واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: باید در نظر داشت که هیچ کس برای دولت فرانسه سیاست های کلان اقتصاد مقاومتی ننوشته است تا در بندهای ۶ و ۸ آن به تولید و مصرف کالاهای داخلی توصیه کند امّا آن ها به فراخور بحرانی که واسطه ی جهانی شدن و تجارت آزاد دامن گیر آن ها شده بود برای بازسازی صنایع خود یک وزارتخانه ایجاد کرده اند و شاید بتوان نام دیگر این مستند را راهکار های پیاده سازی اقتصاد مقاومتی در فرانسه گذاشت.به گزارش دولت بهار به نقل از پایگاه 598، آنچه در عصر کنونی توسط مجموعه کشورهای به ظاهر صنعتی و به خیال خود پیشرفته به سایر کشور های دنیا توصیه می شود و متأسفانه عده ای روشنفکرنما هم در داخل کشور ما با آن هم صدایی می کنند این است که برای رسیدن به پیشرفت در حوزه های مختلف باید با این مجموعه از کشور ها وارد مراودات مالی و کالایی شد و دروازه های کشور را برای ورود کالا ها از این کشور ها باز گذاشت. توجیهی که همواره برای این نوع نگاه عرضه می شود، این است که با این کار صنایع کشور وارد یک فضای رقابتی شده و مجبور می شوند کیفیت و قیمت خود را متناسب با کالاهای باکیفیت و ارزان قیمت خارجی تنظیم کنند، در غیر این صورت از گردونه رقابت کنار گذاشته خواهند شد. این نوع نگرش منسوخ شده را می توان از جهات بسیاری مورد نقد قرار داد امّا این بار قصد داریم از منظر دیگری به این موضوع بپردازیم و ببینیم کشور هایی که خود از طلایه داران تجارت آزاد در جهان بوده اند امروزه در چه وضعی بسر می برند؟ و این نوع نگرش آن ها تا چه حد توانسته به پیشرفت صنایع در این کشور ها کمک کند؟ به عنوان نمونه این بار به سراغ کشور فرانسه می رویم. مستند «من با محصولات ۱۰۰ درصد فرانسوی زندگی می کنم» مستندی است که می تواند پاسخ روشنی را به این پرسش ها بدهد. در این مستند بنجامین و همسرش بعد از سال ۲۰۱۲ که کمپین حمایت از تولید ملی به راه افتاد، تصمیم می گیرند که به مدت یک سال از هیچ کالای غیر فرانسوی استفاده نکنند و در طول این مدت، کلیه لوازم خانه ی خود را هم به کالاهای ۱۰۰ درصد فرانسوی تبدیل کنند. برای این کار ابتدا از یک متخصص اعطای گواهینامه ی فرانسوی بودن درخواست می کنند تا میزان فرانسوی بودن خانه ی آن ها را تخمین بزند. نتیجه ای که از بررسی اولیه ی لوازم خانه بدست آمد این بود که آن ها کمتر از ۴/۵ درصد فرانسوی هستند. کار از همین جا آغاز می شود. بنجامین همه این لوازم را به یک سمسار می فروشد و از اینجای مستند او سعی می کند تا نیاز ها و لوازم منزل خود را از کالاهای تولیدشده در داخل کشورش تأمین کند. در مسیر تأمین این لوازم بنجامین به سراغ وزیر بازسازی صنعتی در فرانسه می رود و او به بنجامین می گوید که تنها در صورتی می توان صنعت یک کشور را بازسازی کرد که همه مردم از آن صنایع حمایت کنند. بنجامین هربار که برای تأمین یکی لوازم خانگی به بازار می رود متوجه می شود که کارخانه های تولیدی فراوانی هستند که در طی این سال ها به شدت آسیب دیده اند و بسیاری از کالا ها نظیر تلویزیون، اتو، یخچال و … دیگر در فرانسه تولید نمی شود. حتی خودرو هایی همانند پژو و رنو به ترتیب کمتر از ۵۰ و ۱۸ درصد آن ها در داخل فرانسه تولید می شود. بنجامین به سراغ فلیپ منیر[۱]، یک اقتصاددان لیبرال که مدافع جهانی شدن است می رود تا درباره ی مشکلاتش با او صحبت کند. منیر معتقد است که جهانی شدن پدیده ی بسیار مبارکی است چراکه پول ذخیره شده بابت نخریدن اجناس گران قیمت داخلی می تواند در حوزه های دیگر مصرف شود و ما می توانیم با آن کالاهایی را بخریم که پیش از این حتی نمی توانستیم به داشتن آن ها فکر کنیم و این یعنی مصرف بیشتر و به تبعش رفاه بیشتر!!! او همچنین در توجیه بیکار شدن نیروی کار داخلی به سبب تعطیلی کارخانه های تولیدی در کشور مدعی شد که پول ذخیره شده بابت نخریدن مثلاً آن یخچال گران قیمت می تواند برای خوردن غذا در رستوران هزینه شود، پس کارگر آن کارخانه ی ساخت یخچال می تواند در یک رستوران مشغول کار شود. در ادامه مستند فیلم هایی از اعتراضات خیابانی کارگران کارخانه ها را به خاطر تعطیلی و یا تعدیل نیروی کارخانه هایشان شاهد هستیم که درواقع کارگردان سعی دارد این نکته را یادآور شود که همیشه تغییر شغل دادن به راحتی گفته های اقتصاددانان لیبرال هم نیست و در غالب موارد منجر به اعتراضات خیابانی می شود. بنجامین مدعی می شود که در طول آزمایش یک ساله ی او ۱۸۰ هزار نفر دیگر در فرانسه شغل خود را از دست داده اند. او سعی دارد تا نشان دادن این واقعیت ها حس میهن پرستی را در مردم کشورش بیدار کند و آن ها را به خرید کالاهای تولید کشور خودشان ترغیب کند. در انتهای مستند متخصص اعطای گواهینامه ی فرانسوی بودن، با بررسی مجدد خانه ی بنجامین درصد فرانسوی بودن خانه ی او را ۹۶/۹ درصد تخمین می زند. وزیر بازسازی صنعتی فرانسه هم در بازدیدی که از خانه ی بنجامین دارد به او می گوید اگر ما از کالاهای تولید خودمان حمایت نکنیم به مرور تبدیل به برده ی اقتصادی چین می شویم. او مشکل را در این می بیند که کارمندان دولتی در فرانسه حس وطن دوستی ندارند و باید برای اصلاح این وضعیت، قوانین کشور را تغییر داد. باید در نظر داشت که هیچ کس برای دولت فرانسه سیاست های کلان اقتصاد مقاومتی ننوشته است تا در بندهای ۶ و ۸ آن به تولید و مصرف کالاهای داخلی توصیه کند امّا آن ها به فراخور بحرانی که واسطه ی جهانی شدن و تجارت آزاد دامن گیر آن ها شده بود برای بازسازی صنایع خود یک وزارتخانه ایجاد کرده اند و شاید بتوان نام دیگر این مستند را راهکار های پیاده سازی اقتصاد مقاومتی در فرانسه گذاشت. گویا حق با وزیر صنعت معدن و تجارت کشور ما آقای نعمت زاده است. ما باید تعدادی مدیر اجرایی و وزیر از فرانسه وارد کنیم تا در زمینه ی پیاده سازی اقتصاد مقاومتی فعالیت های مفیدتری از برگزاری همایش و بازی با الفاظ هم انجام گرفته باشد. عنوان مستند: ساخت فرانسه – من با تولیدات ۱۰۰٪ فرانسوی زندگی می کنم / Made in France – L’année où j’ai vécu 100% français کارگردانان: بنجامین کارل، بنجامین آدور، کرین داسفور / Benjamin Audour, Benjamin Carle, Karine Dusfour تهیه کننده: بنجامین کارل، بنجامین آدور، کرین داسفور / Benjamin Audour, Benjamin Carle, Karine Dusfour شرکت سازنده: CANAL + سال تولید: ۲۰۱۴ کشور سازنده: فرانسه زمان مستند: ۹۲ دقیقه لینک توضیحات مستند در وب سایت تولید کننده: www.canalplus.fr/c-infos-documentaires/pid6918-c-made-in-france.html [۱] Philippe maniere
دوشنبه ، ۹فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]