محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840418131
آرامگاه ملک الشعرای زمان شاه عباس صفوی
واضح آرشیو وب فارسی:اتاق نیوز: ایران زمین زادگاه شاعران و نویسندگان به نامی است که اغلب هم شهرتی جهانی دارند و خواندن آثار زیبای آنها به واقع روح انسان را مینوازد.به گزارش اتاق خبر ، میرزا محمدعلی، متخلص به صائب تبریزی و معروف به میرزا صائبا، از غزل سرایان بزرگ و برجسته قرن یازدهم هجری و دوران صفویان، در سال ۱۰۱۶ هجری قمری در تبریز چشم به جهان گشود. خانواده صائب از جمله خانواده های پرشماری بودند که به دستور شاه عباس اول مجبور به ترک تبریز و سکونت در اصفهان شدند (به تبارزه (تبریزی ها) اصفهانی معروف بودند). صائب از همان ابتدای نوجوانی و سکونت در اصفهان به تحصیل علم پرداخت. در سن بلوغ به مکه سفر کرد و پس از بازگشت به مشهد رفت. در سال ۱۰۳۴ قمریی از اصفهان به هندوستان سفر کرد، سپس عازم هرات و کابل شد، حکمران کابل (خواجه احسن الله مشهور به ظفرخان) که خود شاعر و ادیب بود از حضور صائب استقبال کرد. صائب در سال ۱۰۴۲ قمری به ایران بازگشت و در اصفهان اقامت گزید. آن زمان حاکم اصفهان شاه عباس دوم بود و به صائب مقام ملک الشعرایی داد و از آن زمان بین شاعران ایران، هند و عثمانی زبانزد شد. صائب پس از درگذشت شاه عباس و روی کار آمدن شاه سلیمان چون بی توجهی و بی مهری شاه را دید از دربار بیرون آمد و در باغ خود سکنی گزید. این شاعر برجسته پس از ۷۰ سال زندگی یا در برخی روایات کمی بیشتر در سال ۱۰۸۶ یا ۱۰۸۷ هجری قمری در اصفهان درگذشت و در باغ شخصی خود به نام تکیه، به خاک سپرده شد. صائب تبریزی از جمله شعرایی است که شمار اشعارش به بیش ۶۰ تا ۱۲۰ هزار بیت می رسد و از این رو به این شعرا کثیرالشعر می گویند. سبکی که وی آن را به تکامل رساند و در اشعارش استفاده می کرد، قرن ها پس از او به نام سبک هندی شناخته شد. صائب را شاعر تک بیت ها نیز می نامند. وی پیش از دیگران اسلوب معادله را در اشعارش استفاده کرد. آثار صائب به جز چندهزار بیت قصیده، مثنوی کوتاهی به نام قندهارنامه و دو سه قطعه، مابقی به صورت غزل است. صائب غزل هایی را به زبان ترکی آذربایجانی نیز دارد و دیوان او به صورت مکرر در ایران و هندوستان به چاپ رسیده است. آرامگاه صائب تبریزی داستان جالبی در مورد کشف آرامگاه صائب وجود دارد. گفته می شود قبر این شاعر نامی در زمان پهلوی کشف شده و تا آن زمان این قبر و باغ در اجاره تاجر عمده فرشی میوه بوده که از اداره اوقاف اصفهان اجاره کرده بود و حتی پس از کشف هم اجازه بازدید از قبر و باغ را به دیگران نمی داده است. سرانجام عباس بهشتیان، از دوستداران میراث فرهنگی در اصفهان، نامه ای به روزنامه چهلستون اصفهان می نویسد و خواستار رسیدگی به این وضعیت می شود و از اداره اوقاف می خواهد تا باغ را اجاره ندهد و در پایان هم درخواستی از استاندار آن زمان اصفهان مبنی بر بازسازی آن محل دارد. مشخصات آرامگاه صائب و معمار آن این آرامگاه که امروز در قلب خیابانی با نام صائب و در باغ تکیه قرار دارد، از بناهای تاریخی اصفهان است و در گوشه و کنار آن می توان اشعار این شاعر برجسته را دید.استاد حسین معارفی اصفهانی، نقشه بنا را طراحی کرد و به تهران فرستاد. آن نقشه با نظر مهندس محسن فروغی، فرزند ذکاء الملک، تکمیل شد و پس از چهار سال ساختمان آرامگاه در سال ۱۳۴۶ به پایان رسید. برای این بنای با شکوه، حدود هفتصد هزار تومان هزینه شد که یک هشتم آن را اصفهانیان علاقه مند اهدا کردند و بقیه را انجمن ملی پرداخت. مقرر بود که افتتاح آرامگاه مقارن با تشکیل کنگره باستان شناسی (اردیبهشت ۱۳۴۷) انجام گیرد، ولی معلوم نشد چرا و به چه دلیل تا نیمه مهر ۱۳۴۷ به تعویق افتاد. معماری آرامگاه از معماری دوران صفویه الهام گرفته شده است. ایوان بلندی با ابعاد ۱۴.۲۰ در ۶ در ۸ متر دارد و ده پله سنگی سراسری. روی سر ستون ها، قوس های جناغی قرار دارد و زیر سقف آن آیینه کاری شده است. سنگ مزار صائب از یک سنگ مرمر یک پارچه یزدی است که سنگ مزار قدیمی در وسط آن جاسازی شده است. سنگ اصلی مزار که دو نیم شده است کتیبه ای از یک مطلع و یک غزل از صائب به خط محمد صالح، خوشنویس عصر صفوی، دارد. در مقابل ایوان آرامگاه، حوض و آبنمایی مانند عمارت چهلستون وجود دارد و در بالای آن هم دو قبر دیگر دیده می شود، یکی متعلق به پسرش و دیگری متعلق به نواده اش. اما اوضاع این روزهای آرامگاه چندان جالب نیست. نهر کنار آرامگاه و درختان باغ خشک شده اند، انواع یادگاری های نوشته شده روی در و دیوار آرامگاه نشان از کمتوجهی دارد و سقف آسیب دیده آرامگاه و محوطه اطراف منظره زیبایی از آرامگاه یک شاعر برجسته را به نمایش نمی گذارد. از اشعار او: گندم چو پاک گشت خورد زخم آسیا پاکان ستم ز جور فلک بیشتر کشند در تماشاگاه دوران می پراند بیشتر همچو کاغذباد گردون هر سبک مغزی که یافت اشک کباب موجب طغیان آتش است اظهار عجز نزد ستم پیشه ابلهی ست چه غم ز موی شکافان خرده بین دارم به فکر معنی نازک چو مو شدم باریک صائب غریب و بی کس و بی یار می شوی پر در مقام تجربت دوستان مباش منبع: کجارو 94104
چهارشنبه ، ۱۱فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتاق نیوز]
[مشاهده در: www.otaghnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها