محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827492555
لزوم کاهش فاصله «نظر و عمل» در حوزه «فرهنگ» در سال اقتصاد مقاومتی اقدام و عمل
واضح آرشیو وب فارسی:گام نیوز: گام نیوز: متأسفانه فاصله زیادی بین حوزه نظر و عمل وجود دارد و لازم است که امسال که سال اقدام و عمل می باشد این فاصله کمتر گردد. به عبارت دیگر، عده ای از دوستان مباحثی را مطرح می کنند و تصمیماتی را می گیرند اما در جای دیگر به نحو دیگری عمل می شود.به گزارش گام نیوز به دیگر سخن، مصرف جامعه آن چیزی نیست که تولید می کنیم و هر روز این شکاف بیشتر از پیش می شود و آمارها هم این مطلب را تائید می کنند. ازاین رو، لازم است از عرصه دستوری خارج شوده و به عرصه عقلی برسیم، یعنی به جای کمّی کردن پدیده ها به کیفیت بیندیشیم . در این میان، سؤال اصلی این است که چگونه می توان به نیازهای هنری نسل جوان پاسخ داد تا آنها نیازهای خود را از واردات تامین نکنند و نظام برنامه ریزی هنری چه برنامه هایی را باید اتخاذ کند و چه مسیری را باید انتخاب نماید که این شکاف ها پر شود . وقتی سخن از هنر به میان می آید، باید در نظر داشت که هنر یک فضای اجتماعی کلی است و افراد بسیاری غیر از خود هنرمند هستند که در تولید آثار هنری نقش ایفا می کنند. در این میان، آنچه بدان تأکید می شود، نقش مدیران هنری و سیاست گذاران است که در سه عرصه تولید، توزیع و مصرف نقش بسیار مهمی را ایفا می نمایند. در حوزه تولید، حمایت های مالی و تبلیغاتی مدیران سبب می شود بعضی از هنرها و بعضی از هنرمندان رشد بیشتری پیدا کنند و این امر سبب می شود بسیاری از هنرمندان ترجیح دهند در این حوزه فعالیت کنند. البته این حمایت ها در مراحل بعدی اثرگذاری بیشتری دارد و نتیجه آن در مراحل بعدی چشمگیرتر است. در مرحله بعد(توزیع) چون فاصله مخاطب و هنرمند زیاد است، سازمان ها و نهادها نقش بسیار مهمی ایفا می کنند. به عبارت دیگر، مدیران هستند که با حمایت یا عدم حمایت از توزیع یک اثر، تعیین نوع آثاری هستند در این میان، اگر مدیران، بیشتر سیاسی باشند تا متخصص، نمی توانند از نظر کیفی و زیبایی شناسی اثر مطلوب را تشخیص دهند، ازاین رو بیشتر به گرایش سیاسی و محتوای اثر توجه می کنند تا به فرم، سبک و قالب آن و این امر در بسیاری ازمواقع سبب می شود که مدیران از هنرهای دست پائین و عامه پسند حمایت کرده وآن را پرورش دهند. در نهایت اینکه مدیران، با این نحوه حمایت در بخش تولید و توزیع، در واقع ذائقه هنری مخاطب را به سمت خاصی تغییر داده و آن را پرورش می دهند . متأسفانه فاصله زیادی بین حوزه نظر و عمل وجود دارد و لازم است که امسال که سال اقدام و عمل می باشد این فاصله کمتر گردد. به عبارت دیگر، عده ای از دوستان مباحثی را مطرح می کنند و تصمیماتی را می گیرند اما در جای دیگر به نحو دیگری عمل می شود. باید یک نمونه سازی از مدیریت هنری صورت بگیرد که نیازمند یاری همه سازمان های مرتبط است و به تنهایی امکان پذیر نیست. این گونه نشست ها باید استمرار داشته باشد و البته نه فقط به صورت نظری، بلکه لازم است مسئولان اجرایی در این نشست ها حضور داشته باشند تا این مباحث از حوزه نظر به حوزه عمل راه پیدا کرده و در حوزه مدیریتی اجرا شود . هنر هنوز درجامعه ما تعریف درستی ندارد، یعنی هر گروهی بنا به آموخته های خود، تعاریف مختلفی ارائه می کنند. برای مثال، عده ای از هنرمندان و شاعران هنر را هلنیسم می شمرند، در مقابل عده ای هنر را متعلق به دیوان و موجودات عالم تاریکی می دانند. موضوع دیگری که می توان بدان اشاره کرد و به عنوان دردی مشترک ازآن یاد کرد، بی اعتنایی مادی نسبت به هنر است. در حقیقت، مشخص نیست که چه کسی متصدی امور مادی است. برخی از وزارتخانه ها مدعی این امر بودند، در حالی که مؤسسه های فرهنگی خود را برتر از آن می دانند که تحت نظارت وزارتخانه ای باشند. مسئله دیگر، این است که ما زبان همدیگر را نمی فهمیم. فاصله ها آنقدر زیاد شده اند که به محض دور شدن از هم، رأی و نظرمان نیز دگرگون می شود. هرکس زبان خودش را دارد و سلیقه ها از همه چیز بالاتر شمرده می شوند و این مشکل عمده ای است که با آن مواجهیم. هنر می توانست جلوی بسیاری از مشکلات امروز ما را بگیرد که متأسفانه به دلیل ضعیف عمل کردن مدیریت هنری این گونه نشد . مدیریت هنر عبارت است از ایجاد یک نظام ارتباطی مناسب درچرخه تولید، توزیع و مصرف هنر، به نحوی که جامعه، دولت و هنرمندان بتوانند به هدف غایی توسعه هنری دست یابند. معیار موفقیت یا عدم موفقیت مدیریت هنری، توسعه هنری است، این توسعه هنری در ایران رخ داده و انسان ایرانی نسبت به هر زمان دیگر خلاق تر، مولدتر و از لحاظ بیان خود، توانمندتر شده است. البته این در صورتی است که توسعه هنری را در یک مقیاس زمانی بسنجیم، یعنی امروز را با صد سال پیش مقایسه کنیم. اما اگر معیارمان را عوض کنیم و آن را فرازمانی و فرامکانی درنظر بگیریم و با معیار کارکردهای هنر بسنجیم، کار دشوار می شود، چراکه با در نظر گرفتن این معیارها، موفق نبوده ایم و مدیریت هنری ما دچار نوعی آشفتگی زبانی است. این در حالی است که در مثلث هنری دولتمردان، جامعه و هنرمندان باید یک نظام ارتباطی وجود داشته باشد، یعنی دولت با هنرمندان و هنرمندان با مردم و مردم با این دو ارتباط برقرار کنند تا سطحی از رضایت و پویایی برقرار شود . در حوزه نظریه پردازی مشکل اساسی این است که فقیهان ما در بسیاری از حوزه ها هنوز تکلیف را مشخص نکرده اند، یعنی در بسیاری از موارد معین نکرده اند که حرمت آنها موضوعی است یا طریقی. برای مثال در مورد موسیقی یا مجسمه سازی یا بسیاری موارد دیگر این مشکل وجود دارد. در حوزه آکادمیک و ساختاری، مسئله این است که ما فقط یک دکترای تخصصی برای رشته پژوهش هنر داریم و اصلاً مشخص نیست منظورمان از هنر، سینما است یا موسیقی یا نقاشی یا سایر رشته ها. چالش جدی دیگری که در این حوزه وجود دارد، این است که رشته های هنری از تسلسل لازم در حوزه آموزش های ابتدایی، راهنمایی، متوسطه و سپس آکادمیک برخوردار نیستند. مشکل موجود در حوزه اجرا هم این است که اقداماتی که ما انجام می دهیم به صورت جزیره ای است. متولیان متعددی در حوزه هنر وجود دارند که ما نمی دانیم باید تابع کدامشان باشیم، در هنر اصلاً دخالت معنا ندارد و فقط باید نظارت و حمایت صورت بگیرد در حالی که ما به همه چیز از دید حاکمیتی نگاه می کنیم . از این رو لازم است در چنین شرایطی دست به تولید بزنیم و از این شرایط نهراسیم. باید تولید کنیم و از موهبت سرعت استفاده کنیم و فرهنگ خود را درمسیر جهانی شدن قرار دهیم. در این میان باید درنظر داشت، همچنان که تاریخ هم نشان داده، دولت ها قادر به تولید نیستند و فقط باید نظارت داشته و بستر لازم را برای تولید آماده سازند . عبدالصمد دشتی کارشناس ارشد ادبیات نمایشی
سه شنبه ، ۱۰فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گام نیوز]
[مشاهده در: www.gamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها