان بسیاری از کشورها، سرنوشت آن ها را برای همیشه تغییر داده اند: از جمله پاکستان و هند (در مناقشه کشمیر)، تقسیم خاورمیانه (با موافقت نامه سایکس-پیکو)، نیجریه و آفریقای جنوبی. اگر شما هم در مدارس انگلیس تحصیل کنید، خواهید دید که در کتاب های درسی تاریخ به مصر باستان، امپراتوری روم، وایکینگ ها، جنگ آژینکورت، سلسله تئودورها، انقلاب صنعتی، جنگ های جهانی اول و دوم، و بخش هایی از جنگ سرد پرداخته می شود، اما کم تر حرفی از مسئله استعمار و یا استقلال کشورهای مستعمره به میان می آید. به طوری که دانش آموزان فارغ التحصیل از مدارس انگلیس، درباره پیشینه طولانی و گستره امپراتوری کشورشان هیچ گونه اطلاعاتی ندارند. مسئله منحصر به مقاطع ابتدایی یا متوسطه تحصیلی در انگلیس هم نمی شود. در دانشگاه های این کشور هم دروس مربوط به تاریخ و سیاست بین الملل حرفی از استعمار انگلیس نمی زنند. تنها درسی که رابطه اندکی با بحث استعمار انگلیس دارد، یک واحد درسی درباره استقلال آفریقاست که آن هم مختص دانش جویان رشته تاریخ است. اگر به عنوان یک انگلیسی می خواهید به تاریخ واقعی کشورتان پی ببرید، به جای کتاب های درسی مدرسه و دانشگاه، باید به سراغ رمان هایی بروید که جنبه هایی از تاریخ انگلیس را برملا می کنند. حتی دانش جویان انگلیسی هم از تاریخ استعمارگری کشورشان بی خبر هستند تنها با خواندن رمان های «جورج مک دونالد فریزر» است که می توانید با اولین جنگ انگلیس با افغانستان (1839 تا 1842)، اولین جنگ انگلیس با سیک ها در هند (1845 تا 1846)، جنبش استقلال طلبی هند (یا به گفته انگلیسی ها، شورش استقلال طلبی هند در سال 1857)، حمله مشترک فرانسه و انگلیس به چین (جنگ دوم تریاک 1856 تا 1860)، و حمله به حبشه یا اتیوپی کنونی (1868) آشنا شوید. اگرچه رمان های «فریزر» ارتباط مستقیمی با امپریالیسم یا با توضیح استعمارگری انگلیسی ها ندارد، اما دست کم پانوشت های فراوان آن ها به خواننده اجازه می دهد تا مفهوم پنهان شده پشت اتفاقات رمان را درک کند و مهم تر از آن، به برخی از خیانت های انگلیسی ها در قرن نوزدهم پی ببرد. به جز رمان های «فریزر» و نویسندگان معدود دیگر، طی چند دهه اخیر، رمان ها و حتی فیلم های انگشت شماری با نگاه انتقادی به امپراتوری انگلیس پرداخته اند. به نظر می رسد امپراتوری گذشته انگلیس، گرفتار نوعی فراموشی جمعی شده است. یکی از اندک جاهایی که درون انگلیس می توان با این بخش از تاریخ این کشور آشنا شد، «موزه سلطنتی جنگ» در لندن است که البته آن هم تصویری آرمانی از دوره استعمارگری انگلیس را به شما ارائه می دهد و امکان لمس چهره تیره و تار استعمار را از شما می گیرد. این فراموشی جمعی، به گستره مطالعات سیاسی نیز راه یافته است. هرچند دانش جویان، مباحث مرتبط با روابط بین الملل را مطالعه می کنند، اما خبری از تدریس سیاست خارجی انگلیس در گذشته و دوران معاصر نیست. یک بررسی سرانگشتی به خوبی نشان می دهد که تنها در واحدهای درسی یکی از دانشگاه های انگلیس به سیاست خارجی این کشور پرداخته می شود. گویی «بریتانیای کبیر» هیچ نقشی در عرصه جهانی نداشته و ندارد: نه عضو گروه هشت است و نه در شورای امنیت سازمان ملل کرسی دارد، بلکه همیشه در انزوا به سر برده است. موضوع عجیب دیگر این که با وجود گزارش ها، مصاحبه ها، مقاله های پژوهشی، و تألیفات بی شماری که در خصوص انتقاد به سیاست خارجی آمریکا نوشته شده، هرگز مطالب مشابهی دست کم با همین حجم درباره سیاست خارجی انگلیس منتشر نشده است. نه فقط آمریکا، بلکه انتشار مطالب انتقادی درباره کشورهای اروپایی و همسایگان انگلیس هم رایج است، اما به نظر می رسد هرگونه اظهارنظری در خصوص تصمیمات مجلس و وزارت خارجه انگلیس جایز نیست. موزه های جنگ انگلیس برای عبرت گرفتن نیست، بلکه ابزاری برای زیبا جلوه دادن جنگ و نمایش قدرت نظامی این کشور است این در حالی است که عنوان کامل وزارت خارجه انگلیس، «وزارت امور خارجه و مشترک المنافع» است، عنوانی که طبیعتاً باید دانش جویان، دانشگاهیان و خبرنگاران را موظف کند به همان اندازه که اقدامات واشنگتن و کشورهای اروپایی را مدنظر دارند، به عمل کرد دولت خود نیز توجه و احتمالاً انتقاد داشته باشند. علاوه بر سانسور کتاب های درسی، بخش دیگری از دلیل ناآگاهی مردم انگلیس از گذشته تاریخی کشورشان به دشوار بودن تحقیق در این باره برمی گردد. یکی از راه های کسب اطلاعات ملموس درباره استعمارگری انگلیس و میراثی که از آن به جا مانده، سفر به نقاط مختلف دنیاست. تک تک کشورهای عضو شورای هم کاری خلیج فارس می توانند برای افراد علاقه مند به تحقیق در این زمینه، درس های زیادی داشته باشند. یک انگلیسی تا زمانی که به خاورمیانه سفر و درباره این منطقه مطالعه نکرده باشد، بعید است بداند که امارات متحده عربی، قطر و بحرین در سال 1971 و کویت در سال 1961 بود که از انگلیس مستقل شدند. شاید خبر داشته باشد که پایگاه های فرماندهی انگلیس همیشه در قبرس وجود داشته است، اما احتمالاً از این موضوع بی اطلاع است که قبرس در سال 1960 استقلال خود را از انگلیس به دست آورد. هم چنین نمی داند اوگاندا، تانزانیا و منطقه هنگ کنگ به ترتیب در سال های 1962، 1963 و 1997 از استعمار انگلیس رها شده اند. اگرچه این اتفاقات مربوط به گذشته های خیلی دور نیست، اما کم تر کسی در انگلیس از وقوع آن ها مطلع است. اغلب دانش آموزان و دانش جویان امروز این کشور نسبت به این موضوعات بی اطلاع هستند. حتی نمی توانند کشورهای مستعمره انگلیس را روی نقشه کره زمین نشان دهند. البته شاید هند را بتوانند نشان دهند، اما آیا چیزی درباره سایر کشورهای آسیایی، آفریقایی، آمریکای جنوبی و آمریکای لاتین می دانند که تحت استعمار کشورشان بوده اند؟ نماینده هندی که از انگلیس تقاضای غرامت کرد پس از آگاهی از این مسائل قطعاً درخواست نماینده هندی از انگلیس برای پرداخت غرامت به کشورش، حتی اگر شده سالی یک پوند به نشانه عذرخواهی برای 200 سال اشغال این کشور، منطقی تلقی می شود. از سوی دیگر، باید تدریس تاریخ امپراتوری انگلیس در برنامه درسی دانش آموزان این کشور گنجانده شود. چرا یک امپراتوری بزرگ که این همه در سرنوشت دنیا تأثیر داشته، باید از مردم مخفی شود؟ دلیل این مخفی کاری را می توان نقش انگلیس و مداخلات نظامی این کشور یا متحدانش در دنیا دانست که به کشته شدن میلیون ها انسان منجر شده است. «مارک کرتیس» نویسنده کتاب «فراموش شدگان: نقض پنهان حقوق بشر توسط انگلیس» در گفتگوی کوتاهی پس از انتشار کتابش اشاره کرد که دولت انگلیس از سال 1945، نقش عمده مستقیم یا غیرمستقیمی در مرگ بیش از 8.6 تا 13.5 میلیون انسان در سراسر جهان داشته است. با این حال، هیچ یک از محققان و یا خبرنگاران تا کنون از این اعداد و ارقام در گزارش های خود استفاده نکرده اند. واقعیت، همان چیزی است که «جورج مونبیو» نویسنده و خبرنگار انگلیسی، آن را به عنوان تیتر مقاله سال 2012 خود انتخاب کرد: «آیا ما منکر جنایاتی هستیم که امپراتوری انگلیس انجام داده؟ نه، فقط آن ها را نادیده گرفته ایم.» کرتیس در کتاب خود با بهره گیری از اسناد محرمانه ای که می گوید به جز او تنها یک نفر دیگر به آن اسناد دسترسی دارد، پرده از سیاست خارجی انگلیس در روسیه، چچن، اسرائیل، اوگاندا، شیلی، ویتنام، نیجریه و منطقه خاورمیانه برمی دارد. وی به شرح یک «جنگ کثیف» می پردازد، جنگی که انگلیس در دهه 1960 در یمن شمالی به راه انداخت. این جنگ قریب به ده سال ادامه داشت و طی آن بیش از 200 هزار نفر جان خود را از دست دادند. مداخله انگلیس در حوادث سال 1957 عمان، حمایت این کشور از کودتای 1965 «شارجه»، 1966 ابوظبی (شارجه و ابوظبی از شیخ نشین هایی هستند که سال 1971 امارات متحده عربی را تشکیل دادند)، و 1970 عمان از دیگر وقایعی هستند که کم تر اشاره ای به آن ها می شود و مردم انگلیس عمدتاً از آن ها بی خبرند. البته انگلیس تنها در سرنگونی تخصص نداشته، بلکه پشتیبانی از رژیم های سرکوبگر و مستبد حاکم در منطقه خاورمیانه را هم در دستور کار خود قرار داده است. لندن از جمله هم دستان صدام در استفاده از سلاح های شیمیایی علیه کردهای عراق بود. حمله شیمیایی صدام به کردها با حمایت انگلیس انجام شد دلیل دیگر مخفی کاری درباره جنایت های انگلیس در طول تاریخ، ترس از زوال قدرت و جایگاه این کشور در عرصه جهانی و هم چنین هراس از کاهش یا توقف سودآوری اقتصاد جهانی برای شرکت های غربی بوده است. کرتیس معتقد است: «سیاست خارجی انگلیس بر پایه همین دو موضوع بنا شده و با گذر زمان هم دست خوش تغییر نشده است. هنگامی که نخست وزیر انگلیس، می گوید ما از برقراری دموکراسی در عراق حمایت می کنیم، خنده ام می گیرد. برای کسی که می داند چه نوع حکومت هایی در گذشته از حمایت انگلیس برخوردار بوده اند و اساساً منافع این کشور در خاورمیانه شامل چه چیزهایی است، صحبت مقامات لندن از علاقه به توسعه دموکراسی در یکی از کشورهای این منطقه مضحک به نظر می رسد.» کرتیس معتقد است انگلیس تنها در سیاست خارجی خود نیست که راه اشتباهی در پی گرفته است. وی در خصوص سیاست های داخلی لندن هم این گونه توضیح می دهد: «پس از آن که «تونی بلر» در طول جنگ عراق با انتقادهایی از سوی رسانه ها و حتی اعضای حزبش مواجه شد، موضوع خطر تروریسم برای این کشور دو وجه پیدا کرد. دو هفته پیش از حمله به عراق، گزارش هایی از سوی دستگاه های اطلاعاتی به دست تونی بلر رسید که بر اساس آن ها چنان چه حمله به عراق صورت می گرفت، تهدیدات تروریستی بیش تری متوجه انگلیس می شد. با این حال بلر از تصمیم خود منصرف نشد.» وی ادامه می دهد: «بنابراین و با توجه به این که مردم انگلیس هم از این موضوع مطلع بودند، دولت بلر در مقابل بروز هر نوع حمله تروریستی به کشور، بسیار آسیب پذیر بود. از سوی دیگر، دولت انگلیس برای توجیه سیاست های مداخله جویانه خود و به هراس افکندن مردم، خطر تروریسم و ضرورت جنگ علیه آن را پررنگ تر نشان می داد.» بزرگ نمایی تهدید تروریسم توسط دولت انگلیس، اهداف سیاسی و اقتصادی دارد به علت همین سیاست های خصمانه و اشتباه دولت انگلیس، نقش واقعی این کشور در دنیا عمدتاً از مردم پنهان نگه داشته شده است. نه تنها مردم دنیا، بلکه حتی مردم انگلیس هم از جنایات کشورشان طی 50 سال اخیر بی اطلاع هستند. در چنین شرایطی، وظیفه خبرنگاران، محققین و کارشناسان بین الملل، افشای رویدادهایی است که در تمام این سال ها به نام مردم انگلیس رخ داده است. به خصوص که مقایسه تاریخ امپراتوری انگلیس با رخدادهای معاصر نشان می دهد که شرایط، تغییر چندانی نکرده است. عناصر واقعی دموکراتیک در این کشور هنوز هم انگشت شمار هستند. نخست وزیر می تواند به هر قیمتی به اهداف خود برسد و بدیهی است که نخبگان کشور نیز خواستار همین موضوع هستند. دولت مردان نمی خواهند مردم در تصمیم گیری های سیاسی دخالتی داشته باشند. ناآگاهی مردم از تاریخ، جنایت ها و سیاست های امروز انگلیس نیز حاشیه امنی برای مقامات لندن ایجاد می کند تا بتوانند هر کاری را که دوست دارند، انجام بدهند.
پنجشنبه ، ۱۲فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[مشاهده در: www.dolatebahar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها